Ο Μ Ι Λ Ι Α ΤΗΣ Α.Θ.ΠΑΝΑΓΙΟΤΗΤΟΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ κ. κ. Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Υ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΣΥΝΑΝΤΗΣΙΝ ΑΥΤΟΥ ΜΕΤΑ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ ΕΞΟΧ. κ. JOHACHIM GAUK

 Ο Μ Ι Λ Ι Α

ΤΗΣ Α.Θ.ΠΑΝΑΓΙΟΤΗΤΟΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ κ. κ. Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Υ

ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΣΥΝΑΝΤΗΣΙΝ ΑΥΤΟΥ

ΜΕΤΑ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ

ΤΗΣ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ

ΕΞΟΧ. κ. JOHACHIM GAUK

(14 Μαΐου 2014)

Ἐξοχώτατε κύριε Πρόεδρε τῆς Ὁμοσπονδιακῆς Δημοκρατίας τῆς μεγάλης ταύτης Χώρας τῆς Γερμανίας,

Ἐπιτραπήτω εἰς τήν ἡμετέραν Μετριότητα, παραλλήλως πρός τήν ἀπό τῆς ἥν κατέχετε ἐπαξίως ἐπισήμου θέσεως τοῦ Προέδρου τῆς Ὁμοσπονδιακῆς Δημοκρατίας τῆς Γερμανίας προσφώνησιν τοῦ Ἐξοχωτάτου κυρίου Προέδρου, νά ἀπευθύνωμεν ὑμῖν τόν λόγον καί διά τοῦ ὑπερέχοντος ἀξιώματος ὑμῶν, ἐκείνου τοῦ πάστορος τῆς ἐν Γερμανίᾳ Εὐαγγελικῆς Ἐκκλησίας, τοῦ Αἰδεσιμολογιωτάτου, ἀφ᾿ ἧς θέσεως διηκονήσατε εὐόρκως τῇ ἐνταῦθα Εὐαγγελικῇ Ἐκκλησίᾳ.

Ἔξοχος καί αἰδέσιμος: δύο πραγματικότητες, αἱ ὁποῖαι δέον νά διέπουν τήν ζωήν καί τήν διακονίαν τοῦ πολιτικοῦ ἀφ᾿ ἑνός καί τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ἀφ᾿ ἑτέρου ἄρχοντος.

Συνδυάζοντες τάς δύο ταύτας ἰδιότητας, τήν θρησκευτικήν-ἐκκλησιαστικήν καί τήν κοσμικήν, ἐκλήθητε ἐπί τό πηδάλιον τῆς μεγάλης ταύτης Χώρας τῆς Γερμανίας, διά νά συνεχίσητε τήν μυσταγωγίαν τῶν δύο τούτων ἀξιῶν. Νά περιφρουρήσητε, δηλαδή, τό σύνταγμα καί τάς ἀξίας τῆς Γερμανίας, ἀλλά καί τά θρησκευτικά δικαιώματα καί τήν ἐλευθέραν ἄσκησιν αὐτῶν καί τήν σημασίαν τῆς πίστεως διά τήν ζωήν τῶν ἀνθρώπων.

Ὁ ἄνθρωπος ἀποτελεῖται ἐκ σώματος καί ψυχῆς, ἐξ ὕλης καί πνεύματος. Ὅθεν, καί ὁ πολιτικός ἡγέτης, ἀλλά ἰδιαιτέρως ὁ θρησκευτικός, ἔχουν ἰδιάζουσαν ἀποστολήν.

Ἡ συνεύρεσις εἰς τό ἴδιον πρόσωπον, τό ἰδικόν Σας Πρόσωπον, Ἐξοχώτατε, τῶν δύο τούτων ἰδιοτήτων τυγχάνει εἷς μυστικός ἀναβα-πτισμός εἰς τό μέγα μυστήριον τῆς ζωῆς. Καί ἐφ᾿ ὅσον ὁ ἀναβαπτισμός αὐτός γίνεται ἐν δοξολογίᾳ καί εὐγνωμοσύνῃ πρός τόν δοτῆρα παντός ἀγαθοῦ Κύριον, τότε ἡ διακονία αὕτη, συνδυάζουσα τάς ἐμπειρίας τοῦ θρησκευτικοῦ λειτουργοῦ καί τοῦ κοσμικοῦ ἄρχοντος καί μάλιστα τοῦ ὑπάτου ἄρχοντος μιᾶς Χώρας, ὡς ἡ Γερμανία εἰς τήν περίπτωσίν μας, καθίσταται κοινός ἱερός ὅρκος, ὅτι  ἐκλήθητε νά διακονήσητε ἡνωμένος μετά τοῦ λαοῦ καί εἰρηνεύων μετά πάντων  καί εὐαγγελιζόμενος τά ἀγαθά καθ᾿ ὅλον τόν χρόνον, κατά τόν ὁποῖον ἡ πρόνοια τοῦ Θεοῦ Σᾶς ἐκάλεσεν ἐπί τῆς περιωπῆς θέσεως ταύτης.

