«Ὁ Ἀρχιερεύς τοῦ ἐλέους» - π. Γρηγόριος Μουσουρούλης

Κυριακή Γ´Νηστειῶν

Ὁμιλία εἰς τόν Ἀπόστολον

«Ὁ Ἀρχιερεύς τοῦ ἐλέους»

 ( Ἑβρ. δ´14-ε´6)

Α´ Ἀρχιερεύς ἐλέους

Β´ Ἀρχιερεύς αἰώνιος

          Κυριακή τῆς Σταυροπροσκυνήσεως σήμερα καί ἡ Ἐκκλησία μας μέ τό Ἀποστολικό ἀνάγνω­σμα, πού ἀκούσαμε, μᾶς παρουσιάζει τό μεγαλεῖο τοῦ Ἐσταυρωμένου Κυρίου μας. Μᾶς τονίζει ὅτι ὁ Ἐνανθρωπήσας Υἱός τοῦ Θεοῦ ἀναδείχθηκε ὁ μεγάλος Ἀρχιερέας μας, διότι ἀκριβῶς στόν Γολγο­θᾶ πρόσφερε θυσία ὄχι ζώων, «ταύρων καί τράγων», ὅπως διέτασσεν ὁ Μωσαϊκός Νόμος, ἀλλά τόν ἴδιο τόν Ἑαυτό Του. Καί ἔτσι ἡ Θυσία αὐτή  ἀποδείχθηκε ἡ μοναδική θυσία στήν παγκόσμια ἱστορία, πού ἄνοιξε γιά μᾶς τούς ἀνθρώπους, τόν δρόμο πρός τόν οὐρα­νό.

***

Α´ Ἀρχιερεύς συμπαθής

Ἡ σταυρική θυσία λοιπόν τοῦ Χριστοῦ μᾶς δίνει πολύ θάρρος καί ἐνίσχυση στόν ἀγώνα μας. Μᾶς τονίζει ὅτι ναί μέν οἱ ἄνθρωποι εἴμαστε ἀδύ­νατοι καί  εὔκολα παρασυρόμαστε στήν ἁμαρ­τί­α, δέν ἔ­χουμε ὅμως περιθώρια οὔτε καί δικαίωμα νά ἀπο­γοητευθοῦμε. Καί τοῦτο διότι ὁ Μεγάλος Ἀρ­χιερέας μας μετά τήν Ἀνάσταση καί  τήν Θεία Ἀ­νάληψή Του διέσχισε τούς οὐρανούς καί μπῆκε στόν  τόπο τῆς αἰώνιας ἀνά­παυσης, στήν οὐράνια βασιλεία Του, καί ἐκεῖ με­σιτεύει γιά μᾶς στόν θεό πατέρα ἀλλά καί μᾶς περιμένει. Ἐκτός αὐτοῦ ὅ­μως εἶναι καί «ὁ δυνάμενος συμπαθῆσαι ταῖς ἀ­σθε­νείαις ἡμῶν». Εἶναι Αὐτός πού μπορεῖ νά μᾶς συμπαθήσει στίς ἠθικές καί φυσικές ἀδυναμίες μας, διότι ἀκριβῶς ἔγινεν ἄνθρωπος ὅμοιος μέ ἐμᾶς. Καί ὡς ἄνθρωπος εἶναι «πεπειρασμένος κατά πάντα καί καθ’ ὁμοιότητα χωρίς ἁμαρτίαν». Ἐδο­κίμασε πειρασμούς ἐξ ὁλοκλήρου ὅμοια μέ ἐμᾶς, χωρίς ὅμως αὐτός νά ἁμαρτήσει οὔτε στό ἐλάχι­στο.

