Ο πατερας Αναστασιος ειναι ενας απο τους καλυτερους ιερεις της Πατρας ο οποιος διακρινεται απο ευσεβεια, εκλησσιαστικο ηθος και πολυπλευρη γνωση. Του αξιζουν αναριθμητα συγχαρητηρια!!!
Η Ρουμανία είναι η πιο ταλαιπωρημένη Ορθόδοξη χώρα από τους Παπικούς και Ουνίτες.Το τραγικότερο είναι ότι η ηγεσία της είναι προκλητικά φιλοπαπική. Υπάρχουν όμως πολλά μοναστήρια που κρατούν αυστηρά την Ορθόδοξη παράδοση. Το βιβλίο αυτό θα βοηθήσει πολύ.
Ευχαριστώ όλους για τα καλά σας λόγια. Αγαπητέ 2:49 απάντησε για μένα ο 7:24. Επί πλέον σας γνωρίζω, ότι στην έκδοση συνέβαλε τα μέγιστα ο π. Ιουστίνος Πίρβου, μεγάλο ανάστημα του Ρουμανικού Μοναχισμού, με την επίμονη παρότρυνση και την ευλογία του οποίου, το μετέφρασε ο π. Κυπριανός Στάϊκου, πνευματικό του τέκνο. Καλή χρονιά και ευλογημένη π. Αναστάσιος
Με αφορμή τα παραπάνω θέλω απλά να καταθέσω αποσπασματικά την ακόλουθη επιστολή του Γενναδίου Σχολαρίου προς τους μοναχούς της Μονής Σινά , στην οποία κάνω και κάποια σχόλια:
(συνέχεια από το προηγούμενο σχόλιο) Σχόλια: 1. O Γεννάδιος θεωρεί του Λατίνους και Αρμενίους "χριστιανούς" και μάλιστα δεν διστάζει να τους θεωρήσει ευσεβείς (βέβαια πρέπει να σημειώσουμε ότι δεν αναφέρεται στο ιερατείο τους, αλλά στους ταπεινούς προσκυνητές που προφανώς δεν φέρουν καμιά αυθύνη για τις δογματικές παρεκκλίσεις των εκκλησιών τους). 2. Προτρέπει τους πατέρες του Σινά να μην τους διώχνουν απο τη Λειτουργία. Μπορούν να παραμένουν σε αυτήν και να συμπροσεύχονται ως το τέλος. Εδώ πρέπει να σημειώσουμε το εξής: Δεν πρόκειται για απλή συμποροσευχή, αλλά συμπροσευχή ΜΕΣΑ στη Θ. Λειτουργία. 3. Ο Γεννάδιος προτρέπει να τους δίνουν ΑΝΤΙΔΩΡΟ, αλλά και ΑΓΙΑΣΜΟ, αν τους ζητηθεί, όχι όμως τη Θ. Κοινωνία. 4.Η πρακτική αυτή φαίνεται ότι είναι ΓΕΝΙΚΕΥΜΕΝΗ. Ο Γεννάδιος λέει ότι αυτό που προτείνει στη Μονή Σινά συμβαίνει ήδη στα άλλα πατριαρχεία. 5. Διαφαίνεται ότι στη σκέψη του Σχολαρίου υπάρχει διαχωρισμός αίρεσης-ετεροδοξίας. Αιρετικοί είναι αυτοί που δεν δέχονται τριαδικό Θεό και αυτοί είναι που πρέπει να αποκλείονται από συμπροσευχή. Λατίνοι και Αρμένιοι (μιλάμε για τον απλό λαό όχι για τον κλήρο τους) όταν απέχουν από δογματικές έριδες, έχουν καθαρή συνείδηση και ευλάβεια μπορούν να συμπαρίστανται στη Θ. Λειτουργία, χωρίς όμως να λαμβάνουν θεία Θ.Κοινωνία. Σημείωνω επίσης ότι το 15 αιώνα το σχίσμα με Λατίνους και Αρμενίους είναι παγιωμένο. Δεν βρισκόμαστε δηλαδή λίγα χρόνια μετά από κάποιο σχίσμα όπου ακόμα υπάρχει διάλογος και προοπτική επανένωσης. 5. Αυτή η γραμμή σκέψης μπορει να μην είναι η μόνη, ΑΛΛΑ σαφέστατα υπάρχει στη β΄ χιλιετία. Και μάλιστα προέρχεται από αυστηρό αντιλατίνο μαθητή του Μάρκου του Ευγενικού. 6. Η χρήση του αποστολικού κανόνα που απαγορεύει συμπροσευχή με αιρετικούς πρέπει κατά την άποψη μου να χρησιμοποείται με φειδώ. Ο ΑΥΣΤΗΡΟΤΑΤΟΣ Θεόδωρος Στουδίτης σαφέστατα μας λέει εξηγώντας τον κανόνα αυτό, ότι με τη λέξη "ἁιρετικός" εννοείται όχι ο ετερόδοξος, αλλά αυτός που δεν δεχεται Τριάδικό Θεό (μου διαφεύγει η παραπομπή, ίσως να είναι στν επιστολή προς Ναυκράτιο). Αυτά τα καταθέτω εν αγάπη για να δείξω οτι η κανονική παράδοση της Εκκλησίας δεν πρέπει να λογίζεται ως άθροισμα μαθηματικών εξισώσεων. Στην παράδοση υπάρχει και μια πιο μετριασμένη στάση στο θέμα αυτό. Ταπεινή μου άποψη. Απλά ας το γνωρίζουμε και να παρακαλούμε τον Κύριό μας να φανερώνει το θέλημά Του ανά πάσα ὠρα και στιγμή.
