«Ἄξιοι τοῦ Χριστοῦ» - π. Γρηγόριος Μουσουρούλης

Κυριακή τοῦ Θωμᾶ

Λόγος εἰς τό Εὐαγγέλιον

«Ἄξιοι τοῦ Χριστοῦ»

« Ἀνέτειλε τό ἔαρ, δεῦτε εὐωχηθῶμεν» 

(Δοξαστ. αἴνων ἁγ.Γεωργίου)

*******

          Πρόβαλεν ἡ ἄνοιξη· ἐλᾶτε νά τραφοῦμε πλούσια πνευματικῶς. Μέ αὐτά τά λόγια καλεῖ ὁ ὁ ὑμνογράφος τούς πιστούς νά ἀπολαύσουν πλούσιο πνευματικό συμπόσιο, γιατί τώρα στήν ἀρχή τῆς ἄνοιξης ἀφ᾽ἑνός μέν «ἐξέλαμψεν ἡ Ἀνἀστασις τοῦ Χριστοῦ» ἀφ᾽ἑτέρου δέ  «ἡ τοῦ ἀθλοφόρου (Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου) μνήμη ἀνεδείχθη». Ἡ χαρά μας ὅμως πολλαπλασιάζεται, διότι ἡ ἑορτή τοῦ Μεγαλομάρτυρος συμπίπτει μέ τήν ψηλάφηση τοῦ Ἀποστόλου Θωμᾶ καί τή μνήμη τοῦ Νεομάρτυρος Γεωργίου τοῦ Κυπρί­ου.Τρεῖς μορφές ἡρωϊκές. Σέ διαφορετικές χρο­νικές περιόδους μαρτυροῦν, μέ τή ζωή καί τό μαρτύριό τους, τή δύναμη τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου. Τόσο οἱ ἑορταζόμενοι σήμερα ἅγιοι, ὅσο καί ὅλοι οἱ ἅγιοι διά μέσου τῶν αἰώνων ἄνδρες, γυναῖκες καί παιδιά· μικροί, μεγάλοι καί γέροντες· σοφοί καί ἀπαίδευτοι, στρατιῶτες καί στρατηγοί,  ἰδιῶτες καί πολιτικοί,  πού πιστεύουν στόν Ἀνα­στάντα Κύριο, ἀποδείχθηκαν ἄξια μέλη τῆς Ἐκ­κλησίας του.

Μέ τή σταθερή πίστη, μέ τήν ἅγια ζωή, μέ τά λαμπρά ἔργα, μέ τή φλογερή ἀγάπη, τήν ἀφοσίωση καί τή λατρεία πού διώχνει μακριά τή δειλία καί τό φόβο τοῦ θανάτου, πού μετα­βάλλει σέ μάρτυρες τούς πιστούς, οἱ ἅγιοί μας φάνηκαν ἄξιοι στρατιῶτες τοῦ Χριστοῦ. Τέτοιοι ἄλλωστε φύσει καί θέσει εἶναι οἱ χριστιανοί· ἀπο­φασιστικοί, γενναῖοι, τολμηροί, ἀγωνιστές τῆς ἀλήθειας, μέχρι θανάτου πιστοί τῆς μεγάλης καί ἱερῆς ὁμολογίας. Ἄς προσεγγίσουμε λοιπόν εὐλα­βικά τίς τρεῖς ἱερές μορφές πού τιμᾶ σήμερα ἡ Ἐκκλησία μας γιά νά τραφοῦμε πνευματικά.

*****

          Ὁ Ἀπόστολος Θωμᾶς εἶναι γνωστός στούς πιστούς ἀπό τό περιστατικό τῆς δυσπιστίας πού ἔδειξε στήν εἴδηση τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου. Ὅταν οἱ συμμαθητές του τόν πληροφόρησαν ὅτι ὁ Κύριος ἀναστήθηκε ἐκεῖνος ζήτησε νά τόν δεῖ μέ τά μάτια του καί νά ψηλαφήσει τίς πληγές τοῦ Σταυροῦ στά χέρια καί τήν πλευρά Του. Ὁ Ἀνα­στάς Κύριος συγκατέβη στήν ἀδυναμία τοῦ Μα­θητῆ καί μετά ἀπό ὀκτώ ἡμέρες κάλεσε τόν «ἀπιστοῦντα μαθητή» νά ψηλαφήσει τά σημάδια τῶν πληγῶν στό ἄχραντο σῶμα Του. Τότε ὁ Ἀπόστολος Θωμᾶς τόν ἀναγνώρισε καί τόν ὁμολόγησε Κύριο καί Θεό του. Τόν ἀναγνώρισε ἀπό τίς πληγές τοῦ Σταυροῦ, οἱ ὁποῖες ἀποτελοῦν σημάδι τῆς ἀγάπης τοῦ Λυτρωτῆ μας ἀλλά καί τῆς δύναμής Του.

