Προαιώνια προετοιμασία - π. Βασιλείου Μπακογιάννη

Προαιώνια  προετοιμασία

ὑπό ἀρχιμ. Βασιλείου Μπακογιάννη

Πολλοί ρωτοῦν: «Ἐφόσον ὁ Θεός ἤξερε ὅτι ὁ Ἀδάμ θά ἁμάρτανε, γιατί τόν δημιούργησε; Πῶς δηλαδή ἔφτιαξε ἕναν τέτοιο ἄνθρωπο, τή στιγμή πού ἤξερε ἐκ τῶν προτέρων ὅτι θά τοῦ φέρει τήν καταστροφή;». Ἀπάντηση: «Καί τί νά ἔκανε ὁ Θεός; Νά μήν δημιουργοῦσε τόν Ἀδάμ; Ἤ νά τόν δημιουργοῦσε χωρίς τό δῶρο τῆς ἐλευθερίας; Μά τότε δέν θά ἔφτιαχνε ἄνθρωπο, ἀλλά ρομπότ»

Μπορεῖ ὁ Θεός νά ἤξερε ὅτι ὁ Ἀδάμ θά ἁμαρτήσει, ἀλλά ἤδη εἶχε φροντίσει, πρίν ἀκόμα  τόν δημιουργήσει (!), νά τόν σώσει. Τό δένδρο τῆς Ζωῆς πού φύτεψε καταμεσῆς τοῦ Παραδείσου(Γέν. 2:9), ἦταν προτύπωση τοῦ  Σταυροῦ. Τό ἀποκάλεσε   ξύλο ζωῆς (Γέν. 2:  9), καί ὄχι ξύλο εὐτυχίας ἤ χαρᾶς, γιατί μέ τόν Σταυρό  καταλύθηκε ὁ θάνατος, πού ἔφερε ἡ ἁμαρτία τοῦ Ἀδάμ,  καί ἦρθε ἡ Ζωή.  Τό φύτεψε   στό κέντρο τοῦ Παραδείσου  (Γέν. 2: 9),  γιατί πρό Χριστοῦ, ἡ Ἱερουσαλήμ, ὅπου  σταυρώθηκε ὁ Χριστός, θεωρεῖτο κέντρο τοῦ κόσμου. «Ὁ δέ Θεός βασιλεύς ἡμῶν πρό αἰώνων, εἰργάσατο σωτηρίαν ἐν μέσῳ τῆς γῆς»  Ψλμ. 73:12).  

     Ὅμως,  ὑπῆρχε  «πρόβλημα». Ὁ  Ἰησοῦς ἦρθε νά  σώσει τόν κόσμο μέ τή «μορφή δούλου» (Φιλ. 2:8). Καί ὁ σταυρικός θάνατος ἦταν θάνατος  γιά τούς κακούργους.  Ἦταν  λοιπόν δύσκολο γιά τόν κόσμο  νά πιστέψει, ὅτι αὐτός ὁ δοῦλος πού θά σταυρωνόταν  ὡς κακοῦργος,   θά ἦταν  καί ὁ σωτῆρας του. Γι’αὐτό  ὁ  Θεός ἄρχιζε νά   προετοιμάζει  τόν κόσμο αἰῶνες πρίν. Τό δένδρο τῆς Ζωῆς πού φυτεύθηκε  «συμβολικά» στό κέντρο τοῦ Παραδείσου  (Γέν. 2:  9) ἦταν ἁπλά ἡ ἀρχή.

 Ὁ  Κάϊν, ὅταν  σκότωσε τόν Ἄβελ,  κινδύνευε  ἀπό τά «ἀντίποινα», πού θά τοῦ ἔκαναν τά παιδιά, ἐγγόνια  τοῦ Ἄβελ. Καί ὁ Θεός προκειμένου νά  τόν προστατέψει, τόν σημάδεψε στό μέτωπο. (Γέν. 4:15). Σύμφωνα μέ τό ἀντίστοιχο ἑβραϊκό κείμενο, τό σημάδι αὐτό    εἶχε  σχῆμα  Σταυροῦ (t). Φαντασθειτε τούς συγγενεῖς τοῦ Ἄβελ νά ὁρμοῦν στόν Κάϊν, γιά νά τόν σκοτώσουν, καί νά μήν μποροῦν! Νά ἐμποδίζονται ἀπό  τήν ἀόρατη δύναμη τοῦ Σταυροῦ.

Ἦρθε ἡ ὥρα  ὁ Θεός νά ἐλευθερώσει τούς  Ἰσραηλῖτες  ἀπό τούς Αἰγυπτίους καί νά τούς ὁδηγήσει στήν πατρίδα τους  τή Χαναάν, μέ ἀπώτερο τή γέννηση  ( στή  Χαναάν)  τοῦ Σωτῆρος Ἰησοῦ. Ὁ τρόπος πού ταξίδευαν γιά  τήν πατρίδα τους, ἦταν «σημαδιακός». Ἦταν προτύπωση τοῦ Σταυροῦ.

