Ὄχι ἁπλῶς γονεῖς, ἀλλά Ὀρθόδοξοι χριστιανοί γονεῖς

Ὄχι ἁπλῶς γονεῖς, ἀλλά

Ὀρθόδοξοι χριστιανοί γονεῖς

Οἱ ἄνθρωποι σήμερα, ἀπό τή στιγμή πού γίνονται γονεῖς, στήν πλειοψηφία τους στρέφονται στό πῶς θά ντύσουν, θά ταΐσουν καί θά μορφώσουν τά παιδιά τους, γιά ἕνα «ἀξιοπρεπές – κερδοφόρο» ἐπάγγελμα. Ἔχετε ἀκούσει νά προβληματίζονται γιά τό πῶς θά θρέψουν τίς ψυχές τῶν παιδιῶν;

Τό κάθε παιδί πρέπει νά διαπαιδαγωγεῖται, γιά νά γίνει Θεός «κατά χάριν», ὅσο ὑπερβολικό κι ἄν ἀκούγεται αὐτό. Μέσα στήν ξηρασία καί τή σύγχυση τῶν διαφόρων παιδαγωγικῶν συστημάτων, προβάλλει ἡ αἰώνια καί μοναδική παιδαγωγική τοῦ Εὐαγγελίου.

 Ἡ χριστιανική ἀγωγή πρέπει ν’ ἀρχίζει ἀπό τή βρεφική ἡλικία, ἀφοῦ τά πρῶτα πέντε μέ ἕξι χρόνια τοῦ παιδιοῦ εἶναι ἀποφασιστικά γιά ὁλόκληρη τήν ὑπόλοιπη ζωή του. Ἀπό τή μητέρα – ὄχι ἀπό τή νταντά – πρέπει τό παιδί νά γνωρίσει τόν Θεό.

Στόχοι ἐπίτευξης τῆς χριστιανικῆς ἀγωγῆς στά παιδιά εἶναι:

Ἡ ὑπακοή. Ὅποιος θέλει νά ἔχει ὑπάκουα παιδιά πρέπει ὁ ἴδιος νά σέβεται κάθε ἀναγνωρισμένη αὐθεντία, ἀρχή καί νόμο. Τέτοιες αὐθεντίες εἶναι ὁ Θεός, ἡ Ἐκκλησία καί ἡ Πολιτεία, καί νόμοι εἶναι οἱ νόμοι τοῦ Θεοῦ, τῆς Ἐκκλησίας καί τῆς Πολιτείας. Ἡ χαλιναγώγηση τῆς παιδικῆς ἰδιοτροπίας καί τοῦ πείσματος δίνει τούς καρπούς τῆς ὑπακοῆς.

Ἡ ἀποφυγή τοῦ ψεύδους. Τήν ἀγάπη γιά τήν ἀλήθεια ἔβαλε στήν ψυχή τοῦ παιδιοῦ ὁ ἴδιος ὁ Θεός. Ἄρα νά μάθουν τά παιδιά ν’ ἀγαποῦν τήν ἀλήθεια, ἔχοντας τή σκέψη τους στόν Θεό, πού εἶναι ἡ Ἀλήθεια. Τό ψέμα τό ἐπινόησε ὁ διάβολος, καί ὅποιος λέει ψέματα εἶναι ἱκανός καί νά κλέψει καί νά ἀπατήσει.

Ἡ καλλιέργεια τῆς ἠθικῆς. Νά συνηθίζετε τά παιδιά στόν σωματικό κόπο καί στήν προσπάθεια. Μακριά ἡ λαιμαργία. Προσοχή στά βιβλία, περιοδικά και γενικά σέ ὅλα τά ἐρεθίσματα πού τά παιδιά ἔχουν ἀπό τά ἀντικείμενα πού βρίσκονται στό σπίτι. Παρακολουθεῖτε τίς φιλίες τῶν παιδιῶν καί προσέξτε τούς συγγενεῖς, συνεργάτες, ὑπαλλήλους καί οἰκιακές βοηθούς.

Ὁ περιορισμός τοῦ ἐγωισμοῦ. Πρῶτα ἐκδηλώνεται μέ τή ματαιοδοξία στά ροῦχα καί μετά μέ τόν πλοῦτο ἤ τό ἀξίωμα τῶν γονιῶν. Οἱ συνετοί γονεῖς νά τούς ἐμπνεύσουν τήν πεποίθηση ὅτι ὁ Θεός προσέχει τήν ἀρετή καί τήν τιμιότητα, καί ὄχι τά πλούτη. Ἐπιπλέον, νά μάθουν τά παιδιά ν’ ἀποφεύγουν τήν ἁμαρτία, ἐπειδή ὁ Θεός λυπᾶται μέ αὐτά, και ὄχι ἀπό τόν φόβο τῆς τιμωρίας. Νά τά διδάξετε πόσο εὐάρεστη στόν Θεό εἶναι ἡ ταπεινοφροσύνη καί πόσο ὁ Θεός ὑψώνει τόν ταπεινό. Ὄχι ἁπλῶς γονεῖς, ἀλλά Ὀρθόδοξοι χριστιανοί γονεῖς  