          Οἱ ἅγιοι Πατέρες μιλᾶνε γιά τήν καλή ἀπιστία τοῦ Θωμᾶ· καί τήν ὁμολογία του τήν χαρακτηρίζουν σωτήρια. Καί τοῦτο διότι πραγμα­τικά ἡ ὁμολογία αὐτή, πού εἶναι ὁμολογία πίστε­ως στή θεότητα τοῦ Χριστοῦ ὁδηγεῖ, στή σωτη­ρία κάθε ἄνθρωπο πού προσέρχεται ταπεινά στόν Κύριο καί ζητεῖ τό ἔλεός Του.

          Γενικά ὁ Ἀπόστολος Θωμᾶς ὑπῆρξε ἕνας ἀπό τούς πιό ἀφοσιωμένους μαθητές τοῦ Χρι­στοῦ, τόν ὁποῖο διέκρινε τό θάρρος. Ὅταν οἱ ἄλλοι μαθητές προσπαθοῦσαν νά ἀποτρέψουν τόν Χριστό νά μεταβεῖ στή Βηθανία γιά νά ἀνα­στήσει τό Λάζαρο, ἀπό τόν φόβο τῆς κακοποί­ησης ἀπό μέρους τῶν φανατικῶν ἰουδαίων, ὁ Θωμᾶς ἀψηφώντας τόν κίνδυνο εἶπε στούς συμ­μαθητές του:  «ἄγωμεν καί ἡμεῖς ἵνα ἀποθάνωμεν μετ᾽αὐτοῦ» (Ἰω. ια´16).

          Μετά τήν Πεντηκοστή ὁ Θωμᾶς, σύμφωνα μέ ἀρχαία παράδοση, ἐκήρυξε τό Εὐαγγέλιο στήν Περσία καί τήν ἀχανῆ χώρα τῶν Ἰνδιῶν. Τό τέλος τῆς ζωῆς του ὑπῆρξε μαρτυρικό. Οἱ φανατικοί εἰδωλολάτρες τόν θανάτωσαν διά λογχισμοῦ.

****

          Ὁ λαοφιλής Μεγαλομάρτυς Γεώργιος εἶναι ἀπό τούς πρώτους μεγάλους, τούς πλέον λαμ­προύς καί ἔνδοξους μάρτυρες τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ.Νεώτατος στήν ἡλικία, ὡραιότατος στήν ἐμφάνιση, περιφανέστατος στό ἀξίωμα στό αὐτο­κρατορικό στράτευμα, σεμνός στά λόγια καί ζηλευτός στούς τρόπους μέ πλούτη μεγάλα, εὐ­γενῆ καταγωγή καί λαμπρό ὄνομα, γιός μάρτυρα, χριστιανός μέ ὁλοκληρωτική ἀγάπη καί ἀφοσίωση στόν Θεάνθρωπο Λυτρωτή, κλήθηκε ἀπό τόν αὐ­τοκράτορα νά ἀρνηθεῖ τόν Χριστό καί νά προσ­κυνήσει τά εἴδωλα. Ὅμως ὁ Γεώργιος, ὅπως ὁ Ἀπόστολος Παῦλος θεωροῦσε τά πάντα «σκύβα­λα εἶναι, ἵνα Χριστόν κερδήσῃ». Χωρίς φόβους καί δισταγμούς ἀρνεῖται νά ὑποταγεῖ στά προστάγματα τοῦ αὐτοκράτορα. Ἀπαρνεῖται τά πάντα, θυσιάζει τά πάντα, ὑφίσταται μαρτύρια φρικτά. Δέρεται, φυλακίζεται, μαστιγώνεται, περ­νᾶ ἀπό τροχούς, κατακόπτεται τίς σάρκες, ρίχνε­ται σέ ἀναμμένο ἀσβέστη, ἀλλά ζεῖ. Ζεῖ καί θαυματουργεῖ, συντρίβει τά εἴδωλα, ἀνασταίνει νεκρούς. Ζεῖ καί ὁμολογεῖ  μέ γενναιότητα πίστη καί ἀφοσίωση στόν Χριστό. Πεθαίνει μαρτυρικά γιά τήν πίστη καί τή δόξα τοῦ Χριστοῦ. Ἀναδει­κνύεται πιστός μάρτυρας, γενναῖος ἀθλητής, ἀήττητος στρατιώτης τῆς Ἐκκλησίας, ἄξιος τοῦ Χριστοῦ.

