Μροστά στήν ἀμφισβήτηση - π. Γρηγόριος Μουσουρούλης

Κυριακή ΙΑ´Ἐπιστολῶν

Μροστά στήν ἀμφισβήτηση

 ( Α΄Κορ. θ΄2-12)

          ˜˜˜˜˜˜˜˜  

Α´ Ὅταν μᾶς κατηγοροῦν

Β´ Νά μή δίνουμε ἐγκοπή

****

          Ἕνας ἀπό τούς πειρασμούς πού εἶχαν νά ἀντιμετωπίσουν οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι ἦταν καί αὐ­τός τῆς παρουσίας καί τῆς δράσης μεταξύ χρι­στιανῶν τῶν ψευδοδιδασκάλων. Ἀν­θρώπων δηλαδή πού παρουσιάζονταν ὡς διδάσκαλοι τῆς ἀ­λήθειας, στήν οὐσία ὅμως ἐκήρυτταν ἰδέες ψευ­δεῖς. Κινούμενοι ἀπό ἰδιοτελῆ καί ταπεινά ἐλα­τήρια προσπαθοῦσαν νά ἀποπροσανατολίσουν τούς χρι­στιανούς καί νά τούς παρασύρουν στήν ἀπιστία καί στούς δρόμους τῆς ἁμαρτίας. Στή συγκεκριμένη περίπτωση διέβαλλαν στούς Κορινθίους τόν Ἀπόστολο Παῦλο προβάλλοντας διάφορα ἐπιχειρήματα. Μεταξύ τῶν ἄλλων ἔλεγαν ὅτι ὁ Παῦλος δέν δεχόταν χρήματα καί ἄλλα ἀγαθά ἀ­πό τούς πιστούς, ὅπως ἔκαμναν οἱ ἄλλοι Ἀπό­στολοι, διότι δέν αἰσθανόταν ὁ ἴδιος ἴσος μέ τούς ἄλλους Ἀποστόλους. Ἔλπιζαν ὅτι μέ τόν τρόπο αὐτό θά μειώσουν τό κύρος του καί ἔτσι θά κάνουν ἀνενόχλητοι τή δουλειά τους.

          Ἐπειδή ὅμως ἡ ὑποτίμηση τοῦ κύρους τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου ἐζημίωνε τούς πιστούς γι’ αὐτό ἀναγκάστηκε νά ἀπολογηθεῖ καί νά γράψει μεταξύ ἄλλων καί τά ὅσα περιλαμβάνει τό σημερινό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα.

****

 Α´ Ὅταν μᾶς κατηγοροῦν

          Ἐάν, λέγει στούς Κορινθίους, γιά ἄλλους δέν εἶμαι Ἀπόστολος, γιά σᾶς ὅμως πού πήρατε ἀπό μένα τό φῶς τῆς Πίστεως, εἶμαι κανονικώτατος Ἀπόστολος τοῦ Χριστοῦ. Ἐσεῖς εἶσθε ἡ σφραγίδα μέ τήν ὁποία πιστοποιεῖται ἐπίσημα τό ἀπο­στολικό μου ἀξίωμα. Αὐτή ἡ θεία σφραγίδα  εἶναι ἡ ἀπάντησή μου, ἡ ἀπολογία μου πρός ἐκείνους πού ἐρευνοῦν ἄν εἶμαι Ἀπόστολος. Ἀφοῦ λοιπόν εἶμαι Ἀπόστολος σάν τούς ἄλλους Ἀποστόλους, σᾶς ἐρωτῶ: δέν ἔχουμε δικαίωμα ἐγώ καί οἱ συνεργάτες μου  νά φᾶμε καί νά πιοῦμε αὐτά πού μᾶς προσφέρουν οἱ μαθητές μας; Ἔπειτα δέν δικαιοῦμαι ἐγώ ὁ Παῦλος νά ἔχω μαζί μου κάποιο πρόσωπο, γιά νά μέ βοηθεῖ στήν ἱεραποστολή, ὅπως γίνεται μέ τούς ἄλλους Ἀποστόλους καί μέ τούς ἀδελφούς τοῦ Κυρίου καί μέ τόν Πέτρο; Ἤ μήπως μόνος ἐγώ καί ὁ Βαρνάβας δέν δικαιούμαστε νά μήν ἐργαζόμαστε γιά τή συντήρησή μας, ἀλλά νά ζοῦμε ἀπό τίς προσφορές τῶν πιστῶν; Εἴμαστε στρατιῶτες τοῦ Χριστοῦ πού ἀγωνι­ζό­μαστε γιά τήν ἐξάπλωση τῆς Βασιλείας Του. Πέστε μου λοιπόν ποιός παίρνει μέρος σέ ἐκστρα­τεία ἐναντίον τοῦ ἐχθροῦ μέ δικά του ἔξοδα; Ἤ ποιός φυτεύει ἀμπέλι καί δέν τρώγει ἀπό τόν καρπό του; Ποιός βόσκει πρόβατα καί δέν χρη­σιμοποιεῖ γιά τροφή του τό γάλα τους;

