Μνήμη του Αγίου Νικολάου, Αρχιεπισκόπου Μύρων της Λυκίας, του θαυματουργού (6 Δεκεμβρίου)

Σήμερα η Εκκλησία τιμά τον Άγιο Νικόλαο, αρχιεπίσκοπο Μύρων της Λυκίας, τον θαυματουργό.

Σήμερα πανηγυρίζουν οι ιερές μονές Αγίου Νικολάου της Στέγης στην Κακοπετριά, Αγίου Νικολάου των Γάτων  στο Ακρωτήρι και Αγίου Νικολάου στην Ορούντα, ο καθεδρικός ναός του Αγίου Νικολάου Αμμοχώστου, και αρκετές ενορίες στη Λευκωσία, τη Λεμεσό και σε όλη την Κύπρο, μεταξύ αυτών οι κατεχόμενες κοινότητες του Αγίου Νικολάου Λευκονοίκου, της Βατιλής, του Νέου Χωριού Κυθρέας, του Τραχωνίου Κυθρέας, του Ξερού, του Συριανοχωρίου και της Πεντάγειας.

Ο Άγιος Νικόλαος διακόνησε ποιμαντικά την εποχή των αυτοκρατόρων Διοκλητιανού, Μαξιμιανού και Μεγάλου Κωνσταντίνου. Στην αρχή αφιερώθηκε στον ασκητικό βίο, λόγω όμως της ξεχωριστής αρετής του τιμήθηκε με το αξίωμα του αρχιεπισκόπου Μύρων της Λυκίας, στη Μ. Ασία.

Από την θέση αυτή καθοδηγούσε με αγάπη, σοφία και ταπείνωση το ποίμνιό του. Ομολογούσε με παρρησία την αλήθεια κι έτσι αναδείχθηκε κυριολεκτικά σε «κανόνα πίστεως και εικόνα πραότητος», όπως ακούμε στο Απολυτίκιο της εορτής του Αγίου.

Ένεκα του σπουδαίου εκκλησιαστικού έργου του, συνελήφθη από τους ζηλόφθονες τοπικοὺς άρχοντες και ρίχτηκε στη φυλακή. Όταν όμως ανήλθε στον αυτοκρατορικό θρόνο ο Μέγας Κωνσταντίνος, και εκδόθηκε το Διάταγμα της ανεξιθρησκείας, τότε ελευθερώθηκαν όλοι οι χριστιανοί, και έτσι ο Νικόλαος επανήλθε στον αρχιεπισκοπικό θρόνο. Μάλιστα, έλαβε μέρος στις εργασίες της Α’ Οικουμενικής Συνόδου, το 325, στη Νίκαια της Βιθυνίας.

Προικισμένος με το χάρισμα της θαυματουργίας από το Πανάγιο Πνεύμα, έσωσε πολλούς ανθρώπους και όσο ήταν εν ζωή, αλλά και μετά την κοίμησή του. Ο Άγιος Νικόλαος είναι ο προστάτης των θαλασσινών, η δε Εθνική Φρουρά τον τιμά ως προστάτη του Ναυτικού.

Πέθανε ειρηνικά το έτος 330 μ.Χ., αφήνοντας παράδειγμα σπουδαίου Ιεράρχη και ενάρετου ανδρός που γνωρίζει και στην εποχή των διωγμών και στην εποχή της ανεξιθρησκείας να διατηρεί ακεραία την αληθινή Ορθόδοξη Πίστη και να περιφρουρεί την ιερή παρακαταθήκη και την παράδοση της Εκκλησίας.

Κλειδί για τον κάθε Ιεράρχη η απαλλαγή από το κοσμικό φρόνημα είναι η απόλυτη αφοσίωση και αγάπη για την Εκκλησία και την ιερή αποστολή της.

Του Επισκόπου Μεσαορίας Γρηγορίου