Ὁμιλία τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου Βαρθολομαίου κατά τήν εἰς Μέγαν Ἀρχιδιάκονον χειροθεσίαν τοῦ Θεοδώρου Μεϊμάρη

Ὁμιλία

τῆς Α.Θ. Παναγιότητος

τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου

κατά τήν εἰς Μέγαν Ἀρχιδιάκονον χειροθεσίαν

τοῦ Θεοδώρου Μεϊμάρη

(Φανάριον, 21-10-2017)

Ὁσιολογιώτατε ἡμέτερε Ἀρχιδιάκονε κύριε Θεόδωρε,

Περατωθείσης  τῆς ἀκολουθίας τοῦ Ἑσπερινοῦ διά τήν καθ᾽ ἑκάστην Κυριακήν ἡμέραν ἀνάμνησιν τοῦ μεγίστου γεγονότος τῆς λαμπροφόρου Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ, τοῦ τά πάντα ἐν ἑαυτῷ ζωοποιήσαντος, ἐκλήθης ὑπό τῆς Μητρός Ἐκκλησίας, διά τῆς ἐπιθέσεως τῶν χειρῶν τοῦ Πατριάρχου σου, νά ἀναλάβῃς ἐπισήμως πλέον τά καθήκοντα τοῦ Μεγάλου Ἀρχιδιακόνου τῆς καθ᾽ ἡμᾶς Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Μεγάλης Ἐκκλησίας.

Ἡ Μήτηρ Ἐκκλησία καί ἡμεῖς προσωπικῶς ἐπεβλέψαμεν ἐπί τήν εὐδόκιμον καί ἀφωσιωμένην μέχρι τοῦδε διακονίαν σου. Ἀνεγνωρίσθησαν τά πολλά σου χαρίσματα, ἡ ἀγάπη σου πρός τόν Χριστόν, ὁ λειτουργικός σου ζῆλος, ἡ θεολογική σου παιδεία, καί γενικῶς ἡ ὅλη σου θεοφιλής καί ἀγαθή διάθεσις διά τήν διακονίαν τῶν ἀναγκῶν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου καί τῶν ἱερῶν αὐτοῦ στόχων καί σκοπῶν.

Ἐξετιμήθη ὅλως ἰδιαιτέρως τό γεγονός ὅτι, παρά τάς πολλάς σου ὑποχρεώσεις εἰς τάς διαφόρους ἐκκλησιαστικάς θέσεις ἐντός τῆς Πατριαρχικῆς Αὐλῆς, μετά κόπου καί σπουδῆς καί ἐνδεχομένως μετά πολλῶν στερήσεων, ἠδυνήθης, χάριτι Θεοῦ, να περατώσῃς τάς διδακτορικάς σου σπουδάς, παραδίδων ἐν συγγραφαῖς εἰς τήν Ἐκκλησίαν καί τήν Ὀρθόδοξον Θεολογίαν τούς εὐχύμους καρπούς τῆς παιδείας σου καί τῶν θεολογικῶν καί ἱστορικῶν σου ἐντρυφήσεων.

Ταῦτα πάντα τρέφουν εἰς πάντας ἡμᾶς ἀκεραίαν τήν ἐλπίδα, μᾶλλον δέ τήν βεβαιότητα, ὅτι θά συνεχίσῃς τήν εὐδόκιμον πορείαν σου καί θά ἀναδειχθῇς ἄξιος τῆς κλήσεώς σου, ἄξιος τῆς ἐμπιστοσύνης καί τῆς πατρικῆς ἡμῶν ἀγάπης, ἀλλά καί τῆς στοργῆς τῆς Μητρός Ἐκκλησίας, μετά τῆς ὁποίας αὕτη σε περιέβαλεν ἀπὸ τῆς πρώτης στιγμῆς τῆς ἀφίξεώς σου ἐκ τῆς ἡρωοτόκου Κρήτης εἰς τήν Βασιλεύουσαν, «ἵνα ἐμπλακῇς», καί στρατευθῇς, κατά τόν λόγον τοῦ Παύλου, ταῖς τῆς Μητρός Ἐκκλησίας πραγματείαις, ἵνα τῷ στρατολογήσαντι ἀρέσῃς (πρβλ Β´ Τιμ. β΄, 2).

Εἶναι βέβαιον ὅτι ἡ μέχρι σήμερον ἐμπειρία σου εἰς τό σπουδαστήριον τῆς Πατριαρχικῆς Αὐλῆς, ἀλλά καί ἡ θεολογική σου κατάρτισις, θά ἀποτελέσουν ἐπιστήριγμα διά τήν νέαν σου διακονίαν, ἡ ὁποία εἶναι εὐθυνοφόρος καί ὑψηλή. Γνωρίζεις καλῶς ὅτι, ὡς Ἀρχιδιάκονος, ἀλλά καί ἐνασχολούμενος μέ τήν Θεολογίαν, καλεῖσαι νά προσεγγίζῃς καί νά σπουδάζῃς ὄχι μόνον τά γεγονότα τῆς ρεούσης καθημερινότητος ἀλλά καί τά προσδοκώμενα, δηλαδή τά μή ὁρώμενα, τά ἐσχατολογικά. Καλεῖσαι νά φροντίζῃς, ὥστε ἡ χάριτι τοῦ Θεοῦ διακονία σου νά εἶναι καρπός μιᾶς σταυροαναστασίμου ἐλευθερίας ὑπέρ τῶν ἄλλων. Εὐστόχως ὁ ἱερός ὑμνογράφος μᾶς ὑπενθύμισεν εἰς τά στιχηρά τοῦ Ἑσπερινοῦ ὅτι ὁ σταυρός καί ἡ θυσία τοῦ Χριστοῦ ἦτο ἀποτέλεσμα τῆς κενώσεώς Του ὑπέρ τῶν ἄλλων, ἤτοι ὑπέρ τοῦ γένους τῶν ἀνθρώπων, τό ὁποῖον, ἀναγνωρίζον ὅτι διά «τοῦ σταυροῦ θανάτου κράτος λέλυται καί διαβόλου ἡ πλάνη κατήργηται, πίστει σωζόμενον, ὕμνον τῷ Θεῷ, καθ᾽ ἑκάστην προσφέρει». 

