Πείρα
Μικρός, τα παιδικά
τα πρόσωπα που ιχνογραφούσα,
πάντα γελαστή μορφή τους έδινα να έχουν.
Πολύ με είλκυε αυτό τ’ ανέμελο,
το ξέγνοιαστο παιδιών το βλέμμα.
Τώρα, χρόνια μετά,
σαν το μολύβι πιάσω
παιδική μορφή ν’ αποτυπώσω,
στενό το στόμα και το βλέμμα σοβαρό
αφήνει το μολύβι μου στην άσπρη κόλλα πάνω.
Σαν τη ζωή, που έχει μόλις αρχίσει να χαράζει.
Στάχυς
Πολύ ώριμη γραφή. Συγχαρητήρια!
ΑπάντησηΔιαγραφήΈλα και είχαμε καιρό να σε "δούμε" στη σελίδα.......Η αναμονή άξιζε....!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα σε όλους! Στάχυ, you make my day! Μου αρέσει πολύ!!!!!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτάχυ, αν και μου άρεσε ο τρόπος γραφής σου, θα έρθω να να διαφωνήσω με το τέλος. Νομίζω οτι καλό είναι να θυμόμαστε το παιδί που έχουμε όλοι μέσα μας και να το βγάζουμε που και που στην επιφάνεια, όσο σκληρή και αν είναι η ζωή. Μπορεί βέβαια να μην κατάλαβα καλά το τέλος και το σχόλιο να είναι ασχετο....
ΑπάντησηΔιαγραφήΜου φάνηκε διαφορετικό απο τα άλλα και μου άρεσε πολύ.
ΑπάντησηΔιαγραφήtelio
ΑπάντησηΔιαγραφή