Ό Ιερέας τής Θυσίας

Ό Ιερέας τής Θυσίας

Σκεπτόμενος αυτές τίς Άγιες μέρες, τόν Όσιο Γέροντα μάς, Πατέρα Μάρκο Μανώλη, συγκινούμαι, παραδειγματίζομαι καί υποκλίνομαι, μπροστά στό μέγεθος τής Αγιότητος καί τής Αγάπης, αυτού τού Ιερέως.
Αυτός ό Ιερέας δέν ήξερε νά λέει ποτέ όχι , πάντοτε αποδεχόταν μέ όλη τού τήν ψυχή, τό κάλεσμα τού πονεμένου ανθρώπου καί πνευματικού τού παιδιού. Αγαπούσε αληθινά, τόν κάθε άνθρωπο, όποιος καί άν ήταν αυτός. Δέν έκανε διακρίσεις, όλους τούς δεχόταν κοντά τού, σέ όλους προσπαθούσε νά φέρει στήν επιφάνεια, τά χαρίσματα, τά τάλαντα, τίς δεξιότητες, πού είχαν, πρός δόξαν τής Μάνας Εκκλησίας.

Αξίζει νά μιμηθούμε τόν Άγιο Πατέρα μάς, θά τού δώσουμε μεγάλη χαρά, άν τό κάνουμε αυτό. Μπορούμε καί εμείς νά δείχνουμε αγάπη στόν συνάνθρωπο μάς, νά ελεούμε κυρίως προσευχητικά καί έπειτα υλικά τούς φτωχούληδες τού Θεού. Μά τό κυριότερο μπορούμε καί εμείς νά Μετανοούμε καθημερινά, νά βλέπουμε τά λάθη μάς, νά συνχωρούμε καί νά ζητάμε νά μάς συνχωρέσουν γιά όλα τά σφάλματα μάς. Τότε πραγματικά θά ευτυχήσουμε, τότε πραγματικά θά μπορούμε νά λέμε, ότι είμαστε Πνευματικά παιδιά, τού Πατερούλη Μάρκου

Ένας άνθρωπος πού ευεργετήθηκε από τόν Άγιο τού Θεού