ΕΠΙΚΗΔΕΙΟΣ εἰς Σεβ. Ἀγαθόνικο - Μητροπολίτου Μεσογαίας & Λαυρεωτικῆς Νικολάου

ΕΠΙΚΗΔΕΙΟΣ 

εἰς Σεβ. Ἀγαθόνικο

Μητροπολίτου Μεσογαίας & Λαυρεωτικῆς Νικολάου

Μὲ αἰσθήματα βαθειᾶς ἀνθρώπινης λύπης γιὰ τὸν χωρισμὸ ἀλλὰ καὶ ἐσωτερικῆς παρηγορίας καὶ ἀναπαύσεως γιὰ τὴν αἰώνια προοπτική του, βρισκόμαστε αὐτὴ τὴ στιγμή, ποὺ τὴν περιμέναμε ἀλλὰ δὲν τὴν θέλαμε, ἐνώπιον τοῦ σεπτοῦ σκηνώματός τοῦ πολυσεβάστου σὲ ὅλους μας μακαριστοῦ πλέον γέροντος πρώτου Μητροπολίτου τῆς Μητροπόλεως Μεσογαίας & Λαυρεωτικῆς Ἀγαθονίκου.

Ἡ στιγμὴ αὐτή σηκώνει τὸ βάρος μιᾶς μακρᾶς ἐπίγειας πορείας, ἑνὸς περίπου αἰῶνος, ποὺ ἀπὸ τὴν παιδικὴ ἡλικία ἦταν προσανατολισμένη στὴ βασιλεία τοῦ Θεοῦ.

Σεβαστέ μας γέροντα, κάποιοι ἀπὸ μᾶς συντηροῦν ἀναμνήσεις ἀπὸ τὰ νεανικά σου χρόνια, κάποιοι σχετίστηκαν μαζί σου ὡς συγγενεῖς καὶ φίλοι, πολλοὶ σὲ ἔζησαν ὡς ἱερέα καὶ πατέρα τους καὶ σὲ θυμοῦνται μπροστὰ στὸ ἱερὸ Θυσιαστήριο, ὁ εὐλογημένος αὐτὸς τόπος τῶν Μεσογείων καὶ τῆς Λαυρεωτικῆς ἔζησε τὴν ζῶσα πνοή σου ὡς ἐπισκόπου γιὰ τριάντα ὁλόκληρα χρόνια. Πολλοὶ ἐμπιστεύθηκαν τὴ ζωή τους στὴν προσευχή σου, περισσότεροι στὴν ἅγια εὐχή σου, πλῆθος πιστῶν μετέλαβαν τὰ ἄχραντα μυστήρια ἀπὸ τὰ τιμημένα χέρια σου, χιλιάδες κόσμου ἀντίκρυσαν τὸ καθαρὸ βλέμμα σου, ἄκουσαν τὴν ἁγιασμένη φωνή σου, δέχθηκαν τὴν πατρικὴ εὐλογία σου. Περισσότεροι ἀπὸ 100 κληρικοί δέχθηκαν τὴ χάρι τῆς ἱερωσύνης ἀπὸ τὴ δική σου ἀρχιερατικὴ χάρι. 80 ναοὶ ἐγκαινιάστηκαν ἀπὸ σένα. Μιὰ ὁλόκληρη Ἐκκλησία ὀργανώθηκε ἀθόρυβα ἀπὸ τὸ διακριτικὸ πέρασμά σου. Κάποιοι, λιγότεροι, εὐλογηθήκαμε ἀπὸ τὸν Θεὸ νὰ σὲ γνωρίσουμε τὰ τελευταῖα χρόνια τῆς ἐπώδυνης ἀλλὰ τόσο ἀξιοπρεποῦς πορείας σου.

Ὅλοι μας διατηροῦμε ὡς καταγραφὴ στὶς ἐντυπώσεις τῆς μνήμης καὶ στὰ βιώματα τῆς καρδιᾶς μας τὴ γλυκύτητα τοῦ προσώπου σου, τὴν εὐγένεια τῶν τρόπων σου, τὴν καθαρότητα τῆς πολιτείας σου, τὴν ἀγαθωσύνη τῆς ψυχῆς σου, τὴν ἐκκλησιαστικότητα τῆς ὅλης βιοτῆς σου.

Μποροῦσες νὰ ζεῖς μέσα στὸ πιὸ σκανδαλιστικὸ περιβάλλον μὲ ἐντελῶς ἄθικτη τὴν ἀκεραιότητα καὶ καθαρότητά σου. Ἐπετέλεσες τὴ διακονία σου μὲ ὅλη τὴν ψυχή σου, χωρὶς νὰ εἶσαι προσκολλημένος στὸ θρόνο σου. Ἐνῶ ἡ κάθε κίνησή σου εἶχε ἀρχοντιὰ καὶ μεγαλοπρέπεια, ἐπάνω σου δὲν ὑπῆρχε ἴχνος σκληρῆς ἔπαρσης ἢ κούφιας ματαιοδοξίας. Ἤξερες νὰ τιμᾶς τὴν ἐκκλησιαστικὴ ἀρχή σου, νὰ ἀγαπᾶς τοὺς συγγενεῖς σου, νὰ ἀναγνωρίζεις ἐλεύθερα τὴν ἀξία τοῦ κάθε συνανθρώπου σου, νὰ σέβεσαι τὸν ἐαυτό σου. «Κατὰ τὸ ὄνομά σου οὕτω καὶ ἡ πολιτεία σου», καλὲ καὶ ἀγαθέ μας, Γέροντα.

