Περάσαν χρόνια 7 και πλέον που απολύθηκα από το βιβλιοπωλείο και μετά έκλεισε,
και όμως υπάρχουν ακόμα σημάδια της ύπαρξής του. Αυτό το στυλό μου το έδειξαν
στην Κύπρο. Όταν το είδα άνοιξε ξανά ένα παράθυρο με διαδρομή του χθες που αποτελεί για
μένα ψηφίδα της ιστορίας μου με συναισθηματική αξία ανεκτίμητη.
Είναι μια μαρτυρία του παρελθόντος.
Περασμένα ξεχασμένα Τάσο,με περσινά ξινά σταφύλια μην ασχολείσαι,όσο και να σε θυμώνει όσο και να σε πικραίνει εσύ έχεις τεράστια μεγάλη και καλή καρδιά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ'αγαπάμε!
Προς: 26 Νοεμβρίου 2017 - 3:27 π.μ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤίποτα από όσα γράφεις δεν ισχύουν. Ασχολούμαι με ποιο δημιουργικά πράγματα από το να παραμένω στο χθες. Όμως δεν μπορείς να διαγράψεις και 26 χρόνια της ζωής σου. Δεν τα διαγράφω αλλά και δεν με επηρεάζουν.
Και εμενα η πρωτη μου δουλεια Αναστασιε ηταν υπαλληλος σε βιβλιοπωλειο και χανομουν στα πολυτιμα αυτα ,τις εκδοσεις και τα θεματα. Την ζητηση κατα την σχολικη περιοδο ,την αξια των λυσαριων και των ερμηνειων των αρχαιων κλπ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟπως ειπες ακριβως δεν ξεχναμε το παρελθον,τα ωραια και τα ασχημα,Θεος σχωρεστους!
Αλλαζει η ζωη ...
Αλλαζει η ζωη.
Μονο ενταξει στο Θεο να ειμαστε!
Υπήρξε μια πνευματική φωλιά αυτή του βιβλιοπωλείου που την κατέστρεψαν τα μεγάλα κεφάλια. Δεν πειράζει ας ανοίγουν τα καφέ αφού κλείνουν τα βιβλιοπωλεία. Γέμισε η γειτονιά εκεί από μπαρ και ουζερί.
ΑπάντησηΔιαγραφή