ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΑΠΟΣΤΟΛΟΙ - ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΜΕΛΕΤΙΟΥ

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΑΠΟΣΤΟΛΟΙ 

(Ματθ. 9, 36 και 10, 1-8)

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΜΕΛΕΤΙΟΥ

(Διασκευή ομιλίας στο Θεσπρωτικό, στις 30/6/1996)

Αληθινά μεγάλοι

Σήμερα γιορτάζουμε την μνήμη των δώδεκα αγίων αποστόλων. Των πρώτων και μεγαλυτέρων κηρύκων της Βασιλείας του Χριστού. Εκείνων που ίδρυσαν την Εκκλησία του Χριστού στον κόσμο και έθεσαν νόμους της. Και γι’ αυτό η Εκκλησία ονομάζεται «αποστολική». Μία, αγία, καθολική και αποστολική Εκκλησία.

Είναι οι μεγαλύτεροι άνθρωποι στον κόσμο, γιατί αυτοί θα κρίνουν τον κόσμο την ημέρα της δευτέρας Παρουσίας. Το λέει ο Χριστός στο Ευαγγέλιο. Το λέει η παράδοση της Εκκλησίας, η πίστη μας. Λοιπόν, είναι δυνατόν, να συγκριθεί κανείς με τον απόστολο Πέτρο, με τον απόστολο Ιάκωβο, με τον απόστολο Ιωάννη η με κάποιον άλλο απόστολο; Ποιός; Ο Ναπολέων; Ο μέγας Αλέξανδρος; Ο Κάρολος ο μέγας; Ο Τσώρτσιλ; Κάποιος άλλος; Όσο και αν αυτοί θεωρήθηκαν, για λίγο, μεγάλοι επάνω στη γη.

Οι μεγαλύτεροι άνθρωποι στον κόσμο, είναι εκείνοι που κήρυξαν τον λόγο του Χριστού. Γιατί η μεγαλωσύνη είναι πάντοτε μαζί με την αλήθεια και με την αιωνιότητα.

• • Αληθινός είναι εκείνος που με το στόμα του, μιλάει ο Θεός.
• • Ένδοξος είναι εκείνος που δοξάζει τον Θεό και θα δοξαστεί από τον Θεό.
• • Και μεγάλος είναι εκείνος που ο Θεός τον έκανε μεγάλο. Και έγινε μεγάλος κατά Θεόν. Με το θέλημα του Θεού.

Όλοι οι άλλοι άνθρωποι, όσο και αν πατούν στα νύχια τους, και βάζουν τσιγαρόχαρτα η πέτρες κάτω από τα πόδια τους, για να ψηλώσουν λιγάκι, θα αποδειχθούν μια ημέρα πολύ μικροί. Ανάξιοι της φήμης και του ονόματος τα οποία «αξιώθηκαν» να έχουν στην επίγεια ζωή, που κυριαρχούν απατηλά φαινόμενα και πλανούν τον κόσμο.

Οι συνεργάτες του Θεού και των ανθρώπων

Όταν κανείς θέλει να διαλέξει, ανθρώπους-συνεργάτες, για να κάνει κάποιο έργο, διαλέγει πάντα αξίους για τον σκοπό που τους θέλει.

Ο Ναπολέων είχε διαλέξει μεγάλους στρατηγούς. Το ίδιο είχε κάνει και ο μέγας Αλέξανδρος.  Ὁ περιβόητος αυτοκράτωρ Ιουστινιανός, είχε διαλέξει λαμπρούς νομικούς, λαμπρούς στρατηγούς, λαμπρούς πολιτικούς. Και μεγαλούργησε.

Ο Χριστός θέλοντας να διαλέξει εργάτες για την Βασιλεία Του, διάλεξε απλούς ανθρώπους και ταπεινούς. Ψαράδες. Γιατί; Γιατί η Βασιλεία του Θεού έχει δύο στοιχεία: Την υπομονή και την ειλικρίνια.

Οι ταπεινοί άνθρωποι έχουν μεταξύ τους ειλικρίνια. Είναι απλοί στη συμπεριφορά τους. Απλούστεροι ενώπιον του Θεού. Και υπομονητικοί. Γιατί μέσα στη θάλασσα όταν πατάνε σ’ ένα καρυδότσουφλο, και τα κύματα έχουν υψωθεί, το μόνο που τους χρειάζεται είναι αυτοκυριαρχία και ηρεμία. Για να μπορούν έξω από συναισθήματα, έξω από το τι τους λέει η θλιβερή πραγματικότητα, να ἐλέγχουν και την τελευταία τους κίνηση, για να κρατήσουν το καραβάκι τους όρθιο πάνω στη θάλασσα. Για να μην αναποδογυριστεί και πάνε στον πάτο της θάλασσας ανεπιστρεπτεί.

Γι’ αυτό διάλεξε ο Χριστός ταπεινούς ψαράδες. Γιατί οι άνθρωποι της Βασιλείας Του πρέπει να έχουν απλότητα. Πως αλλοιώς θα σταθεί κανείς κοντά στον Χριστό, αν όχι με απλότητα και ειλικρίνια, υπομονή και καρτερία; Αυτούς τους ανθρώπους έστειλε στο κήρυγμα.