Εἶναι, λοιπόν, ἀδελφοί μου, ὄντως μεγάλο τό μυστήριο πού μᾶς περιγράφει ἐδῶ ὁ θεῖος Ἀ­πόστολος. Ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ ἄφησε τό ὕψος τῆς δόξας Του καί ἔγινε ὅμοιος μέ ἐμᾶς ἄνθρωπος, χωρίς βέβαια καμμιά ἀπολύτως ἁμαρτία. Κατά τήν ἐπί γῆς παρουσία του δοκίμασε ὅλες τίς θλίψεις καί δοκιμασίες πού δοκιμάζουμε οἱ ἄνθρωποι. Φθονήθηκε καί συκοφαντήθηκε ὅσο κανείς ἄλλος. Καταδιώχθηκε ὡς ὡς ἐπικίνδυνος, περιφρονήθηκε ὡς Ναζωραῖος, δυσφημήθηκε ὡς λαοπλάνος, συκοφαντήθηκε ὡς δαιμονόπλξκτος θαυματοποιός, κατηγορήθηκε ὡς ἁμαρτωλός καί βλάσφημος καί προσηλώθηκε πάνω στόν φοβερό Σταυρό ὡς ληστής καί κακοῦργος. Ἐκεῖ δοκίμασε μέ ἀνεξικακία καί ὐπομονή ὅλους τούς ἀφόρη­τους πόνους τοῦ Σταυροῦ ἔχοντας πλήρεις τίς αἰσθήσεις του. Ἐγκαταλελειμμένος ἀπό ὅλους σχεδόν τούς ἀνθρώπους, ἀπό τό ὕψος τοῦ ἀτιμωτικοῦ Σταυροῦ ἔβλεπε τήν μοχθηρία τῶν ἐχθρῶν Του καί συγχωροῦσε μέ ἀγάπη καί συμπάθεια τούς σταυρωτές Του.

Ἔχουμε λοιπόν, ἀδελφοί μου συναμαρτωλοί, ἔχουμε Ἀρχιερέα πού δοκίμασε ὡς ἄνθρωπος πολύ μεγάλες δοκιμασίες, καί γι’ αὐτό ἀκριβῶς μπορεῖ ὡς ἄνθρωπος νά δείξει κατανόηση στούς πειρασμούς μας. Μήν ἀπογοητευόμαστε λοιπόν στόν ἀγώνα μας. Δέν εἴμαστε μόνοι. Ὁ σταυρωθείς Κύριος μᾶς συμπαθεῖ καί μᾶς συμπονεῖ ὅσο κανείς ἄλλος. Μᾶς στηρίζει, μᾶς ἐνδυναμώνει, μᾶς παρηγορεῖ, δείχνει ἔλεος καί στοργή.

          Ἀφοῦ λοιπόν τέτοιος εἶναι ὁ Ἀρχιερέας μας, συνεχίζει ὁ Ἀπόστολος, «προσερχώμεθα μετά πα­ρρησίας τῷ θρόνῳ τῆς Χάριτος». Ἄς πλησιάζουμε μέ θάρρος τόν βασιλικό Του θρόνο «ἵνα λάβωμεν ἔλεον καί χάριν εὕρωμεν εἰς εὔκαιρον βοήθειαν». Νά πλησιάζουμε μέ θάρρος τόν θρόνο ἀπό τόν ὁποῖο πηγάζει ἡ Χάρις, γιά νά πάρουμε συγχώρηση γιά τίς ἁμαρτίες μας, καί δωρεές πού θά μᾶς δώσουν βοήθεια στίς κρίσιμες ὧρες τῶν πειρασμῶν.

          Ἔχουμε λοιπόν καταφύγιο, ἀδελφοί, στούς πειρασμούς μας. Μέ θάρρος μποροῦμε νά πλησιάσουμε τόν Σταυρό τοῦ Χριστοῦ καί νά ζητήσουμε ἀπό τόν Κύριό μας νά μᾶς στηρίξει στήν πίστη ὅταν κλονιζόμαστε, ὅταν ἔχουμε ἀνάγκη ἀπό περισσότερη πίστη γιά νά ἀντισταθοῦμε στήν ἁμαρτία. Ὅταν πονοῦμε ἀπό ἀσθένειες ἤ θανάτους προσφιλῶν μας. Ὅταν ἀντιμετωπίζουμε συκοφαντίες καί ἀδικίες πάλι σ’Ἐκεῖνον μποροῦμε νά καταφύγουμε καί νά τοῦ ποῦμε τόν πόνο μας. Καί Ἐκεῖνος θά μᾶς δώσει τήν Χάρι του ὥστε νά ἐνισχυθεῖ ἡ ψυχή μας καί νά σηκώσει χωρίς ἁμαρτία τόν πόνο της. Καί ὅταν ὁ σατανᾶς ἔρχεται μέ διάφορους πειρασμούς καί μᾶς σπρώχνει στό κακό καί αἰσθανόμαστε τόν ἑαυτό μας νά γλιστρᾶ πρός τήν ἁμαρτία, καί τότε στόν θρόνο τοῦ Χριστοῦ ἄς καταφεύγουμε μέ πολλή καί θερμή προσευχή.

