"Κοίταξα προς το μέρος του Αυξεντίου, όπου υπήρχε περισσότερη φωτιά και τον είδα ζωσμένο στις φλόγες. Καίονταν τα ρούχα του. Και όμως η όψη του ήταν ήρεμη, λες και είχε απαλλαγεί από την ανθρώπινη ατέλεια του πόνου και ζούσε από εκείνη τη στιγμή την δόξα, την αθανασία. Μέσα σ' αυτήν τη φρικτή εικόνα, που είδα, τρόμαξα και φώναξα.."Α Παναγία μου" και τότε άκουσα από τον φλεγόμενο Ήρωα τα πιο ηρωικά και ενθαρρυντικά λόγια που άκουσε ποτέ Αγωνιστής της ΕΟΚΑ..." μεν φοβάσαι Ματρόζο μεν φοβάσαι..." "Αυγουστής Ευσταθίου Ο Ματρόζος της ΕΟΚΑ και της Κύπρου" *...όταν ακούς την εξιστόρηση των γεγονότων εκείνης της μέρας- 3/3/57-από τον ίδιο τον Ματρόζο, παππού πια με ολόλευκα μαλλιά σαν τα χιόνια, νιώθεις πως γίνεσαι ένα με τον Θρύλο και με την Ιστορία σου. Έχεις μπροστά σου έναν σπουδαίο Αγωνιστή και Υπερασπιστή των Δικαίων της Πατρίδας του και της Ελευθερίας. Είναι ο αψευδής μάρτυρας της ηρωικής θυσίας του Γρηγόρη. Είναι ένας Λεβέντης που κρατά ακόμη αυτό το όμορφο χαμόγελο, όπως και τότε όταν βγήκε από το κρησφύγετο. Κι αυτό γιατί οι ΓΕΝΝΑΙΟΙ πάντα χαμογελάνε στον θάνατο!
"Κοίταξα προς το μέρος του Αυξεντίου, όπου υπήρχε περισσότερη φωτιά και τον είδα ζωσμένο στις φλόγες. Καίονταν τα ρούχα του. Και όμως η όψη του ήταν ήρεμη, λες και είχε απαλλαγεί από την ανθρώπινη ατέλεια του πόνου και ζούσε από εκείνη τη στιγμή την δόξα, την αθανασία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜέσα σ' αυτήν τη φρικτή εικόνα, που είδα, τρόμαξα και φώναξα.."Α Παναγία μου" και τότε άκουσα από τον φλεγόμενο Ήρωα τα πιο ηρωικά και ενθαρρυντικά λόγια που άκουσε ποτέ Αγωνιστής της ΕΟΚΑ..." μεν φοβάσαι Ματρόζο μεν φοβάσαι..."
"Αυγουστής Ευσταθίου
Ο Ματρόζος της ΕΟΚΑ και της Κύπρου"
*...όταν ακούς την εξιστόρηση των γεγονότων εκείνης της μέρας- 3/3/57-από τον ίδιο τον Ματρόζο, παππού πια με ολόλευκα μαλλιά σαν τα χιόνια, νιώθεις πως γίνεσαι ένα με τον Θρύλο και με την Ιστορία σου. Έχεις μπροστά σου έναν σπουδαίο Αγωνιστή και Υπερασπιστή των Δικαίων της Πατρίδας του και της Ελευθερίας. Είναι ο αψευδής μάρτυρας της ηρωικής θυσίας του Γρηγόρη. Είναι ένας Λεβέντης που κρατά ακόμη αυτό το όμορφο χαμόγελο, όπως και τότε όταν βγήκε από το κρησφύγετο. Κι αυτό γιατί οι ΓΕΝΝΑΙΟΙ πάντα χαμογελάνε στον θάνατο!