π. Ἰωάννης Γ. Ἀλεξίου Ἡ παιδική & νεανική ζωή του - Γ.Δ. Κούβελας

π. Ἰωάννης Γ. Ἀλεξίου

Ἡ παιδική & νεανική ζωή του

Δεκαοκτώ χρόνια συμπληρώθηκαν στίς 17 Ὀκτωβρίου 2018 ἀπό τότε πού πέρασε τίς πύλες τῆς αἰωνιότητας ὁ μακαριστός Ἀρχιμανδρίτης καί λαμπρός συγγραφέας π. Ἰωάννης Ἀλεξίου, μέλος τῆς Ἀδελφότητας Θεολόγων «ἡ Ζωή». Τακτικός συνεργάτης τοῦ«Συνδέσμου», ἀπό τούς πρώτους, καί τακτικός ἐπισκέπτης τῶν Κατασκηνώσεων τῆς Χριστιανικῆς Στέγης Καλαμάτας στόν Ταΰγετο, ὅπως καί ἄλλων μαθητικῶν καί νεανικῶν κατασκηνώσεων. Παράλληλα ὑπῆρξε καί πνευματικός καθοδηγητής ἑκατοντάδων νέων, φοιτητῶν, ἐπιστημόνων. Συχνά τόν θυμόμαστε καί ἀναζητοῦμε τήν παρουσία του στό πλῆθος τῶν βιβλίων πού μᾶς ἄφησε. Ἀναπολοῦμε τόν γλυκό τουλόγο καί τήν εὐλογημένη διδαχή του. Τόν θυμηθήκαμε καί τώρα, μέ τήν εὐκαιρία πού συμπληρώθηκαν δεκαοκτώ χρόνια ἀπό τήν ἐν Κυρίῳ κοίμησή του.

Ὅταν ζοῦσε ὁ ἀείμνηστος π. Ἰωάννης μοῦ εἶχε δώσει ἕνα πολυγραφημένο αὐτοβιογραφικό κείμενό του. Σκέφθηκα, λοιπόν, μέ τήν εὐκαιρία αὐτή, νά μεταφέρω ἐδῶ ὅσα γράφει γιά τήν παιδική καί νεανική του ζωή, ἐνῶ παράλληλα ἀναφέρεται σέ πρόσωπα καί γεγονότα, πού εἶχαν σχέση καί πρωταγωνιστοῦσαν στό χριστιανικό ἔργο πού ἐπιτελοῦσε ἡ Ἀδελφότης Θεολόγων «ἡ Ζωή». Γράφει, λοιπόν, ὁ μακαριστός π. Ἰωάννης (σέ τρίτο πρόσωπο):

«Ὁ Ἰωάννης Ἀλεξίου γεννήθηκε στίς 3 Ἰουνίου 1922 στόν Πειραιά. Ἦταν τό πρῶτο παιδί τοῦΓεωργίου Ἀλεξίου καί τῆς Βαρβάρας τό γένος Ξανθοῦ. Ὁπατέρας τουἦταν φαρμακοποιός. Εἶχε μεγάλο φαρμακεῖο στήν ὁδό Ἀθηνᾶς, στήν Ὁμόνοια καί καταγόταν ἀπό ἕνα χωριό τοῦΑἰγίου (τότε λεγόταν Μουρλά καί μετενομάσθηκε σέ Ροδοδάφνη). Ἡμητέρα τουκαταγόταν ἀπό γένος ἀριστοκρατικό, κόρη τοῦΧειρούργου Νικολάου Ξανθοῦ, ἀπό τούς πρώτους γιατρούς στό Τζάνειο Νοσοκομεῖο τοῦ Πειραιᾶ. Ἀκολούθησαν ἄλλα τέσσερα ἀδέρφια: ἡ Θεώνη, ὁ Νίκος, ἡ Ἑλένη (πού πέθανε τό 1954) καί ἡ Βαρβάρα. Λίγες ἡμέρες μετά τόν ἐρχομό τοῦ πέμπτου παιδιοῦ στόν κόσμο, στίς 3 Σεπτεμβρίου 1930, πέθανε ἡ μητέρα του στόν «Εὐαγγελισμό» καί γι’ αὐτό πῆρε τό ὄνομά της τό στερνοπαίδι, τό ὄνομα Βαρβάρα.

