ΠΙΣΤΕΥΟΥΜΕ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ

ΠΙΣΤΕΥΟΥΜΕ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ

«Δεῖ περισσοτέρως ἡμᾶς προσέχειν τοῖς ἀκουσθεῖσι, μή ποτε παραρρυῶμεν».

Ὁ συλλογισμὸς εἶναι ἀτράντακτος. Καὶ ἂν τὸν προσέξουμε ὅσο πρέπει θὰ μᾶς συγκλονίσει. Ὁ Ἀπόστολος ἀτενίζει τὴν ἀσύγκριτη ὑπεροχὴ τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἔναντι ὅλων τῶν προφητῶν καὶ τῶν ἀγγέλων ποὺ κατὰ καιροὺς μίλησαν στοὺς ἀνθρώπους. Καὶ μένει ἐκστατικὸς μπροστὰ στὸ μεγαλεῖο τὸ ἀσύγκριτο τοῦ Κυρίου καὶ καταλήγει: Ἀφοῦ λοιπόν, ὁ Χριστὸς εἶναι ἐπάνω ἀπὸ ὅλους καὶ ἀπὸ ὅλα, ἀφοῦ αὐτὸς «ἐθεμελίωσε τὴν γῆν καὶ ἔργα τῶν χειρῶν του εἰσὶν οἱ οὐρανοί», ἂς προσέξουμε πολύ, ἂς προσέξουμε σὲ ὅ,τι μᾶς εἶπε, σὲ ὅσα μὲ τοὺς Ἀποστόλους Του μᾶς παραγγέλλει. Γιὰ νὰ μὴν παρασυρόμαστε ἐδῶ κι ἐκεῖ ἀπὸ τὰ διάφορα ρεύματα. «Διὰ τοῦτο δεῖ περισσοτέρως ἡμᾶς προσέχειν τοῖς ἀκουσθεῖσι, μήποτε παραρρυῶμεν».

Α. ΕΜΕΙΣ ΠΡΟΣΕΧΟΥΜΕ «ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΩΣ»;

Προσέχουμε στὰ ὅσα εἶπε ὁ Κύριος; Πιστεύουμε ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς εἶναι ἡ ἀσύγκριτη αὐθεντία μέσα στὴ ζωή μας; Ὑπολογίζουμε τὴν ἐντολή Του, τὸ παράδειγμά Του περισσότερο ἀπὸ κάθε ἄλλο;

Καὶ γιὰ νὰ μὴ μένουμε σὲ γενικότητες, ἂς ἀναλογισθοῦμε γιὰ μιὰ στιγμὴ τὴν καθημερινή μας, οἰκογενειακὴ καὶ ἐπαγγελματικὴ ζωή. Προσέχουμε σὲ διάφορα πράγματα καὶ διάφορους ἀνθρώπους. Μελετᾶμε ἴσως τὴν φιλοσοφία, τὴν ἱστορία. Προσέχουμε ὅμως «περισσοτέρως» στὴν σοφία τοῦ Θεοῦ, στοὺς δρόμους καὶ στοὺς τρόπους ποὺ ἐκείνη ὑποδεικνύει; Παραδεχόμαστε στὰ ἀλήθεια τὸν δρόμο τῆς ἁπλότητας, τῆς ἀνεξικακίας, τῆς θυσίας ποὺ ὁ Κύριος ἀπὸ τὴν Βηθλεὲμ ὢς τὸν Γολγοθᾶ μᾶς δείχνει; Ἀνοίγουμε ὁλοπρόθυμα τὰ αὐτιά μας γιὰ νὰ ἀκούσουμε τὰ νέα ἢ νὰ διαβάσουμε τὶς ἐφημερίδες. Ἀλλὰ ἐντείνουμε «περισσοτέρως» τὴν προσοχή μας γιὰ νὰ δοῦμε τί ἀκριβῶς μᾶς συμβουλεύει ὁ Κύριος ποὺ «ἔργα τῶν χειρῶν του εἰσὶν οἱ οὐρανοί»; Τί μᾶς λέει γιὰ τὴν ζωή μας αὐτὸς ποὺ μᾶς ἔφερε στὴν ὕπαρξη, ποὺ γνωρίζει τοὺς μυστικοὺς νόμους της ὅσο κανένας ἄλλος; Ποὺ μᾶς ἀγάπησε ὅσο κανένας ἄλλος; Δυστυχῶς πολλὲς φορὲς δὲν τὸ κάνουμε.