Πρός αὐτό τό θεανδρικόν πρότυπον ἀποβλέπουσα ἡ διακονία σου, δέον ὅπως  καθίσταται θυσία καί κένωσις, ὁ δέ λόγος τοῦ Χριστοῦ «οὐκ ἦλθον διακονηθῆναι ἀλλά διακονῆσαι» (Ματθ. κ´, 28) θά πρέπῃ νά ἀποτελῇ τήν πνευματικήν πυξίδα τῆς νέας σου πορείας ἐν τῇ Ἐκκλησία. Σύ ὁ ἴδιος πρέπει πρῶτος νά σεβασθῇς τόν ἑαυτόν σου, διακονῶν ἐν σοφία καί φόβῳ Θεοῦ, ἀρνούμενος πᾶν εἶδος καταχρήσεως ἤ παραχρήσεως. Ἐν ἄλλαις λέξεσι, νά διακονῇς εἰς ὅλην σου τήν ζωήν σταυρούμενος καί μή σταυρῶν, νά ὑπηρετῇς τό μυστήριον τῆς Ἐκκλησίας, τοῦ ὁποίου ἱερουργός εἶναι ὁ ἴδιος Θεός, οὐχί, βεβαίως, ἐν τῇ μορφῇ τῆς κυριαρχίας ἐπί τῶν ἀνθρώπων ἀλλά ἐν τῇ διαστάσει τῆς διακονίας, τῆς ταπεινώσεως, ὥστε πάντα τά θεῖα νά χωροῦν εἰς τόν ἄνθρωπον καί πάντα τά ἀνθρώπινα νά χωροῦν εἰς τόν Θεόν.

Ἰδού διατί τό ἔργον ἑνός πιστοῦ Ἀρχιδιακόνου δέν κρίνεται ἀπό τό μέγεθος ἤ τάς ἐντυπώσεις τάς ὁποίας προκαλεῖ, ἀλλά ἀπό τήν ἐσωτάτην καί μυστηριακήν ποιότητά του, τό βάθος τῆς ταπεινώσεως καί τόν βαθμόν τῆς ἀφιερώσεως εἰς τήν ὑπηρεσίαν τῆς Μητρός Ἐκκλησίας καί τοῦ Πατριάρχου του.

Ἐάν δὲ τοιουτοτρόπως πολιτευθῇς εἰς τήν ἀπό τῆς σήμερον ἀρχομένην διακονίαν σου, νά εἶναι ἑτοίμη ἡ καρδία σου νά ἀκούσῃ καί πάλιν τόν λόγον τοῦ Χριστοῦ: «ἐάν τις ἐμοί διακονῇ, τιμήσει αὐτόν ὁ Πατήρ» (Ἰωάν. ιβ´, 26)· δηλαδή ἐν ἡσυχίᾳ καί ταπεινώσει νά προσδοκᾷς εἰς τό προσωπικόν σου ὑπερῷον τήν εὐλογίαν καί τήν τιμήν τήν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καταβαίνουσαν.

Ὁ δέ Θεός τῆς χάριτος, ὁ καλέσας σε εἰς τήν διακονίαν Αὐτοῦ, ὁ μόνος διακονῶν καί ἐλεῶν, εἴθε νά σέ καταρτίζῃ, νά σέ στηρίζῃ καί νά σέ ἐνδυναμώνῃ. Αὐτῷ ἡ δόξα καί τό κράτος εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Ἄξιος!

Περαιτέρω, θά ἐπεθυμούσαμεν νά χαιρετίσωμεν πατρικῶς καί ἐγκαρδίως τούς οἰκείους τοῦ ἐπαξίως προαχθέντος Ἀρχιδιακόνου, καθώς καί ὅλον τόν ὅμιλον τῶν προσκυνητῶν ἐκ Κρήτης, μέ ἐπί κεφαλῆς τόν ἀγαπητόν ἐν Χριστῷ ἀδελφόν Μητροπολίτην Ἀρκαλοχωρίου καί Καθηγητήν Πανεπιστημίου κύριον Ἀνδρέαν, καί νά ἀποστείλωμεν δι᾿ αὐτῶν εὐχήν καί εὐλογίαν, στοργήν καί ἀγάπην πρός τήν ἁγιοτόκον Κρήτην.

Ἀκόμη, καλωσορίζομεν εἰς τάς αὐλάς τῆς Μητρός Ἐκκλησίας τήν ὁμάδα ἐπιχειρηματιῶν, οἱ ὁποῖοι δραστηριοποιοῦνται εἰς τόν χῶρον τοῦ τουρισμοῦ, καί εὐχόμεθα νά ἀρχίσουν καί πάλιν αἱ προσκυνηματικαί ἐπισκέψεις Ἑλλήνων εἰς τήν Πόλιν μας, αἱ ὁποῖαι διεκόπησαν τά τελευταῖα ἔτη διά τούς γνωστούς λόγους.

Καί πάλιν, νά σε χαιρώμεθα, ἀγαπητέ Ἀρχιδιάκονε!