ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΒΡΥΟΥΛΩΝ κ. ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ στην εσπερίδας με θέμα «Μοναχή Γαβριηλία Παπαγιάννη, η γερόντισσα της χαράς.»

ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΒΡΥΟΥΛΩΝ κ. ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ^[1]

Αδελφοί,

Άγιοι αρχιερείς,

Να ευχαριστήσουμε τους οργανωτάς αυτής της ημερίδας για την ευκαιρία που μας έδωσαν να γνωρίσουμε αυτήν την γερόντισσα της χαράς, την μοναχή Γαβριηλία. Να συγχαρώ και τους εισηγητάς· του καθενός η εισήγησις ξεχωριστή και ωραιότατη.

                Στο τέλος αυτής της υπέροχης συγκέντρωσης θα ήθελα να προσθέσω τούτα τα λόγια. Η διδασκαλία του Κυρίου και των Αποστόλων τονίζει την ειδική, προσωπική κλήση-πρόσκληση που έχει ο κάθε άνθρωπος από τον Θεό, με δεδομένη πάντοτε την ελευθερία του προσώπου, την ελευθερία της επιλογής να πραγματοποιήσει την πρόσκληση αυτή του Θεού. Η Αγία Γραφή μάλιστα μας προτρέπει να βρούμε την ειδική αυτή προσωπική μας κλήση και να την ακολουθήσουμε, ενθυμούμενοι το «ἕκαστος ἐφ’ ᾧ ἐκλήθη».

                Εκείνο που μετράει πάντα για τον Θεό δεν είναι το τι δρόμο θα διαλέξει ο κάθε μοναχός, ο κάθε άνθρωπος θα έλεγα, για να το γενικεύσω, αλλά το πού θα καταλήξει ο κάθε μοναχός και ο κάθε άνθρωπος. Επίσης αν θα σηκώσει με επιτυχία τα βάρη και τα φορτία της επιλογής του. Κι ακόμη και κυρίως αν θα μείνει και θα υπομείνει μέχρι τέλους τον προορισμό του και την κλήση του Θεού, ενθυμούμενοι  το «ὁ ὑπομείνας εἰς τέλος, οὔτος σωθήσεται».

Προσκλήθηκες από τον Θεό να υπηρετήσεις τον Θεό, την φιλανθρωπία, την ιεραποστολή; Κάνε το. Παράλληλα όμως μην ξεχνάς την άσκησή σου, την μετάνοιά σου, τον πνευματικό σου αγώνα, τη δική σου πρώτα σωτηρία... Προσκλήθηκες από τον Θεό να υπηρετήσεις τον Θεό με μελέτη, περισυλλογή, με προσευχή, με νηστεία, με άσκηση, με αγρυπνίες, πείνα και δίψα, πολλές φορές και άσκηση; Φρόντισε αυτό να το κάνεις καλά και σωστά.

Η γερόντισσα της χαράς, η μοναχή Γαβριηλία Παπαγιάννη, υπήρξε πρότυπο μοναχής, όπως είδαμε. Σκοπός της ζωής της ήταν να φανεί άξια της αγάπης που την γέμισε και της χάρισε την ανάσταση. Έγινε, ο λόγος και η παρουσία της, η σιωπή της και η απουσία της, τροφή, θα έλεγα, φαγώσιμη και ποτό πόσιμο για να ζήσει ο άλλος, να χαρεί. Να ζήσει γενικά ο αληθινός εαυτός της.

 Ήξευρε ότι οι μεγάλοι δεν είναι οι θορυβοποιοί και οι προβαλλόμενοι, αλλά οι ταπεινοί, οι ανύπαρκτοι, που δέχτηκαν την παράκληση του Αγίου Πνεύματος. Τους αρκεί η χάρις. Άκουσα ότι σε μερικά χωριά της Κρήτης η ευχή του απλού κόσμου προς ένα μοναχό ή μοναχή είναι: «Να χαίρεσαι το σταυρό σου». Αν για τους γονείς χαρά είναι τα παιδιά τους, για τον μοναχό ή την μοναχή χαρά είναι ο σταυρός τους. Η μοναχή Γαβριηλία έζησε για να σηκώνει μαζί με τον δικό της τον σταυρό και τον σταυρό αυτών που πονάνε. Έδιδε απαντήσεις στα προβλήματα της ζωής και του πόνου των ανθρώπων δίδοντάς τους χαρά.

Να μας ευλογεί από τον ουρανό που βρίσκεται!   

^[1] Εκφωνήθηκε στο πέρας της εσπερίδας με θέμα «Μοναχή Γαβριηλία Παπαγιάννη, η γερόντισσα της χαράς.»  που διοργάνωσε ο Ι. Ν. Αγίου Γεωργίου Πανοράματος της Ι. Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης και έλαβε χώρα στην αίθουσα «Διακονία» τη Δευτέρα 17 Σεπτεμβρίου 2018.