Ὅμως εἶναι καιρὸς νὰ προσέξουμε πολύ. Ὅλοι καὶ ὅλα ποὺ τώρα φαντάζουν, εἶναι σκιές. «Πάντες ὡς ἱμάτιον παλαιωθήσονται». Παλιώνουν σὰν τὰ ροῦχα. Ἀκόμη κι αὐτὴ ἡ γῆ ποὺ τὴν βλέπουμε τόσο στέρεη κάτω ἀπὸ τὰ πόδια μας. Εἶναι κυριολεκτικὰ ἔγκλημα κατὰ τῆς νοημοσύνης μας, κατὰ τοῦ ἑαυτοῦ μας, νὰ ὑπολογίζουμε περισσότερο τὶς σκιὲς ἀπὸ τὸν ζωντανὸ Λόγο τοῦ Θεοῦ, τὸν Ἰησοῦ Χριστὸ ποὺ «διαμένει» ποὺ μένει «ὁ αὐτός», ποὺ εἶναι «τὸ Α καὶ τὸ Ω, ὁ πρῶτος καὶ ὁ ἔσχατος, ἀρχὴ καὶ τέλος» τῶν πάντων.

Β. ΕΙΣ ΟΛΑ ΟΣΑ ΕΙΠΕ Ο ΚΥΡΙΟΣ.

Πολλοί, ἐὰν κάποτε ἐξετάσουν τὸν ἑαυτό τους, συνηθίζουν νὰ τὸν ἀθωώνουν. Μὲ ἕνα τρόπο πολὺ ἁπλό: Σκέπτονται μόνο τὶς ἐντολὲς ποὺ τήρησαν. Αὐτὲς ποὺ παρέβησαν, τὶς παραβλέπουν. Γενικότερα ὑπάρχει μιὰ τάση νὰ προσέχουμε ὄχι «τοῖς ἀκουσθεῖσι», ὄχι σὲ ὅσα ἔχουν λεχθεῖ ἀπὸ τὸν Κύριο, ἀλλὰ σὲ ὅσα ἠχοῦν πιὸ εὐχάριστα στὰ αὐτιά μας. Καὶ στὸ τέλος κάνουμε μιὰ ἐπιλογή, παραμερίζουμε τὰ πιὸ δύσκολα -κατὰ κανόνα τὰ σοβαρότερα- καὶ προσέχουμε ὅσα μᾶς ταιριάζουν, ὅσα μᾶς ἀρέσουν. Παραδεχόμαστε γιὰ παράδειγμα τὴν προσευχή, ἐφ᾽ ὅσον ἐξασφαλίζει «τὴν ἄνωθεν βοήθειαν». Δὲν θέλουμε ὅμως νὰ ἀκοῦμε γιὰ τὸ «καλῶς ποιεῖτε τοῖς μισοῦσιν ὑμᾶς» ἢ τὸ «ὃς ἂν θέλῃ γενέσθαι πρῶτος ἐν ὑμῖν, ἔσται πάντων δοῦλος».

Ἂς κάνουμε τὸν κόπο νὰ διαβάσουμε καὶ πάλι τὴν ἐπὶ τοῦ ὄρους ὁμιλία τοῦ Κυρίου (Ματθ. ε´- ζ´). Ἂς τὴν μελετήσουμε μὲ πνεῦμα μαθητείας, μὲ μετάνοια καὶ ταπείνωση κι ἂς λογαριάσουμε: Πόσα προσέχουμε στὴν καθημερινή μας ζωὴ καὶ πόσα παραβαίνουμε; Θὰ διαπιστώσουμε ὅτι οὐσιαστικὰ ἔχουμε σὲ χρήση μιὰ ἄλλη, μιὰ περίεργη ἔκδοση τοῦ Εὐαγγελίου, ἀπὸ τὴν ὁποία λείπει τὸ μεγαλύτερο μέρος τῶν ἐντολῶν τοῦ Χριστοῦ.

Πρέπει, λοιπόν, νὰ κάνουμε ἕνα ξεκαθάρισμα. Ὁ Χριστιανισμὸς εἶναι ὁλότητα. Ἢ τὸν δεχόμαστε ὡς σύνολο ἢ τὸν ἀπορρίπτουμε. Μεσαῖες λύσεις δὲν ὑπάρχουν. «Ἀγαπήσεις Κύριον τὸν Θεόν σου ἐξ ὅλης τῆς καρδίας σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς διανοίας σου». «Ἐξ ὅλης» ἐπαναλαμβάνει. Δὲν μᾶς ζητάει ὁ Χριστὸς κάποια ἀγάπη, ἕνα μερίδιο ἀγάπης. Ὁλόκληρη τὴν ἀγάπη μας θέλει καὶ μὲ ὅλες τὶς δυνάμεις μας. Μοίρασμα δὲν δέχεται. Τὸ «λίγο ἀπ᾽ ὅλα» ἐδῶ δὲν ἔχει θέση. Οὔτε τὸ λίγος Χριστιανισμός, ἀλλὰ καὶ μερικοὶ συμβιβασμοὶ μὲ τὴν ἁμαρτία. Εἴμαστε ἀποφασισμένοι γιὰ τὸ «περισσοτέρως»;

Πηγή: Περιοδικό "ΖΩΗ"