Και η Γαλλία…. ξύπνησε (;) - Γεώργιος Διον. Κουρκούτας

Στις 7 Ιανουαρίου 2015 τα μέλη ενός εβδομαδιαίου εντύπου στο Παρίσι δέχθηκαν τρομοκρατική επίθεση από μία ομάδα φανατικών Μουσουλμάνων που φέρονταν ως οπαδοί του τζιχαντισμού. Αιτία, κατά τους τρομοκράτες, ήταν η προσβολή του Ισλάμ και των ανθρώπων που το υπηρετούν μέσω των τζιχαντιστών από σκίτσα γελοιογράφων του εντύπου. Κι αποτέλεσμα της επίθεσης αυτής ήταν να σκοτωθούν με πολεμικά όπλα άνω των 10 ατόμων και να σοκαριστεί η Κοινή Γνώμη όλου του Δυτικού Κόσμου, που έβλεπε στην ¨καρδιά της Ευρώπης¨, όπως είναι το Παρίσι, να δολοφονούνται εν ψυχρώ άνθρωποι, που έφτιαξαν ένα σκίτσο.

Το σοκ για τις Δυτικές Κοινωνίες παραμένει μεγάλο, διότι οι δράστες ήσαν πολίτες ενός ευρωπαϊκού Κράτους, της Γαλλίας. Ενός κράτους που ως τώρα πίστευε (έτσι, τουλάχιστον, διακήρυτταν οι πολιτικοί και πνευματικοί ηγέτες του Γαλλικού κατεστημένου) ότι η ένταξη ενός μη Γάλλου στην γαλλική Κοινωνία με πολιτικούς όρους (πχ παροχή υπηκοότητας, συμμετοχή στην Εκπαίδευση) αρκεί για να θεωρηθεί και αυτός Γάλλος πολίτης με μετοχή στην κοινή ταυτότητα, όπως διαμορφώθηκε τους τελευταίους αιώνες: πίστη στις αξίες της Ελευθερίας, στην ανεκτικότητα και την συνεργασία, την ελευθερία σκέψης και έκφρασης, τις πολιτικές έννοιες της δυτικού τύπου δημοκρατίας και κοινοβουλευτισμού.

Ωστόσο τους … ξέφυγε μία βασική αρχή που θεμελιώνει την συνύπαρξη ανθρώπων από διαφορετικούς χώρους σε μία κοινωνία: πρέπει να υπάρχουν βάσεις συμβατότητας μεταξύ διαφορετικών πληθυσμών, για να αποφευχθούν οι συγκρούσεις και τα μίση. Πώς να δεχθούν, για παράδειγμα, κάποιοι Μουσουλμάνοι μιας ευρωπαϊκής χώρας αρχές που δεν προβλέπει το Κοράνι;

Και αν δεν τις δεχθούν, όπως έγινε με το πρόσφατο τραγικό  παράδειγμα στο έντυπο  “Charlie Hebdo”, πώς θα αντιδράσουν ; Θα ερμηνεύσουν την αίσθηση του αστείου όπως με ανεκτικότητα ερμηνεύουμε οι λοιποί Ευρωπαίοι; Την απάντηση την είδαμε στην πρόσφατη τρομοκρατική επίθεση, που τις άλλες ημέρες  βρήκε μιμητές σε άλλους τρομοκράτες στην Γαλλία.

Η απάντηση είναι να υπάρχει πολιτισμική συμβατότητα μεταξύ των Λαών που συνυπάρχουν σε έναν χώρο. Να πιστεύουν ότι υπάρχει κάτι που τους ενώνει, πράγμα που δεν συμβαίνει στην σύγχρονη δυτική Ευρώπη που μετατρέπεται σε μία πολυπολιτισμική ¨σούπα¨. Πόσο ¨Γάλλος¨ αισθάνεται ένας Μουσουλμάνος που απεχθάνεται την Δυτική Κουλτούρα (που εμπεριέχει αιώνες αποικιοκρατίας)  και επιχειρεί να την χτυπήσει;

Να έχουν κοινά στοιχεία Κουλτούρας, όπως η θρησκεία, η οικονομική συνεννόηση, η μουσική, η αγάπη για την γη τους, οι κοινές μνήμες από το παρελθόν, η κατανόηση των ηθών και των εθίμων των γειτόνων του. Να έχουν δηλαδή ισχυρά στοιχεία που βοηθούν την υπέρβαση εθνοτικών και θρησκευτικών διαφορών (που εξελίσσονται σε μίσος, όπως αυτό που καλλιεργείται από μεγάλο μέρος των Μουσουλμάνων που ζουν στην Δυτική Ευρώπη). Ας δούνε κάποιοι το πολυεθνικό μεν Βυζάντιο, αλλά με μονοπολιτισμική και μονοθρησκευτική ταυτότητα. Θα διδαχθούν πολλά. Αλλά, αν εξακολουθούν να ζούνε στην δική τους μακαριότητα, τότε να περιμένουμε το επόμενο τρομοκρατικό χτύπημα στην καρδιά της Ευρώπης….

Γεώργιος Διον. Κουρκούτας