Λέει ο προφήτης Αββακούμ:

«Επιβήση επί τους ίππους σου και η ιππασία σου σωτηρία» (Αββ. 3, 8). Θα ρθει μια μέρα Κύριε, Βασιλιά του κόσμου, και θα καβαλήσεις τα άλογά σου και το τρέξιμο που θα κάνεις στον κόσμο, το τρέξιμο αυτό που θα κάνουν τα άλογα πάνω στα οποία θα είσαι εσύ, θα είναι η σωτηρία του κόσμου. Εξηγούν οι άγιοι Πατέρες: Άλογα ονομάζει τους αποστόλους. Καί ιππασία του, το κήρυγμά τους στον κόσμο. Το τρέξιμό τους.

Οι άγιοι απόστολοι από την ημέρα που έλαβαν την χάρη και την αποστολή, με την υπομονή που ψάρευαν στη θάλασσα, έτσι έτρεχαν και πάνω στη στεριά. Και τραβούσαν τα δίχτυα τους ήρεμα, όπως οι ψαράδες. Γιατί έτσι πρέπει. Όχι απότουμες κινήσεις. Όχι σφαλερές κινήσεις. Ήρεμα και γαλήνια. Έτσι έκαναν οι απόστολοι. Γεμάτοι ηρεμία και γαλήνη έτρεχαν. Και γεμάτοι γαλήνη και ηρεμία, προσπαθούσαν να τραβήξουν το δίχτυ τους με τα ψάρια του Χριστού κοντά Του, μέσα στη βάρκα που λέγεται Εκκλησία. Για να τα σώσουν.

Λέει ο άγιος Αυγουστίνος: «Αγωνίστηκαν στη γη με πόνο και με κόπο. Και θριάμβευσαν με το μαρτύριο και με τον θάνατό τους. Δείχνοντας σε όλα ότι ήξεραν, ότι τήν σωτηρία του κόσμου και την νίκη δεν την περίμεναν από τις ενέργειές τους και από την δύναμή τους, αλλά μόνο από την παρέμβαση και από την ενέργεια του Θεού».

Όπως είχε πει παλαιότερα ο προφήτης: «επιβήση επί τους ίππους σου και η ιππασία σου σωτηρία».  Ἐκεῖνοι θα τρέχουν. Συ θα σώζεις τον κόσμο. Και συ θα ενεργείς μέσα από το στόμα τους. Και από τα χέρια τους και από τον κόπο τους Κύριε του ελέους.

Κήρυγμα στο Παρίσι

 Έτσι διαδόθηκε το κήρυγμα του Χριστού στον κόσμο.

Κάποια φορά ένας παπάς ήθελε να μιλήσει για την Εκκλησία, και να πει ότι δεν εἶναι ανθρώπινο δημούργημα, αλλά είναι έργο του Θεού. Κουβέντιασε με τον περίφημο εντομολόγο Πάμπρ που ήταν φίλος του. Του είπε ότι δυσκολευόταν να αναπτύξει το θέμα. Ας σημειωθεί, ότι ο Πάμπρ και ο παπάς ήταν συμπατριώτες. Κατάγονταν από ένα ασήμαντο χωριουδάκι της Γαλλίας, το Σερινιάν. Ποιός το έχει ακούσει; Του λέει ο Πάμπρ:

-Λοιπόν παππούλη, θα πεις στους ακροατές σου: «Υποθέστε ότι ο Χριστός ερχόταν εδώ. Στο... Σερινιάν. Και έβγαινε έξω, έβρισκε μερικούς ανθρώπους, τους πιο απλούς στον τόπο μας. Τους έκανε τρία χρόνια, μόνος Του μια εκπαίδευση. Και μετά τους έλεγε: «Πηγαίνετε τώρα στο Παρίσι. Σταθείτε στην μεγαλύτερη πλατεία του Παρισιού. Και πείτε στους περαστικούς: ‘’Ηλθαμε να φτειάξουμε μια καινούργια θρησκεία. Να ρθείτε όλοι κοντά μας...’’. Τι θα γίνει; Πόσοι από τους καθηγητές και από τους ακαδημαϊκούς της Γαλλίας θα τους ακολουθήσουν; Πόσοι από τους περαστικούς; Και πόσοι θα γίνουν πιστοί και οπαδοί τους, πρόθυμοι να θυσιαστούν για την νέα θρησκεία;

Τώρα ας κάνουμε μια δεύτερη υπόθεση. Μεταφερόμαστε 2000 χρόνια αργότερα. Νάμαστε πάλι στη Γαλλία, στην ίδια μεγάλη πλατεία. Και ρωτάς: «Μήπως κάποια φορά, πριν 2000 χρόνια, πέρασαν από εδώ 12 χωριάτες από το Σερινιάν. Μήπως θυμόσαστε τα ονόματά τους; Μήπως ξέρετε τι έγιναν; Τι υπολογίζεις παππούλη; Θα θυμάται κανείς τίποτε;

 Μήπως όταν θα κηρύττουν οι απόστολοι, εκεί στην πλατεία, θα τους πάρουν με τις λεμονόκουπες; Και για λίγες μόνο μέρες, θα γελάνε εις βάρος τους; Μετά από ένα δεκαπενθήμερο, δεν θα έχουν για πάντα λησμονηθεί; Και φυσικά μετά από αιώνες δεν θα υπάρχει άνθρωπος που θα υποψιάζεται ότι έγινε ποτέ τέτοιο γεγονός».

