Αναστάσιος: Δημοσίευση ανοικτής επιστολής του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πισιδίας κ. Σωτηρίου για το Ουκρανικό.

Κυριακή 29 Σεπτεμβρίου 2019

Δημοσίευση ανοικτής επιστολής του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πισιδίας κ. Σωτηρίου για το Ουκρανικό.

Δημοσίευση ανοικτής επιστολής

του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πισιδίας κ. Σωτηρίου

για το Ουκρανικό.

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πισιδίας κ. Σωτήριος, απηύθυνε ανοικτή επιστολή προς τους παραλήπτες της «ανοικτής επιστολής για το Ουκρανικό», την οποία καλούνται να υπογράψουν, για να σταλεί στον Μακαριώτατον Αρχιεπίσκοπον Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ.κ. ΙΕΡΩΝΥΜΟΝ και όλους τους Σεβασμιωτάτους Μητροπολίτες της Εκκλησίας της Ελλάδος.

Αγαπητοί εν Κυρίω αδελφοί και αδελφές,

Μου έστειλαν εδώ στο Μοναστήρι στην Κορέα, όπου εγκαταβιώ, το γράμμα που λάβατε και σεις και καλείσθε να υπογράψετε. Ο συντάκτης του γράμματος αυτού σας καλεί να συμφωνήσετε και να υπογράψετε ένα κείμενο, για τις θέσεις του οποίου πρέπει να έχετε γνώση των Ιερών Κανόνων, της δογματικής διδασκαλίας και της Ιστορίας της Ορθοδόξου Ανατολικής Εκκλησίας.

Απορώ πώς ο συντάκτης της επιστολής, δίκην Δημοψηφίσματος, παρακινεί τον ευσεβή Ελληνικό λαό σε τέτοια ενέργεια! Και ο κάθε ευσεβής Χριστιανός καλείται να το υπογράψει, για να διαφωτίσει (!) τον Αρχιεπίσκοπο και όλους τους Μητροπολίτες, ποια απόφαση πρέπει να πάρουν, λες και όλοι αυτοί που ασχολούνται σε όλη τους τη ζωή με τα θέματα αυτά, δεν γνωρίζουν τίποτε από Ιερούς Κανόνες, δεν αισθάνονται την αρχιερατική τους ευθύνη και έχουν ανάγκη από ένα υποβολιμαίο κείμενο να τους διαφωτίσει και ποδηγετήσει στις αποφάσεις τους, για ένα τόσο σοβαρό εκκλησιαστικό πρόβλημα.

Και είναι θλιβερό, ένα πρόσωπο, που ασφαλώς αγαπά την Εκκλησία, να καταφέρεται, κατά τρόπον αντιδεοντολογικό και αντιεκκλησιαστικό, εναντίον του Οικουμενικού Πατριάρχου και των περί Αυτόν. Και για να δώσει εγκυρότητα στην πολεμική του αυτή επιδιώκει να συμπαρασύρει και ευλαβείς πιστούς να συνυπογράψουν τις αυθαίρετες και λανθασμένες απόψεις του.

Αδελφοί μου, νομίζω ότι το Ουκρανικό δεν είναι το κύριο θέμα του συντάκτη της επιστολής. Ο άνθρωπος, ως φαίνεται, θεωρεί τον εαυτό του αυθεντία επί παντός θεολογικού και εκκλησιαστικού θέματος. Αυτός νομίζει ότι είναι ο αυθεντικός ερμηνευτής των Ιερών Κανόνων. Τί ξέρει ο Οικουμενικός Πατριάρχης, ο Αρχιεπίσκοπος και οι Μητροπολίτες! Αυτός πρέπει να τους διδάξει τί πρέπει να κάνουν! Και επειδή ασθάνεται ότι αν εμφανιστεί μόνος του, με λίγους μόνον συνιδεάτες του δεν θα εισακουστεί, επιδιώκει να εκμεταλλευτεί την ευλάβεια και την προσήλωση των πιστών στους θεσμούς της Εκκλησίας, για να ισχυροποιήσει τις θέσεις του με την υπογραφή όσων το δυνατόν περισσοτέρων οπαδών.