          Βάδιζαν  μέ τάξη. Τρεῖς φυλές ἀνατολικά, τρεῖς δυτικά, τρεῖς νότια, τρεῖς βόρεια·  σχημάτιζαν δηλαδή  Σταυρό  Τό ἴδιο γινόταν καί ὅταν στάθμευαν. (Ἀριθμ. 2:1-34). Ἐπί σαράντα χρόνια ἔβλεπαν αὐτό τό σκηνικό. Ἡ συνέχεια:  Τή μέρα εἶχαν σάν  ὁδηγό μιά νεφέλη,πού τούς ἔδειχνε τόν δρόμο  καί ταυτόχρονα τούς  σκέπαζε ἀπό τίς ἀκτῖνες τοῦ ἡλίου. Τή νύχτα αὐτή ἡ νεφέλη γινόταν φῶς (Ἔξ. 13:21-22 40:31. & Ψλμ. 77: 14. Ἀριθ. 9:15-23). Καί ἐφόσον βάδιζαν σέ σχῆμα Σταυροῦ,  καί στρατοπέδευαν, σχηματίζοντας Σταυρό, σημαίνει πώς  αὐτή ἡ νεφέλη ἁπλωνόταν πάνω τους σχηματίζοντας Σταυρό!  Τή νύχτα ἡ νεφέλη μετασχηματιζόταν σέ    φωτεινό  στῦλο,  σχηματίζοντας καί πάλι ἕναν μεγάλο φωτεινό Σταυρό!  Δηλαδή ἐπί σαράντα  χρόνια, μέρα-νύχτα ἔβλεπαν τό σημεῖο τοῦ Σταυροῦ· ἐπί τόσα  χρόνια ἦταν  κάτω ἀπό τήν προστασία τοῦ Σταυροῦ!

     Σέ ὅλο τό σαραντάχρονο ταξίδι τους  κάθε τόσο εἴχαμε καί προτυπώσεις τοῦ Σταυροῦ. (Π.χ. Ἔξοδ. 17:10-13. Ἀριθμ. 21:4-9. Ἰω.3:14-16 κ.λ.π..). Μία ἀπό αὐτές   ἦταν καί  τό χάλικο φίδι, πού ἔφτιξε ὁ Μωυςῆς.   Οἱ Ἑβραῖοι βρισκόμενοι στήν ἔρημο τῆς Φαράν, τά εἶχαν βάλει μέ τόν πρᾶο Μωυσῆ.  Καί εὐθύς ἡ ἔρημος γέμισε μέ φαρμακερά φίδια, σκορπίζοντας τόν θάνατο.  Ὁ Θεός  εἶπε  στόν Μωυςῆ, νά φτιάξει ἕνα «ψεύτικο» φίδι, νά τό κρεμάσει σέ πάσσαλο· καί ὅποιος δαγκώνεται ἀπό  τό φίδι, νά στρέφει τό βλέμμα του πρός τό πάσσαλο, νά βλέπει τό φίδι, καί θά σώζεται (Ἀριθμ. 21: 5-8). Ὅπως καί ἔγινε. Ἦταν  προτύπωση τῆς σωτηρίας πού ἐκπήγασε ἀπό  τόν Σταυρό  τοῦ Ἰησοῦ Ἰω. 3:14-15).

Καί μία «λεπτομέρεια»:  Τό φίδι  ἔγινε ἀπό χαλκό, καί ὄχι ἀπό σχοινί ἤ ἀπό λάστιχο. (Ἀριθμ. 21:9).Γιατί  ὁ χαλκός δέν «καταλαβαίνει» ἀπό χτυπήματα· παραμένει  ἀμετάβλητος, στέρεος, ἐνῶ τό  σχοινί ἤ τό λάστιχο μέ τό παραμικρό κινεῖται, μετακινεῖται. Ἔτσι καί ὁ Χριστός πάνω στόν Σταυρό: Παρέμεινε «ἀμετακίνητος»· ἡ ἀγάπη Του  γιά τούς σταυρωτές Του δέν  μειώθηκε οὔτε στό ἐλάχιστο.

       Ὁ  Θεός δέν «ἀρκέσθηκε»  στίς προτυπώσεις. Ὅταν οἱ Ἰσραηλῖτες  ἐγκαταστάθηκαν  στή  Χαναάν, ἔστειλε καί  τούς προφῆτες, γιά  νά προλέγουν  τή σταυρική Του θυσία.  Ὁ Ζαχαρίας προφήτεψε, ὅτι  θά Τόν καρφώσουν μέ  λόγχη (Ζαχ. 12:10),  ὁ  Δαβίδ προφήτεψε ὅτι θά  Τοῦ τρυπήσουν τά χέρια Του καί τά πόδια Του (Ψλμ.22:17), ὅτι θά πιεῖ ξύδι μέ χολή (Ψλμ.21:29),ὅτι θά διεμοιράσουν τά ροῦχα Του·  καί γιά τόν «ἱματισμόν»Του (χιτώνα)  θά βάλουν  κλῆρο (Ψλμ.22:18) κ.λ.π.

     Ὁ  Κύριος ἀπό τή μέρα πού ἔφτιαξε τόν κόσμο, μέχρι τή μέρα πού ἀνέβηκε στόν Σταυρό, μᾶς προετοίμαζε  «πολυμερῶς καί πολυτρόπως» (Ἑβρ. 1:1), ὥστε νά δεχθοῦμε τόν    Σταυρό, ὡς μέσο σωτηρίας. Τόσο πολύ  κοπίασε  γιά τή σωτηρία μας, μέ ἀποκορύφωμα τήν  Σταύρωσή Του.  Ἐμεῖς πόσο κοπιάζουμε γιά τή δική μας σωτηρία;  

(Ἀπό τό βιβλίο: Ἱστορία καί Θεολογία τῶν Μεγάλων μας Ἑορτῶν).