Το Μέγα Έλεος του Θεού

Το Μέγα Έλεος του Θεού

43 Χρόνια μακρυά απο την Αμμόχωστο.

Ο,τι κακό μας συμβαίνει

εμποδιζει κάτι πολύ χειρότερο που θα μας συνέβαινε.

Ανδρέας Χριστοφόρου

Σχινιάς 27/7/17 ώρα 00:36

Η τελευταία μέρα μου στην Αγαπημένη Αμμόχωστο 27/7/1974 ημέρα Σάββατο.
43 Χρόνια!
Ο 18 χρονος Ανδρέας φεύγει λόγω Τουρκικής Εισβολής απο την Πολη που τον ανέθρεψε κσι τον παρηγόρησε, χωρίς να γνωρίζει ότι δεν θα επέστρεφε ποτέ.
Θυμάμαι 19/7/1974 Παρασκευή, απόγευμα στην παραλία της Αμμοχώστου βρέθηκα για τελευταία φορά.
Είχα κάνει φιλία με Άγγλους Τουρίστες. Με αποχαιρετούσαν.
- Γιατί φεύγετε ; ρωτούσα.
- Μας ειδοποίησαν οι Πρεσβείες ότι αύριο θα μπούν οι Τούρκοι στην Κύπρο.
-Τι λέτε ρε παιδιά, την Ένωση με την Ελλάδα περιμένουμε, έτσι μας είπαν!
Είχε ήδη γίνει το Πραξικόπημα στις 15/7/74 και τι με έπιασε σαν να φώναζαν όλοι οι Πρόγονοι μας στην καρδιά μας ότι θα γίνει ο Προαιώνιος πόθος των Ελλήνων της Κύπρου με την Μητέρα Ελλάδα!
Ένα μεθύσι ερωτικό πατριωτικό με είχεχπιάσει , αγνό εφηβικό!
Πίστεψα με όλη μου την καρδιά στην Ένωση , χωρίς να εγκρίνω ποτέ τους αδελφοκτόνους σκοτωμούς και τα μίση μεταξύ Ενωτικών και μή.
Η καρδιά  μου δεν άκουε τος σύγχρονες τότε φωνές  αλλά τις φωνές των Ηρώων του 1955 του Αυξεντίου και Καραολή αλλά και των εμπνευστών τους του 1821 !
Τέτοια καρδιακή Παράδοση απο γενιά σε γενιά , είχαμε ολοζώντανη καρδιακή προσταγή:

Ένας είναι ο σκοπός: ο ωραίος Παρθενών.

Ξημέρωμα  15/7/74 , μόλις έμαθα το Πραξικοππημα, δεν ξέρω πως πίστεψα στα λόγια τους , νόμισα ότι όπου νάναι θα αναστηθεί ο Αυξεντίου και θα αναγγείλει την πολυπόθητη Ένωση.
Μεθυσμένος έτρεξα με το chopper μου, το ποδηλατάκι μου στο σπίτι του Γίωργου.
Όλοι λείπανε ήταν όμως  η Αγγλίδα αρραβωνιαστικιά του. Απο χαρά τη σήκωσα ψηλά και έξαλλος φώναζα:
- Έρχεται η Ένωση, όπου νάναι , γίνεται ο προαιώνιος πόθος των Ελλήνων! Θα φύγουν οι Άγγλοι απο την Κύπρο!
- Κατέβασε με κάτω! .Την κατέβασα και μου είπε
-  Ξέρεις τί κάνετε εσείς οι Έλληνες; Κρατάτε μια Ελληνική σημαία την κουνάτε και φωνάζετε: Ελλάς Κύπρος Ένωσις!
Δεν προσέξατε ποτέ  όμως, ότι στην ούγια του υφάσματος της Σημαίας γράφει: made in England!
Όλα κατευθύνοντσι απο μας , σαν να μου είπε, ακόμα και το όνειρο της Ενώσεως.
Που να πιστέψω εγώ, ο καρδιακά μεθυσμένος απο τις φωνές ς του Αυξεντίου, του Μάτση κσι των εμπνευστών Παπαφλέσσα Κολοκοτρώνη  και Καραισκάκη!
Κάτι μυστήριο ξύπνησε  μέσα μου, μια Ιστορική παρακαταθήκη , της Ενώσεως με την αγσπημένη  Πατρίδα:

Κύπρος μου όμορφο Νησι
Έχεις καρδιά Ελληνική
κσι μοσχοβολούν Ελλάδα
τα βουνα σου τα λαγκάδια!
Κύπρος μου έρχεται η στιγμη
που ο καθένας καρτερει!
Να γιορτάσει πέρα ως πέρα
Την μεγάλη την ημέρα!
Με την Ελλάδα την γλυκιά
Θάσαι μαζί παντοτινά
Θάσαι μεστην αγκαλιά της σαν και τ άλλα τα παιδιά της!