Προσέξετε αδελφοί μου. Μην πέσετε στην παγίδα και γίνετε συνυπεύθυνοι στην ενίσχυση φανατικών δυνάμεων. “Ο θρησκευτικός φανατισμός είναι το χειρότερον είδος φανατισμού“, μας δίδασκε στη Θεολογική Σχολή ο αείμνηστος Β. Στεφανίδης, Καθηγητής Εκκλησιαστικής Ιστορίας.

Επειδή το Ουκρανικό θέμα από ετών με απασχολεί, θα ήθελα να σας πώ μερικά πράγματα που ο ίδιος εβίωσα και διεπίστωσα.

Στα ογδόντα μου χρόνια μού ανετέθη η διαποίμανση της Μητρόπολης Πισιδίας και της ευρύτερης περιοχής Ατταλείας, Αλάγιας κλπ. Μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, χιλιάδες ρωσσόφωνοι αναζήτησαν καλύτερες συνθήκες ζωής στην περιοχή της Ατταλείας. Σήμερα υπολογίζονται σε 116.000. Ανοίξαμε Εκκλησίες στην Αττάλεια και Αλάνια. Άρχισαν να προσέρχονται πιστοί από διάφορες Ορθόδοξες χώρες. Ένας μεγάλος αριθμός από τους εκκλησιαζομένος ήσαν Ουκρανοί, οι οποίοι στην πατρίδα τους είχαν βαπτιστεί σε Ναούς που υπάγονταν στην αποκαλουμένη “σχισματική Ουκρανική Εκκλησία”. Για τον λόγον αυτόν δεν τους κοινωνούσαμε. Το ίδιο πρόβλημα είχαν οι Ουκρανοί αυτοί και σε άλλες περιοχές. Ετέθη πρόβλημα: Τι θα γίνει με όλους αυτούς τους ταλαιπωρημένους ανθρώπους, που, παρ’ όλους τους επί δεκαετίες διωγμούς του κομμουνιστικού καθεστώτος, κατόρθωσαν να διατηρήσουν την Ορθόδοξη Πίστη τους και τώρα αντιμετώπιζαν τον αποκλεισμό από το Σώμα της Ορθοδόξου Εκκλησίας; Και δεν ήταν λίγοι. Στα 40 και πλέον εκατομμύρια του πληθυσμού της Ουκρανίας, οι “σχισματικοί” -με τις 10.000 περίπου Ενορίες- υπερέβαιναν τον πληθυσμό της Ελλάδος! Για σκεφθείτε το! Τόσα εκατομμύρια Ορθόδοξοι αποκομμένοι από το Άγιο Σώμα της Εκκλησίας! Και ποιό ήταν το μεγάλο αμάρτημά τους για να αποκοπούν από την Ορθοδοξία; Το ότι μετά την απελευθέρωσή τους από το κομμουνιστικό καθεστώς, που τους είχε επιβάλει η Μόσχα, και την εθνική τους ανεξαρτησία, ήθελαν και αυτοί, όπως οι άλλοι ορθόδοξοι λαοί, (Βουλγαρία, Σερβία ακόμη και η Αλβανία, με πολύ μικρότερο αριθμό Ορθοδόξων πιστών), την αυτοκεφαλία της Εκκλησίας της Ουκρανίας. Οι προσπάθειες ετών του Οικουμενικού Πατριαρχείου για την λύση του Ουκρανικού προβλήματος, σε συνεργασία με το Πατριαρχείο Μόσχας, απέβησαν άκαρπες. Τι έπρεπε λοιπόν να γίνει; Να παραμένουν εσαεί τα εκατομμύρια αυτά των Ουκρανών Ορθοδόξων πιστών αποκομμένα από την Ορθοδοξία; Και η Αγία και Ιερά Σύνοδος του Πατριαρχείου προχώρησε, μετά από επισταμένη μελέτη, στην άρση του σχίσματος και επανένωσε όλους αυτούς τους αδελφούς μας με την Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία.

