ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΙΚΑ ΑΝΑΣΤΑΣΙΜΑ 2019 ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΤΙΝΑ - ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΚΟΤΤΑΔΑΚΗΣ

ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΙΚΑ  ΑΝΑΣΤΑΣΙΜΑ  2019  ΚΑΙ  ΑΛΛΑ  ΤΙΝΑ

ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ  ΚΟΤΤΑΔΑΚΗΣ

Α.      Ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος Ιερώνυμος 2^ος κινούμενος ομιλητικά στην αντίπερα όχθη από τον εύλαλο μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο, τον «πρόκαμε» σε πανελλήνια κλίμακα πανοραμικά ! Μεσάνυχτα της λαμπροφόρου Αναστάσεως, μπρος στο Μητροπολιτικό Ναό Αθηνών ομού με πλήθουσα «σύναξη» πιστού λαού, ψάλλει στο όνομα όλων των Ελλήνων χριστιανών ορθόδοξων το : «Χριστός Ανέστη …» ! Ενώ, οι  ευέλπιδες των Ανωτάτων Στρατιωτικών Σχολών τελούν σε στάση «παρουσιάστε», απέναντι στον ούτω εμφανώς παρόντα Αναστάντα Κύριο ! Και προχωρεί ομού με την πλήθουσα «σύναξη» του πιστού ορθόδοξου λαού, και το διακριτικό εύηχον των ευέλπιδων στον Εθνικό Ύμνο, «Σε γνωρίζω από την κόψη …» !

     Αυτά αναγιγνώσκονται ως διαμηνύοντα στην επιδεικτικά, πλην ετεροχρονισμένα τάχα μου «ουδέτερη» απέναντι στην Ορθοδοξία κυβερνώσα παράταξη, και κάποιους διανοούμενους και επιστήμονες γνωστούς, «ευαγγελιζόμενους» σαν ξαναζεσταμένο  φαγητό  αθεΐα «επιστημονική» ! Στο όνομα του Αναστάντος Κυρίου Ιησού Χριστού στέκω,  μένω, και νήφω, όχι μόνος  εδώ !

Β.  «Νυν πάντα πεπλήρωται φωτός-ουρανός τε και γη και τα καταχθόνια…»-Ιωάννης ο Δαμασκηνός, και Αναστάσιμος Κανόνας-παιάνας. «Φως που πατεί χαρούμενο τον Άδη και το Χάρο…»-Διονύσιος Σολωμός, και «Ελεύθεροι Πολιορκημένοι», απήχημα αυτού.

     Από τον θριαμβικό Αναστάσιμο παιάνα Αγίου Ιωάννη του Δαμασκηνού, και το μαρτυρικά ομολογιακό απήχημα αυτού : «Φως που πατεί χαρούμενο τον Άδη και το Χάρο…» Διονυσίου Σολωμού, στο σημερινό-2019-αναστάσιμο δίπτυχο διάψαλμα-«Χριστός Ανέστη», «Εθνικός Ύμνος», της πλήθουσας «σύναξης» ορθόδοξων Ελλήνων έξω από το Μητροπολιτικό Ναό Αθηνών «μια ψυχή, ένας παλμός και μια καρδιά-όλοι ενός Πατέρα είμαστε παιδιά» !