Αυτό το αγνό ενωτικό τραγούδι μας  έμαθε  η θετή μάνα μας η Στέλλα τραγουδώντας το στο αυτοκίνητο ξέγνοαστα, ο πιό αγνός άνθρωπος που γνώρισα.
 Όλα αγνά στα μάτια μου, έκλεινα τα μάτια μου την Ελλάδα και ένιωθα κάθε είδους μεγαλείο : το αίμα των Αγίων μας και τη θυσία και μόνο τη θυσία, των Ηρώων μας ανα τούς Αιώνες.
Που να φανταστώ , ότι μας έπαιξε παιχνίδι ο διάβολος γιατί αγνοήσαμε την Ζωή των Αγίων και τωμ Ηρώων μας, την ολόψυχη  Αγάπη τους για τον Χριστό και την Ορθόδοξη Εκκλησία και θέλαμε λεφτεριά της Κύπρου μας ενώ είμασταν αιχμάλωτοι στα πάθη και τις Αμαρτιές μας , ο καθένας  χωριστά κσι όλοι μαζί!
Πού να φανταστώ , ότι δεν ακούαμε κήρυγμα Μετανοίας στις Εκκλησιές μας αλλά μόνο για την Κύπρο και την Ελλάδα, χωρίς θεό , ενώ οι Άγιοι και Ήρωες ξεκινούσαν τους Αγώνες τους με βαθειά  Πίστη με Λειτουργημένες τις Κυριακες τους κσι το στόμα τους ευωδιαστό απο την Θεία Κοινωνία;
Ποιά σχέση είχαμε  η ακόμα έχουμε εμείς οι σύγχρονοι Έλληνες με αυτούς τους Μάρτυρες, βυθυισμένοι στις επιθυμίες και την καλοπέραση μας ακόμα και στις πιο Πνευματικές μας εκφράσεις;
Που είνσι το δάκρυ της Μετάνοιας που χαροποιεί τον Ουρανό  και φέρνει το Θεό στην καρδιά μας και τον Κόσμο κσι Ενώνει;

20/7/1974 πρωί 06:15
Με ξυπνα κουνώντας μου το πόδι ο Πατέρας μου.
Ξύπνα Άντη , μπήκαν οι Τούρκοι στην Κύπρο!
Έπαθα ! Όλα μέσα μου γκρεμμίστηκσν. Ακόμα ξυπνώ και σκούω την σπαρακτική Πατρική φωνή!
Η μονη σγνότητα που έμεινε τόσα χρόνια, είναι να καθαρίζω την Καρδιά μου!
Κάθε άλλη αγνότητα δεν εξαρτάται απο μένα, όπως δεν εξαρτήθηκαν τόσα όνειρα μιας Κύπρου ενωμένης με ολη την Ελλάδα.
Αυτή η αγνή Καρδιά μου έμαθε μια άλλη Ένωση Καρδισκή που χρόνια τώρα ζώ στην Ελλάδα και την Κύπρο μας αλλα και όλο τον αγνό Κόσμο:τη Ενότητα της Εκκλησίας σε Σώμα Χριστού που ενώνει αληθινά την Κύπρο με την Ελλάδα ξεχωριστά αλλά κα όλο τον Κόσμο!
Σαν σήμερα, 27/7/1974
Ξυπνήσαμε, το τελευταίο πρωινό που μύρισα το ευωδιαστό θαλασσινό αεράκι σου, Αμμόχωστος, αγαπημένο μου Βαρώσι!

Ετοιμάσαμε τις βαλίτσες για το βουνό το Τρόοδος.
Η πρώτη Εισβολή έγινε στις 20/7/2974 , μας έδιωξαν όταν πήγαμε να καταταχτούμε με τον Πατέρα μου, όπλα δεν υπήρχαν!
Υπογράφτηκε Ανακωχή, στην Ελλάδα 24/7/1974 γύρισε ο Καραμανλής, η Δημοκρατία αποκαταστάθηκε!

Φεύγαμε για Σαββατοκυρίακο να παμε στους συγγενείς μας, στην Τεμπριά και τη Γαλάτα.

Σαν σήμερα 27/7/1974 Σάββατο , μιά βδομάδα μετά την Εισβολή, ημέρα του Αγίου Παντελεήμωνα, άφηνα , χωρίς μα ξέρω για πάντα, την Αμμόχωστο!

Περάσαμε απο το στρατόπεδο του Φάνου του αδελφού μου και μας εμψύχωσε ότι η Ελλάδα είναι μαζί μας!

Η Ελλάδα είναι   μαζί μας και πάντα θα είναι  μαζί μας.
Γιατι όσο μεγαλα και αν είναι τα λάθη μας το αλληλοφάγωμα μας, δεν νικούν την Ενότητα που μας δίνεται καρδιακά  απο το Αίμα των Αγίων και των Ηρώων μας, το Αίμα τους μας ενώνει!
Η ιδιοτέλεια μας σαν Έλληνες , ανα τους Αιώνες μας χωρίζει, το Αίμα όμως των Αγίων και των Ηρώων μας, μας Ενώνει, πάντα μας Ενώνει!
Αυτοί οι Άγιοι και οι Ήρωες μας σαν Έλληνες που είμαστε, είναι πάντα η Ελπίδα μας!