Αλλά αυτό, αντί να χαροποιήσει όλους, ενόχλησε σφόδρα όχι μόνον τον Πατριάρχη Μόσχας αλλά – τι παράδοξον; – και κάποιους Έλληνες, οι οποίοι για δικούς τους λόγους εχθρεύονται το Οικουμενικό Πατριαρχείο και έθεσαν σκοπό της ζωής τους να το πολεμούν. Και τί υποκρισία! Διακηρύττουν ότι αγαπούν και σέβονται το Πατριαρχείο και επειδή “τους έφαγε ο καημός” για το Πατριαρχείο, καταδικάζουν τις ενέργειές του! Και αποφαίνονται στο γράμμα που σας έστειλαν να υπογράψετε:

Παράγραφος 9. “Ἡ περιοχὴ τῆς Οὐκρανίας (στὶς ἐκκλησιαστικὲς πηγὲς ἀναφέρεται κυρίως ὡς Μικρὰ Ρωσία) ἀπὸ τὸ 988 μ.Χ. μέχρι τὸ 1686 μ.Χ. ὑπαγόταν στὸν Οἰκουμενικὸ Θρόνο. Μὲ τὴν Πατριαρχικὴ Πράξη τοῦ Πατριάρχου Διονυσίου Δ ́ ὑπήχθη κανονικῶς στὸ Πατριαρχεῖο Μόσχας.”

Καλά, τόσο στραβούς θεωρεί ο συντάκτης του γράμματος τον Πατριάρχη και τους 12 Συνοδικούς Αρχιερείς του Οικουμενικού Πατριαρχείου, που να μη μπορούν να καταλάβουν τί τέλος πάντων γράφει αυτή η Πατριαρχική Πράξη, που είναι καταχωρημένη στα Αρχεία του Οικουμενικού Πατριαρχείου; Αλήθεια, ο συντάκτης της επιστολής πήγε και διάβασε στο Πατριαρχικό Αρχειοφυλακείο την Πατριαρχική Πράξη και έβγαλε αυτό το συμπέρασμα; Μήπως παρ’ όλη την ευφυΐα του, άλλα διάβασε και άλλα κατάλαβε; Είναι αυθαίρετη η άποψή του ότι: “Μὲ τὴν Πατριαρχικὴ Πράξη τοῦ Πατριάρχου Διονυσίου Δ´ ὑπήχθη κανονικῶς στὸ Πατριαρχεῖο Μόσχας.” Είναι μεγάλο το λάθος του. Όπως λάθος είναι και όλα τα συμπεράσματα που εξάγει από αυτή τη λανθασμένη βάση του. Δεν αναγράφεται τίποτε στην Πατριαρχική αυτή Πράξη περί κανονικής υπαγωγής της Εκκλησίας της Ουκρανίας στο Πατριαρχείο Μόσχας. Λυπάμαι για τον συντάκτη τού προς υπογραφήν γράμματος, που η έχθρα του προς το Οικουμενικό Πατριαρχείο τον ώθησε στην διαστρέβλωση του περιεχομένου της Πατριαρχικής Πράξης του αοιδίμου Πατριάρχη Διονυσίου Δ΄.

Η προσπάθεια του συντάκτη του γράμματος να κατηγορήσει το Οικουμενικό Πατριαρχείο για σωρεία παραβάσεων των Ιερών Κανόνων τον ώθησε στο να γράψει και τα εξής:

Παράγραφος 7α “Εἶναι δυνατὸν νὰ τῆς ἐπιβληθεῖ μὲ τὴ βία, ἢ νὰ τιμωρηθεῖ ἐπειδὴ δὲν ἀποδέχθηκε;” Μα, προς Θεού! Πού στηρίζει τον ισχυρισμό του αυτόν, ότι, δηλαδή, το Οικουμενικό Πατριαρχείο επιβάλλει βία και τιμωρεί τους υπό τον Μητροπολίτην Κιέβου Ονούφριον Αρχιερείς και πιστούς της Ουκρανίας: Όλοι όσοι ανήκουμε στο Οικουμενικό Πατριαρχείο συνεχίζουμε να αγαπούμε και να δεχόμαστε ως αδελφούς μας όλους τους Ορθοδόξους Κληρικούς και λαϊκούς της Ουκρανίας, φυσικά και τους υπό τον Μητροπολίτη Ονούφριο, όπως επίσης και όλους τους Ρώσσους, από τον Πατριάρχη Μόσχας μέχρι και τον τελευταίο πιστό. Σε όλες δε, τις θείες Λειτουργίες που παρίσταται ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, όπως πάντοτε, μνημονεύεται το όνομα του Μακαριωτάτου Πατριάρχου Μόσχας και πάσης Ρωσσίας Κυρίλλου.

