Παράλειψη «πληρωτικῶν» - π.. Βασιλείου Μπακογιάννη

Παράλειψη    «πληρωτικῶν»

ὑπό ἀρχιμ. Βασιλείου Μπακογιάννη

      Τά «Ἱερατικά» πού ἔχουν ἐκδοθεῖ τελευταῖα, ἔχουν ἀπαλείψει τά δεύτερα «πληρωτικά», πού λέγονται,  κατά τή Θ. Λειτουργία,   μετά τόν «Καθαγιασμό», μέ τό σκεπτικό πώς εἶναι νεώτερη προσθήκη (καί ὅμως δέν εἶναι).

        Τά «πληρωτικά» εἶναι δεήσεις  πού λέγονται πρός τό τέλος  τῶν Ἱερῶν Ἀκολουθιῶν. Αὐτό σημαίνει  «πληρώσωμεν τήν δέησιν ἡμῶν τῷ Κυρίῳ». Δηλαδή: Τώρα πού ἦρθε ἡ στιγμή, οἱ πιστοί νά ἀφήσουν τή Σύναξη,  καί νά πᾶνε  στά σπίτια τους ἤ στίς δουλειές τους,  περνώντας μέσα ἀπό δύσβατους δρόμους ἤ  καί μέσα ἀπό ποτάμια (ἔτσι γινόταν παλαιότερα),  δέχονται  ἀπό τήν Μητέρα  Ἐκκλησία καί  τίς τελευταῖες «ἐπίκαιρες» εὐχές:  «Ἄγγελον εἰρήνης, πιστόν ὁδηγόν, φύλακα τῶν ψυχῶν καί τῶν σωμάτων ἡμῶν, παρά τοῦ Κυρίου αἰτησώμεθα» κ.λ.π. Δέχονται ἐπίσης καί τίς τελευταῖες  συμβουλές, γιά τό πῶς θά περάσουν τόν ὑπόλοιπο καιρό, ὥσπου νά  ξαναπᾶνε στή Σύναξη. Ὅπως:  «Τήν ἑσπέραν πᾶσαν (ἤ τήν ἡμέραν πᾶσαν) ,τελείαν, ἁγίαν, εἰρηνικήν, καί ἀναμάρτητον, παρά τοῦ Κυρίου αἰτησώμεθα»  κ.λ.π.

   Ὅμως, στή   Λειτουργία τῶν Πιστῶν,   δέν λέγονται μόνο στό τέλος, πού εἶναι καί ἡ φυσική τους θέση, ἀλλά λέγονται καί  στήν ἀρχή, εὐθύς μετά τήν Μεγάλη Εἴσοδο.

  Πιθανόν νά λέγονταν στή Λειτουργία τῶν  Κατηχουμένων, καί στή συνέχεια (ὅταν ἔπαψαν νά ὑπάρχουν Κατηχούμενοι) νά ἐντάχθηκαν   στήν ἀρχή τῆς Θ. Ἀναφορᾶς, καί ὄχι στό τέλος,  γιατί στό τέλος  ἔλεγαν κάτι σχετικό  (καί ἄρα αὐτά πού λέγονται  μετά τόν Καθαγιασμό δέν εἶναι νεώτερη προσθήκη): «Καί ὁ διάκονος  (...) αἰτεῖ  τόν ἄγγελον τῆς εἰρήνης, (...)τοῦτο ὑμῖν ἐπεύχεται λέγων πορεύεσθε ἐν εἰρήνῃ» (Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος. Κατά Ἰουδαίων Γ΄ .  P.G. 48:870).

   Μέ βάση, λοιπόν, τά ἀνωτέρω εἶναι χίλιες φορές προτιμότερο νά παραλείπονται αὐτά,   πού λέγονται στήν ἀρχή τῆς  Θ. Ἀναφορᾶς, καί ὄχι αὐτά πού λέγονται στό τέλος.  Καί  γιά  τούς πρόσθετους λόγους:

Ἡ  παράλειψή τους «δένει»  ἀπόλυτα μέ τό ὅλο πνεῦμα τῆς Μεγάλης Εἰσόδου καί τῆς  Θ. Εὐχαριστίας: Γίνεται ἡ Μεγάλη Εἴσοδος·   ὁ Ἱερέας εὐλογεῖ  τό λαό· δίνεται ὁ ἀσπασμός τῆς ἀγάπης καί ἡ ὁμολογία Πίστεως (τό «Πιστεύ­ω») καί    εὐθύς, χωρίς τή μεσολάβηση τῶν  «πληρωτικῶν»,    μπαίνουμε στή Θ. Εὐχαριστία. 

Ἀκόμα: Τά δεύτερα «πληρωτικά» (τά μετά τόν Καθαγιασμό)ἔχουν ἐνώπιον τοῦ Κυρίου ἀσύγκριτα πιό μεγάλη δύναμη· γιατί τά λέμε, ἔχοντας  ἐνώπιόν μας τό Σῶμα καί τό Αἷμα τοῦ Κυρίου,  καί ὄχι ἁπλά  τόν  Ἄρτο καί τόν  Οἶνο ὅπως συμβαίνει μέ τά πρῶτα «πληρωτικά».