Τὴν φοβερὰν τῆς κρίσεως, καὶ ἀρρήτου σου δόξης, ἡμέραν ἐνθυμουμενος,

Τὴν φοβερὰν τῆς κρίσεως,

καὶ ἀρρήτου σου δόξης, ἡμέραν ἐνθυμουμενος,

φρίττω, Κύριε ὅλως, καὶ τρέμων φόβῳ κραυγάζω,

ἐπὶ γῆς ὅταν ἔλθῃς, κρῖναι, Χριστέ, τὰ σύμπαντα,

ὁ Θεὸς μετὰ δόξης,

τότε οἰκτρόν, ἀπὸ πάσης ῥῦσαί με τιμωρίας,

ἐκ δεξιῶν σου, Δέσποτα, ἀξιώσας με στῆναι.