Επειδή ο συντάκτης της επιστολής στηρίζεται σε λανθασμένη βάση, δεν ευσταθούν και τα παρακάτω που γράφει περί τιμωρίας του Πατριαρχείου Μόσχας και περιφρονήσεως της υπό τον Μητροπολίτη Ονούφριο Εκκλησίας της Ουκρανίας από το Οικουμενικό Πατριαρχείο.

Παράγραφος 16. “Δὲν μποροῦμε μὲ κανένα τρόπο νὰ δικαιολογήσουμε τὴ χορήγηση τῆς αὐτοκεφαλίας ὡς τιμωρία πρὸς τὸ Ρωσικὸ Πατριαρχεῖο γιὰ τὴν «ἀλαζονεία», τὶς «ἀντιεκκλησιαστικὲς ἐνέργειες», τὶς «ἀταξίες», τὴν «ἐκκοσμίκευση» κοκ… Σὲ τελικὴ ἀνάλυση: ὅ,τι πρόβλημα καὶ νὰ ἔχει ἡ Κωνσταντινούπολη μὲ τὴ Μόσχα πῶς τὸ θεραπεύει (;) ἀκυρώνοντας μιὰ ὁλόκληρη Σύνοδο 90 ἐπισκόπων ὡς ἀντικανονική; Πῶς περιφρονεῖ μία ὁλόκληρη Ἐκκλησία μὲ 12.000 ἐνορίες καὶ ἑκατομμύρια πιστούς.”

Τα ανωτέρω είναι αποκυήματα αρρωστημένης φαντασίας, αν όχι ηθελημένης διαστροφής της πραγματικότητας, για την έξαψη μεγαλύτερης έχθρας κατά του Οικουμενικού Πατριαρχείου.

Γράφεται επίσης στο γράμμα: Παράγραφος 17. “Στεκόμαστε μὲ μεγάλο σεβασμὸ καὶ ἐκφράζουμε τὴν ἀμέριστη συμπάθεια καὶ τὴ συμπαράστασή μας στὰ ἑκατομμύρια τῶν μελῶν τῆς κανονικῆς ἐν Οὐκρανίᾳ Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας“

Μου προκαλεί, όντως, εντύπωση η μονομερής “αμέριστη συμπάθεια και συμπαράσταση” του συντάκτη της επιστολής, μόνον προς τους υπό τον Μητροπολίτη Ονούφριο και το Ρωσσικό Πατριαρχείο πιστούς της Ουκρανίας! Δεν είδα κανένα λόγο χριστιανικής αγάπης και προς τα άλλα εκατομμύρια των Ορθοδὀξων πιστών της Ουκρανίας! Όμως ο Χριστός, ασφαλώς και γι’ αυτούς σταυρώθηκε και κάθε ποιμένας, ιδιαίτερα δε “ὁ πρῶτος τῇ τάξει” στην Ορθόδοξη Εκκλησία, ο Οικουμενικός Πατριάρχης, έχει χρέος να μεριμνήσει για την επαναφορά όλων στην Ποίμνη του Χριστού. Και αυτό ακριβώς έκανε: Επανένωσε τα εκατομμύρια των Ορθοδόξων πιστών με την Ορθόδοξία, από την οποία η Μόσχα τους είχε αποκόψει.

