Όχι αδερφέ δε με ενοχλείς... - ΜΑΡΩΣ ΣΙΔΕΡΗ

Όχι αδερφέ δε με ενοχλείς...

ΤΗΣ ΜΑΡΩΣ ΣΙΔΕΡΗ

Δε με ενοχλεί που ονόμασες τη γιορτή που οργάνωσες τη Μεγάλη Παρασκευή "φανερό Δείπνο"... γιατί εμένα η καρδιά μου συνεχίζει να αναζητά το Μυστικό...
Δε με ενοχλεί που επέλεξες τη δική μου Μεγάλη Παρασκευή για να τσικνίσεις... έχω τσικνίσει πριν από σένα και ξέρω τη χαρά και θα χαρώ να χαίρεσαι... 
Δε με προσβάλλεις αδερφέ, αλήθεια σου λέω, δε με προσβάλλεις: νομίζω μάλιστα ότι με τιμάς, με μια τιμή βαρύτερη από όσο αξίζω: αν στ' αλήθεια αισθάνεσαι την ανάγκη να γιορτάσεις απλά για να με ειρωνευτείς, θα πει πως σε απασχολώ κι ας μην το θέλω... και το ότι απασχολώ τη σκέψη σου, είναι όσο να πεις τιμή... έστω κι αν δεν το θέλω... Σ' ευχαριστώ για τη σκέψη σου, όπως κι αν την εκφράζεις... Σ' ευχαριστώ και γιατί επιβεβαιώνεις τις Γραφές μου: τώρα καταλαβαίνω ότι τελικά ο δικός μου Θεός αποτελεί όντως διαχρονικά "σημείο αντιλεγόμενο"... και είσαι εσύ που μου το εξήγησες...

Δε με στενοχωρεί να τρως τούτη την Παρασκευή, αν δεν τη θεωρείς Μεγάλη. Δεν είναι κακό... Η Μεγάλη Παρασκευή είναι πένθιμη για όσους πιστεύουν ότι σ' εκείνο το Σταυρό ξεψύχησε Θεός... μα για όσους δεν παραδέχονται τούτη την ιστορία, είναι απλά μια Παρασκευή... οπότε δε με στενοχωρεί που έκανες πάρτι μια τέτοια βραδιά... με στενοχωρεί όμως που δεν το ευχαριστήθηκες ρε αδερφέ! Γιατί κάτι μου λέει ότι δεν το ευχαριστήθηκες... δε μπορώ να διανοηθώ πώς γίνεται να ευχαριστιέται κάποιος όταν οι επιλογές του καθορίζονται από την πίστη ανθρώπων που δεν υπολογίζει... γιατί είναι βέβαιο πως δε με υπολογίζεις και είμαι και ΟΚ μ' αυτό... αλλά στενοχωριέμαι γιατί ενώ δε με υπολογίζεις, θέλησες να κάνεις το πάρτι σου, με τη (μάταιη) ελπίδα ότι θα ενοχληθώ... γιατί απασχόλησε το μυαλό σου μια πίστη που εσύ δεν έχεις... κρίμα ρε αδερφέ... κρίμα όχι για μένα μα για το πάρτι: να γλεντήσεις, να χαρείς μα όχι εξαιτίας μου... να γλεντήσεις και να χαρείς γιατί εσύ το θέλεις... σκέψου το λίγο: αν δεν υπήρχε τούτη η πένθιμη μέρα κι αν δεν τιμούσα εγώ τη Σταύρωση, εσύ θα ένιωθες την ανάγκη να τσικνίσεις; Αν κρίνω από την ανακοίνωσή σου, μάλλον όχι... ε, αυτό σου λέω: κρίμα είναι! Τελικά ο Χριστός στο Πάθος Του κατόρθωσε να βγάλει κι εμένα κι εσένα στο δρόμο: εμένα πίσω από έναν επιτάφιο κι εσένα σε μια ταβέρνα... και καλά: εγώ λέω ότι είναι Θεός (πες πως εκεί την έχω φάει την πετριά) και δικαίως δακρύζω πίσω από τον επιτάφιο... κι εσύ όμως ρε αδερφέ, που λες πως κάνω βλακείες, επηρεάστηκες από το Θείο Πάθος... επηρεάστηκες κάπως αλλιώς αλλά λόγω αυτής της ίδιας Σταύρωσης γιορτάζεις τη Μεγάλη Παρασκευή... σε απασχολεί η ιστορία αυτή, τελικά, μια ιστορία που δεν παραδέχεσαι κι όμως σε απασχολεί... τι να σου πω; Προσωπικά μου φαίνεται αδιανόητο: σκέφτομαι πως όντας Ολυμπιακός, δε θα μου περνούσε ποτέ από το μυαλό να διοργανώσω αντιπαναθηναικό πάρτι ανήμερα των γενεθλίων του Βάζελου (που δεν ξέρω και πότε είναι, γιατί δε με απασχόλησε ποτέ το θέμα) γιατί όταν λέω ότι δεν είμαι Παναθηναϊκός, το εννοώ (σιγά μην τους κάνω και την τιμή να ασχοληθώ!!!!) ... εσύ όμως ρε αδερφέ, αν κι λες πως είσαι άθεος για αντιχριστιανός μου κάνεις...και διευκρινίζω, δεν το λέω ως ενοχλημένη, ίσα - ίσα: εγώ εσένα υποστηρίζω, με τον εαυτό μου τα έχω καλά... αν είσαι αντιχριστιανός, πάω πάσο... αλλά νομίζω πως άθεος δεν είσαι: κανένας άθεος - αληθινά άθεος- δε χαραμίζει το χρόνο του για την "πει" σε λάτρεις μιας θρησκείας ή μιας παράδοσης γιατί οι δρόμοι τους δε συναντιούνται πουθενά... ο δικός σου δρόμος όμως αδερφέ, με δική σου πρωτοβουλία, συναντήθηκε με το δικό μου τη Μεγάλη Παρασκευή - που τελικά είναι Μεγάλη και για σένα γι' αυτό προσπαθείς να την μικρύνεις... Σου το λέω, για να ξέρεις: δε θα τα καταφέρεις... για μένα η Μεγάλη Παρασκευή θα είναι πάντα Μεγάλη... για τον αληθινά άθεο η Μεγάλη Παρασκευή θα είναι απλά μια Παρασκευή... και για σένα; Για σένα αδερφέ μου θα είναι μια Μεγάλη Παρασκευή που θα ήθελες να είναι αλλιώς... αυτό και μέχρις εκεί...

Γι αυτό σου λέω: Όχι αδερφέ δε με ενοχλείς...δε με προσβάλλεις, ούτε μπορείς να μειώσεις όσα αισθάνομαι σήμερα... πες με βλάκα αν το θέλεις, ηλίθια ή γραφική... τα δέχομαι όλα και δε με απασχολεί πώς θα με χαρακτηρίσεις. Μα λυπάμαι που σπαταλάς χρόνο που δε θα ξανάρθει κυνηγώντας κάτι που δεν παραδέχεσαι... γιατί μπερδεμένος είσαι εσύ φίλε μου κι όχι εγώ: η δική μου "πλάνη" με κάνει συνειδητά ευτυχισμένη... η δική σου "σιγουριά" σε κάνει να ασχολείσαι με ένα ζήτημα που θεωρείς ανύπαρκτο... κι αυτό αδερφέ, είναι όσο να πεις, τιμή για μένα μα για σένα ήττα...

Σε κάθε περίπτωση, να περάσεις καλά ότι κι αν κάνεις...