Κυριάκος Μαντζιβής Αποχαιρετισμός σε έναν δάσκαλο, αντίο σε έναν φίλο - Γεώργιος Κουρκούτας

 Συμπληρώθηκαν 40 ημέρες από την απώλεια του

Κυριάκος Μαντζιβής

Αποχαιρετισμός σε έναν δάσκαλο, αντίο σε έναν φίλο

Την Τετάρτη 26 Μαρτίου 2014 μία είδηση μας προξένησε θλίψη εδώ στην Ηλεία και μας πλημμύρισε απογοήτευση. Ένας σπουδαίος εργάτης της Παιδείας στην Ηλεία και παλιός καλός δάσκαλος πολλών μας , εδώ στον Πύργο, ο Κυριάκος Μαντζιβής, έφυγε πρόωρα από την ζωή σε ηλικία 60 ετών. Είναι από τις ειδήσεις που δυσκολεύεσαι να πιστέψεις. Διότι πώς να δεχθείς ότι ένας συμπολίτης, που εξέπεμπε ενέργεια και επεδείκνυε εργατικότητα στους χώρους όπου κινούνταν, θα έβρισκε έναν τέτοιο ξαφνικό τρόπο να φύγει από κοντά μας. Ό,τι και να γράψω για αυτόν προσκρούει σε ανάμικτα συναισθήματα: καλές εντυπώσεις από τον δάσκαλο μας και πίκρα για τον πρόωρο χαμό ενός ανθρώπου που θα μπορούσε πολλά να προσφέρει ακόμη στην τοπική κοινωνία. Πολλά ειπώθηκαν στον τελευταίο αποχαιρετισμό του στον Ιερό Ναό Αγίου Αθανασίου Πύργου, την επομένη του θανάτου του. Λίγα εικοσιτετράωρα πριν, ανήμερα της Εθνικής μας Επετείου, είχε μιλήσει για το μήνυμα της ημέρας, για την Επανάσταση των Ελλήνων του 1821 στο θέατρο ¨Απόλλων¨,  δίνοντας για μία ακόμη φορά το ¨παρών¨ του στην πνευματική και κοινωνική ζωή του τόπου μας.

Το 1986, που πρωτοπήγα από το 15ο Γυμνάσιο Πατρών  στο 1ο Λύκειο Πύργου (το πρώην Αρρένων, όπως το ήξερε όλη η πόλη),ο Κυριάκος ήταν εκεί  ως φιλόλογος και ήταν δύο χρόνια αργότερα ο καθηγητής που μας δίδαξε τα Λατινικά για την 3η Δέσμη. Ξεχώριζε για το πάθος του να μεταδίδει γνώσεις πέρα από την διδακτέα ύλη  και αγάπη για την ευρύτερη μόρφωση. Μας παρότρυνε, εμάς τους μαθητές,  να διαβάζουμε βιβλία και μάλιστα δοκίμια, στα οποία είχε μεγάλη έφεση, κάτι που αποτελούσε ξεχωριστή ευκαιρία  ή και ευλογία για όλους μας. Παράλληλα, ασχολούνταν με τον αθλητισμό, και αποτελούσε για μας ένα πρότυπο εκπαιδευτικού που ασκεί  το πνεύμα παράλληλα με το σώμα. Ήταν κάτι που προσομοίαζε με το κλασικό ιδανικό της Ελληνικής αρχαιότητας, το ¨καλός καγαθός¨. Έπαιζε ως συμπαίκτης με τους μαθητές του και τους ενέπνεε πνεύμα άμιλλας και αλληλοσεβασμού.

Όταν πέρασα και εγώ για φιλόλογος στο Πανεπιστήμιο, άκουγα με την ίδια όρεξη τις συμβουλές και τις παροτρύνσεις του. Τις αξιοποιούσα, διότι προέρχονταν από έναν άνθρωπο που είχε αφιερώσει αμέτρητες ώρες σε μελέτη και καλλιέργεια του πνεύματος.

ΛΙΓΑ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Όπως διαβάζουμε από το βιογραφικό που έγραψε ο ίδιος(και περιέχεται στο εξώφυλλο του βιβλίου του ¨Επικούριος Απόλλων-Ο Παρθενών της Πελοποννήσου¨), ο Κυριάκος Μαντζιβής γεννήθηκε στις 14 Ιανουαρίου 1954 στον Πειραιά, όπου και τελείωσε τις γυμνασιακές του σπουδές, με συνεχή επιθυμία το κυνήγι της γνώσεως. Ακολούθως σπούδασε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών με υποτροφία σε Νομική και Φιλολογία, με την δεύτερη να τον κερδίζει τελικά και να την ασκεί στην μάχιμη εκπαίδευση, ιδιαίτερα στην Ηλεία, όπου έζησε τις τρεις τελευταίες δεκαετίες εργαζόμενος σε Γυμνάσια και Λύκεια του Νομού(όπως σε Πύργο, Νέα Φιγαλεία, Μακρίσια και Επιτάλιο) είτε ως διδάσκων είτε ως διευθυντής.

Για ένα διάστημα ως φοιτητής και ως πτυχιούχος εργάστηκε ως δημοσιογράφος, φανερώνοντας στον γραπτό του λόγο τόσο την ευρυμάθεια όσο και την γλωσσική του κατάρτιση. Στην προσέγγιση και την εφαρμογή της επιστήμης του οι λέξεις ¨μελέτη¨ και ¨κουλτούρα¨ αποκτούσαν ειλικρινή διάσταση, καθώς μελετούσε διαρκώς και δεν επαναπαυόταν στην περιορισμένη ύλη που θα δίδασκε στους μαθητές του.  

