Δύο θαύματα. Μία (;) πίστι! - δ. Γρηγόριος Φραγκάκης

Δύο θαύματα. Μία (;) πίστι!

Κυριακή Ζ΄ Λουκά

Καθόλου τυχαία η σύμπτωσι των δύο θαυμάτων. Έχουν κοινό αποτέλεσμα, όμως, όχι και κοινή πορεία. Η γυναίκα που για χρόνια αιμορροεί πλησιάζει δειλά δειλά τον Κύριο. Δεν επιθυμεί ιδιαίτερη συνάντησι μαζύ Του. Δεν έχει την αξίωσι να απασχολήσει τον χρόνο Του. Τον πλησιάζει με την πίστι ότι κι αν ακόμη αγγίξει το ένδυμά Του θα ήταν αρκετό για να θεραπευθεί. Πραγματοποιεί την απόφασί της ενώ ο όχλος κυριολεκτικά συνθλίβει τον Διδάσκαλο. Εκείνος στρέφεται και αναζητεί εκείνον που Τον ακούμπησε. Δικιολογημένα ο Πέτρος αναρρωτιέται ποιον εννοεί αφού το πλήθος των ανθρώπων Τον κύκλωνε ασφυχτικά. Αλήθεια τί περίμεναν όλοι αυτοί; Μήπως η γυναίκα εκείνη είχε μόνο κάποιο πρόβλημα στο οποίο αναζητούσε τη λύσι; Οι υπόλοιποι δεν ζητούσαν τίποτε; Γιατί σ’εκείνην;

Όλα αυτά τα ερωτήματα και οι σκέψεις, αδελφοί μου, απασχολούν πολλούς από εμάς στην καθημερινότητα. Γιατί ενώ προσευχόμαστε ο Ουρανός κωφεύει; Σε όλα τα καθηκοντά μας «εντάξει» και απάντησι δεν φθάνει από τον Θεό. Ας μην αμφιβάλλει κανείς ότι μόνο η προσευχή που εκφράζεται με πίστι εκείνη φθάνει και αγγίζει τον Θεό. Μόνο η πίστι δηλαδή η εμπιστοσύνη στο Πανάγιο Πρόσωπό Του είναι εκείνη που καταφέρνει να ελκύσει τό έλεός Του καί ό, τι αγαθό τούτο συνεπάγεται. Η πίστι της γυναίκας εκείνης διαπέρασε τα στενά όρια της λογικής μας, τα αμετροεπή μέτρα της καθημερινότητάς μας, τα επίγεια δεδομένα με τα οποία πορευόμαστε και εκτοξεύθηκε για να συναντηθεί με τη φιλανθρωπία και τη δύναμι του Θεού. Απέσπασε την προσοχή Του «με το έτσι θέλω»!

Στην περίπτωσι του προεστώτος της συναγωγής Ιάειρου τα πράγματα ήταν αρκετά διαφορετικά. Η πίστι του δεν άγγιζε σε ποιότητα αυτήν της αιμορρούσας. Πλησίασε απελπισμένος τον Ιησού ενώ στ΄αυτιά του ηχούσαν φήμες πως αυτός ο ακόμα ένας Μεσσίας που περιπλανιόταν στις πόλεις της Γαλιλαίας. Του ζητούσε να θεραπεύσει με τις δυνάμεις Του την ασθενή κόρη του. Όταν, όμως, ήρθε το δυσάρεστο μαντάτο του θανάτου τότε συγγενείς και φίλοι άρχιζαν να χλευάζουν ότι Εκείνος θα μπορούσε να κάνει κάτι. Γι’αυτό καί τους έβγαλε έξω από το δωμάτιο της κοπέλας. Δεν είχαν θέσι βλάσφημα βλέμματα μπροστά στα θαυμάσια του Θεού ενώ το θαύμα της αιμορρούσας είχε συντελεστεί ακαριαία. Δεν θα είχε πλησιάσει καν εάν στην απαρχή της δυσπιστίας του αρχισυνάγωγου και της συζύγου του δεν κρυφόκαιε η αγωνία και ο πόνος τους για την απώλεια. Δεν θα παρείχε το θαύμα εφ΄όσον η απιστία τους ήταν πλήρης και σατανική. Όπως τότε όταν τρις του το ζήτησε ο πειρασμός!

Αδελφοί μου, με τα θαύματα ο Χριστός δεν επεδίωκε ούτε επιδιώκει να αποσπάσει με τη βία την πίστι του ανθρώπου αλλά για να την επιβραβεύσει. Άλλωστε δεν έγινε αυτό παρ΄όλο που σε κάθε θαύμα ήταν άλλοτε πολλοί και άλλοτε λιγότεροι μάρτυρες μπροστά. Γι΄αυτό και προτρέπει στους γονείς του κοριτσιού να μην πουν τίποτε. Το θαύμα για τη διδασκαλία της Εκκλησίας είναι η απάντησι του Θεού στον άνθρωπο της πίστης της αυθεντικής. Υπάρχει μεγαλύτερο θαύμα από την Ανάστασι του Κυρίου; Κι όμως ο κόσμος ακόμη παλεύει ανάμεσα στο κακό και στο χειρότερο. Ας δούμε και το εξής: Δώδεκα ετών η νεκρή κοπέλα και δώδεκα χρόνια υπέφερε η αιμορρούσα. Τί σημαίνει αυτό; Μήπως συμβολίζει τις δώδεκα φυλές του Ισραήλ και κατά συνέπεια την ανθρωπότητά μας; Ενώπιον του Κυρίου λοιπόν η πίστι θα δικαιωθεί ενώ σαν νεκρή θα κείτεται η απιστία έστω και με όμορφο κάλυμα.

Ο Χριστός θα θαυματουργεί, αγαπητοί μου, διότι αυτό συνεπάγεται η παρουσία Του. Άγγελοι Κυρίου ας μας συνοδεύουν στην κατάκτησι της πίστης. Μια μέρα αυτή η πίστι θα θαυματουργήσει, θα γίνει Αγάπη! Ας γίνει λοιπόν.   

δ. Γρηγόριος Φραγκάκης

Πηγή: Απογευματινή Κωνσταντινουπόλεως