Η ΣΥΓΧΩΡΕΣΗ ΑΠΑΡΧΗ ΤΗΣ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ - Ο ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ ΤΗΣ ΣΥΓΓΝΩΜΗΣ - Β. Χαραλάμπους

 Η ΣΥΓΧΩΡΕΣΗ ΑΠΑΡΧΗ ΤΗΣ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ - Ο ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ ΤΗΣ ΣΥΓΓΝΩΜΗΣ

Του   Β. Χαραλάμπους

«Έφθασε νυν, εισήκται ο των αγώνων καιρός, το της Νηστείας στάδιον, προθύμως άπαντες, απαρξώμεθα ταύτης, τας αρετάς Κυρίω, ως δώρα φέροντες» (Κανών β΄ Ωδή α΄ Τριωδίου).  «Το θείον υπερχόμενοι στάδιον, της αμώμου Νηστείας», ας προσθέσομε και  το κάλλος της συγχώρεσης.

Στην Κύπρο ένα Ορθόδοξο έθιμο που δυστυχώς πάει να εκλείψει, είναι αυτό της αλληλοσυγχώρεσης στο Εσπερινό κατά την Κυριακή της Τυρινής. Οι Χριστιανοί ασπάζονται το χέρι του ιερέα  και ακολούθως ζητούν συγχώρεση μεταξύ τους.  Το ευλογημένο στάδιο της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής αρχίζει.  Το Ορθόδοξο αυτό έθιμο το συναντάς κυρίως στα ορεινά χωριά της Κύπρου.  Ας προσθέσομε στης νηστείας την θείαν απαρχή, το κάλλος της συγχώρεσης. 

Από τούτη την ευλογημένη πράξη να πορευθούμε το ευλογημένο στάδιο της μετάνοιας. Πως ουν ‘’κτησόμεθα κατάνυξιν ψυχής’’;  Χωρίς τη συγχώρεση, πως θα ζητήσομε από τον Κύριο να μας συγχωρέσει;  Αυτός που ζητά  συγχώρεση από τον Κύριο, πρώτα συγχωρεί τον αδελφό του που του έπταισε.  «Ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών», λέμε στη θεοδίδακτη προσευχή του «Πάτερ ημών».  «Εάν γαρ αφήτε τοις ανθρώποις τα παραπτώματα αυτών, αφήσει και υμίν ο πατήρ υμών ο ουράνιος∙  εάν δε μη αφήτε τοις ανθρώποις τα παραπτώματα αυτών, ουδέ ο πατήρ υμών αφήσει τα παραπτώματα υμών» (Ματθ. στ΄ 14-15).  Αυτή πρέπει να είναι η απαρχή του ευλογημένου σταδίου της Μεγάλης Τεσσαρακοστής.

Για να διαπλεύσομε ‘’το της Νηστείας μέγα πέλαγος’’, πρέπει πρώτα να συγχωρέσομε, αλλά και να ζητήσομε συγχώρεση από τους αδελφούς μας σε όσα τους πταίσαμε.  «Αρχή κατανύξεως και μετανοίας», το ευλογημένο αυτό στάδιο  πρέπει να είναι, αλλά και αρχή αλληλοσυγχώρεσης. «Του Θεού εξόριστοι γεγόναμεν, αλλ’ επανάγωμεν προς μετάνοιαν», ψάλλομε την Κυριακή της Τυρινής στον εσπερινό.  Η απαρχή του ευλογημένου σταδίου της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, ας είναι η αλληλοσυγχώρεση.

Να ζητήσομε ειλικρινή συχώρεση από τους αδελφούς μας, και να συγχωρέσομε όσους μας έπταισαν.  Αυτή πρέπει να είναι η απαρχή της μετανοίας.  Θα πρέπει όμως επιλογικά να σημειώσομε ότι σε θέματα ομολογίας Πίστεως, δεν ζητούμε  συγχώρεση, γιατί σε τέτοια περίπτωση σημαίνει υπαναχώρηση σε θέματα Πίστεως.  Ζητάμε συγχώρεση για τα πταίματα μας και όχι για την   ομολογίας Πίστεως μας.