Νυμφίος - Στάχυς

Νυμφίος

Εν μέσω νυκτός βαθειάς,

αθόρυβα και ταπεινά,

μ’ ενδυμασία σεμνή,

ιδού, ο Νυμφίος καταφθάνει.

Με κάλαμο στα χέρια αντί για σκήπτρο

κι ένα ακανθώδες στη ματωμένη κεφαλή στεφάνι,

σχεδόν γυμνός, παράμερα προσμένει.

Μην περιμένεις άδικα Χριστέ,

προχώρα παρακάτω,

κι εκεί, στην εσχατιά της πόλης πήγαινε

στα βρωμερά σοκάκια,

των πονεμένων τις σκηνές να βρεις,

τις πόρνες, τ’ αγέννητα παιδιά

και τους λεπρούς αυτού του κόσμου.

Αυτοί ‘ναι με λαχτάρα που προσμένουν  

κάθε φορά τον ερχομό Σου.

Όσο για μας, φτωχέ Νυμφίε,

τον ύπνο το βαθύ μη μας ταράζεις.

Εμείς, δεν ψάχνουμε Θεό.

Έχουμε ήδη θεό τον εαυτό μας κάνει.

Στάχυς