          Πόσο λογικά, πόσο δυνατά εἶναι ἀλήθεια τά ἐπιχειρήματα αὐτά τοῦ μεγάλου Ἀποστό­λου! Ἀλ­λά καί πόσο ἤρεμος εἶναι ὁ τρόπος μέ τόν ὁποῖο τά ἐκθέτει! Εἶναι ἐπιχειρήματα πού προέρχονται ἀπό μιά ψυχή πού ἦταν βέβαιη γιά τήν ἀθωότητα καί τήν ἀποστολή της. Οὔτε ἐκρήξεις, οὔτε θυμοί, οὔτε κατάρες καί βρισιές ἐναντίον κανενός. Φανερώνει μέσα ἀπό τήν ἀπολογία του μέ τρόπο ἔμμεσο τήν ἀχαριστία καί τήν περιφρόνηση πού ἀντιμετώπιζε ἀπό ἐκείνους πού μέ τόση αὐτα­πάρ­νηση ὑπηρέτησε. Αὐτός τούς ἔδωσε τά πάντα, κι αὐτοί τόν ἀμφισβητοῦσαν. Αὐτός ἐργά­στηκε ἀνά­μεσά τους τόσον καιρό, χωρίς νά τούς ζημιώσει οὔτε  ἕνα κομμάτι ψωμί· καί ὅμως αὐ­τοί, ἐπηρε­ασμένοι ἀπό τούς ψευδοδιδασκάλους, τούς ἐ­χθρούς τῆς ἀλήθειας, ἐκμεταλλεύ­τη­καν καί αὐτό ἀκόμη τό γεγονός γιά νά τόν συκοφαντήσουν.  Καί ὅμως, ὅπως εἴπαμε δέν ἐξε­γεί­ρεται ἐ­ναντίον τους. Οὔτε ἐναντίον τῶν ψευδοδιδασκάλων, οὔτε ἐναντίον τῶν ἀχαρίστων χρι­στιανῶν τῆς Κορίνθου.

          Ἄς διδαχθοῦμε λοιπόν ὅλοι μας ἀπό αὐτή τήν ἤρεμη στάση τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου ἔναντι τῶν κατηγόρων του καί ἄς παρακινηθοῦμε σέ ἀνάλογη συμπεριφορά. Οὔτε ἡ ταραχή δικαιολο­γεῖται, ὅταν μᾶς κατηγοροῦν, οὔτε ἡ καταφυγή σέ τρόπους μή χριστιανικούς γιά τήν ὑπεράσπιση τοῦ ἑαυτοῦ μας. Ἐφ’ ὅσον εἴμαστε ἐντάξει ἀπέ­ναντι στόν Θεό καί ἡ φωτισμένη ἀπό τό θεῖο Του θέλημα συνείδησή μας δέν μᾶς ἐλέγχει γιά κάτι ἀπό αὐτά πού λένε εἰς βάρος μας οἱ κατήγοροι καί συκοφάντες μας, δέν ἔχουμε νά φοβηθοῦμε τίποτε. Θά λάμπει ἡ ἀλήθεια καί θά πέφτουν στό κενό ὅλες οἱ κατηγορίες.