Επίσης εντύπωση μου προκαλεί και κάτι ακόμη: Πώς Έλληνας Ορθόδοξος έγραψε τόσες συκοφαντίες εναντίον του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου, και στην αγωνία του να υπερασπιστεί την ακριβή τήρηση των Ιερών Κανόνων δεν βρήκε την παραμικρή παραβίαση, έστω και ενός Ιερού Κανόνα από τον Πατριάρχη Μόσχας κ. Κύριλλο!

Συγκεκριμένα:

-Θεωρεί σύμφωνη με τους Ιερούς Κανόνες την απόφαση της Ρωσικής Ιεράς Συνόδου να απαγορεύει στους ανά την οικουμένη Ρώσσους πιστούς την θεία Μετάληψη σε ιερούς ναούς υπαγομένους στο Οικουμενικό Πατριαρχείο! Έχει αντιληφθεί τι ψυχικό τραυματισμό και πόσα ποιμαντικά προβλήματα έχει προκαλέσει σε πλήθη Ρώσσων πιστών η απόφαση αυτή;

-Θεωρεί σύμφωνο με τους ιερούς Κανόνες τον διορισμό Ρώσσων Αρχιερέων και Ιερέων σε πόλεις της Ασίας και της Μικράς Ασίας, όπου είναι εγκατεστημένοι Μητροπολίτες του Οικουμενικού Πατριαρχείου και καλύπτονται πλήρως οι λειτουργικές ανάγκες και των Ρώσσων πιστών, και μάλιστα, στην Κωνσταντινούπολη, την έδρα του Οικουμενικού Πατριάρχη;

Γνωρίζει άραγε ο συντάκτης της επιστολής ότι για να αποκτήσουμε ναούς χάριν των ρωσσοφώνων στην Αττάλλεια και Αλάνια, έγινα φορτικός σε συγγενείς και φίλους και σε όλους τους γνωστούς μου στην Ελλάδα, Αυστραλία, Αμερική, Καναδά κλπ. να προσφέρουν τον οβολό τους, και τώρα να προσπαθεί ο ρώσσος ιερέας, που εγκαταστάθηκε από τη Μόσχα στην Αττάλεια, να παρακινεί τους χριστιανούς να μην εκκλησιάζονται στους ναούς μας, αλλά να πηγαίνουν εκεί που λειτουργεί αυτός; “Γιατί μας πιέζουν να φύγουμε από την Εκκλησία μας; Αφού αυτή είναι η Εκκλησία μας· για εμάς έγινε!” έρχονται και μου εκφράζουν τον πόνο τους με δάκρυα οι πιστοί. Βρίσκονται επίσης σε δύσκολη θέση διότι δέχονται πιέσεις, όπως μου λένε, και από τις Διπλωματικές Ρωσσικές Αρχές.

Αισθάνομαι ότι σας κούρασα. Γι’ αυτό δεν θα αναφερθώ στα άλλα σημεία του γράμματος, ούτε θα αναλύσω την άποψή μου ότι η Εκκλησιαστική Διοίκηση της Μόσχας βρήκε αφορμή το Ουκρανικό θέμα για να θέσει σε εφαρμογή το από αιώνων γνωστό σχέδιό της για την καθιέρωση της Μόσχας ως «Τρίτης Ρώμης». Προς τούτο πρέπει να περιθωριοποιηθεί το Οικουμενικό Πατριαρχείο, (το οποίο ήδη από καιρού δεν το αποκαλεί Οικουμενικό). Έτσι, με μία απόφαση πρωτάκουστη, “κλώτσησε” την Μητέρα Εκκλησία, την χαρακτήρισε (ἄκουσον, ἄκουσον!) σχισματική, και, με όλα τα μέσα που εκείνη γνωρίζει, προσπαθεί να παρασύρει με το μέρος της και όλες τις άλλες Ορθόδοξες Εκκλησίες.

