Τεσσαρακονθήμερο Μνημόσυνο πνιγέντων στό λιμάνι τῆς Πάτρας νέων.

 Στόν Ἱερό Ναό τῆς Παναγίας τῆς Ἀλεξιωτίσσης Πατρῶν ἐλειτούργησε τήν Κυριακή 25.10.2015, ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρῶν κ.κ. Χρυσόστομος, καί ἐτέλεσε τό ἱερό μνημόσυνο ὑπέρ ἀναπαύσεως τῆς ψυχῆς τοῦ κεκοιμημένου δούλου τοῦ Θεοῦ Ἀνδρέα Ἀλέξη, νεαροῦ 21 ἐτῶν, ὁ ὁποῖος σέ δυστύχημα στό λιμάνι τῆς Πάτρας ἔχασε τή ζωή του, μαζί μέ δύο νεαρές κοπέλες, τήν Ρεγγίνα Ζαμπάτη (ἐτελέσθη τό μνημόσυνό της χθές Σάββατο) καί τήν Γεωργιάννα Μουραφέντη ( ἀπό τήν Καλαμάτα), ἐνῶ ἐσώθησαν τά ἂλλα τρία παιδιά πού ἐπέβαιναν στό αὐτοκίνητο.

       Ὁ Ἱερός Ναός γέμισε ἀπό κόσμο ὅπως καί τό προαύλιο, κυρίως μέ τήν παρουσία νέων ἀνθρώπων, οἱ ὁποῖοι ἔσπευσαν νά συμμετάσχουν στήν Θεία Λειτουργία καί νά βρεθοῦν κοντά στούς γονεῖς καί τόν ἀδελφό τοῦ Ἀνδρέα καί στούς γονεῖς τῆς Ρεγγίνας πού παρευρίσκοντο ἐπίσης καί νά ἐκφράσουν τήν ἀγάπη τούς κάνοντας θερμή προσευχή πρός τόν Θεό γιά τήν ἀνάπαυση τῶν παιδιῶν, πού τόσο νωρίς ἔφυγαν γιά τόν οὐρανό.

Ὁ Σεβασμιώτατος στό κήρυγμά του μίλησε σέ κλῖμα συγκινησιακά φορτισμένο γιά τήν αἰώνια ζωή καί τήν Ἀνάσταση, χρησιμοποιώντας λόγους ἀπό τήν Ἁγία Γραφή καί ἀπό τόν Ἅγιο Ἰωάννη τόν Χρυσόστομο, ὁ ὁποῖος καταγελώντας τόν θάνατο ἀναφέρει στό κατηχητικό του λόγο κατά τήν ἡμέρα τοῦ Πάσχα:

«Ποῦ σου, θάνατε, τό κέντρον;

Ποῦ σου, ἅδη, τό νίκος;

Ἀνέστη Χριστός καί σύ καταβέβλησαι.

Ἀνέστη Χριστός καί πεπτώκασι δαίμονες.

Ἀνέστη Χριστός καί χαίρουσιν ἄγγελοι.

Ἀνέστη Χριστός, καί ζωή πολιτεύεται.

Ἀνέστη Χριστός καί νεκρός οὐδείς ἐν τῷ μνήματι.

Χριστός γάρ ἐγερθείς ἐκ νεκρῶν, ἀπαρχή τῶν κεκοιμημένων ἐγένετο...»

Ἐπίσης, ἀνέφερε παραδείγματα  ἀπό τήν ζωή τῶν Ἁγίων της Ἐκκλησίας, ὅπως ἀπό τόν βίο τῆς Ἁγίας Κλεοπάτρας, ἡ ὁποία εὑρισκομένη σέ λύπη μεγάλη γιά τήν μετάσταση τοῦ μονάκριβου γυιοῦ της στόν οὐρανό, εἶδε τόν Ἅγιο Μάρτυρα Οὔαρο, νά κρατάῃ ἀπό τό χέρι τόν μεταστάντα υἱό της καί νά τόν ἐρωτᾶ ἄν θέλει νά ἐπιστρέψῃ στή μητέρα του ἤ νά μείνῃ στόν οὐρανό. Τότε, ὁ νέος ἀγκαλιάζοντας τόν μάρτυρα εἶπε ὅτι, ἦταν τόσο ὡραία ἡ ζωή πού ζοῦσε μαζί μέ τούς Ἀγγέλους καί τούς Ἁγίους, ὥστε θά ἤθελε νά συνεχίσῃ μόνο  ἐκεῖ νά ζῇ, ὅπου θά ἀνέμενε καί τήν μητέρα του , κατά τήν ὥρα πού θά ὅριζε ὁ Κύριος. Ἔτσι, καί ἡ μητέρα του παρεκλήθη, παρηγορήθηκε δηλαδή, καί δίδαγμα μεγάλο καί παραμυθία παρέχεται πρός ὅλους τούς γονεῖς πού τά παιδιά τους φεύγουν γιά τόν οὐρανό, ἀλλά καί πρός κάθε ἄνθρωπο πού προπέμπει γιά τήν αἰωνιότητα κάποιο ἀγαπημένο του πρόσωπο.

Ὁ Σεβασμιώτατος, ἀπευθυνόμενος στούς γονεῖς τῶν μεταστάντων καί στούς οἰκείους τους, τούς διεβεβαίωσε ὅτι ἔχουν ἤδη λάβει δύναμη παρά θεοῦ, ὅτι τά παιδιά τους προσεύχονται στόν οὐρανό γιά αὐτούς, ὅτι ὁ Μητροπολίτης  ὅ Κλῆρος καί ὁ Λαός τοῦ Θεοῦ, προσεύχονται γιά τά παιδιά τους καί γι’ αὐτούς θερμά καί ὅτι τούς συνοδεύει ἡ ἀπό τά βάθη τῆς ψυχῆς ἀγάπη τους.

Κατέληξε δέ στήν ὁμιλία του, μέ μιά συγκλονιστική σκηνή κατά τήν ὥρα τῆς ταφῆς τοῦ σκηνώματος τοῦ μακαριστοῦ Ἀνδρέα, ὅταν ὁ μονάκριβος ἀδελφός του, κρατώντας ἕνα κομποσχοίνι, πού ἀνῆκε στόν μακαριστό Ἀνδρέα, τό τοποθέτησε στά χέρια του ὡς ἕνα ἱερό ἐφόδιο γιά τήν αἰωνιότητα. Αὐτό τό κομποσχοίνι, συνέχισε ὁ Σεβασμιώτατος, εἶναι τό σύμβολο τῆς προσευχῆς, τῆς Ἀναστάσεως καί τῆς αἰωνίου ζωῆς.