Δὲν μποροῦμε νὰ ξεχάσουμε πῶς χαιρόσουν τὴν ἱερωσύνη σου, πῶς ἀπολάμβανες σὰν πρώτη τὴν κάθε λειτουργία σου, πῶς εὐτυχοῦσες μέσα στὴν ἀτμόσφαιρα τῆς τέλεσης τῶν μυστηρίων τοῦ Θεοῦ, πῶς συμπολιτευόσουν μὲ τοὺς ἁγίους Του. Πάντα ἀργὸς ὡς λειτουργὸς ἔδινες τὴν αἴσθηση τῆς ἀδιάλειπτης ὑπερουράνιας λατρείας. Ἐπίμονος, ὄρθιος, ἀκούραστος, ἄκαμπτος μέχρι τὰ βαθιὰ γεράματά σου, ἀρνιόσουν νὰ συμβιβασθεῖς μὲ τὴν ἰδέα μιᾶς ζωῆς χωρὶς δική σου συμμετοχὴ στὴ θεία ἱερουργία. Στάθηκες ὄρθιος μέχρι ποὺ σὲ πρόδωσαν οἱ φυσικὲς δυνάμεις σου καὶ αὐτὸ ἦταν ἀρκετὸ νὰ πληγώσει ἀφάνταστα τὴν εὐαίσθητη ψυχή σου.

«Ἐπἰ τῷ Κυρίῳ ἐπερρίφης ἐκ κοιλίας μητρός σου», γι’ αὐτὸ καὶ ἡ σχέση σου μὲ τὴν παράδοση, τὴν ἱερωσύνη καὶ τὴν Ἐκκλησία ἀπετέλεσαν τὴ μητρική σου διάλεκτο ζωῆς, τὸν κόσμο τῶν ὁραμάτων καὶ τῶν ἐνδιαφερόντων σου, τὴν κύρια ἀγάπη σου, τὴν ἀτμόσφαιρα καὶ τὴν ἀνάσα σου.

Ὅλοι γνωρίζουμε πὼς πόθος σου ἦταν νὰ φύγεις ἀπὸ αὐτὸν τὸν κόσμο ἱερουργῶν. Δὲν σοῦ τὸ ἔδωσε ὁ Θεός. Σὲ ἀξίωσε ὅμως νὰ φύγεις «ὅλος ἱερωμένος Θεῷ», ὅπως οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας, πλήρης ἡμερῶν, ὅπως ὁ Θεοδόχος Συμεών, νὰ ἀποτελεῖς ἱερωσύνης κανόνα, ὅπως ὁ ἀγαπημένος σου Ἅγιος Νικόλαος, μὲ ἀγαθότατη μνήμη, ὅπως ὁ ἅγιός σου Ἀγαθόνικος. Ἀξιώθηκες λίγο πρὶν ἀπὸ τὴν ἀνάπαυσή σου νὰ συνομιλήσεις μὲ τὴν ἁγία τῆς καρδίας σου, τὴν Ἁγία Θέκλα καὶ νὰ ἀποτυπώσεις στὴ χάρι τοῦ προσώπου σου καὶ στὴ συνείδηση τοῦ πιστοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ τιμημένη καὶ ἀκηλίδωτη τὴν ἱερωσύνη σου, ὅπως ὅλοι οἱ ἅγιοι κληρικοὶ πρότυπά σου.

Καὶ τώρα μπροστά σου ἡ ἄληκτη κατάσταση τῆς «γῆς τῶν πραέων», ἡ ἀνέσπερη δόξα τῶν ἁγίων, ἡ ἀκατάπαυστη δοξολογία τῶν ἀγγέλων, ἡ αἰώνια λειτουργία τοῦ ὑπερουρανίου θυσιαστηρίου, ἡ ἀδιάλειπτη θέα τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ. Χωρὶς κανέναν δισταγμό, μπορεῖς πλέον νὰ ἀκολουθεῖς τὸν ρυθμὸ τῆς θείας ἱερουργίας, τοὺς χρόνους τῆς ἄχρονης μακαριότητος, τὴ διαύγεια καὶ καθαρότητα τῆς ἄληκτης βασιλείας τοῦ Θεοῦ, τὴν ἐμπειρία τοῦ «καιροῦ» τῆς ἀτελεύτητης ζωῆς, «ἔνθα οὔκ ἐστι πόνος, οὐ λύπη, οὐ στεναγμός».

Βέβαιοι πὼς κι ἐσύ, μαζὶ μὲ τὸν εὐλογημένο χορὸ τῶν ἁγίων «εὗρες πηγὴν τῆς ζωῆς καὶ θύραν παραδείσου», πὼς ἤδη ζεῖς τὶς πρῶτες στιγμὲς τῆς καταπαύσεώς σου ἐν χώρᾳ ζώντων καὶ ὅτι αἰωνίως πλέον μετέχεις τῆς ἀκαταπαύστου ἐπουρανίου λειτουργίας, ὡς καταγεγραμμένος στὶς δέλτους τῆς σωτηρίας καὶ ἀνεξίτηλα ἐγκεχαραγμένος στὴν ἁγία μνήμη τοῦ Θεοῦ, εὐχόμεθα κι ἐμεῖς γιὰ τὴν ἀνάπαυσή σου καὶ ζητοῦμε ὡς περιλειπόμενοι τὴν πολύτιμη εύχή σου

Αἰωνία σου ἡ μνήμη ἀξιομακάριστε, πάτερ καὶ Ποιμενάρχα μας, αἰωνία σου ἡ μνήμη, αἰωνία σου ἡ μνήμη!