***

          Ὁ Ἅγιος Νεομάρτυρας Γεώργιος καταγόταν ἀπό τήν ἁγιοτόκο νῆσο τῆς Κύπρου μας. Ἄγνω­στη ὅμως παραμένει ἡ ἰδιαίτερη πατρίδα του. Οἱ γονεῖς του πτωχοί, ἀλλά θεοσεβεῖς δέν μπόρεσαν ὄχι μόνο νά τόν σπουδάσουν , ἀλλά οὔτε καί νά τόν βοηθήσουν νά ἐξελιχθεῖ καί νά ἀναπτυχθεῖ στή ζωή. Γι᾽αὐτό ἐνωρίς, ἀπό τήν πρώτη νεανική ἡλικία τόν ἐφοδίασαν μέ τίς συμβουλές καί τήν εὐχή τους καί τοῦ ἐπέτρεψαν νά ταξιδεύσει στήν Πτολεμαΐδα τῆς Παλαιστίνης γιά ἀναζήτηση ἐρ­γασίας καί ἐπαγγελματική ἀποκατάσταση. Ὁ Γεώργιος μέ ζῆλο καί ἐνθουσιασμό, μέ συναί­σθη­ση ὅτι εἶναι χριστιανός ἔφθασε στή ξένη πόλη καί ἀνέλαβε ἐργασία σέ κάποιο Προξενεῖο. Καί ὅπως ἦταν πρόθυμος, σεμνός καί ὑπάκουος ἀποδεί­χθη­κε χρήσιμος καί ἔμπιστος. Μέ αὐτά τά προσόντα τόν ἀγάπησαν οἱ ἄνθρωποι τοῦ Προξενείου καί σιγά-σιγά τοῦ ἐμπιστεύθηκαν ἐξωτερικές ἐργα­σίες.

          Δέν ἄργησεν ὅμως νά συκοφαντηθεῖ ἀπό γυναῖκες γειτόνισσες τῆς τουρκικῆς οἰκογένειας ἀπ᾽ ὅπου ἀγόραζε αὐγά γιά τούς κυρίους του. Οἱ γυναῖκες ἐκεῖνες μία ἡμέρα πού ἀπουσίαζε ἀπό τό σπίτι ἡ νοικοκυρά καί ὁ Γεώργιος εἶχε τήν καθιε­ρωμένη συναλλαγή μέ τήν κόρη τῆς οἰκογένειας, ὅρμησαν στό σπίτι καί τόν ἔσυραν ἔξω, μέ τήν κατηγορία ὅτι εἶχε κακές διαθέσεις ἀπέναντι στή νεαρή τουρκοπούλα. Ἐκεῖνος μέ συνείδηση ἤρε­μη, μέ πρόσωπο γαλήνιο ἔδωσε ἐξηγήσεις στόν δικαστή καί φάνηκε ὅτι μέ τίς ἐξηγήσεις ἐκεῖνες τόν ἔπεισε γιά τήν ἀθωότητά του. Οἱ γυναῖκες ὅμως ἐκεῖνες ἐξοργισμένες φωνάζουν καί ζητοῦν τήν καταδίκη τοῦ πιστοῦ νέου. Ὁ δικαστής τοῦ προτείνει νά τουρκέψει γιά νά γλιτώσει τή ζωή του. Τότε ὁ Γεώργιος ὑψώνει τή φωνή του καί λέγει;  «Ἐγώ χριστιανός εἶμαι, χριστιανός θά μεί­νω. Δέν ἀλλάζω τήν πίστη μου, ὅτιδήποτε καί ἄν μοῦ κάνετε».

          Τήν ὁμολογία τοῦ χριστιανοῦ νέου ἀκολού­θησε ἡ καταδίκη του σέ θάνατο μαρτυρικό. Ὁ Μάρτυρας ὁδηγήθηκε κοντά στή θάλασσα. Οἱ δήμιοι ἀνάγνωσαν τή θανατική  καταδίκη καί προσπάθησαν πάλι μέ κολακεῖες καί ὑποσχέσεις νά ἐπιτύχουν τόν ἐξισλαμισμό του. Ὁ Μάρτυρας ὕψωσε τά ἁλυσοδεμένα χέρια του στόν οὐρανό καί μέ μεγάλη φωνή ἀπευθύνθηκε στόν Σωτήρα Χριστό λέγοντας:  «Κύριε, Ἰησοῦ Χριστέ, δέξαι τό πνεῦμα μου καί ἀξίωσέ με τῆς Βασιλείας Σου». Οἱ τοῦρκοι τόν πυροβόλησαν καί ὁρμώντας ἐναντίον του διαμέλισαν τό τίμιο λείψανό του μέ μαχαίρια. Τότε σηκώθηκε ξαφνικά φουρτούνα πού συντά­ραξε τή θάλασσα. Τά κύματα ἔφθασαν μέχρι τό λείψανο τοῦ Ἁγίου. Οἱ τοῦρκοι ἔντρομοι ἀπομα­κρύνθηκαν καί οἱ χριστιανοί παρέλαβαν τό ἱερό λείψανο καί τό ἐνταφίασαν στόν Ναό τῆς Πτολεμαΐδας.