Με τέτοιες προϋποθέσεις ξεκίνησαν οι άγιοι απόστολοι. Και επιπλέον, κατάγονταν από το πιο μισητό εκείνη την εποχή γένος στον κόσμο. Των Ιουδαίων. Αλλά μέσα τους, ενεργούσε κάποιος Άλλος.

Είπαμε προηγουμένως ότι 600 χρόνια προ Χριστού, έλεγε ο προφήτης Αββακούμ: «Επιβήση επί τους ίππους σου και η ιππασία σου σωτηρία». Όχι το τρέξιμο το δικό τους, αλλά συ, η ιππασία σου, είναι σωτηρία. Και να το αποτέλεσμα: Ζούμε στον 21ο αιώνα και το Ευαγγέλιο προχωρεί θριαμβευτικά σε όλο τον κόσμο περισσότερο από κάθε άλλη εποχή. Και υπάρχουν μερικά μεγάλα πνεύματα της σύγχρονης εποχής που λένε: «Το μέλλον ανήκει στον Χριστό και ιδιαίτερα στην Ορθόδοξο Εκκλησία». Χωρίς να είναι ορθόδοξοι αυτοί που τα λένε.

Γιατί αναλύοντας τα πράγματα, βλέπουν ότι το σωστό πνεύμα του Χριστού και η σωστή παράδοση, που ελευθερώνει τον άνθρωπο από εκείνα τα σύνδομα του πολιτισμού που τον ταλαιπωρούν και τον εξουθενώνουν, είναι μόνον η παράδοση, η πίστη, η θεολογία και η πνευματική ζωή της Ορθοδόξου Εκκλησίας.

Ας συνεργαστούμε με τον Χριστό

Ο Χριστός, ανέδειξε εκτός τους 12 και άλλους 70 αποστόλους. Οι δώδεκα συμβολίζουν τους αρχιερείς. Οι αρχιερείς έχουν την θέση των δώδεκα αποστόλων στην Εκκλησία. Και οι εβδομήκοντα είχαν την θέση που έχουν σήμερα στην Εκκλησία οι πρεσβύτεροι.

Μια από τις παραδόσεις του Χριστού είναι ότι είπε στους μαθητές του:

-Πηγαίνετε να κηρύξετε στα μέρη που δεν πηγαίνω εγώ. Να πάτε να κηρύξετε το Ευαγγέλιο εξ’ ονόματός μου. Σαν να ήμουν εγώ. Και πρόσθεσε:

-Στο όνομά μου, και με την δύναμή μου, θα θεραπεύετε αρρώστους, θα αναστήσετε νεκρούς, θα βγάλετε δαιμόνια. «Δωρεάν ελάβετε, δωρεάν δότε».

Γιατί;  Γιατί η χάρη του Θεού είναι τόσο μεγάλο πράγμα, που δεν εξαγοράζεται με τίποτε. Με αυτό τον τρόπο και με την δύναμη του Χριστού που ζει και ενεργεί μέσα στην Εκκλησία, στο κήρυγμα και στις ενέργειες τις αγιαστικές των αρχιερέων και ιερέων, προχωρεί ο Χριστός στο σύγχρονο κόσμο καλπάζοντας. Και αφού εμείς οι κληρικοί του σήμερα έχουμε την θέση των αποστόλων του, ισχύει το λόγιο του προφήτου: «Επιβήση επί τους ίππους σου και η ιππασία σου σωτηρία».

Αρκεί να καθόμαστε φρόνιμα για να σταθεί πάνω μας ο Χριστός. Γιατί υπάρχουν μερικά άλογα ζόρικα και ιδιότροπα που δεν δέχονται κανένα «πάνω στο κεφάλι τους». Ούτε τον πράο και ήσυχο Ιησού Χριστό.

Να παρακαλείτε λοιπόν αδελφοί τον Χριστό, σήμερα που είναι η μνήμη των αγίων αποστόλων, και να προσεύχεσθε για μας τους ταπεινούς δούλους του, να στεκόμαστε φρόνιμα μπροστά στον Χριστό.

Για να μπορέσει να σταθεί πάνω μας, δηλαδή να θελήσουμε να τον έχουμε πάνω από το κεφάλι μας!

Και εμείς να τρέχουμε με τα πόδια μας,

και με το στόμα μας να μιλούμε

και με τα χέρια μας να ευλογούμε...

Και μέσα από όλα αυτά, να ενεργεί ο άγιος και παντοδύναμος Θεός και ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός, η σωτηρία του κόσμου.

Ώστε ει δυνατόν, να μην μείνει κανένας έξω από την Βασιλεία Του. Αμήν.-

Πηγή: Ι. Μ. Πρ. Ηλιού