..Η επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος... - Χρήστος Γιανναράς

Η επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος δεν είναι μια μαγική προσθήκη ικανοτήτων και χαρισμάτων στον άνθρωπο. Είναι μια απελευθέρωση των δυνατοτήτων της ζωής που δεν έχει τίποτα το άλογο και "υπερφυσικό". Το Πνεύμα επιφοιτά στη φύση μας μεταβάλλοντας όχι το λόγο της φύσης (αυτό που είναι η φύση μας), αλλά τον τρόπο υπάρξεώς της, τον τρόπο συστάσεως της υπόστασής μας. Δεχόμενοι το Πνεύμα του Θεού παύουμε να υπάρχουμε αντλώντας υπόσταση από την αναγκαιότητα  της βιολογικής διαδοχής και της αυτονομημένης ατομικότητας. Υπάρχουμε επειδή το θέλημα της αγάπης του Θεού ζωοποιεί και συνιστά και υποστασιάζει το είναι μας. Αυτή η ελευθερία από τη φυσική αναγκαιότητα και ο συντονισμός της ύπαρξής μας με το ζωοποιό θέλημα του Θεού έχει ως οργανικό αποτέλεσμα όλα τα "σημεία" που αναφέρει η Γραφή στη ζωή του Χριστού και των Αποστόλων-¨σημεία¨ που τα ζει αδιάκοπα η Εκκλησία και στα πρόσωπα των αγίων της.

 Οι θεραπείες των ασθενών και η γλωσολαλία και η θεολογική σοφία και όποια άλλα χαρίσματα, είναι οι καρποί της αναγέννησης του ανθρώπου ¨εν Αγίω Πνεύματι"¨. Όπως στη γέννηση του ανθρώπου είναι μια θαυμαστή έκπληξη οι πρώτες εκδηλώσεις της ζωής: η πρώτη ανάσα και το πρώτο κλαυθμίρισμα, και αργότερα το πρώτο χαμόγελο και η έκφραση στο βλέμμα και οι πρώτες λέξεις που αρθρώνει το βρέφος- θαυμαστές αλλά και αυτονόητες  φανερώσεις της προσωπικότητας που γεννιέται- έτσι θαυμαστοί, αλλά και αυτονόητοι είναι και οι καρποί της αναγέννησης του ανθρώπου "εν Αγίω Πνεύματι". Κι αν δεν γίνονται πάντοτε φανεροί αυτοί οι καρποί,  δεν είναι γιατί το Πνεύμα χορηγείται με ποσοτικές διαφοροποιήσεις-¨ου γαρ εκ μέτρου δίδωσιν ο Θεός το Πνεύμα"(Ιω.3,34)-, αλλά γιατί είναι διαφοροποιημένες οπωσδήποτε οι αντιστάσεις θανάτου που αναπτύσσει η ελευθερία μας.

Χρήστος Γιανναράς

ΒΡΥΕΝΙΟΣ