Αυτά ήταν αναμενόμενα για όσους παρακολουθούμε από την δεκαετία του ’40 τα τεκταινόμενα. Εκείνο όμως που δεν περίμενα και με εκπλήττει είναι το ότι υπάρχουν κάποιοι Ορθόδοξοι Έλληνες κληρικοί και λαϊκοί και κάποια ελληνικά δημοσιογραφικά πρακτορεία, που προβάλλουν με πηχιαίους τίτλους την ρωσσική προπαγάνδα σε βάρος του μαρτυρικού Οικουμενικού Πατριαρχείου! Αυτό βαθύτατα με θλίβει…

Είθε ο Κύριος, που ζωογονεί την Εκκλησία Του, να παύσει τα σχίσματα και τις διαιρέσεις και να της χαρίσει την ενότητα και την ειρήνη.

Ο καθένας μας είθε να έχει καλήν απολογίαν ενώπιον του φοβερού βήματος του Χριστού!

Αγαπητοί μου, τα ανωτέρω σας έγραψα, αισθανόμενος το χρέος μου ως ταπεινού Επισκόπου της Εκκλησίας του Χριστού, για να σας προφυλάξω, κατά το δυνατόν, από ενέργειες που θα βαρύνουν την ψυχή σας.

Με πολλή αγάπη Χριστού,

+ Ὁ Πισιδίας Σωτήριος

Ιερά Μονή Μεταμορφώσεως Καπιόγκ Κορέας 27 Σεπτεμβρίου 2019

17 σχόλια:

Ανώνυμος29 Σεπτεμβρίου 2019 στις 8:06 μ.μ.
Πολλοί από αυτούς που υπέγραψαν είναι φανατικοί που δεν ερευνούν δεν τους ενδιαφέρει η πραγματικότητα αλλά ακούν μόνο τον «γκουρού» τους που τους κατευθύνει.
ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις
Ανώνυμος30 Σεπτεμβρίου 2019 στις 1:31 π.μ.
Ο πόνος που εκφράζει ο Πισιδίας αλλά και τα όσα αναφέρει για την περιφέρειά του με κάνουν να πιστεύω ότι έχει δίκιο.
ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις
Ανώνυμος30 Σεπτεμβρίου 2019 στις 7:13 π.μ.
Συγχωρέστε με.
Την ευχή του Πισιδίας να έχουμε, αλλά διαφωνώ μαζί του.
1.Τους σχισματικούς Ουκρανούς δεν έχουν αναγνωρίσει τα Πατριαρχεία Ιεροσολύμων και Σερβίας. Αυτοί Σεβασμιώτατε δεν είναι επίσκοποι;...Δεν γνωρίζουν;
2.Το γεγονός ότι διαφωνούμε, δε σημαίνει ότι εχθρευόμαστε τον Οικουμενικό πατριάρχη και το Πατριαρχείο.
3.Αν αναγνωριστούν άγιε Πισιδίας οι σχισματικοί, θα βγει ωφελημένο το Πατριαρχείο Μόσχας εις βάρος της Κωνσταντινούπολης...διότι το Φανάρι θα χάσει το κύρος του στην συνείδηση των ορθοδόξων.
4.Καλλιεργείτε σεβασμιώτατε τάσεις εθνοφυλετισμού.....το απαγορεύει η σύνοδος του Πατριαρχείου του 1872, υπό του Οικουμενικού πατριάρχου Ανθίμου του ΣΤ'.
5.Ο Οικουμενικός πατριάρχης μπορεί από μόνος του να προβεί σε παραχώρηση αυτοκεφάλου, μόνο εντός των ορίων δικαιοδοσίας του....εδώ ενήργησε υπερορίως.
6.Δεν μιλάμε έτσι απλά για καημένους ορθοδόξους...εντάξει για το λαό...οι επίσκοποι;...Είναι τιμωρημένοι και δεν έχουν αποκατασταθεί. Αμετανόητοι αναγνωρίστηκαν...Είναι κανονικότητα αυτό;
7.Σεβασμιώτατε..σίγουρα γνωρίζουν οι επίσκοποι...γνωρίζουν όμως κι άλλοι....οι επίσκοποι Εφ' όσον γνωρίζουν ας πράξουν ως 《επόμενοι τοις αγοις πατράσι 》,των κανόνων και της παράδοσης...ειδάλλως έχουμε φιλοπαππικού τύπου αντιλήψεις....γι'αυτό και δεν πρέπει να ομιλούν οι υπόλοιποι..... έτσι δεν ειναι;
8.Ο έλεγχος δεν αποτελεί κριτήριο ασέβειας και αντιπάθειας προς τον Πατριάρχη...αντιθέτως...αποτελεί έναν υγιή μηχανισμό του σώματος της Εκκλησίας, που σε καιρούς πειρασμού, οξύνει τις συνειδήσεις για τη διασφάλιση του δόγματος και της εκκλησιολογίας της ορθοδόξου πίστεως.
Υγιαίνετε και μακροημερεύετε.
Την ευχή σας!
π.Κ.Χ.
ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις
ORTHODOXIA ORTHO30 Σεπτεμβρίου 2019 στις 11:00 π.μ.
Ας ειμαστε πιο διαλλακτικοι με τους ομοπιστους σας παρακαλουμε!
Πιστευομεν διο και λαλουμεν!
Και ειναι αδυνατον να μη διαλαλησουμε την αληθεια για την οποια ησαν τοσο βεβαιοι οι αγιοι Πατερες-μας στις Αγιες και Οικουμενικες Συνοδους.Ηταν επιβελημενο καθηκον εκ μερους τους εναντι Του Θεου η διακηρυξη της αληθειας ως το Ευαγγελικον ''Πειθαρχειν δει Θεω μαλλον η ανθρωποις''.