Ένας τομέας που αφιέρωσε την μελέτη και την φιλολογική του δεινότητα ήταν η συγγραφή βιβλίων. Από αυτά πρόλαβαν να εκδοθούν μόνο πέντε : 1. Μερικές σκέψεις πάνω σ΄ ένα ποίημα, 2. Ναρκωτικά: Το βλέμμα της Μέδουσας, 3. Αιμομειξία: Η φρίκη στην οικογένεια, 4. Επικούριος Απόλλων-Ο Παρθενών της Πελοποννήσου, και 5.Μία ποιητική συλλογή, με τίτλο ¨Στο βάθος του καθρέφτη…¨ με δικά του ποιήματα. Μεγάλος αγώνας πραγματικά να τεκμηριώσεις βιβλιογραφικά τόσα έργα και να δεχθείς τελικά την θετική κριτική πολλών. Στο τελευταίο έργο του γράφει: ¨Στο ¨ βάθος του καθρέφτη¨ δεν υπάρχουν «ποιήματα». Υπάρχουν μόνο συσσωρευμένα βιώματα εν εκρήξει και εν κινήσει. Υπάρχουν επιθυμίες, που κυβερνούν τις αισθήσεις μου¨.

Ο ΑΚΟΥΡΑΣΤΟΣ ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ

Στον Πύργο αφιερώνει πολύ χρόνο στην σύνταξη  άρθρων και μελετών που δημοσιεύονται στον τοπικό τύπο, ημερήσιο και εβδομαδιαίο. Ήταν  ένα έργο τεράστιο που για  15 έτη κάλυπτε κάθε εβδομάδα τις στήλες των εφημερίδων. Ακόμη και αν διαφωνούσες μαζί του(και ο γράφων συχνά διαφωνούσε, κάτι που το συζητούσε με τον ίδιο με γόνιμο διάλογο όποτε είχαμε την ευκαιρία να τα πούμε, μέσα σε κλίμα αμοιβαίου αλληλοσεβασμού, ειλικρινούς σχέσεως  δασκάλου-μαθητή-ο ίδιος είχε την τόλμη να αναθεωρεί όποια άποψη είχε υποστηρίξει αλλά την έβλεπε αβάσιμη), η γραπτή του παρέμβαση αποτελούσε μία όαση ελπίδας και μία πηγή Ιδεών σε μία επαρχιακή κοινωνία όπως αυτή της Ηλείας, που απαιτεί την παρουσία των εκπαιδευτικών σε πνευματικές επάλξεις. Απαιτεί να ξεφεύγουν από τα στενά όρια του Δημοσίου Υπαλλήλου, που υποβαθμίζεται από την κεντρική εξουσία και μετατρέπεται σε έναν μίζερο και υποταγμένο  διδάσκοντα που θα βρίσκεται στο περιθώριο της Καταναλωτικής και Υλιστικής Κοινωνίας μας.

Και αυτά τα όρια τα ξεπέρασε με θάρρος και γνώση ο Κυριάκος, κάτι που δεν κατανόησαν συχνά ούτε και πολλοί συνάδελφοι του που δυσφορούσαν για αυτό, προκαλώντας του απογοήτευση, επειδή δεν τον  καταλάβαιναν. Δύσκολος ο ρόλος του εκπαιδευτικού του Δημοσίου Σχολείου, που πρέπει να κινείται σε δύο παράλληλους κόσμους, αυτόν του συνειδητού παιδαγωγού επιστήμονα και αυτόν του συνεπούς δημοσίου υπαλλήλου. Δύο κόσμοι με δυσδιάκριτες γραμμές συνόρων και με πολλούς κακοπροαίρετους συμπολίτες μας έτοιμους να κατηγορήσουν και ρίψουν τον ¨λίθον του αναθέματος¨. Να κρίνουν με αυστηρότητα κάθε αντισυμβατική στάση και να κατακρίνουν εύκολα όποιον κινεί τα στάσιμα νερά του πνεύματος. Να μην δέχονται την αντίθετη, την ¨αιρετική¨ άποψη που την βαφτίζουν με κριτήρια ¨Πολιτικής Ορθότητας¨,  μιας λοιμικής που επιβάλλεται από ξένα σκοτεινά κέντρα και πλήττει την εποχή μας. Αυτό συμβαίνει ιδιαίτερα στην Ελληνική περιφέρεια που περιμένει μόνο τα πνευματικά προϊόντα ή υποπροϊόντα της υδροκέφαλης Αθηνάς, όπως ορίζει το κυρίαρχο σύστημα των διαχειριστών του κρατικοδίαιτου Πολιτισμού μας. 

Αποχαιρετώντας τον παλιό  μας δάσκαλο και μετέπειτα φίλο και συνάδελφο, τον φιλόλογο και συγγραφέα Κυριάκο Μαντζιβή, μένουμε με την ανάμνηση ενός μαχητικού πνεύματος. Ενός εργάτη του Πολιτισμού  που το έργο του συνδέθηκε με την εκπαιδευτική ιστορία της Ηλείας τα τελευταία 30 έτη και επηρέασε πλήθος μαθητών του.

Καλό ταξίδι, δάσκαλε και φίλε Κυριάκο.

Γεώργιος Διον.  Κουρκούτας