Ἡ ἔλλειψη τῆς πλεονεξίας. Οἱ γονεῖς, εἴτε ἐν γνώσει εἴτε ἐν ἀγνοίᾳ, σπέρνουν στήν ψυχή τῶν παιδιῶν τό πάθος τῆς πλεονεξίας. Τά παιδιά ἀκοῦνε μόνο γιά μισθούς, ἔσοδα, κέρδη, καί ὅτι τά χρήματα στόν κόσμο εἶναι πάνω ἀπ’ ὅλα. Πρέπει νά μάθουν νά μοιράζονται μέ τούς ἄλλους ὅ,τι ἔχουν. Νά δίνουν ἐλεημοσύνη, μέ τήν πεποίθηση ὅτι αὐτό πού δίνουν στόν πτωχό εἶναι σάν νά τό παίρνει ὁ ἴδιος ὁ Χριστός.

Ἡ ἀπομάκρυνση ἀπό τόν φθόνο. Τά παιδιά πιθανόν νά θλίβονται, ὅταν εὐτυχοῦν οἱ γύρω τους, καί νά χαίρονται, ὅταν ὑποφέρουν. Ὁ φθόνος εἶναι ἐλάττωμα πού δηλητηριάζει τή ζωή τους. Μήν προκαλεῖτε οἱ γονεῖς, μέ τή συμπεριφορά σας, τή ζήλεια.

Τό μέτρο στή χρήση τῶν ὑπολογιστῶν. Τά παιδιά δέχονται μιά συνεχῆ πλύση ἐγκεφάλου ἀπό τήν τηλεόραση, τά βιντεοπαιχνίδια, τόν ἠλεκτρονικό ὑπολογιστή, κ.ἄ. Ἔτσι, δέν μποροῦν νά προσαρμοστοῦν στή ζωή καί νά ξεχωρίσουν τό πραγματικό ἀπό τό φανταστικό, τό ἀληθινό ἀπό τό ψεύτικο. Πέραν τῶν ἐλέγχων πού (πάντα μέσα σέ λογικά πλαίσια καί ὄμορφο τρόπο) εἶναι ἀπαραίτητο νά γίνονται ἀπό ἕναν ὑπεύθυνο γονέα, καθώς καί τῶν συζητήσεων σέ μιά οἰκογένεια, τό μοναδικό στήριγμα γιά ἕνα παιδί πού τό κρατάει σέ ἀσφαλῆ μονοπάτια εἶναι ὁ Χριστός. Ἐάν ἀγαπήσουν τόν Χριστό, δέν θά ρωτοῦν «γιατί;». Διότι χωρίς Χριστό τίποτα δέν παίρνει ἱκανοποιητική ἀπάντηση. Χωρίς Χριστό ὅλα μένουν σέ μιά ψευτοηθική καί στό ἐκνευριστικό «ἔτσι πρέπει». Καί τόν ἔφηβο αὐτή ἡ ἀπάντηση δέν τόν πείθει. Μέ τόν Χριστό τό παιδί θά ἔχει ἀρχές, θά ἀναγνωρίζει τό σωστό καί τό λάθος καί θά βοηθάει καί τούς φίλους του. Ἀκόμη κι ἄν πέσει σέ σφάλμα, ἡ πίστη πού θά ἔχει μέσα του καί ἡ διαρκής προσευχή τῶν γονέων θά τό ξαναφέρουν στόν σωστό δρόμο.

Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος γιά τήν ἀνατροφή τῶν παιδιῶν ἑστιάζει στούς γονεῖς κι ὄχι στά παιδιά, ἀντίθετα μέ τή δική μας μεθοδολογία, πού βάζει στόχο τό παιδί κι ὄχι τούς ἑαυτούς μας. Ὁ Ἅγιος προσπαθεῖ νά φέρει τούς γονεῖς στόν σωστό δρόμο, καί ἀπό ἐκεῖ καί πέρα θεωρεῖ αὐτονόητη ἤ τουλάχιστον ἀνετότερη τή συμπόρευση τῶν παιδιῶν μέ τούς γονεῖς. Κάθε παιδί πρέπει νά μεγαλώνει μέσα σέ μιά οἰκογένεια πού προσεύχεται, πιστεύει, ἀσκεῖται στίς ἀρετές, ἀγαπᾶ τούς ἄλλους, σέβεται ὁλόκληρη τή φύση καί συγκινεῖται εὐχάριστα ἀπό κάθε τι ὄμορφο πού μᾶς περιβάλλει.

Κύκλοι Μητέρων « Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος»

Πηγή: Περιοδικό Σύνδεσμος Μάϊος 2109