Προς το Πάθος από εμπαθείς ο απαθής - δ. Γρηγόριος Φραγκάκης

 Προς το Πάθος από εμπαθείς ο απαθής

Κυριακή των Βαΐων

Φυλακισμένος σωματικά ο Παύλος βιώνει την ελευθερία του πνεύματος καθώς είναι πλέον του Χριστού. Γι' αυτό και προτρέπει στη χαρά τους Φιλιππησίους, γι' αυτό και τους εύχεται την ειρήνη του Θεού και τους κελεύει να διαλογίζονται το αγαθό συνεχώς. Και σίγουρα θα απορούμε και εμείς όπως θα απορούσαν και οι κάτοικοι των Φιλίππων, πώς μπορεί ένας άνθρωπος φυλακισμένος να μιλά για τόσο χαρμόσυνα μηνύματα;

Οπωσδήποτε είναι φυσικό στον άνθρωπο κάθε εποχής να αγωνίζεται για ό,τι θεωρεί ιδανικό και αξίες στη ζωή αυτή. Τις περισσότερες φορές, όμως, συμβαίνει μετά από τέτοιους αγώνες να αισθάνεται προδομένος ή απαγοητευμένος είτε διότι οι αγώνες αυτοί δεν είχαν αποτέλεσμα είτε διότι δεν βρήκε συναγωνιστές και συναντιλήπτορες είτε διότι όσα εξιδανίκευε μέσα του δεν είχαν αντοχή στο χρόνο και το κυριώτερο δεν είχαν την αξία που υπολόγιζε.

Αυτό το καθ' όλα λογικό με τα δεδομένα της καθημερινότητάς μας είναι εκείνο που δημιουργεί την αυθεντική πίστι ως μια σχέσι βιωματική και εσωτερική. Διότι μέσα στην Εβδομάδα που ακολουθεί θα δούμε ολοφάνερα τον όχλο να ευφημεί και να καταδικάζει την ίδια την Αλήθεια την οποία αρνείται να δεχθεί στους κόλπους του, διότι η Αλήθεια διώχνει το σκότος και το ψέμα, η Αλήθεια είναι αποκαλυπτική, υπερασπίζεται το αγαθό και δεν κατεργάζεται την ανομία. Η Αλήθεια δεν υπονομεύει αλλά στέκεται με σιγουριά κοντά σε κάθε τι αγαθό. Η Αλήθεια κι αν ακόμη σταυρωθεί ανασταίνεται έστω και τρεις ημέρες μετά και τότε το ψεύδος είναι ανίσχυρο.

Η σχέσι μας με τον Ιησού Χριστό συνεπάγεται ότι ανεξάρτητα από το τί συμβαίνει στο σώμα μας και γύρω από αυτό εμείς διατηρούμε τη σκέψι και την καρδιά μας κοντά του. Έτσι εξηγείται ότι ο Απόστολος Παύλος ανεξάρτητα από τα όσα υπέφερε εξαιτίας της πίστης του μιλούσε για την ειρήνη και τη χαρά. Είχε την απάθεια της Θεότητος μέσα του υποφέροντας από εμπαθείς για το πάθος του Ευαγγελίου. Γι' αυτό έχει ομορφιά ο αγώνας του Χριστιανού και ο πνευματικός και ο καθημερινός. Τώρα που τελειώνει η Αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή δοκιμάζουμε την εμπειρία να ζούμε τα μαρτύρια του αληθινού Θεού από τον κόσμο κι όμως στο βλέμμα Του αντικρύζουμε την ενότητα με τον Πατέρα, την ταπείνωσι, την πραότητα, την αρετή, την Ανάστασι.

δ. Γρηγόριος Φραγκάκης

Πηγή: Απογευματινή Κωνσταντινουπόλεως