          Ἡ ἁγία Του Ἐκκλησία εἶναι τό πνευματικό ἰατρεῖο, ὅπου οἱ διάκονοι τοῦ Χριστοῦ κληρικοί, μᾶς προσφέρουν διά τῶν ἱερῶν Μυστηρίων τήν βοήθεια καί τά πνευματικά φάρμακα μέ τά ὁποῖα ἡ ψυχή μας θά δυναμώσει καί θά νικήσει στόν ἀγώνα κατά τῆς ἁμαρτίας.

****

Β´ Ἀρχιερεύς ἐλέους

          Ἔχει λοιπόν τήν ἐξουσία καί τή δύναμη ὁ Μέγας Ἀρχιερεύς μας, ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός, διότι ἔχει μέν κοινά στοιχεῖα μέ τούς ἀρχιερεῖς τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, εἶναι ὅμως ἀσυγκρίτως ἀνώτερος ἀπ’αὐτούς. Κάθε ἀρχιερέας στήν ἱε­ρωσύνη τῶν Ἰουδαίων, συνεχίζει ὁ Ἀπόστολος, ξεχωρίζεται ἀπό τούς ἀνθρώπους καί ἐγκαθί­σταται ἀρχιερεύς γιά νά προσφέρει δῶρα καί θυσίες πρός συγχώρηση τῶν ἁμαρτιῶν τοῦ λαοῦ. Ἐπειδή ὅμως καί αὐτός «περίκειται ἀσθένειαν», ὡς ἄνθρωπος ἔχει ἀδυναμίες, ὀφείλει νά προσφέρει θυσία ὄχι μόνο γιά τόν λαό ἀλλά καί γιά τόν ἑαυτό του, γιά νά συγχωρηθοῦν καί οἱ δικές του ἁμαρτίες.

          Ἐπιπλέον «οὐχ ἐαυτῷ τις λαμβάνει τήν τιμήν, ἀλλά καλούμενος ὑπό τοῦ Θεοῦ». Κανείς δέν παίρνει μόνος του ἀπό τόν ἑαυτό του τήν ὑψηλή θέση τῆς ἀρχιερωσύνης, ἀλλά τήν λαμβάνει ὅταν καλεῖται ἀπό τόν Θεόν,  «καθάπερ καί ὁ Ἀαρών»· ὅπως καί ὁ Ἀαρών. Ἔτσι καί ὁ Χριστός δέν ἐδόξασε μόνος του τόν ἑαυτό Του μέ τό νά γίνει Ἀρχιερεύς, ἀλλά τόν ἐδόξασε ὁ Θεός Πατέρας, ὁ ὁποῖος τοῦ εἶπε, ὅπως ἀναφέρεται στόν 2ο Ψαλμό: «υἱός μου εἶ σύ, ἐγώ σήμερον γεγέννηκά σε». Ἐσύ εἶσαι ὁ Υἱός μου Ἐγώ σήμερα σέ ἐγέν­νησα. Καί στόν 109ο ψαλμό λέγει: «σύ ἱερεύς εἰς τόν αἰῶνα κατά τήν τάξιν Μελχισεδέκ». Ἐσύ, εἶ­σαι ἱερεύς αἰώνιος σάν τόν Μελχισεδέκ, τοῦ ὁποίου παρασιωπᾶται στήν Γραφή ἡ γενεαλογία καί ὁ θάνατος, γιά νά εἶναι αὐτός σύμβολο τῆς αἰώνιας βασιλείας καί ἱερωσύνης σου.

