Ο ΗΧΟΛΗΠΤΗΣ ΜΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΙΓΚΑΠΟΥΡΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ - ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΚΟΤΤΑΔΑΚΗΣ

Ο  ΗΧΟΛΗΠΤΗΣ  ΜΟΥ  

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ  ΣΙΓΚΑΠΟΥΡΗΣ  ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ

ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΚΟΤΤΑΔΑΚΗΣ

          Είδα και άκουσα δυο φορές με ιδιαίτερη συγκίνηση το διαδικτυακό μήνυμα του Μητροπολίτη Σιγκαπούρης Κωνσταντίνου (Τσίλη)! Ένα μήνυμα ήρεμης αυτό-παράδοσης στην Αγάπη του Θεού, που τον έστειλε δια χειρός του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου σε «πορεία εις τα έθνη», της Νότιας Ασίας το έτος 2012.  Όπου τέσσερα χρόνια νωρίτερα -2008- η Αγάπη του Θεού είχε στείλει δια χειρός του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου σε «πορεία εις τα έθνη» ως Μητροπολίτη Χόνγκ-Κόνγκ, τον κατά τέσσερα έτη μεγαλύτερο ομογάλακτο αδελφό του Νεκτάριο (Τσίλη)!

       Η γραπτή εδώ επανάληψη της ουράνιας κλήσης του Απ. Παύλου αυτολεξεί, «πορεία εις τα έθνη» γίνεται για να αναφανεί «η καθ’ υπερβολήν εις υπερβολήν» δυσκολία του αθλήματος αυτών! Και για το χαοτικά πολυάνθρωπο, και για το απόμακρο της περιοχής, πιο πολύ όμως για το εντελώς ξένο και αντίστροφο της πολιτιστικής αναφοράς, της ατμόσφαιρας, και των λοιπών δεδομένων της.

Ως δείχνει ευκρινώς και το ακόλουθο ρηματικό -τηλεγραφικό- λόγιο : «Αν βάλεις έναν Έλληνα και έναν Ασιάτη μπροστά στο χάος, ο Έλληνας θα οργανώσει το χάος, ενώ ο Ασιάτης θα προτιμήσει να βυθιστεί σ’ αυτό». Θρησκευτικές αναγωγές, όσες οι φυλές ή υπό-φυλές! Και Ινδουϊσμός, Ταοϊσμός, Κομφουκιανισμός, Βουδισμός, Νιρβάνα, συν φτώχεια, αμάθεια, άλλα νεώτερα επικίνδυνα δεινά … όλα όχι λίγο δύσκολα !

      Η γραπτή επανάληψη της διατύπωσης «διά χειρός του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου» γίνεται για να επισημανθεί το αδιάπτωτο και ζέον ενδιαφέρον του Οικουμενικού Θρόνου να «μαρτυρηθεί» ο Χριστός της «Μίας, Αγίας, Καθολικής-Ορθόδοξης-και Αποστολικής Εκκλησίας» στην αχανή και πολυκύμαντη Ασιατική Ήπειρο. Πάντα με τη Χάρη του Χριστού! Που κάνει «δυνατά, τα αδύνατα παρ’ ανθρώποις»!

******   ****    *******

        Πρόκειται για δυο παιδιά του Θεού που ανδρώθηκαν πνευματικά στη δυναμική της δημιουργικής διαποίμανσης της Μητροπόλεως Πειραιώς στα είκοσι και οκτώ χρόνια-1978/2006-του Μητροπολίτη Καλλίνικου Καρούσου, και των εξαίρετων συνεργατών του, Αρχιμανδριτών τότε, Ευσέβιου Πιστολή, και πρωτοποριακού σε ανοίγματα Ιγνάτιου Γεωργακόπουλου, Μητροπολιτών νυν, Σάμου … και Δημητριάδος αντίστοιχα.

      Όταν το 1980 μετατέθηκα στον Πειραιά, την ιδιαίτερη πατρίδα μου, παράλληλα με τη διακονία της Λειτουργίας του Λόγου σε Σχολεία της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, με ευλογία του Αγίου Πειραιώς, για είκοσι και πλέον χρόνια, κατέθετα ορθόδοξη μαρτυρία από το έγκριτο περιοδικό «Πειραϊκή Εκκλησία», και τον ομώνυμο  Ραδιοφωνικό Σταθμό-εκπομπές «Αίμα στο Κολοσσαίο», «Συναξάρι του 20^ου αιώνα», και «Αναφορά στους Πατέρες», ιδιαίτερα. Τότε, σε κάποιες από τις μεταδιδόμενες ηχογραφημένα εκπομπές μου, θυμάμαι αρκετά καλά, κάποιες μάλλον λίγες φορές, μεταξύ άλλων, είχα ηχολήπτη και ένα ζωντανό, πρόσχαρο και γεροδεμένο παλικάρι, ως ήταν τότε ο νυν Σιγκαπούρης Κωνσταντίνος. Ενώ άκουγα που λεγόταν πόσο διακριτικός, ευλαβής, και αφανώς δραστήριος κληρικός ήταν ο νυν Χονγκ-Κονγκ Νεκτάριος.

          Τέλος σε γεγονός μεγάλης χαράς κοινών φίλων γνώρισα τους συμπαθέστατους γονείς τους, που τιμήθηκαν από το Θεό να παραδώσουν τους δυο καρπούς της αγάπης τους σε άλλης τάξης χαρά, υπέρτερη της ευλογημένης από το Θεό φυσικής,  ανθρώπινης τάξης!

      Δεν έμαθα τι και πως επιστρατεύθηκαν από τον Παναγιώτατο Πρώτο της Ορθοδοξίας. Είπα όμως μέσα μου, «Θεού το δώρον». Και χάρηκα και χαίρομαι που αποδέχτηκαν να ανοιχτούν σε σταυρική στρατεία και αποστολή στη Νότια Ασία. Και επειδή, πέραν πολλών τε και άλλων, και ως έχων ρίζες εκ της χαμένης, πλην πάντα ελπιζομένης Κωνσταντινούπολης, μόνης βαλκανικής πρωτεύουσας έθνους, που οι μεγάλοι της γης επιδίκασαν να τη στερηθεί το έθνος της -Ελένη Αρβελέρ- τιμώ δε ταπεινά και θαυμάζω την ανοιχτή σε όλο τον κόσμο δημιουργική δυναμική Βαρθολομαίου του άξιου Οιακοστρόφου της Μεγάλης του Χριστού κατ’ Ανατολάς Ορθόδοξης Εκκλησίας, εύχομαι και ελπίζω μαζί με πλείστους όσους γνωστούς τε και αδελφούς ότι ο Κύριος θα τους αξιώσει ο Κύριος να σταθούν πιστοί άχρι θανάτου στο ζηλευτό Σταυρό τους και να φέρουν προς δόξαν του Αγίου Ονόματος του «καρπόν πολύν»!

Με «την αγάπην την πρώτην, ην ουκ αφήκα …»

Αθανάσιος Κοτταδάκης