.jpg)
Μπράβο. Συγχαρητήρια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυγχαρητηρια πατερα Αναστασιε!! Η επιτυχια του βιβλιου ειναι δεδομενη!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔόξα σοι ο Θεός!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλογραμμένη εργασία με σαφήνεια, νηφαλιότητα και καλά τεκμηριωμένη.
Ο π.Αναστασιος;
ΑπάντησηΔιαγραφήΤου Θεου η Δυναμη κ η Σοφια!
Το ποιμνιο πρεπει να ειναι υπερηφανο!
Ο Θεος εις την βοηθεια μου προσχες!π
Το θέμα είναι η συμπροσευχή ή η προσευχή;
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυγχαρητηρια πατερα Αναστασιε. Ειμαστε ολοι παρα πολυ περηφανοι για εσενα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ πατερας Αναστασιος ειναι ενας απο τους καλυτερους ιερεις της Πατρας ο οποιος διακρινεται απο ευσεβεια, εκλησσιαστικο ηθος και πολυπλευρη γνωση. Του αξιζουν αναριθμητα συγχαρητηρια!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυγχαρητηρια πατερα Αναστασιε!!! Συνεχισε το τιτανομεγιστο και αξιοθαυμαστο εργο σου!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚΑΙ Σ' ΑΝΩΤΕΡΑ π. ΑΝΑΣΤΑΣΙΕ
ΑπάντησηΔιαγραφήμπράβο στον π. Αναστάσιο. Έχω ακούσει πολύ εγκωμιαστηκά λόγια για το βιβλίο αυτό, παράλειψή μου που δεν το προμηθεύτηκα μέχρι τώρα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕλπίζουμε και σε άλλες γλώσσες
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυγχαρητηρια στον παπα-Ανασταση. Να τον χαιρεται η υπεροχη οικογενεια του. Ειναι εξαιρετικος ιερεας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυγχαρητηρια! Θα ηθελα βεβαια να ρωτησω τον πατερα Αναστασιο: Για ποιο λογο το βιβλιο εκδοθηκε στην ρουμανικη γλωσσα και οχι σε καποια αλλη;
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ Ρουμανία είναι η πιο ταλαιπωρημένη Ορθόδοξη χώρα από τους Παπικούς και Ουνίτες.Το τραγικότερο είναι ότι η ηγεσία της είναι προκλητικά φιλοπαπική.
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπάρχουν όμως πολλά μοναστήρια που κρατούν αυστηρά την Ορθόδοξη παράδοση.
Το βιβλίο αυτό θα βοηθήσει πολύ.
Ευχαριστώ όλους για τα καλά σας λόγια. Αγαπητέ 2:49 απάντησε για μένα ο 7:24.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπί πλέον σας γνωρίζω, ότι στην έκδοση συνέβαλε τα μέγιστα ο π. Ιουστίνος Πίρβου, μεγάλο ανάστημα του Ρουμανικού Μοναχισμού, με την επίμονη παρότρυνση και την ευλογία του οποίου, το μετέφρασε ο π. Κυπριανός Στάϊκου, πνευματικό του τέκνο.
