Η Ορθόδοξη Εκκλησία δεν είναι συγκεντρωτική. Η
χαρισματική της ζωή δημιουργεί μια ποικιλία στις μορφές της διακονίας και της
προσφοράς της προς τον κόσμο. Αυτή ακριβώς είναι η ελευθερία του πνεύματος που
παίρνει ο πιστός ζώντας στην Εκκλησία.
Εκτός όμως από την ποικιλία των χαρισμάτων και την ελευθερία, υπάρχει και ένας
δυναμισμός που στην ιστορική πορεία δεν φτάνει ποτέ στην τελειότητα και συνάμα
ποτέ δεν "τυποποιείται" ούτε
απολιθώνεται σε μια συγκεκριμένη μορφή.
Υπάρχει λοιπόν ένα γίγνεσθαι, όπου, μέσα σ' αυτό τα χαρίσματα και η
ελευθερία παλεύουν και συγκρούονται με μια φθοροποιό ή δαιμονισμένη κατάσταση.
Εξού και η διαρκής τελείωση χωρίς τέρμα και η έλλειψη οριστικών
"τύπων" και μορφών στη ζωή και δράση. Γι' αυτό είναι πολύ φυσικό και μέσα στον ορθόδοξο χώρο-ίσως κατ' εξοχήν
σ' αυτόν- να μην υπάρχει ανάμεσα στους εργάτες του ευαγγελίου και τους πιστούς
μια απολιθωμένη και άκαμπτη ομοιομορφία στις πράξεις, στον τρόπο δράσης και
στην κάθε ενέργεια της διακονίας. Πέρα από τους εγωισμούς και τις κυριαρχικές
βλέψεις-που διαδραματίζουν επίσης ένα ρόλο στη ζωή της Εκκλησίας- είναι και
αυτή η ίδια η ζωή του πνεύματος που δεν μπορεί με κανέναν τρόπο να μπεί σε
περιορισμένα "καλούπια" μιας ομοιομορφίας. Δυό μεγάλοι και κορυφαίοι
απόστολοι, ο Πέτρος και ο Παύλος, σε μια
κρίσιμη καμπή του ιεραποστολικού έργου είχαν διαφορετικές απόψεις που έπρεπε να
τις εξομαλύνει ή να τις εντάξει άθικτες μέσα στην ίδια την ενότητα η αγάπη της
χριστιανικής ζωής και όχι να τις παραμερίσει ή να τις εξαφανίσει.
Κατά
συνέπεια η Ορθόδοξη Εκκλησία, ως διάδοχος και συνεχιστής της Αποστολικής
Εκκλησίας, χαρακτηρίζεται από την χαρισματική ζωή στα πλαίσια της ελευθερίας
του πνεύματος. Έτσι σήμερα καθώς έρχεται σε σχέση με την οικουμενική κίνηση δε
θα μπορούσε με κανένα τρόπο να αρνηθεί δυο βασικά χαρακτηριστικά της ζωής
της:1) το χαρισματικό της στοιχείο και 2) τις ιστορικές διασπαστικές τάσεις που
είναι ένα γενικό χαρακτηριστικό της ζωής του κόσμου. Καλείται λοιπόν να δράσει
και να εκδηλωθεί μέσα απ' αυτά τα χαρακτηριστικά. Έτσι είναι πολύ φυσικό- το
αντίθετο θα ήταν παράδοξο- να παρουσιάζονται διαφωνίες, διαφορετικοί τρόποι
στρατηγικής και μεθόδου συνεργασίας και της διεξαγωγής του διαλόγου. Η ποικιλία
αυτή, που είναι κατ' αρχήν καρπός της χαρισματικής ζωής, αποβαίνει αρνητικό
σημείο, φθορά και αμαρτία, όταν οδηγεί στην αλλοίωση της ενότητας και στην
νόθευση της χριστιανικής ζωής και μαρτυρίας. Πρέπει το ορθόδοξο κριτήριο να
είναι καλά γυμνασμένο, με πλούσια πνευματική εμπειρία, για να μπορεί να
διακρίνει τι είναι ποικιλία, προερχόμενη από τη χαρισματική κοινωνία, και τι
είναι φθορά και αμαρτία. Η δοκιμασία είναι ένας από τους σκοπούς και τους
καρπούς της οικουμενικής κίνησης. Μέσα σε τούτη την πορεία κάθε εκκλησία και
κάθε χριστιανός δοκιμάζεται και τελικά
δείχνει αν στέκει ή πέφτει.
