Ο πονεμένος άνθρωπος - Παναγιώτης Παυλίδης

Ο πονεμένος άνθρωπος

Εκείνος που στην ζωή του περνάει μια δοκιμασία, σε δυο πραγματικότητες παρηγορείται: στην προσευχή και στην συνάντηση με έναν άλλο πονεμένο. Εάν μάλιστα πάσχει από την ίδια ασθένεια ή έχει περάσει την ίδια δοκιμασία, αισθάνεται μια χαρά, μια παρηγοριά και ελπίδα παραμυθίας να κατακλύζει την ύπαρξη του.
Όχι, διότι υποφέρει ένας συνάνθρωπος του αλλά, γιατί έστω και για λίγο, καταργείτε το πιο βασανιστικό συναίσθημα, πιο οδυνηρό ακόμη και από την ίδια την ασθένεια. Η μοναξιά της δοκιμασίας. Και έναν άρρωστο αυτό τον κομματιάζει, ότι αισθάνεται, ανάμεσα σε χιλιάδες, μόνος.

Με το νου βιδωμένο στον εσωτερικό αναστεναγμό του. Μπορεί να χαμογελάει, ίσως να πει δυο κουβέντες, μα η καρδιά του είναι εκεί, στην απειλή, στο βάσανο, στο πόνο, στο σταυρό.

Όταν λοιπόν συναντήσεις έναν άλλο πονεμένο, λες μέσα σου, «Να, δεν είμαι μόνος μου, δεν είμαι μόνο εγώ που περνάω αυτό τον πόνο, αυτό τον φόβο...» Αυτό έχει απίστευτη παρηγοριά. Τόση που μπορεί να σε κάνει πραγματικά να πεις «Δόξα τω Θεώ συνεχίζουμε....»

 Παναγιώτης Παυλίδης