Γιάννης Παπαναστασόπουλος Μία συγκεντρωτική Συλλογή της Ποιητικής του Δημιουργίας - Γεώργιος Κουρκούτας

 Επιμέλεια παρουσίασης

Γεώργιος Κουρκούτας Φιλόλογος

Γιάννης Παπαναστασόπουλος

Μία  συγκεντρωτική Συλλογή της Ποιητικής του Δημιουργίας

Ο ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ. Ο Γιάννης Παπαναστασόπουλος αποτελεί έναν Ηλείο με πολύπλευρα επιστημονικά ενδιαφέροντα και δημιουργικότητα. Το αποδεικνύουν οι πολύ καλές Σπουδές του, που καλύπτουν τομείς όπως η Οικονομία, η Κοινωνιολογία, η Πολιτική Επιστήμη στο Βερολίνο, ενώ έχει ανακηρυχτεί Διδάκτωρ Φιλοσοφίας του Τεχνικού Πανεπιστημίου του Βερολίνου. Η μεγάλη του αγάπη όμως παρέμενε για δεκαετίες η Ποίηση. Με καταγωγή από το Μαρκόπουλο του Τραγανού Ηλείας, τα τελευταία 25 έτη ασχολείται με την Ποίηση, πολλά από τα έργα του μάλιστα έχουν δημοσιευτεί σε πολλά λογοτεχνικά περιοδικά αλλά και εφημερίδες. Το πλήθος των ποιημάτων του καλύπτουν 5 Συλλογές, που πρόσφατα εξέδωσε από τις «Εκδόσεις των Φίλων». 

ΤΟ ΕΡΓΟ. Με τίτλο «Ποιήματα [1990-2013]» ο Γιάννης Παπαναστασόπουλος παρουσιάζει την ποιητική του παραγωγή συγκεντρωμένη. Προσφέρει έτσι όχι μόνο στους φίλους του, που ήδη γνωρίζουν την ποιητική του δημιουργία τμηματικά διότι δεν είχε συγκεντρωθεί ποτέ ως τώρα σε μία ολοκληρωμένη έκδοση, αλλά και σε κάθε φίλο του ποιητικού λόγου.

Στις 220 σελίδες του καλαίσθητου αυτού συγκεντρωτικού τόμου περιέχονται οι πέντε συλλογές του που φέρουν τους τίτλους: ¨Τα μολυβδόφυλλα¨, ¨Το χτένι¨ ,¨Αποκαθήλωση¨, ¨Σάβανο-βάσανο ¨ και ¨Χάι Κου¨. Επειδή σε μία ποιητική συλλογή συνδυάζονται και άλλοι τομείς  της Τέχνης, αξίζει να αναφέρουμε εδώ ότι ο σπουδαίος ζωγράφος Αντώνης Απέργης δημιούργησε το σχέδιο του εξωφύλλου και τις προμετωπίδες των ενοτήτων, ενώ την συγκεντρωτική ποιητική συλλογή επιμελήθηκε ο ποιητής Κώστας Ριζάκης.

Η ΚΛΙΣΗ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ. Διαπιστώνει ο αναγνώστης πολύ καλή γνώση και χρήση του Ελληνικοί Λόγου, στοιχείο που βοηθά στην καλύτερη διατύπωση αισθημάτων και ιδεών. Ο ίδιος από 18 ετών μέχρι την στρατιωτική του θητεία έγραφε ποιήματα. Φεύγοντας όμως για Γερμανία αυτά χάθηκαν. Μετά την Διδακτορική του Διατριβή (το 1989) άρχισε πάλι η επιθυμία του να γράφει ποίηση. Ουσιαστικά η σχέση της μαζί του αποτελούσε μία αμφίδρομη επιθυμία διαλόγου και δημιουργίας. Τα ποιήματα αποτελούν έναν διάλογο με τον εαυτό μας, στις καλές και τις άσχημες του στιγμές, αλλά και έναν διάλογο με την κοινωνία, τον αναγνώστη που ξέρει τον Κόσμο του Ποιητικού Λόγου.