Καλή χρονιά και ευλογημένη
π. Αναστάσιος
Με αφορμή τα παραπάνω θέλω απλά να καταθέσω αποσπασματικά την ακόλουθη επιστολή του Γενναδίου Σχολαρίου προς τους μοναχούς της Μονής Σινά , στην οποία κάνω και κάποια σχόλια:
ΑπάντησηΔιαγραφήἘπιστολή τοῦ πρώτου μετά τήν Ἄλωσιν Πατριάρχου Γενναδίου Σχολαρίου, τοῦ καί μαθητοῦ τοῦ Ἀγίου Μάρκου τοῦ Εὐγενικοῦ, πρός τόν Ἡγούμενον τῆς μονῆς Σινᾶ Μάξιμον Σοφιανόν
«Ἔτι ἠρώτησαν οἱ μοναχοί εἰ ἔνι συγκεχωρημένον, ἵνα διδῶτε τοῖς Ἀρμενίοις ἤ Λατίνοις τήν παναγίαν τοῖς προσκυνηταῖς. Ἡμεῖς δέ λέγομεν ἵνα διδῶτε αὐτοῖς καί τό ἀντίδωρον· χριστιανοί γάρ εἰσί καί διά τοῦτο ἔρχονται ἐκ τοσούτων διαστημάτων εἰς προσκύνησιν τοῦ δεσποτικοῦ τάφου. Εἰ γοῦν καί ἐσχισμένοι εἰσίν ἀφ’ ἡμῶν διά τινα ζητήματα τῆς πίστεως καί εἰσίν ἑτερόδοξοι, ἀλλ’ ὡς χριστιανοί μετά πίστεως καί εὐλαβείας ζητοῦσι τόν ἀγιασμόν ἡμῶν, καί ἡμεῖς ὀφείλομεν διδόναι·τό γάρ Μή δῶτε τά ἅγια τοῖς κυσί (Ματθ.7,6) καί τά ἑξῆς περί τῶν ἀπίστων νοεῖται, ἤγουν Ἰουδαίων καί Σαρακηνῶν καί Ἐλλήνων καί Μανιχαίων καί ἄλλων, οἵτινες προσποιοῦνται τόν χριστιανισμόν μή ὄντες χριστιανοί· διό καί ἐπάγει· μήποτε στραφέντες καταπατήσωσιν αὐτά καί ρήξωσιν ὑμᾶς (Ματθ. 7,6). Κύνες οὖν εἰσί καί χοῖροι οἱ πατοῦντες·οἱ δέ μετά πίστεως καί εὐλαβείας ζητοῦντες τά ἅγια καί προσλαμβάνοντες οὔκ εἰσί τοιοῦτοι.’Ακούετε δέ καί τοῦ Κυρίου εἰπόντος ὅτι· Ὁ μή ὤν καθ’ἡμῶν ὑπέρ ἡμῶν ἐστί (Μάρκ. 9,40), καί τόν ἐρχόμενον πρός με οὐ μή ἐκβάλω ἔξω (Ἰω. 6,37). Τό μέγα μυστήριον τῆς κοινωνίας μόνον μή δίδοτε αὐτοῖς, οὐ μόνον διά τήν τοῦ Μυστηρίου ὑπεροχήν, ἀλλά διά τό μυστήριον τοῦτο παριστᾶν μέν ὅλην τήν θείαν οἰκονομίαν, προηγουμένης δέ τῆς ὀμολογίας τοῦ συμβόλου τῆς ἀληθοῦς πίστεως τελειοῦσθαι, καί διά τοῦτο τοῖς εἰς τήν θείαν οἰκονομίαν ἤ εἰς τήν θεολογίαν ψευδοδοξοῦσι καί τῇ καθολικῇ ἀντιλέγουσιν Ἐκκλησίᾳ οὐ δεῖ αὐτό δίδοσθαι...Διό καί οἱ ἁγιώτατοι Πατριάρχαι, ὅτε ἐλειτούργουν ἑορτασίμως, ἐρχομένους καί Ἀρμενίους καί Λατίνους καί ἱσταμένους μετά πάσης εὐλαβείας εἰς τήν λειτουργίαν, οὐκ ἐδίωκον, ἀλλά καί ἀπερχομένους μετά τῶν Ὀρθοδόξων καί προσκυνοῦντας καί ἁσπαζομένους τήν πατριαρχικήν χεῖρα καί εὐλόγουν καί ἐδίδουν αὐτοῖς τό ἀντίδωρον· ὡς γάρ μαθηταῖς τοῦ Χριστοῦ οὐκ ἐξέβαλον ἔξω τούς εἰς αὐτούς ἐρχομένους.’Αρκετόν οὖν ἐστί ὅτι ὑμεῖς οὐ ζητεῖτε οὐδέ λαμβάνετε ἁγιασμόν παρ’ αὐτῶν, διότι εἰσίν ἑτερόδοξοι καί κεχωρισμένοι· ἀλλά ἐάν ζητῶσιν αὐτοί τόν ἁγιασμόν ἀφ’ ὑμῶν, ὀφείλετε μή ἀποπέμπειν αὐτούς, ὡς προείπομεν» (Ἱ.Μ.Φουντούλη, Ἡ οἰκονομία σέ λειτουργικά θέματα κατά τόν πατριάρχη Γεννάδιο Σχολάριο-Ποιμαντικές ἀνάγκες τῆς Τουρκοκρατίας, Χριστιανική Θεσσαλονίκη, Ὀθωμανική [περίοδος 1430-1912,Α ́[Κέντρο Ἱστορίας Θεσσαλονίκης τοῦ Δήμου Θεσσαλονίκης, αὐτοτελεῖς ἐκδόσεις 12],Θεσσαλονίκη 1993, σ. 192-193).
