Μας έχουν περάσει στο μυαλό, οι
παλιότερες γενιές ότι ο Θεός είναι από πάνω μας σαν εξωτερικός παρατηρητής της
ζωής μας κι όταν κάνουμε κάτι κακό, τότε με τον έναν ή τον άλλον τρόπο θα μας
τιμωρήσει. Αυτός ο φόβος της τιμωρίας χτίζει μια σχέση ιδιοτελή με τον Θεό που
θα πει «δεν θα κάνω κάτι κακό για να μη με τιμωρήσει ο Θεός». Δυστυχώς πολλοί
άνθρωποι έχουν αυτή την αντίληψη. Τι σημαίνει όμως «κάνω κάτι κακό»; Τι
σημαίνει τελοσπάντων αμαρτία;
Αμαρτία σημαίνει απομάκρυνση,
αμαρτία σημαίνει άρνηση, αμαρτία σημαίνει εμμονή. Ό, τι με κάνει εμμονικό, αυτό
είναι στ' αλήθεια πρώτα απ' όλα για 'μενα τον ίδιο/α «αμαρτωλό». Αυτό σημαίνει
με τη σειρά του ότι δεν υπάρχει ένας κατάλογος αμαρτιών τον οποίο αν τον
παραβείς τότε θα έρθει η «τιμωρία» του Θεού!
Ένας τέτοιος Θεός μοιάζει με
αστυνομικό, ένας τέτοιος Θεός είναι εκείνος που πίστευαν οι Φαρισαίοι. Αν η
Εκκλησία κατά κάποιο τρόπο έχει «καταλογραφήσει» τις αμαρτίες, τους δρόμους
δηλαδή που κάνουν τους ανθρώπους ν' απομακρύνονται απ' τον Θεό, το πράττει για
να μας δώσει ένα πνευματικό «μπούσουλα»... κι όχι βέβαια για να μας καταδικάσει
μέσα σε κάποιους στείρους νόμους!
Ο καθένας ξέρει μέσα του πολύ
καλά πότε απομακρύνεται απ' τον Θεό, πότε μένει ορφανός κι αισθάνεται κρύο και
ανάγκη. Το καμπανάκι της μετάνοιας, της επιστροφής, μέσα μας το ΄χουμε όλοι
«από κατασκευής».
Ας κάνουμε λίγο σιωπή να τ'
ακούσουμε.
Είν' η φωνή του Θεού του ίδιου, η
γνώριμη, φωνή του Πατέρα.
Πηγή: Μητρόπολη Ν. Ιωνίας και
Φιλαδελφείας
"Τι σημαίνει όμως «κάνω κάτι κακό»; Τι σημαίνει τελοσπάντων αμαρτία;", αναρωτιέται ο συντάκτης του άρθρου;
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ απάντηση βρίσκεται στην Αγία Γραφή.
"Πας ο ποιών την αμαρτίαν και την ανομίαν ποιεί, και η αμαρτία εστίν η ανομία" (Α' ΚΑΘΟΛΙΚΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΙΩΑΝΝΟΥ, ΚΕΦ.Γ ΣΤ.3).
Και ερμηνεύει ο μακαριστός Π.Τρεμπέλας: "Κάθε ένας που κάμνει την αμαρτίαν , κάμνει και την ανομίαν. Παραβιάζει δηλαδή και αθετεί και περιφρονεί τον νόμον του Θεού. Και η αμαρτια είναι η επανάστασις κατά του νόμου και του θελήματος του Θεού. Αλλ αποτελεί η αμαρτία και ανατροπήν του έργου του Χριστού".
Επίσης ας μην ξεχνάμε ότι "πάσα παράβασις και παρακοή έλαβεν ένδικον μισθαποδοσίαν" (ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ Β,2).
Πρωτίστως και κυρίως η ααρτία είναι παράβαση του θείου νόμου, ύβρις προς το Θεό και η μοναδική διασπαστική δύναμη ανάμεσα στον άνθρωπο και το Θεό.
Δεν είναι νομικισμός κάτι τέτοιο. Δυστυχώς η δικαιοσύνη του Θεού δεν τονίζεται όσο πρέπει στις μέρες μας και προβάλλεται μονάχα η αγάπη Του με συνέπεια οι άνθρωποι άφοβα να αμαρτάνουν αφού δεν φοβούνται τη μέλλουσα κρίση.