Σε περιµέναµε καρτερικά - δ. Γρηγόριος Φραγκάκης

Από τoν αµπελώνα της Μεγάλης Εκκλησίας

Σε περιµέναµε καρτερικά

(Κυριακή της Πεντηκοστής)

Υποπτευθήκαµε ότι υπάρχεις από τις πρώτες κιόλας αράδες της Γραφής, όταν δεν µπορούσαµε να κατανοήσουµε το «ποιήσωµεν». Πριν ακόµη γεννηθεί το φως, Σε είδαµε πάνω από τα νεαρά ύδατα της Δηµιουργίας ευλογώντας τα να είναι έτοιµα να ζωογονούν. Κρυµµένος στα λόγια των Προφητών, στο χρίσµα των Βασιλέων ήσουν το προνόµιο των ολίγων σε µια Διαθήκη που αθετήθηκε από εµάς τους ίδιους. Μιλούσαν µε τα λόγια Σου. Η Χάρι Σου χάραζε την πορεία τους. Η φωνή τους έπαιρνε έντασι από την προαιώνια Βουλή Σου και διαπερνούσε τους αιώνες. Ευαγγελίζονταν την ελπίδα σε ένα λιβάδι µε νεκρούς. Οδηγούσες τον κόσµο στον Ιησού Χριστό µε κάθε τρόπο. Στην Ανατολή του Υιού στην ανθρωπότητα βεβαίωνες πάλι επάνω από τα ρείθρα του ποταµού «του Λόγου το ασφαλές». Συνυπήρχες µε την ευδοκία του Πατρός σε κάθε βήµα Εκείνου.  Μας υποσχέθηκε τον ερχοµό Σου και Σε αποκάλεσε «Παρηγορητή» και «Πνεύµα της αληθείας».

Οσφρανθήκαµε την παρουσία Σου κλεισµένοι στον φόβο των γεγονότων. Φύγαµε από το Όρος των Ελαιών µε την ελπίδα πως δε θα αργούσε η ώρα που θα εισερχόσουν χωρίς επιστροφή στις ζωές µας.

Εκείνη την Κυριακή, την Πεντηκοστή µετά το πέρασµα από τον Θάνατο στη Ζωή, βίαια διαπέρασες και καθοδικά, την πορεία του Αναληφθέντος προς τον Πατέρα. Σαν πύρινες φλόγες Σε αντιλήφθηκαν οι ανθρώπινες αισθήσεις µας. Ήσουν εκεί, στο Υπερώο, µαζύ µας. Κανένα θαύµα δε συγκρινόταν µε τα όσα ζούσαµε εκείνες τις στιγµές. Κατανοήσαµε εκείνα που είχαµε δει αλλά που δεν είχαµε εµπεδώσει. Ανοίχθηκαν τα µάτια µας στη φωτοειδή πραγµατικότητά Σου. Τα έθνη µε έναν λόγο ζούσαν την µοναδική παρουσία Σου, πίστευσαν στον Ιησού και δέχονταν το Βάπτισµα «εις το όνοµα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύµατος».

Από εκείνες τις στιγµές και έπειτα είσαι το αναφαίρετο προνόµιο κάθε Χριστιανού της Εκκλησίας. Δώδεκα άνθρωποι, ποτέ φοβισµένοι, ποτέ απορηµένοι, ποτέ ψαράδες άλλαξαν µε τη δική Σου δύναµι όλου του κόσµου τους όρους. Αν ο κόσµος σήµερα επικαλείται, έστω και επιφανειακά, έστω και υποκριτικά, έστω και βάναυσα ανθρώπινα δικαιώµατα και ουσιαστικές ελευθερίες και πανανθρώπινες αξίες και ισότητα και ιδανικά διαχρονικά, αυτό συµβαίνει γιατί πρώτος Εσύ είσαι η πηγή του Αγαθού, Εσύ διδάσκεις και ορίζεις την Αλήθεια του Ευαγγελίου, Εσύ στη γραφίδα των Πατέρων, στους βίους των Αγίων πάλι Εσύ. Στην προσευχή του δικαίου η πνοή Σου και στου µετανιωµένου το κλάµµα  από πίσω Εσύ. Κυλάς στων Μαρτύρων το αίµα, στην παρρησία τους µπροστά σε Θρόνους κοσµικούς, στα λείψανά τους η ευωδία και το θαύµα. Τα πάντα στην Εκκλησία κινούνται από Εσένα κι ας απελπίζεται ο ολιγόπιστος. Εσύ Την κατευθύνεις στα λιµάνια του Παραδείσου. Εσύ διαπερνάς κάθε Της στιγµή. Εσύ είσαι τα πάντα µας.

Αληθινά είσαι ο Παρηγορητής µας. Μετατρέπεις τον κόσµο σε Ζωή. Πάντα θα το κάνεις. Σε επικαλούµαστε στις Συνάξεις. Ο Πατήρ επιστρέφει πάντα µε Εσένα το δώρο της ανθρωπότητας προς Εκείνον, το Σώµα του Χριστού. Τί ανώτερο από αυτό; Με Εσένα γινόµαστε παιδιά του Θεού. Μπορούµε τελικά να γίνουµε Άγιοι. Τί άλλο να ζητήσουµε;

Παράκλητε αγαθέ, Κύριέ µας, Σε περιµέναµε καρτερικά!

Ήρθε η ώρα. Αποκάλυπτέ µας ολοένα τους καρπούς Σου.

Αµήν.

δ. Γρηγόριος Φραγκάκης

Πηγή: Απογευματινή Κωνσταντινουπόλεως