Στο φρέαρ των Πατέρων µας - π. Γρηγόριος Φραγκάκης

Από τoν αµπελώνα της Μεγάλης Εκκλησίας

Στο φρέαρ των Πατέρων µας

(Κυριακή της Σαµαρείτιδος)

Καθισµένος µπροστά στο ιστορικό πηγάδι περίµενε. Περίµενε εκείνην που ο Νόµος θεωρούσε αιρετική, η ηθική των συνανθρώπων της «άτακτη», η αντίληψι της εποχής ως κατώτερο πλάσµα. Και ήρθε. Ήρθε η ίδια η εικόνα Του και  ο  διάλογος  ξεκίνησε.  Της  ζητά  νερό  και  εκείνη  εκπλήσσεται. Απορεί που ο Ιουδαίος που βλέπει µπροστά της, παρακαλεί για νερό µια Σαµαρείτιδα. Απαντά µε παρρησία όταν θεωρεί πως έχει δίκιο, όταν η λογική της δε συµφωνεί µε όσα της λέγει ο Ιησούς. Της µιλά για το νερό που ξεδιψά µια για πάντα, όποιον το πιεί, και εκεί, µε αφορµή την ευκολία της, αλιεύεται από τη Θεανδρική κουβέντα.

Τον παρακαλεί να µην ξαναδιψάσει. Της αποκαλύπτει τον βίο όχι για να τη µειώσει αλλά για να της διδάξει στη συνέχεια την αληθινή προσκύνησι του Θεού µε πνεύµα και αλήθεια. Της αποκαλύπτεται ο Ίδιος τελικά. Εκείνη ποτισµένη από το "ύδωρ το ζων" ορµά στα διψασµένα πρόσωπα των συµπολιτών της. Με κίνητρο τη διάθεσι του ανθρώπου να γνωρίσει κάποιον που θα του πει πράγµατα από το παρελθόν ή από το µέλλον, η Σαµαρείτις ενσπέρνει τον Χριστό µε ερώτησι. Οι µαθητές, στην επιστροφή τους, βρίσκουν τον Κύριο χορτάτο από την εκπλήρωσι του Θελήµατος του Πατρός και δεν κατανοούν το Μυστήριο. Ολόκληρη Θεολογία, αποκάλυψι, σηµεία και τέρατα έγιναν στο σύντοµο χρονικό διάστηµα της απουσίας τους. Βρέθηκαν υπόχρεοι θεριστές εδαφών που δεν καλλιέργησαν, που δεν φρόντισαν και στα οποία δεν κοπίασαν και από τα οποία τώρα έπρεπε να συλλέξουν τους καρπούς.

Στον διάλογο του Χριστού µε τη Σαµαρείτιδα µαθαίνουµε πώς να προσκυνούµε και να λατρεύουµε τον αληθινό Θεό. "Εν πνεύµατι και αληθεία". Ποια είναι, δηλαδή, η Θυσία που θα γίνει ευπρόσδεκτη; Είναι το Πνεύµα που ετοιµάζεται  να  κατακλύσει  σαν  ορµητικός  χείµµαρος τον κόσµο. Τότε µόνο θα µπορέσει ο άνθρωπος να κατανοήσει το Σχέδιο της Θείας Οικονοµίας. Τότε θα µπορέσει να βιώσει τον Ιησού ως την Αλήθεια. Δεν είναι το θυµίαµα και οι άρτοι, δεν είναι οι ύµνοι και οι ψαλµωδίες, δεν είναι ο ξηρός τύπος. Η αληθινή λατρεία είναι ο Ιησούς Χριστός, η Θεία Ευχαριστία, είναι η διάθεσι για µετάνοια, είναι η προσευχή που θα κάνουµε µε την καρδιά µας, ο αγιασµός του ονόµατος του Θεού, είναι ο πόθος για τη Βασιλεία Του, η υπακοή στο Θέληµά Του, όπως ακριβώς µας τα έµαθε ο Ίδιος. Εποµένως ο Πατήρ λατρεύεται µε το Πνεύµα και µε την Άληθεια δηλαδή µε τον Χριστό.

Και σήµερα η Εκκλησία µας, ως σώµα Χριστού, στέκεται σπλαχνικά στο φρέαρ του Ευαγγελίου και περιµένει κάθε άνθρωπο, χωρίς διακρίσεις, για να διαλεχθεί µαζύ

του και τελικά να τον αγιάσει. Περιµένει µε στοργή και αυτόν που ο "κόσµος" θεωρεί δικό του αλλά και όποιον αποβάλλει ο κόσµος ως ξένο για να του διδάξει πώς να προσκυνά τον αληθινό Τριαδικό Θεό.

Στο φρέαρ δε της Βασιλίδος, της Μεγάλης Εκκλησίας, θα επιστρέψουν και αυτήν την Κυριακή της Σαµαρείτιδος, στη σύναξί τους, οι διάδοχοι των Αποστόλων και Άγιοι Ποιµένες της Πόλης µας κατάφορτοι από τους κόπους του θερισµού τους. Από αυτό το πηγάδι ξεδίψασαν οι ίδιοι και άντλησαν την αλήθεια της πίστης, τον Ιησού, για να Τον µεταδώσουν µε του Πνεύµατος την έµπνευσι και τη δύναµι στα πέρατα της Οικουµένης. Με τον τρόπο αυτό παρέδωσαν και σε µας, τα επίγονα των θυσιών τους, τη λατρεία του Θεού.

Επτάλοφη ευλογηµένη, εσύ που κείσαι ανάµεσα στα δύο "ούτε" του Μεσσία, φρέαρ ζωηρό και ανεξάντλητο, συνέχισε, ακούραστα, να προσκυνάς Εκείνον που γνωρίζεις. Συνοµιλήτρια  του  Σαρκωµένου  Λόγου,  λουσµένη  από  το Πνεύµα, Φωτεινή, άφησε το άντληµα της Ιστορίας στην άκρη και δράµε! Σπεύσε! Στης "Σαµάρειας" τους ανύποπτους δρόµους, στους Στάχυας του κόσµου τους λευκούς, µε Θεολογία Γρηγορίου, µε γλώσσα Χρυσοστόµου, µε την υπογραφή του Νηστευτού, µε προνόµια Γενναδίου, µε Νήφωνα νου, µε Κλειστή την Πύλη στους πειρασµούς, µε τον τίµιο ίδρω και τα άγια αίµατα, βρες µας, εκεί που παλεύουµε, και ύψωσε τη φωνή Σου, Μητέρα εσύ στα γιορτινά Σου, για να µας πεις: "ελάτε να δείτε τον Άνθρωπο ο Οποίος...!". Να είσαι σίγουρη• δε θα περιµένουµε να τελειώσεις τη φράσι. Αφού οµιλείς Εσύ, χωρίς δισταγµό θα απαντήσουµε: "Ούτος αληθώς εστίν ο Χριστός". Αµήν.

δ. Γρηγόριος Φραγκάκης

Πηγή: Απογευματινή Κωνσταντινουπόλεως