          Γιά νά γίνει ὅμως πραγματικότητα αὐτή ἡ συμπεριφορά, χρειάζεται ἐπικοινωνία μέ Ἐκεῖνον, πού κατηγορήθηκε καί συκοφαντήθηκε ὅσον ὀλί­γοι πάνω στή γῆ. Νά τόν παρακαλοῦμε νά μᾶς φωτίζει, γιά νά ἀπαντοῦμε μέ ἠρεμία καί σταθερότητα στούς κατηγόρους μας. Νά μᾶς ἐμπνέει ἐπίσης μέ τή σοφία Του, γιά νά διαφωτίζουμε μέ ταπείνωση καί τό περιβάλλον μας γιά τήν ἀλήθεια καί τό πῶς ἔχουν τά πράγματα.Ἡ ἐπαφή αὐτή μέ τόν Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν καί ἡ ἐξάρτηση τῆς ὅλης ζωῆς μας ἀπό Ἐκεῖνον θά μᾶς λυτρώνει ἀπό πολλές περιπέτειες, πού εἶναι ἐνδεχόμενο νά προ­καλέσουν οἱ εἰς βάρος μας κατηγορίες. Αὐτή τήν ἐξάρτηση εἶχε καί ὁ θεῖος Παῦλος, γι’αὐτό καί φε­ρόταν μέ ἄριστο τρόπο ἀπέναντι στούς κατηγόρους του. Ὁ Ἅγιος Ἀπόστολος ὅμως μᾶς ἀποκα­λύπτει στή συνέχεια καί ἕνα μυστικό τῆς ψυχῆς του πού ἑρμηνεύει μέ ἄριστο τρόπο τή ὅλη διαγωγή του.

***

Β´ Νά μή δίνουμε ἐγκοπή

          Αὐτά πού σᾶς γράφω, λέγει, δέν εἶναι σκέψεις ἀνθρώπινες. Τό γνωρίζετε πολύ καλά ὅτι ὅλα αὐτά τά προστάζει ὁ Νόμος τοῦ Θεοῦ. Ἀνοίξετε τό βιβλίο τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης πού φέρει τόν τίτλο Δευτερονόμιο καί θά τό ἰδεῖτε. Δέν πρέπει, γράφει ἐκεῖ τό Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ, νά κλείνεις τό στόμα τοῦ βοδιοῦ πού ἁλωνίζει. Θά τό ἀφήνεις ἐλεύθερο νά τρώγει ὅσο θέλει ἀπό τά στάχυα πού μέ τόσο κόπο ἁλωνίζει.  Σᾶς ἐρωτῶ ὅμως: Μήπως ὁ Θεός ὡς Νομοθέτης  ἐνδιαφέρεται γιά τά βόδια; Ἤ μήπως τά λέγει καί τά νομοθετεῖ αὐτά γιά μᾶς τούς ἀνθρώπους; Ναί γιά μᾶς τά λέγει.  Εἶναι ὁλοφάνερο ὅτι αὐτός, πού καλλιεργεῖ, σάν ἄλλα χωράφια  τίς ψυχές τῶν ἀνθρώπων, δι­καιοῦται νά ἐλπίζει ὅτι θά ἀπολαύσει καί τούς καρπούς ἀπό τά πνευματικά του κτήματα. Ἐάν ἑπομένως ἐγώ μέ τούς συνεργάτες μου ἐσπεί­ρα­με στίς ψυχές σας τόν λόγο τοῦ Θεοῦ, εἶναι μεγάλο καί παράδοξο νά θερίσουμε τά ὑλικά ἀγαθά, πού μᾶς προσφέρετε; Ἐάν μάλιστα ἄλλοι πού δέν εἶναι ἀληθεῖς Ἀπόστολοι, κάμνουν χρήση τοῦ ἀποστολικοῦ αὐτοῦ δικαιώματος καί μετέχουν στά ἀγαθά σας, δέν πρέπει αὐτό νά τό κάμνουμε πολύ περισσότερο ἐμεῖς πού σᾶς ἐφωτίσαμε μέ τό φῶς τοῦ Χριστοῦ; Παρά ταῦτα ὅμως δέν ἐκά­ναμε ποτέ χρήση αὐτοῦ τοῦ δικαιώματός μας καί ὑπομένουμε πολλές δυσκολίες καί στερήσεις, γιά νά μή σκανδαλίσουμε κανένα καί γιά νά μή γίνουμε ἀφορμή νά ἐμποδισθεῖ ἡ διάδοση τοῦ Εὐ­αγγελίου τοῦ Χριστοῦ.