(συνέχεια από το προηγούμενο σχόλιο)
ΑπάντησηΔιαγραφήΣχόλια:
1. O Γεννάδιος θεωρεί του Λατίνους και Αρμενίους "χριστιανούς" και μάλιστα δεν διστάζει να τους θεωρήσει ευσεβείς (βέβαια πρέπει να σημειώσουμε ότι δεν αναφέρεται στο ιερατείο τους, αλλά στους ταπεινούς προσκυνητές που προφανώς δεν φέρουν καμιά αυθύνη για τις δογματικές παρεκκλίσεις των εκκλησιών τους).
2. Προτρέπει τους πατέρες του Σινά να μην τους διώχνουν απο τη Λειτουργία. Μπορούν να παραμένουν σε αυτήν και να συμπροσεύχονται ως το τέλος. Εδώ πρέπει να σημειώσουμε το εξής: Δεν πρόκειται για απλή συμποροσευχή, αλλά συμπροσευχή ΜΕΣΑ στη Θ. Λειτουργία.
3. Ο Γεννάδιος προτρέπει να τους δίνουν ΑΝΤΙΔΩΡΟ, αλλά και ΑΓΙΑΣΜΟ, αν τους ζητηθεί, όχι όμως τη Θ. Κοινωνία.
4.Η πρακτική αυτή φαίνεται ότι είναι ΓΕΝΙΚΕΥΜΕΝΗ. Ο Γεννάδιος λέει ότι αυτό που προτείνει στη Μονή Σινά συμβαίνει ήδη στα άλλα πατριαρχεία.
5. Διαφαίνεται ότι στη σκέψη του Σχολαρίου υπάρχει διαχωρισμός αίρεσης-ετεροδοξίας. Αιρετικοί είναι αυτοί που δεν δέχονται τριαδικό Θεό και αυτοί είναι που πρέπει να αποκλείονται από συμπροσευχή. Λατίνοι και Αρμένιοι (μιλάμε για τον απλό λαό όχι για τον κλήρο τους) όταν απέχουν από δογματικές έριδες, έχουν καθαρή συνείδηση και ευλάβεια μπορούν να συμπαρίστανται στη Θ. Λειτουργία, χωρίς όμως να λαμβάνουν θεία Θ.Κοινωνία. Σημείωνω επίσης ότι το 15 αιώνα το σχίσμα με Λατίνους και Αρμενίους είναι παγιωμένο. Δεν βρισκόμαστε δηλαδή λίγα χρόνια μετά από κάποιο σχίσμα όπου ακόμα υπάρχει διάλογος και προοπτική επανένωσης.
5. Αυτή η γραμμή σκέψης μπορει να μην είναι η μόνη, ΑΛΛΑ σαφέστατα υπάρχει στη β΄ χιλιετία. Και μάλιστα προέρχεται από αυστηρό αντιλατίνο μαθητή του Μάρκου του Ευγενικού.
6. Η χρήση του αποστολικού κανόνα που απαγορεύει συμπροσευχή με αιρετικούς πρέπει κατά την άποψη μου να χρησιμοποείται με φειδώ. Ο ΑΥΣΤΗΡΟΤΑΤΟΣ Θεόδωρος Στουδίτης σαφέστατα μας λέει εξηγώντας τον κανόνα αυτό, ότι με τη λέξη "ἁιρετικός" εννοείται όχι ο ετερόδοξος, αλλά αυτός που δεν δεχεται Τριάδικό Θεό (μου διαφεύγει η παραπομπή, ίσως να είναι στν επιστολή προς Ναυκράτιο).
Αυτά τα καταθέτω εν αγάπη για να δείξω οτι η κανονική παράδοση της Εκκλησίας δεν πρέπει να λογίζεται ως άθροισμα μαθηματικών εξισώσεων.
Στην παράδοση υπάρχει και μια πιο μετριασμένη στάση στο θέμα αυτό. Ταπεινή μου άποψη. Απλά ας το γνωρίζουμε και να παρακαλούμε τον Κύριό μας να φανερώνει το θέλημά Του ανά πάσα ὠρα και στιγμή.