Ο Εσταυρωμένος Αρχιερεύς - δ. Γρηγόριος Φραγκάκης

Ο Εσταυρωμένος Αρχιερεύς

Θέλοντας να τιμήσει την εύρεσι του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού από την Αγία Ελένη την Αυγούστα, την Μητέρα του επίσης Αγίου Κωνσταντίνου του Μεγάλου τοποθετεί ή καλλίτερα υψώνει στο μέσο αυτής της ευλογημένης περιόδου της Αγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστής το ιερό αυτό σύμβολο της πίστης μας ώστε να ενδυναμωθούμε οι Χριστιανοί στη συνέχισι του πνευματικού αγώνα.

Πάντοτε ο Τίμιος Σταυρός φέρνει στην σκέψι μας την θυσιαστική πράξι του Θεανθρώπου Κυρίου μας Ιησού με την οποία απάλλαξε μια για πάντα τον άνθρωπο από την αμαρτία και τον Θάνατο. Ο Τίμιος Σταυρός είναι η πρώτη «Αγία Τράπεζα» πάνω στην οποία έρρευσε άφθονο το αίμα που θα χάριζε ζωή σε παρελθόν, παρόν και μέλλον και από το οποίο θα κατέβαινε το Σώμα του Κυρίου μας για να αναστηθεί και να αναληφθεί. Η έννοια της θυσίας δεν ήταν άγνωστη στον Εβραϊκό κόσμο. Γι’αυτό και ο Απόστολος Παύλος, απευθυνόμενος στους ομοεθνείς του, περιγράφει ως υπέρτατο Αρχιερέα τον Κύριό μας Ιησού Χριστό. Σκιαγραφώντας τον Αρχιερέα, στο Θεανδρικό πρόσωπο που διάβηκε τους Ουρανούς, τονίζει ότι είναι εκείνος που θα ενισχύει την πίστι, ότι έχει δοκιμαστεί από τους πειρασμούς και έτσι καταλαβαίνει τις αδυναμίες μας (ανεξάρτητα από το ότι ο Κύριος δεν αμάρτησε).

Κύριο έργο του Αρχιερέως  είναι η θυσία. Θυσία για την συγχώρεσι και των δικών του αμαρτημάτων αλλά και όσων από άγνοια πράττει ο λαός. Άνθρωπος κι εκείνος, εκλεγμένος από την ευδοκία ή την συγκατάβασι του Θεού από τις τάξεις των ανθρώπων, είναι εκείνος που αντιλαμβάνεται στην πληρότητά της την ανθρώπινη πτώσι και ξέρει πώς να ζητήσει την συγχώρεσι και πώς να είναι συγκαταβατικός με τον αμαρτωλό και αμείλικτος με την αμαρτία. Με την θυσία στον Θρόνο του Θεού ο Αρχιερύς εκπληρώνει το Θέλημα του Κυρίου, έτσι όπως εξελίσσεται, και προσφέρει πρώτα τον εαυτό του μιμούμενος τον ίδιο τον τέλειο και μόνο Αρχιερέα Ιησού Χριστό.

Σταυρός και Θυσία. Λέξεις άρρηκτα συνδεδεμένες μεταξύ τους αλλά και με την Αρχιερωσύνη, με τον Αρχιερέα. Οι περισσότεροι θα αρκούνταν στο να υπενθυμίζουν διαρκώς στις εποχές που ζούμε ότι η Θεολογία θέλει τον Αρχιερέα στο Θυσιαστήριο και μόνον. Σωστά! Εκεί τον έταξε ο Θεός. Λησμονούν, όμως, ως φαίνεται, ότι το αληθινό Θυσιαστήριο είναι ο άνθρωπος και η ελευθερία του με την οποία τον έπλασε ο Θεός και για την οποία σαρκώθηκε και σταυρώθηκε και αναστήθηκε ο Λόγος Του. Όταν αυτή η ελευθερία πολιορκείται από την αμαρτία, τους πειρασμούς και τους αοράτους και τους ορατούς, τότε γνωρίζει ο Αρχιερεύς του Χριστού να ενδύεται το τιμημένο ράσο, το ευλογημένο άμφιο και να κάνει θυσιαστήριο την Θύρα της ανθρώπινης καρδιάς, να κλίνει γόνυ προσευχής μα και θάρρους, να γίνεται ο ίδιος θυσία για να εξοφλήσουν οι πολλοί. Αυτόν τον Αρχιερέα μας προβάλλει αυτή η Απριλιάτικη Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως. Μη φοβείστε! Εσταυρωμένος μεν, τριήμερος δε, θα αναστηθεί και τότε το σύμβολο του μαρτυρίου του θα φεγγίζει την πολυπόθητη ελευθερία των παθών.

Καλή Ανάστασι!   

δ. Γρηγόριος Φραγκάκης

Πηγή: Απογευματινή Κωνσταντινουπόλεως