«Η αλογόμυγα»

«Η αλογόμυγα»

Χτύπησε το τηλέφωνο και ζήτησαν τον Δεσπότη απ’ το αεροδρόμιο του Ακτίου. Μεγάλη Πέμπτη 28 Απριλίου, μεσημέρι, του έτους 1994. Ήθελαν να τον ενημερώσουν ότι προτίθενται να φέρουν το... άγιο φως και στην Μητρόπολη Πρεβέζης! Ο μακαρίτης ο γέροντας έβαλε τις μουστάκες του στο στόμα (όπως έκανε όταν εκνευριζόταν) και είπε απότομα στον τηλεφωνούντα: Δεν παραγγείλαμε...!! Όταν ο άλλος πήγε να αρθρώσει επεξηγήσεις ή αντιρρήσεις ο Δεσπότης συνέχισε: Δεν χρειαζόμαστε σας είπα... φτιάχνουν δικό τους οι παπάδες...

Ακούς, παιδάκι μου, μου έλεγε μετά, είπα στον τάδε δεσπότη: Τι ιστορία είναι αυτή με το φως; Γίνονται κατά την επιθυμία των ανθρώπων θαύματα; Κατ’ εντολήν; Και εκείνος ο αθεολόγητος απάντησε: Δεν γίνεται ο καθαγιασμός των Τιμίων Δώρων κατ’ εντολήν; Και νόμιζε ότι μου λέει σοφίες!

Του είπα τότε, τι είναι αυτά που λες; Νομίζεις ότι εσύ "τελειοῖς" την Θεία Ευχαριστία; Τα Μυστήρια όλων των αιώνων ετελέσθησαν και ετελειώθησαν από τον Χριστό επί του Σταυρού. Εμείς δανείζουμε «χεῖρας ἐπικλητικάς» και «γλῶσσαν ἱκετεύουσαν τοῦ μεταβαλέσθαι τόν ἄρτον εἰς τόν σφαγέντα Ἀμνόν». Δεν "κάνουμε" Μυστήρια, υπηρετούμε τα Μυστήρια ως αγωγοί και γέφυρες της Χάριτος. Το Μυστήριο άλλωστε είναι άκτιστη ενέργεια του Θεού, «μόνῃ τῇ πίστει», αποδεκτή. Mysterium fidei!

Το θαύμα είναι η διακοπή του φυσικού νόμου «τῇ θελήσει τοῦ Χριστοῦ». Διακοπή του φυσικού νόμου γίνεται μόνον όταν Εκείνος το κρίνει χρήσιμο. Μπορείς εσύ να το ζητάς, αλλά Εκείνος να μη συναινεί. Μπορεί να τον ικετεύεις κι Εκείνος «να μην ακούει». Πάντως και να... ακούσει δεν γίνεται ένα θαύμα κατ’ εξακολούθηση, με ημερολογιακή επαναληπτικότητα! [Ομολογούσε, ο μακάριος Πατέρας μας, ότι παλαιότερα νόμιζε και αυτός ότι κάτι συμβαίνει σ’ αυτή την υπόθεση. Έλεγε όμως, ότι αφ’ όταν βρήκε και διάβασε την ευχή που αναπέμπει ο πατριάρχης στον Πανάγιο Τάφο, κατάλαβε ότι εδώ έχουμε μια... «χρήσιμη υπερβολή»!! Τελικώς, έλεγε, παντού γινόταν και γίνεται ευλογία φωτός (Lumen Christi) για τον εορτασμό της Αναστάσεως και για κάτι τέτοιο, κανένα... θαύμα δεν χρειάζεται! Πίστει μόνη πάντες το πρόσωπο του Χριστού και την Ανάσταση Του αποδέχονται.]

Μακάριε Πατέρα μας, που είσαι να δεις σήμερα θρησκευτικά δράματα οσονούπω κατ’ έτος πολλαπλασιαζόμενα! Θεατρικά μονόπρακτα... άρσης Εσταυρωμένων! Κηρύγματα περί φυλακισθέντων στρατιωτών την Μ. Παρασκευή, με επωδό τον Εθνικό Ύμνο! Παπαδικές γελοιότητες... «αύξησης της χαράς της Αναστάσεως» με γελοίες εξαλλοσύνες! Τιμητικά αγήματα... κατά την έξοδο του Χριστού από τον τάφο! Παπάδες και Δεσποτάδες ψάλλοντας όχι μόνον Χριστός Ανέστη αλλά... τον Εθνικό Ύμνο! Πράγματα που ουδέ επί χούντας συνέβαιναν! Αναστάσιμες... "λειτουργίες", που τελειώνουν, σ’ όλους τους ναούς της συγκεκριμένης Μητροπόλεως, κατ’ εντολήν του... αυθέντου και δεσπότου στις 01¹⁵ γελοιοποιώντας κάθε θεολογική απαίτηση εορτασμού, και της Αναστάσεως και της Ευχαριστίας! Θρησκευτική παιδική χαρά!!

Ας σκεφτούμε πλέον μέσα σ’ όλα αυτά και αυτούς τους ταλαίπωρους φαντάρους σε τέτοιες στιγμές...! Σε τι βοηθάει η παρουσία τους; Είναι τιμητική για τον Χριστό ή για τον εκπρόσωπό Του; Μας περνάει άραγε ποτέ απ’ το μυαλό, μήπως οι φαντάροι βράζουν εσωτερικά και βρίζουν, τα καημένα παιδιά, τον Χριστό;

Στην κηδεία του μακαρίτη του Γέροντα μας Μελετίου, όταν αρνηθήκαμε να παραστεί άγημα στρατιωτών στην τελετή, μετά το αρχικό γι’ αυτούς σοκ, πάθαμε σε λίγες μέρες κι εμείς πολιτισμικό σοκ, όταν μας ήρθε σεβαστό χρηματικό ποσό, «για τους φτωχούς», στην μνήμη του μακαρίτη του Γέροντα... από το άγημα και τους αξιωματικούς που γλίτωσαν την ταλαιπωρία της παραστάσεως!!

Είναι φανερό ότι οι κληρικοί δεν έχουμε ρεαλιστική εικόνα της πραγματικότητας που ζούμε... Απευθυνόμαστε στο θυμικό και το φαντασιακό το δικό μας... Κοινώς είμαστε στον κόσμο μας!

Ο αρθογράφος της Καθημερινής κ. Παντελής Μπουκάλας σχολιάζει τα παραπάνω και είναι για μας μια ευκαιρία και μια ευλογία! Ναι, ευλογία! Μια "αλογόμυγα" δηλαδή είναι, που μας δίνει την ευκαιρία να βγούμε από την δαιμονική ραστώνη μας. Μας "τσιμπάει" αφυπνιστικά. Μας ανοίγει αφορμές να αποκτήσουμε ανοιχτό μυαλό!

Και όπως έλεγε ο μακαρίτης Γέροντας μας: Το μυαλό και το αλεξίπτωτο έχουν κάτι κοινό. Είναι χρήσιμα μόνον όταν είναι ανοιχτά. Όταν είναι "κλειστά" πέφτεις τσακίζεσαι ή/και σκοτώνεσαι.

Παραθέτουμε στη συνέχεια link άρθρου του κ. Παντελή Μπουκάλα στην Καθημερινή της 15^ης Απριλίου 2018 «χρήσιμον πάνυ», ειδικώς σε μας τους ιερείς, μπας και συνειδητοποιήσουμε σιγά-σιγά σε ποιον κόσμο απευθυνόμαστε και πώς και με τι περιεχόμενο να του μιλάμε.

Πηγή: enoriako.info