Εἶναι, λοιπόν,  μεγάλη ἡ χαρά ἡμῶν προσωπικῶς,  διότι ὁ Θεός ἀξιώνει ἡμᾶς νά εὑρισκώμεθα εἰς τήν Χώραν Σας καί ἐνώπιον τῆς προσωπικότητός Σας, εἰς τήν ὁποίαν Χώραν Σας ζοῦν ὑπέρ τό ἕν ἑκατομμύριον ὀρθοδόξων πιστῶν, ποικίλης ἐθνικῆς προελεύσεως, οἱ ὁποῖοι πάντως ἐδῶ καί πεντήκοντα ἔτη, ἐμπλουτίζουν μέ τόν ἰδικόν των τρόπον την γερμανικήν κοινωνίαν. Ἐκπροσωποῦμεν εἰς τήν Χώραν Σας διά τῆς σωματικῆς παρουσίας μας σήμερον, ἀλλά ἐπί ἥμισυ αἰῶνος διά τῆς Ἱερᾶς ἐνταῦθα Μητροπόλεώς μας, ἕνα θεσμόν οἰκουμενικόν, τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον, μέ τήν μακραίωνα μοναδικήν ἱστορίαν προσφορᾶς καί διακονίας πρός τήν Χριστιανικήν Ἐκκλησίαν, ἀλλά κυρίως πρός τήν Ὀρθόδοξον ταυτότητα, καί ἀπ᾿ αὐτῆς καί δι᾿ αὐτῆς πρός  ὁλόκληρον τήν ἀνθρωπότητα, ὑπέρ τῆς ἑνότητος τῆς ὁποίας ἐργάζεται καί κοπιᾷ ἀνά τούς αἰῶνας ἡ Ἐκκλησία Κωνσταντινουπόλεως. Δέν θά ἀναφερθῶμεν εἰς συγκεκρι-μένα γεγονότα τοῦ παρελθόντος καί τοῦ παρόντος. Φρονοῦμεν ὅτι ὡς διατελέσας θρησκευτικός λειτουργός, καί μάλιστα πάστωρ τῆς ἐν Γερμανίᾳ Εὐαγγελικῆς Ἐκκλησίας, γνωρίζετε καί τήν ἱστορίαν καί τήν παράδοσιν καί τάς πολλάς προσπαθείας τῆς Ἐκκλησίας Κωνσταντινουπόλεως διά τήν ἑνότητα τῆς διῃρημένης ἀτυχῶς Χριστιανοσύνης. Καί ὄχι μόνον.

Ὅμως, ὀφείλομεν συγχρόνως νά ὁμολογήσωμεν, ὅτι καθ᾿ ὅλην τήν μακράν διάρκειαν τῶν δύο ἤδη χιλιετιῶν, ἀφ᾿ ὅτου ἐσαρκώθη ὁ Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ, οἱ ἄνθρωποι λησμονοῦμεν τήν σχέσιν καί τήν ὑποχρέωσιν ταύτην τῆς ἑνότητος καί καθ᾿ ἡμέραν διαρκῶς καί περισσότεραι ἔριδες καί διχοστασίαι ταλανίζουν τήν ἀνθρωπότητα.

Εἶναι τοῖς πᾶσι γνωστόν, ὅτι ἀτυχῶς ὄχι μόνον πολιτικαί, κοινωνικαί, οἰκονομικαί ἀλλά καί θρησκευτικαί διαφοραί μεταξύ ἀνθρώπων ὁδηγοῦν εἰς ἀντιθέσεις καί ὀξύτητας καί πολέμους. Ἡ ἱστορία, παλαιοτέρα καί σύγχρονος, ἔχει νά ἐπιδείξῃ πολλά παραδείγματα συγκρούσεων ἤ καί πολέμων, ὀφειλομένων καί εἰς θρησκευτικούς φανατισμούς καί πάθη. Πολλάκις οἱ ἄνθρωποι μισοῦν καί ἐξοντώνουν ἀλλήλους ἐν ὀνόματι τοῦ Θεοῦ.