Τότε συνέβη ἡ πνευματική μεταστροφή τοῦ φαρμακοποιοῦ Γεωργίου Ἀλεξίου ἀπό τήν κοσμική ζωή σέ μία χριστιανική πορεία. Τό γεγονός σχολιάστηκε τότε ἀπό τόν τύπο τῆς Ἀθήνας. Τό γεγονός ὀφείλετο στήν γνωριμία του μέ τούς Σπυρίδωνα Καλόθετο καί Δημήτριο Παπαγεωργόπουλο, πού τόν γνώρισαν στόν π. Σεραφείμ Παπακώστα, Προϊστάμενο τῆς «Ζωῆς». Ταυτοχρόνως, ὁ Γεώργιος Ἀλεξίου μέ τά πέντε ὀρφανά μετώκησε στό προάστιο τῆς Ἁγίας Παρασκευῆς καί ἐνοικίασε οἰ κία στήν ὁδό Ἁγίου Ἰωάννου καί τήν ἑπόμενη χρονιά ἀγόρασε οἰκόπεδο καί ἔκτισε μεγάλο πέτρινο σπίτι στήν ὁδό Ἀποστόλου Παύλου. Τό σπουδαιότερο, ὅμως, ἦταν ὅτι ὁ π. Σεραφείμ Παπακώστας ἔκανε μία τολμηρή πράξη ἀγάπης: ἐκάλεσε τήν νέα ὑπάλληλο στό Αἴγιο, αἰγιώτισσα Ἑλένη Νικολοπούλου καί τῆς ἐζήτησε νά ἔλθει στήν Ἀθήνα ὡς Παιδαγωγός τῶν πέντε ὀρφανῶν τοῦ Γεωργίου Ἀλεξίου. Αὐτή ἐδέχθη καί ἐγκατεστάθη στό σπίτι τοῦ Γεωργίου Ἀλεξίου καί δεκαπέντε χρόνια μέ στοργή καί θρησκευτικό ζῆλο παιδαγώγησε καί ἀνέθρεψε τά πέντε ὀρ φανά, ἐνῶ, συγχρόνως σπούδασε Ἑλληνική Φιλολογία. Τόν πρῶτο καιρό τῆς ὀρφάνιας παραστάθηκαν στήν οἰκογένεια Γεωργίου Ἀλεξίου και ἡ γιατρός Τασία Θεοφιλάκη καί ἡ ἀδερφή Νοσοκόμα Αἰκατερίνη Κακογιαννάκη.

Ἀπό τό 1930 ὡς καί τό 1940 ὁ Γιαννάκης Ἀλεξίου (ὅπως τόν ἔλεγαν) ἔκανε τίς γυμνασιακές του σπουδές πρῶτα στήν Ἰόνειο Σχολή καί κατόπιν στό Ε΄ Γυμνάσιο Ἀρρένων στά Ἐξάρχεια. Ὁ Γεώργιος Ἀλεξίου εἶχε κτίσει πολυκατοικία στήν ὁδό Σολωμοῦ 10, πού γιά ἕνα διάστημα στέγασε καί τό Φοιτητικό Οἰκοτροφεῖο τοῦ «Ἀποστόλου Παύλου».

Γιά τήν νεανική ζωή τοῦ π. Ἰωάννου Ἀλεξίου θά γίνει ἀναφορά στό ἑπόμενο τεῦχος τοῦ «Συνδέσμου».

 Γ.Δ. Κούβελας

Πηγή: Περιοδικό Σύνδεσμος