ΝΙΚΟΥ ΜΑΤΣΟΥΚΑ
Σε πολλούς αρέσουν οι παρωπίδες, η μονόπλευρη πλεύση της Θεολογίας και νομίζουν ότι μόνο ομοιομορφία πρέπει να υπάρχει. Δεν επιθυμούν ελεύθερες σκέψεις κα ιδέες που θα δοκιμασθούν στον διάλογο για να ωριμάσουν σε κάτι το νέο που θα ακολουθεί την πορεία την θεολογική της εκκλησίας στο σήμερα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤον διάλογο δεν τον δίδαξαν μέχρι σήμερα σε καμιά πτυχή της ζωής μας στα πανεπιστήμια ή στην οικογένεια. Από την άλλη είναι κάτι το άγνωστο στον εκκλησιαστικό χώρο. Όλο μονόλογος και πάντα το δίκιο του ΕΓΩ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτους «εργάτες του ευαγγελίου» κυριαρχεί ο μονόλογος. Όλοι πιστεύουν ότι η άποψή τους είναι η αλήθεια και νιώθουν ως οι μοναδικές εκφραστές της γνησιότητα. Γεμίσαμε χωρίς να το κατανοήσουμε από Πάπας στην Ορθοδοξία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητέ μου κε Αναστάσιε
ΑπάντησηΔιαγραφήΣας επισυνάπτω ένα γραπτό για το μακαριστό Υδρας Ιερόθεο. Με την
ευκαιρία διαβάζοντας το κείμενο του Νίκου Ματσούκα, σπεύδω να σημειώσω
ότι η θεολογική σοβαρότητα και η ορθόδοξη δυναμική ανοιχτού ορίζοντα
ως του αείμνηστου συνάδελφου φαίνεται ;ότι είναι "αγαθόν εν
ανεπαρκεία" στον Ελλάδικό χώρο. Και δεν ξέρω αν πρέπει να γελάει ή να
κλαίει κανείς , όταν διαβάζοντας τα σχετικά με το "σημείο αιχμής" στη
Μεγάλη Σύνοδο-"Η Ορθοδοξία και ο υπόλοιπος Χριστιανικός κόσμος" βλέπει
ότι ορισμένοι θεωρούν τον ευατό τους περίπου νέο Μάρκο Ευγενικό. Λίγη
ταπείνωση δε βλάπτει. Τα γραπτά τους ωχριούν μπρος στου Καθηγητή
Επίσκοπου Αβύδου κ. Κύριλλου Κατερέλλου ή του Καθηγητή Γρηγόρη
Λαρεντζάκη, που διάβασα. Όσο από εκείνα του Μητροπολίτη Περγάμου κ.
Ιωάννη, θα παραβίαζα ανοιχτές πύλες αν έλεγα ότι μπροστά τους είναι
γραπτά ρωμαϊκής επαρχίας ! Πιο μεγάλη απόδειξη γι αυτό από το γεγονός
ότι οι υπέρ-ορθόδοξοι αιρεσιάρχη τον ανεβάζουν, αρχιεαιρεσιάρχη τον
κατεβάζουν, καθώς "όσα δε φτάνει η αλεπού,,,"
Καλό Καλοκαίρι
Αθανάσιος Κοτταδάκης
https://christianvivliografia.wordpress.com/2016/06/29/%e1%bc%a1-%e1%bc%80%ce%bb%ce%b1%ce%b6%ce%bf%ce%bd%ce%b5%ce%af%ce%b1-%cf%84%e1%bf%86%cf%82-%e1%bd%80%cf%81%ce%b8%ce%bf%ce%b4%ce%bf%ce%be%ce%af%ce%b1%cf%82/
ΑπάντησηΔιαγραφήΠεριοδικό Ο ΣΩΤΗΡ για τις απόψεις του Αβύδου.
Ο καθένας μπορεί να βγάλει το συμπέρασμά του 1.49 από το κείμενο του καθηγητού Τρεμπέλα “Ἀλλ᾽ ἐὰν τὰ ὑπὸ τῶν αἱρετικῶν ἢ σχισματικῶν τελούμενα εἶναι ἄκυρα καὶ κατ᾽ ἀκρίβειαν δέον νὰ ἐπαναλαμβάνωνται, δὲν δυνάμεθα ὅμως νὰ χαρακτηρίσωμεν αὐτὰ πάντῃ ἀνυπόστατα”. Αυτό το «δέον» και το «δεν δυνάμεθα» είναι η όλη ουσία. Τα υπόλοιπα είναι για να κάνουν κουβέντα μερικοί.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτην Ορθόδοξη Εκκλησία η κάθε ομάδα νομίζει ότι εκφράζει το Ορθόδοξο Δόγμα και πράττει αυτά που της αρέσουν. Αναρωτιέμαι μήπως φτάσαμε στην κατάντια των προτεσταντών;
Η αδελφότης του Σωτήρος μπορεί να έχει το μονοπώλιο των συγγραμμάτων του Τρεμπέλα ως μέλος της. Δεν είναι όμως οι μοναδικοί που μπορούν να αποφανθούν για την θεολογική του άποψη. Οι περισσότεροι εκ των μελών της σήμερα ούτε των γνώρισαν. Υπάρχουμε και εμείς που διδαχθήκαμε πολλά από τον σοφό Καθηγητή μας, που όντως ξεχώριζε από τους άλλους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚωνσταντίνος Πετρόπουλος
Θεολόγος – επ. Λυκειάρχης
Κάτι ακόμα. Ο σοφός Καθηγητής μας στο περιοδικό (Ζωή και μετά Σωτήρ) το οποίο όλοι διαβάζαμε, ποτέ δεν εξέφραζε απόψεις ως αυτές των σημερινών επιγόνων του. Τις θεολογικές του απόψεις, τις εξέφραζε -με την βαρύτητα της υπογραφής του- σε άλλα επιστημονικά περιοδικά και επετηρίδες. Ας το προσέξουν οι σημερινοί δισέγγονοί του.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚωνσταντίνος Πετρόπουλος
Θεολόγος – επ. Λυκειάρχης