          Ὁ Κύριος λοιπόν εἶναι Ἀρχιερεύς συμπαθείας καί ἐλέους, εἶναι ὅμως καί Ἀρχιερεύς αἰώνιος. Στόν Σταυρό προσέφερε τήν Θυσία Του ὄχι γιά τόν Ἑαυτό του ἀλλά γιά ἐμᾶς.  Ἐμεῖς ἁμαρτήσαμε καί ἐμεῖς ἔπρεπε νά ποεθάνουμε. Ὅμως στή θέση μας ἀντί γιά μᾶς καί ὑπέρ ἡμῶν θυσιάστηκε Ἐκεῖνος. Ἀκριβῶς δέ αὐτή ἡ μοναδική ἁγιώτατη θυσία τοῦ Σταυροῦ δίνει στόν Κύριο τήν ἐξουσία νά εἶναι Ἀρχιερεύς μας αἰώνιος.  Καί χάρις σ’αὐτή τή θυσία ἔχει τήν ἐξουσία καί τή δύναμη νά χορηγεῖ στούς ἁμαρτωλούς ἀνθρώπους, πού προσέρχονται μέ μετάνοια ἐνώπιόν Του, τήν ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν..

          Ὁ Σταυρός τόν ὁποῖον προσκυνοῦμε σήμερα, καί ἡ θυσία τοῦ Κυρίου σ’ αὐτόν, εἶναι ἡ πηγή τῆς ἀφέσεως τῶν ἁμαρτιῶν μας, τῆς συμφιλίωσής μας μέ τόν Θεόν καί τῆς δυνατότητας νά πλησιάζουμε τό θρόνο τῆς Χάριτος. Ἄν δέν ὐπῆρχεν ἡ Θυσία αὐτή, ὁ Κύριος δέν θά ἦταν Ἀρχιερέας μας. Οὔτε καί θά ἦταν δυνατό νά συγχωρηθοῦμε καί νά κερδίσουμε τόν οὐρανό, τή βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Ἐπειδή Ἐκεῖνος μᾶς ἀγά­πησε καί θυσιάστηκεν ὁ Ἅγιος ὑπέρ τῶν ἁ­μαρ­τωλῶν, ὁ Δίκαιος ὑπέρ τῶν ἀδίκων, ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ ὑπέρ τῶν ἀνθρώπων, γι’αὐτό καί σωζόμαστε οἱ ἄνθρωποι. Γι’αὐτό καί ἔχουμε τόν Χριστόν ἀρχιερέα μας, ὁ Ὁποῖος μεσιτεύει ὑπέρ ἡμῶν πάντοτε στόν θρόνο τοῦ Θεοῦ προβάλλοντας τή Θυσία Του. Ἡ Θυσία αὐτή μᾶς συμφιλιώνει καί μᾶς χαρίζει τήν ἄφεση τῶν ἀμαρτιῶν μας.

****

           Δέν πρέπει λοιπόν σήμερα νά προσκυνήσουμε ἁπλῶς τόν Τίμιο Σταυρό, ἀλλά νά ἔχουμε πάντοτε στήν ψυχή μας ζωηρή καί βαθειά εὐγνωμοσύνη στόν Κύριο γιά τή σταυρική Του Θυσία. Καί ποτέ νά μήν ἀπελπιζόμαστε στόν ἀγώνα μας. Δέν ὑπάρχει, ἀδελφοί μου, ἁμαρτία πού νά μή συγχωρεῖται, ἐφ’ὅσον βεβαίως ὁ ἁμαρτωλός ἄνθρωπος μετανοεῖ εἰλικρινῶς καί διά τοῦ Μυστηρίου τῆς Μετανοίας καί Ἐξομολογή­σεως προσπίτει στό ἔλεος τοῦ Θεοῦ. Τό ἔλεος τοῦ Κυρίου δέν ἔχει ὅρια, εἶναι ἕνας ἀπέραντος καί ἀπύθμενος ὠκεανός. Τό Αἷμα τοῦ Χριστοῦ πού χύθηκε ἀπό τόν Σταυρό μᾶς καθαρίζει ἀπό κάθε ἁμαρτία. Λοιπόν μή ἀδικοῦμε τόν ἑαυτόν μας μένοντας μακριά ἀπό τά Μυστήρια τά ἱερά τῆς Ἐκκλησίας μας, τώρα μάλιστα τήν Μεγάλη Τεσσαρακοστή μᾶς δίδεται ἰδιαίτερη εὐκαιρία νά κάνουμε καλή προετοιμασία γιά νά βιώσουμε πραγματικά τά Πάθη καί τήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ.      

Αρχιμανδρίτης Γρηγόριος Μουσουρούλης

Ἱερός Καθεδρικός Ναός  Ἁγ.Ἰωάννου Λευκωσίας

  Κυριακή  03.04.2016