Από μία συζήτηση μαζί του αντλήσαμε μερικές σκέψεις του για την Λογοτεχνία και την σχέση των νεοελλήνων απέναντι της. «Η Ποίηση είναι προσωπική υπόθεση. Αλλά ανήκει σε όλους, όταν δημοσιεύεται. Όταν γράφει είναι προσωπική υπόθεση, μία ευκαιρία επικοινωνίας με τους συνανθρώπους σου. Όμως σήμερα ο Κόσμος δεν διαβάζει Ποίηση. Ίσως δεν έχει ενημερωθεί για την Αξία της. Πιστεύουν  κάποιοι ότι όποιος γράφει Ποίηση είναι εκτός κόσμου, είναι ¨τρελός¨. Έτσι όμως θα βγάζαμε και τον Όμηρο ¨τρελό¨;». Τι να προσθέσει κανείς σε αυτές τις σκέψεις του Γιάννη Παπαναστασόπουλου, σε μία ελλαδική κοινωνία βυθισμένη στην υποκουλτούρα και την οικονομική σύγχυση και απόγνωσή;

ΜΙΑ ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ ΣΤΙΣ ΣΥΛΛΟΓΕΣ. Στην 1η Συλλογή, ¨Τα μολυβδόφυλλα¨, παρουσιάζονται θέματα  όπως η Αγάπη για την φύση, η απαισιοδοξία, ο πόνος για την ισοπεδωτική εξέλιξη, ενώ το τοπίο της αγροτικής ζωής της Ηλεία(στο οποίο μεγάλωσε ο Γιάννης Παπαναστασόπουλος) περιγράφεται σε πολλά ποιήματα. Στην 2η (¨Το χτένι¨) προβάλλονται η λατρεία της φύσης σε αντιδιαστολή με το αστικό περιβάλλον, ενώ στην επόμενη συλλογή, (¨Αποκαθήλωση¨), κυριαρχούν εικόνες από την φύση, τον έρωτα, ενώ σε μερικά διαφαίνεται η διάθεση ειρωνείας από τον δημιουργό. Στο ίδιο πλαίσιο, με αναφορές στην φυλακή των σύγχρονων πόλεων και με έντονη ειρωνεία  κινείται και η 4η συλλογή ¨Σάβανο-βάσανο¨ , ενώ έκπληξη με θετική απήχηση διαπιστώνει ο αναγνώστης στην τελευταία συλλογή με το όνομα ¨Χάι Κου¨, που περιλαμβάνει αυτά τα εξαίρετα γυμνάσματα της ποιητικής δημιουργίας, στο πρότυπο των ιαπωνικών χάι- κου.

ΟΙ ΑΡΕΤΕΣ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ. Συμπερασματικά, μπορούμε να πούμε ότι ο Γιάννης Παπαναστασόπουλος πετυχαίνει να δείξει πολλές από τις αρετές του ποιητικού λόγου σε αυτό το πολυσέλιδο εκδοτικό και καλαίσθητο εγχείρημα που φιλοξενεί την ποιητική δημιουργία  σχεδόν ενός τέταρτου του αιώνα. Και αυτές τις αρετές καλείται να τις εντοπίσει ο αναγνώστης που αγαπά την Ποίηση σε πλήθος από τα ποιήματα που φιλοξενούνται και να διαπιστώσει ότι και στην σημερινή σκληρή για το Πνεύμα εποχή υπάρχει χώρος για την Ποιητική δημιουργία. Ο Σεβασμός του Ποιητή στην ιστορική ελληνική ορθογραφία (το «Πολυτονικό», όπως το γνωρίζουμε) φανερώνει και την ποιοτική του αισθητική, αλλά και τον σεβασμό στην Ελληνική Γλώσσα και Σκέψη. Ο ποιητής και κάθε αξιοπρεπής δημιουργός

Κυριαρχούν σε πολλά ποιήματα η νοσταλγία για τον κόσμο των παιδικών μας χρόνων. Για έναν κόσμο μακρινό από την επέλαση της Τεχνολογίας και των «μοντέρνων καιρών», μία κατάσταση ορατή στα χωριά μας, εδώ στην Ηλεία. Τα διλήμματα περί της πορείας της ζωής, την παρουσία μας στο σήμερα και την προοπτική μας στο άμεσο και το απώτερο αύριο. Τα ερωτήματα δηλαδή που συνδέουν την Ποίηση με την Μεταφυσική και την αιώνια ανθρώπινη αγωνία. Έτσι φαίνεται να μοιράζεται την αγωνία του με τον αναγνώστη των ποιημάτων. Μέσα σε αυτήν,  την προσωπική αγωνία του ποιητή, ο αναγνώστης αναγνωρίζει μερίδιο από την δική του, την ατομική αγωνία.