Γ.   Ανοιχτά και καθαρά. Δεν μιλάμε για μια αόριστη ιδέα, ως υπονοεί όχι δυσδιάκριτα το κοινό «χρόνια πολλά», που πάει να παραμερίσει υποχθόνια το Πρόσωπο, τον Αναστάντα Χριστό ! Ως χριστιανοί ορθόδοξοι βλέπουμε το πράγμα κατά πρόσωπο, και αισθανόμαστε και ομολογούμε ότι : Η Ανάσταση του Χριστού, όντως είναι το ασύλληπτο γεγονός της ιστορίας του κόσμου ! Που και την τέμνει στα δυο, πριν και μετά Χριστό, και συντρίβει την ανθρώπινη σκέψη ! Σε τέτοιο βαθμό που πρώτοι, οι Μαθητές, παρότι τρία χρόνια πλάι στο Χριστό, είπαν γυναικεία φαντασίωση την ολόχαρη μαρτυρία και είδηση των Μυροφόρων, «Ανέστη ο Κύριος» ! «Τα λόγια αυτά τους φάνηκαν φλυαρίες, και δεν τις πίστεψαν… Ο Πέτρος έτρεξε, πήγε, βρήκε άδειο τον τάφο, και γύρισε στο σπίτι του γεμάτος απορία»-Λουκ.24,11-12. Λίγα χρόνια μετά οι Αθηναίοι, ενώ άκουγαν γοητευμένοι το θαυμάσιο λόγο του Παύλου στον Άρειο Πάγο, «κλώτσησαν» μόλις ξεπετάχτηκε από τα χείλη του εκείνο το: «Αναστήσας Αυτόν εκ νεκρών» !

     Για το Χριστιανό η Ανάσταση του Χριστού είναι και μένει το ασύλληπτο, συνάμα και το κορυφαίο γεγονός ! Το γεγονός που κάνει τη διαφορά από κάθε άλλο τι, θρήσκευμα, φιλοσοφία, ιδεολογία … Δεν προσεγγίζεται με το μυαλό, αγγίζεται με την καρδιά. «Καρδία γαρ πιστεύεται εις δικαιοσύνην, στόματι δε ομολογείται εις σωτηρίαν»-«Όποιος πιστεύει με την καρδιά του οδηγείται στη δικαίωση, κι όποιος ομολογεί με το στόμα οδηγείται στη σωτηρία»-Ρωμ.10,9. Η καρδιά σχετίζεται με την αγάπη, κι αυτή σχετίζεται με το Πρόσωπο, άμεσα πάντα, ζωντανά !

     Προσέχουμε ότι. Τρεις μέρες μετά την Ανάσταση ο Χριστός ρωτάει Πέτρο τον και αρνητή του τρεις μέρες πριν, όχι αν Τον πιστεύει, αλλά αν Τον αγαπάει από τους άλλους πιο πολύ ! Και επαναλαμβάνει την ίδια ερώτηση τρεις φορές, όσες Τον είχε αρνηθεί. «Αγαπάς με πλείον τούτων»; Και εκείνος ισάριθμες Του απαντά σταθερά. «Ναι, Κύριε, Συ οίδας ότι φιλώ σε» !-Ιωαν.21,15κε.

     Καλά τα εθιμικά, κι οι κρότοι, και το θάμπος των πυροτεχνημάτων, και τα σουβλιστά αρνιά, κι ο οίνος κι η ανθρώπινη χαρά, ως επιφάνεια, ως γραφικότητα … Η Ορθόδοξη πίστη βρίσκεται μετά και πέρα από αυτά, και είναι μεγάλη, φλογερή, προσωπική αγάπη του Αναστάντος Χριστού ! Και δεν αποκλείει ούτε και τον έως χθες του Χριστού αρνητή !

    Διό, ιδιαίτερα στο σήμερα, το και με όχι μικρή ευθύνη των χριστιανών χαοτικό, η καλύτερη ορθόδοξη πίστη, εντοπίζεται στο Αποστολικό αίτημα. «Κύριε, πρόσθες ημίν πίστιν»-Λουκ.17,5. Που πολύ απλά θα πει. «Κύριε, αξίωσέ μας, κάθε φορά που ανταλλάσσουμε τη δίπτυχη ομολογία: «Χριστός Ανέστη»-«Αληθώς Ανέστη» ! Να ακούγεται στα βάθη καρδιάς μας εύηχα το απήχημα της τριπλής βεβαίωσης του Πέτρου. «Ναι, Κύριε, Συ οίδας ότι φιλώ σε» !

Με «την αγάπην την πρώτην, ην ουκ αφήκα …»

Αθανάσιος Κοτταδάκης