Ο θρίαμβος του Σταυρού και της Αναστάσεως - Γερασιμάγγελος Στανίτσας

Ο  θρίαμβος του Σταυρού και της Αναστάσεως

          Όταν ακούμε τη λέξη θρίαμβος και νίκη έρχονται στο νου μας πολλές φορές εικόνες που έχουν σχέση με ανθρώπινα έργα που προσπαθούν να επιβάλλουν το θέλημά τους στους άλλους μ’ έναν βίαιο τρόπο. Η νίκη προϋποθέτει νικημένους, νεκρούς, καταστραμμένες πόλεις δηλαδή τα τραγικά επακόλουθα ενός πολέμου. Και ο θρίαμβος μας φέρνει στο νου τους νικητές που χαίρονται με ένα υπεροπτικό τρόπο την νίκη τους και τους ηττημένους να περνούν εξαθλιωμένοι μπροστά από τους νικητές.

          Όμως στο χριστιανικό λεξιλόγιο  οι λέξεις αυτές έχουν μια διαφορετική σημασία.

          Η ζωή του Χριστού δεν έχει καμία σχέση με τους άρχοντες του κόσμου τούτου. Η μόνη περίπτωση που μίλησε με άρχοντες  και ηγεμόνες, ήταν όταν δικάζονταν και αναγκαστικά στάθηκε μπροστά τους ταπεινός και έτοιμος να ομολογήσει την αποστολή Του, ταπεινωμένος, βασανισμένος έχοντας την αξιοπρέπεια ενός αθώου καταδίκου. Αλλά και ούτε με τους πλούσιους είχε σχέσεις. Είχε ιδιαίτερη συμπάθεια στους φτωχούς, τους ταπεινούς και περιφρονημένους. Έλεγε πως ήρθε στον κόσμο γι’ αυτούς, τους καλούσε κοντά Του για να τους αναπαύσει.

          Ολόκληρη η ζωή Του ήταν μια διαρκής διακονία προς τον πονεμένο  και βασανισμένο άνθρωπο. Δεν είχε τίποτε δικό Του και έλεγε πως δεν είχε που να γύρει το κεφάλι Του, όταν ακόμη και τα αγρίμια του λόγγου είχαν τις δικές τους φωλιές.

          Η διδασκαλία Του για την συμπεριφορά των δικών Του ανθρώπων απέναντι στους άλλους και η δική Του αποστολή ήταν διαφορετική    από τις ιδέες των ηγεμόνων τη εποχής του, αλλά και του σημερινού κόσμου. Αυτά που εμείς ονομάζουμε εξουσία, δύναμη, κυριαρχία ήταν και είναι ξένα προς το πνεύμα του Ιησού Χριστού. Είπε, ότι όσοι κυβερνούν τα έθνη τα κρατούν κάτω από την εξουσία τους, οι μεγάλοι τα καταπιέζουν και λέγονται ευεργέτες. Εσείς όμως οι μαθητές μου, να μην κάνετε έτσι. Όποιος από σας θέλει να γίνει μεγάλος, θα γίνει υπηρέτης και όποιος θέλει να γίνει  πρώτος, θα είναι δούλος. Και ξεκαθάρισε τη δική Του αποστολή, ότι δεν ήρθε στον κόσμο να Τον υπηρετούν  οι άλλοι, αλλά για να υπηρετήσει τους ανθρώπους και να τους προσφέρει τη ζωή, τη λύτρωση για χάρη των πολλών.

          Όπως καταλαβαίνουμε βρισκόμαστε εδώ σ’ ένα πνεύμα εντελώς διαφορετικό  από τις σημερινές αντιλήψεις για  κυριαρχία, δύναμη και εξουσία. Οι έννοιες είναι ξένες στο μήνυμα του Χριστού. Απέναντι απ’ όσα ο κόσμος δοξάζει, ο Χριστός προβάλλει την ταπεινή διακονία, την ανιδιοτελή προσφορά και αντί για τους ισχυρούς άνδρες προβάλλει τα ανίσχυρα, τα άκακα και ταπεινά παιδιά.

          Όπως προγραμμάτισε την αποστολή Του πριν από το πάθος , έτσι και το τελείωσε. Είπε πως θα δώσει ως λύτρο τη ζωή του για χάρη των πολλών. Και την έδωσε. Αυτή ήταν η σημαντικότερη υπηρεσία που προσέφερε: θυσιάστηκε ταπεινά για το λυτρωμό των μικρών, των ταπεινών που πίστευαν ότι είχαν ανάγκη να λυτρωθούν και ζητούσαν σωτήρα.

          Οι εχθροί του που δεν μπόρεσαν να καταλάβουν το πνεύμα Του, πίστεψαν, ότι Τον σύντριψαν και με τον τάφο που σφράγισαν νόμισαν, ότι ξέμπλεξαν με τον άνθρωπο εκείνον που τους τάραξε τα νερά.

          Όμως αυτό ήταν η νίκη του Χριστού, γιατί ο θάνατος έγινε αιτία να εκπληρώσει την αποστολή Του και να πραγματοποιηθεί το θεϊκό σχέδιο για τη σωτηρία του κόσμου. Έδωσε τη ζωή Του για τους πολλούς και έτσι κέρδισε τη σωτηρία των ανθρώπων.

          Ο Σταυρός και ο θάνατος του Χριστού αντίθετα με την ανθρώπινη λογική, είναι η νίκη και ο θρίαμβος του Χριστού. Η Ανάσταση ολοκλήρωσε αυτόν τον θρίαμβο, γιατί έδειξε ότι ο Θεός συγκατατέθηκε στη θυσία του Σταυρού και σύντριψε οριστικά τον πρώτο και μεγάλο  εχθρό του ανθρώπου, τον θάνατο.

          Όσο προσεγγίζει κανείς τα μυστήρια του Θεού τόσο περισσότερο καταλαβαίνει πόσο διαφορετική είναι η δύναμη και η δόξα του Κυρίου από τις ανθρώπινες αντιλήψεις  και το εννοεί αυτό.

          Την Ανάσταση και τη σημασία της μπορούμε να την αντιληφθούμε, όταν σκύψουμε ταπεινά για να μάθουμε το θέλημα του Θεού για τη σωτηρία των ανθρώπων καθώς και τον παράδοξο τρόπο που αυτή πραγματοποιήθηκε.

          Τότε θα δούμε με ποια έννοια ο Χριστός είναι ο θριαμβευτής και ο νικητής και θα γιορτάσουμε το καινό, άγιον και σωτήριον Πάσχα.

          Χριστός Ανέστη! Αληθώς Ανέστη!

Πρωτοπρεσβύτερος Γερασιμάγγελος Στανίτσας