Ἀμφότεροι, Σεῖς, Ἐξοχώτατε, ὡς πολιτικόν ἀλλά καί θρησκευτι-κόν πρόσωπον, καί ἡμεῖς ὡς λειτουργός τῆς Ἐκκλησίας, καταδικάζομεν ἀσφαλῶς κατά τόν ἐντονώτερον τρόπον πᾶσαν μορφήν βίας, φανατισμοῦ καί μίσους. Δέν λησμονοῦμεν καί δέν πρέπει νά λησμονῶμεν εἰς κάθε ἐνέργειάν μας, ὅτι εἴμεθα παροδικοί καί πρόσκαιροι, καί κυρίως ὅτι ὁ Θεός εἶναι Θεός ἀγάπης, καταλλα-γῆς καί ἀνοχῆς.

Διά τοῦτο πᾶσα προσπάθεια, ἀποσκοποῦσα εἰς τήν καταλλα-γήν μεταξύ πάντων ἀνθρώπων, οὐχί μόνον τῶν πιστευόντων ἀλλά καί τῶν ἀπίστων, ἐπικροτεῖται καί ἐνθαρρύνεται ὑφ᾿ ἡμῶν. Οἱ ὁμολογοῦντες ὅμως πίστιν εἰς τόν Θεόν ὀφείλομεν πρῶτοι νά διδῶμεν τό παράδειγμα τοῦτο τῆς καταλλαγῆς καί τῆς συμφιλιώ-σεως.

Εἰς τήν ἐποχήν μας ζῶμεν σαρωτικά ἐπιτεύγματα τῆς ἐπιστήμης καί τῆς τεχνολογίας, ἀληθῶς φωτεινά σημεῖα, δημιουργοῦντα κλῖμα αἰσιοδοξίας καί ἐλπίδος διά τό μέλλον τῆς ἀνθρωπότητος. Συγχρόνως, ὅμως, ἄγχος καί μελαγχολία κατέχει τόν σύγχρονον ἄνθρωπον καί ἡ ἄμβλυνσις τῶν εὐγενῶν αἰσθημάτων τοῦ ἀλτρουϊσμοῦ καί τῆς αὐτοθυσίας καθίσταται ὁσημέραι ἐντονωτέρα.

Πόλεμοι μαίνονται εἰς πολλά σημεῖα τοῦ πλανήτου μας, μυριάδες ἀνθρώπων ἐκριζώνονται ἐκ τῶν ἑστιῶν των καί περιπλανῶνται πένητες καί ἐν ἀνάγκαις, νήπια ἀποθνήσκουν ἐκ τοῦ λιμοῦ καί τῶν λοιμῶν ἀβοήθητα, ἡ ἐξάπλωσις τῆς μάστιγος τοῦ ἐγκλήματος καί τῶν ναρκωτικῶν εὐνοεῖται ἐκ τῆς σκληρότητος τῶν ἰσχυρῶν, οἱ ὁποῖοι λησμονοῦν ὅτι εἶναι διαχειρισταί καί οἰκονόμοι καί τῆς ἐξουσίας, ἀλλά καί τῶν ὑλικῶν ἀγαθῶν, καί ὄχι ἰδιοκτῆται καί κάτοχοι αὐτῶν.

Αἱ διανοιγόμεναι εἰς τήν νέαν χιλιετίαν δυνατότητες  ἀποτε-λοῦν δίστομον μάχαιραν: δύνανται νά ἀποβοῦν εὐεργετικαί ἀλλά καί καταστροφικαί διά τήν ἀνθρωπότητα. Τό πᾶν ἐξαρτᾶται ἐκ τοῦ ἔσω ἀνθρώπου, ἐκ τοῦ φωτός τό ὁποῖον διαθέτει  ἕκαστος ἐξ ἡμῶν ἐντός αὐτοῦ.

Τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον, ὀφείλομεν νά τό ἐπισημάνω-μεν, εἰς τά ποικιλώνυμα συστήματα τοῦ φθειρομένου κόσμου –πολιτικά, κοινωνικά, οἰκονομικά, φιλοσοφικά- δέν ἀντιπαρατάσσει σύστημα.  Τό σύστημα εἶναι κύκλωμα κλειστόν. Ἡ Ὀρθοδοξία, τήν ὁποίαν ἐκπροσωποῦμεν, καί γενικώτερον ἡ Ἐκκλησία, εἰς τό σύστημα ἀντιπαρατάσσει τήν Εἰκόνα, τήν μόνην Εἰκόνα τοῦ Θεοῦ τοῦ ἀοράτου, τόν ἐν ταπεινώσει Θεάνθρωπον.

