Κλάδους ή παρακλάδια; (Κυριακή των Βαΐων) - δ. Γρηγόριος Φραγκάκης

Από τoν αμπελώνα της Μεγάλης Εκκλησίας

Κλάδους ή παρακλάδια;

(Κυριακή των Βαΐων)

Τελείωσε και αυτή η Μεγάλη Τεσσαρακοστή σήμερα. Η Εκκλησία με τη νηστεία, τις Ακολουθίες, τα πρότυπα, τις διδαχές προσπάθησε να μας ετοιμάσει ώστε να φθάσουμε μπροστά Του, στις τελευταίες στιγμές του επί γης βίου Του, στο Πάθος, στον Σταυρό, στην Ταφή αλλά και στην Ανάστασί Του και να συμμετέχουμε σε αυτά με πόθο τη συνένωσι μαζί Του.

Με Αναστημένο τον Λάζαρο, θα τρέξουμε και πάλι τα παιδιά του Θεού να απλώσουμε τα σύμβολα της νίκης για να δεχθούμε τον μεγάλο Θαυματοποιό της Ιστορίας(;). Θα βγούμε στους δρόμους με αλαλαγμούς, παρασυρμένοι ο ένας από τον άλλον, έχοντας ακούσει ή δει τα "ένδοξα τε και εξαίσιά" Του και θα υποδεχθούμε ως Λυτρωτή των θλίψεων της πρόσκαιρης ζωής μας τον Ιησού. Όλο αυτό, μέχρι να Τον αντικρύσουμε απολογούμενο και εμπαιζόμενο από την αναίδεια μας. Εκεί "πριν αλέκτωρ λαλήση" θα τον έχουμε, όχι μόνον τρις αλλά και πολύ περισσότερες, αρνηθεί. Δε θα μας εξυπηρετεί ο Ιησούς στο να επικρατήσουμε κοσμικά, δε θα είναι η πηγή του πλούτου και της ευμάρειας, δε θα μας έχει συνεχώς να ζούμε χωρίς έγνοιες και προβλήματα. Έτσι δε μας είναι και πολύ χρήσιμος...!

Ενώ, λοιπόν, θα καταλάβουμε ότι τα βαΐα των φοινίκων δε θα είναι τελικά η δικαίωσι της δοξολογίας μας προς τον Θεό, μήπως πρέπει να αναζητήσουμε τί ακριβώς περιμένει από εμάς ο Κύριος; Έγινε λόγος στην προηγούμενη επικοινωνία για την αιτία που προσερχόμαστε στο Μυστήριο της Εξομολόγησης. Ας δούμε τώρα τον τρόπο. Ψάχνουμε ανάμεσα στους κληρικούς εκείνον κοντά στον οποίον αισθανόμαστε μια ασφάλεια να ακουμπήσουμε την ψυχή μας, όπως ψάχνουμε επίμονα τον καλύτερο γιατρό όταν έχουμε ένα πρόβλημα υγείας. Του ζητούμε να εξομολογηθούμε. Μπροστά στην ιερωσύνη του αφήνουμε όλες τις αμαρτίες μας, μικρές και μεγάλες. Για τον Θεό, οτιδήποτε μας χωρίζει από την αγάπη Του, είναι αμαρτία. Όταν εξομολογούμαστε ας μην προσπαθούμε να δικαιολογήσουμε τους εαυτούς μας. Απλά και φυσικά, χωρίς κόμπλεξ, με ταπείνωσι, μετάνοια και χωρίς να κάνουμε υποδείξεις, αναφέρουμε όσα μας βαρύνουν. Δε λέμε τα τυχόν λάθη των συνανθρώπων μας. Αν πούμε ότι δεν έχουμε εμείς αμαρτίες, αυτός ο λόγος και αυτή η σκέψι είναι η πρώτη και η μεγαλύτερη αμαρτία μας! Πόσες άλλες δηλαδή κρύβονται από κάτω της...! Είμαστε άνθρωποι και αμαρτάνουμε, το κακό δεν είναι αυτό. Η φύσι μας είναι τέτοια. Κακό είναι να επιμένουμε στην αμαρτία και να μη μετανοούμε.

Αν θελήσουμε να δούμε ποιές είναι οι αμαρτίες, ας διαβάσουμε την Καινή Διαθήκη και τους Βίους των Αγίων. Από τον Λόγο του Θεού θα μάθουμε το σωστό και από τις αρετές από τα λάθη, που ως άνθρωποι οι Άγιοι διέπραξαν, θα πάρουμε παράδειγμα. Επιπλέον μπορούμε να παρακαλέσουμε τον Πνευματικό να μας υποδείξει ποιες από τις πράξεις ή τις συνήθειές μας μπορεί να είναι αμαρτίες.

Αφού εξομολογηθούμε, μας δίνει τις κατάλληλες συμβουλές, ως φάρμακα, και μας διαβάζει κάτω από επιτραχήλι του τη συγχωρητική ευχή στο τέλος της οποίας μας διαβεβαιώνει ότι η Χάρι του Αγίου Πνεύματος διά του του ιδίου, μας έχει συγχωρήσει. Ας μην ντραπούμε στον Πνευματικό μπροστά. Είναι άνθρωπος ομοιοπαθής. Ας σκεφτούμε ότι όσα αμαρτήματα εξομολογηθούμε σε αυτήν τη ζωή, θα διαγραφούν στους Ουρανούς. Δεν εξομολογούμαστε για να γίνουμε απλώς καλύτεροι και "πιο σωστοί" άνθρωποι. Βλέπουμε πόσα υπέφερε με τη Θέλησί Του ο Υιός του Θεού για τη δική μας σωτηρία και πώς να μείνουμε ασυγκίνητοι! Με το Μυστήριο αυτό Του δηλώνουμε ότι: "είμαστε εικόνες της ανείπωτης δόξας Σου παρ'όλα τα στίγματα από τα πταίσματά μας".

Αδελφοί μου, πλησιάζουν, έφθασαν ήδη οι άγιες ημέρες της Μεγάλης Εβδομάδας. Ας μη στερήσουμε, τουλάχιστον από φέτος τους εαυτούς μας ούτε από τη Θεία Κοινωνία το Πάσχα αλλά ούτε και από την Εξομολόγησι προηγουμένως. Είμαστε Ρωμηοί και διακρινόμαστε για το σεμνό και μοναδικό φιλότιμό μας. Ας μην το περιορίσουμε μόνο στον συνάνθρωπο. Ας το επεκτείνουμε και προς Εκείνον που εξέτεινε τα Χέρια Του επάνω στον Σταυρό για να αποκαθηλώσει εμάς από το κράτος του Θανάτου.

Αυτήν την Κυριακή των Βαΐων ας επιλέξουμε συνειδητά να δεχθούμε τον Κύριο που έρχεται όχι τόσο στρώνοντάς Του κλαδιά φοινίκων αλλά τα παρακλάδια των παθών που προσπαθούν μας εγκλωβίσουν μακρυά Του. Με συνείδησι καθαρή να Τον προϋπαντήσουμε ώστε το "ωσαννά" να μη γίνει "σταυρωθήτω" αλλά "Αναστήτω ο Θεός".

Καλό Πάσχα από τη φθορά στην αιωνιότητα!

δ. Γρηγόριος Φραγκάκης

Πηγή:Απογευματινή Κωνσταντινουπόλεως