          Ἐλᾶτε, ἀδελφοί μου, νά θαυμάσουμε καί πάλι τόν Ἅγιο Ἀπόστολο. Ἐπρόσεχε καί ἀπέφευγε κάθε τί πού ἦταν πιθανό νά σκανδαλίσει κάποιον καί νά ἀνακόψει τήν ἐπίδραση τοῦ Εὐαγγελίου στή ψυχή του. Ἐθυσίαζε μάλιστα γι’αὐτό τό σκοπό καί τά νόμιμα δικαιώματά του. Πάνω ἀπό τίς προσωπικές του ἀνάγκες ἔθετε τό πνευματικό καί αἰώνιο συμφέρον τῶν ἀδελφῶν του χριστιανῶν καί τή δόξα τοῦ Θεοῦ.

          Τό παράδειγμά του μᾶς λέγει, ὅτι ἐφ’ ὅσον εἶναι γνωστό στό περιβάλλον μας ὅτι εἴμαστε ἄν­θρωποι πιστοί, ἄνθρωποι τῆς Ἐκκλησίας, εἶναι ἀ­νάγκη νά προσέχουμε ὥστε νά μή παρεμβάλουμε οὔτε τό παραμικρό ἐμπόδιο στό κήρυγμα τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Χριστοῦ. Νά προσέχουμε δηλαδή νά μή σκανδαλίζουμε κανένα ἄνθρωπο μέ τά λόγια καί τά ἔργα μας. Νά προσέχουμε ἀκόμη καί τό θέμα τῆς νηστείας καί τό θέμα τῆς ἐνδύσεως. Μέ ποιούς συναναστρεφόμαστε, πῶς ψυχαγωγούμαστε. Ὅλα νά εἶναι μετρημένα, διότι ὅλα εἶναι δυνατό νά γίνουν ἀφορμή νά παύσει κάποιος νά συνδέεται μέ τόν Χριστόν. Θά εἶναι δέ πολύ τρομερό νά γίνουμε μέ τήν ἀπροσεξία μας καί τήν κακῶς νοουμένη ἀνεξαρτησία καί ἐλευθερία μας ἐμπόδιο, πού θά ἐμποδίζει τήν ἐπίδραση τοῦ Εὐ­αγγελίου σέ μιά ψυχή καί θά τήν ἀπομακρύνει ἀπό τήν ἁγία μας Ἐκκλησία.

****

          Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,  ἄνθρωποι πού δέν ἔ­χουν βάση τῆς ζωῆς τους τό Εὐαγγέλιο, δέν εἶναι διατεθειμένοι νά στερήσουν τόν ἑαυτό τους χάρη τῶν ἄλλων. Ὅσοι ὅμως πιστεύουμε καί ἔχουμε ἄλλη θεμελίωση τῆς ζωῆς μας, καλούμαστε νά δείχνουμε πνεῦμα θυσίας καί νά προσέχουμε παντοῦ καί πάντοτε, γιά νά μή βλάψουμε κανένα. Ἄς παρακαλοῦμε λοιπόν τόν Κύριό μας νά μᾶς δίνει δύναμη, ὥστε νά φερόμαστε καί πρός τούς φίλους μας καί πρός τούς ἐχθρούς μας θεάρεστα. Τότε θά εἰρηνεύουμε πάντοτε καί θά γινόμαστε αἰτία νά δοξάζεται ὁ Ἀρχηγός καί τελειωτής τῆς πίστεώς μας Κύριος Ἰησοῦς Χριστός.

Αρχιμανδρίτης Γρηγόριος Μουσουρούλης

Ἱερός Καθεδρικός Ναός  Ἁγ.Ἰωάννου Λευκωσίας

  Κυριακή  04.09.2016