Ἡ Εὐρώπη, τῆς ὁποίας ἐκ τῶν ἡγετίδων Χωρῶν εἶναι καί ἡ Γερμανία, ἀλλά καί ὁ κόσμος ὁλόκληρος, ἀναζητοῦντες νέας ὁδούς καί τρόπους συνεργασίας καί εἰρηνικῆς συμβιώσεως τῶν λαῶν, θά τό ἐπιτύχουν κάποτε ἴσως, ἐάν λάβουν ὡς ζύμην ζωῆς τήν ἐμπειρίαν τῆς ὁλοκληρωτικῆς καί ἀνυστεροβούλου ἀγάπης, ἡ ὁποία συμπυ-κνοῦται εἰς τό Πρόσωπον τοῦ Θεανθρώπου Κυρίου μας, τοῦ Ἀναστάντος ἐκ νεκρῶν, καί διά τοῦ θανάτου τοῦ μίσους τήν ζωήν τήν αἰώνιον τῆς ἀγάπης δωρησαμένου εἰς τήν ταλαίπωρον καί παραπαίουσαν ἀνθρωπότητα.

Τοῦτο τό μήνυμα κομίζομεν τῇ Ὑμετέρᾳ Ἐξοχότητι ἐκ τῆς Κωνσταντινουπόλεως, ἀπό ὅπου ἡ Ἁγία τοῦ Χριστοῦ Μεγάλη Ἐκκλησία, ἡ Ἐκκλησία τῆς τοῦ Θεοῦ Σοφίας, τῆς Εἰρήνης καί τῆς Δυνάμεως ἐν τῇ ἀδυναμίᾳ της, διαχρονικῶς δέεται εἰς τόν Δημιουργόν καί μόνον Κύριον τῆς οἰκουμένης νά χαρίζῃ εἰς τόν κόσμον τήν εἰρήνην.

Ἑορτάζοντες τήν πεντηκοστήν ἐπέτειον ἀπό τῆς ἱδρύσεως τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου ἐν Γερμανίᾳ καί τήν προσφοράν αὐτῆς πρός τόν ἐν τῇ Χώρᾳ διαβιοῦντα Ὀρθόδοξον λαόν, ἀλλά καί πρός τήν Γερμανικήν κοινωνίαν διά τῆς καλλιεργείας ἀγαθῶν σχέσεων μετά τῶν ἐν αὐτῇ Ἐκκλησιῶν Εὐαγγελικῆς καί Ρωμαιοκαθολικῆς, μετά τῶν ὁποίων εὑρισκόμεθα οἱ Ὀρθόδοξοι ἐν διαλόγῳ ἀγάπης καί ἀληθείας, ὡς καί μετά πάντων ἀνθρώπων, εὐχαριστοῦμεν Ὑμῖν, Ἐξοχώτατε, διότι προσωπικῶς καί ὁλόκληρον τό Γερμανικόν Ἔθνος συνεορτάζετε μεθ᾿ ἡμῶν, μετά πάντων τῶν ἐν τῇ Χώρᾳ σας ὀρθοδόξων πιστῶν, καί μετά τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου. Ἰδιαιτέρως σᾶς εὐχαριστοῦμεν  διά τήν προσοχήν καί συμπαράστασιν τήν ὁποίαν παρέχετε ὡς Πολιτεία εἰς τούς ἐδῶ διαβιοῦντας Ὀρθοδόξους καί εἰς τόν ἐπί κεφαλῆς αὐτῶν Ἱερώτατον Μητροπολίτην Γερμανίας κύριον Αὐγουστῖνον, καί εὐχόμεθα ὑπέρ τῆς ὑγείας καί τῆς εὐημερίας Σας προσωπικῶς καί τοῦ Γερμανικοῦ Λαοῦ καί ὅπως Κύριος ὁ Θεός ἐν τῇ ἀπείρῳ Αὐτοῦ ἀγαθότητι ἐπιδαψιλεύῃ Ὑμῖν καί τῇ Γερμανίᾳ πᾶν δώρημα τέλειον καί πᾶσαν δόσιν ἀγαθήν.

Συνεχίσατε, Ἐξοχώτατε, τήν διακονίαν Σας, ὡς πολιτικοῦ ἄρχοντος ἔχοντος τήν ἐμπειρίαν τοῦ θρησκευτικοῦ λειτουργοῦ,  ὥστε αἱ παρεμβάσεις τῆς Γερμανικῆς Πολιτείας, τήν ὁποίαν ἐπαξίως ἐκπροσωπεῖτε, νά λειτουργοῦν πυροσβεστικῶς εἰς πᾶσαν περίστα-σιν, πρός τήν κατεύθυνσιν τῆς εἰρήνης, τῆς καταλλαγῆς καί τῆς συμφιλιώσεως τοῦ κόσμου παντός. Ἀμήν.