****

          Καί οἱ τρεῖς ἅγιοι πού τιμοῦμε σήμερα, ἀπο­δείχθηκαν, ὅπως ἤδη εἴπαμε καί ὅπως φάνηκε ἀπό τή συντομώτατη ἀναφορά στή ζωή καί τό μαρτύριό τους, ἄξιοι μαθητές Ἐκείνου ὁ Ὁποῖος ἔπαθε καί ἀπέθανε ὑπέρ ἡμῶν καί ἀναστήθηκε ἐκ τοῦ τάφου, γιά νά μᾶς ὁδηγήσει στήν ἀθανασία τροπαιοφόρους κατά τῆς ἁμαρτίας καί τοῦ θανάτου. Νά γιατί ἁρμόζει ἄριστα στά ἀνα­στά­σιμα πλαίσια ἡ ἑορτή τοῦ Μεγαλομάρτυρος Γεωρ­γίου καί τοῦ Νεομάρτυρος Γεωργίου τοῦ Κυπρίου καί τοῦ θείου Ἀποστόλου Θωμᾶ.

          Τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου προηγήθηκε ὁ Σταυρός καί τό Πάθος. Ἀλλά καί τῆς δόξας τοῦ Ἀποστόλου Θωμᾶ, τοῦ Μεγαλομάρτυρος Γεωρ­γίου καί τοῦ Νεομάρτυρος Γεωργίου προηγήθηκε τό μαρτύριο καί τό αἷμα.

          Ἔτσι εἶναι, ἀδελφοί μου. Ὁ δρόμος πρός τή δόξα περνᾶ μέσα ἀπό ἀγῶνες καί θυσίες. Οἱ ἑορταζόμενοι σήμερα ἅγιοί μας, γιά νά φθάσουν ἐκεῖ πέρασαν μέσα ἀπό φρικτά μαρτύρια. Καί ἐμεῖς πού τιμοῦμε σήμερα τή μνήμη τους ὀφεί­λουμε νά κατανοήσουμε καί νά ἀπδεχθοῦμε τήν πορεία αὐτή. Διότι πολλές φορές στή ζωή μας βρισκόμαστε μπροστά σέ δίλημμα. Καί πολλοί εἶναι ἕτοιμοι νά κάνουν ἀβαρίες καί συμβι­βα­σμούς μέ τή συνείδησή τους, ὅταν ὑπολογίζουν σέ κάποιο κέρδος. Ὅταν νομίζουν ὅτι θά ἐπι­τύχουν τίς ἐπιδιώξεις τους καί θά ἐπικρατήσουν, λησμονοῦν την ἐμμονή στό καθῆκον καί τίς ἀρχές τους. Δέν στέργουν νά πιέσουν καί νά στε­νοχωρήσουν τόν ἑαυτό τους. Διότι δέν κατανο­οῦν ὅτι τό «συμπάσχειν» μετά τοῦ Κυρίου εἶναι ὁ δρόμος πού ὁδηγεῖ τόν πιστό στήν τελική δόξα.

          Μᾶς χρειάζονται λοιπόν γενναῖες ἀποφά­σεις, ἀλλά καί ἐνθουσιασμός καί πίστη ὅτι τό χριστιανικό φρόνημα, παρ᾽ὅλη τήν πάλη μέ τό κοσμικό πνεῦμα στό τέλος θά ἐπιβληθεῖ καί θά ἰσχύσει στή συνείδηση τῶν ἀνθρώπων μέ ὑγιῆ σκέψη. Καί ὁ χριστιανός ἥρωας τοῦ καθήκοντος θά δικαιωθεῖ.

          Τά παραδείγματα τοῦ Ἀποστόλου Θωμᾶ, τοῦ Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου καί τοῦ Νεομά­ρτυρος Γεωργίου τοῦ Κυπρίου φωτιζόμενα ἀπό τόν Σταυρό καί τήν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου, νά ὁδηγήσουν πολλούς πρός τή στενή καί τεθλιμ­μένη ὁδό, ἀλλά τήν «ἀπάγουσαν εἰς τήν ζωήν».

Αρχιμανδρίτης Γρηγόριος Μουσουρούλης