Οι Αποστολοι Του Κυριου ειδαν και ακουσαν οσα Ο Χριστος τους αξιωσε να μαθουν.Και αλλοι ακουσαν και ειδαν και εμαθαν τα ιδια πραγματα,ακομα και μεταξυ των των Αποστολων και εκεινος που επαιξε αργοτερα τον ρολο του προδοτου και ομως ,οχι μονον εμεινε στις ταξεις [ΤΩΝ] ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ,αλλα προτιμησε οχι την ειληκρινη συντριβη και τον πονο της μετανοιας,αλλα την αγχονη του θανατου.Κριμα!
Ο Κυριος μας πολλες φορες εξαιτιας των αδυναμιων τους και της ολιγοπιστιας τους και την διακριση που ειχε για τον τροπο που εξελαμβαναν το εργο και την αποστολη Του,τους ελεγχε και τους επιπληττε.

Γνωριζουμε οι Ορθοδοξοι πως η Βασιλεια Του Θεου,ειναι η Παρουσια Του αγ.Πνευματος στην Εκκλησια -Του.Πως ομως?Με συνυπαρξη σχισματικων ομαδων η και αιρετικων[βλπ που μεταδωθηκαν τα αγια απο τους Ρωσους σε αιρετικους] ,οι οποιοι εχουν καταδικαστει και δεν σηκωθηκαν απο την πτωση τους αφου δεν γνωριζουν την αληθεια,αλλα οπως οπως θελουν να μετεχουν και του κοινου ποτηριου,τη στιγμη που γνωριζει η Εκκλησια μας πως οπου δεν υπαρχει ιεροσυνη,δεν υπαρχουν και μυστηρια?Η υπαρχουν?Βασει ποιων Ι.Κανονων?
Ποια ειναι η αντιστασις στη λαιλαπα του οικουμενισμου εκ μερους των Ηγετων της Εκκλησιας τοις των Πατερων ρημασι επομενοι?
Ποιο ειναι το φρικτωδες δραμα της γης,να μην κερδισουμε την αιωνια Ζωη,με το να αλωνιζουν οι αιρεσεις και τα σχισματα ενα ενα τα καστρα της Ορθοδοξιας,επειδη δεν εχουμε το σθενος να αντισταθουμε στους μεγαλους ολοι μαζι?
Αν νομιζετε μην ανεβασετε το σχολιο!
Μου φαινεται πως χρειαζομαστε αλλη μια εγκυκλιο σαν του 1848,των Πατριαρχων που να πιστοποιει το φρονημα του πιστου λαου.
Συγνωμη και παλι για την παρεμβαση!
ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις
Αθανάσιος Κοταδάκης30 Σεπτεμβρίου 2019 στις 11:03 π.μ.
Αλήθεια π.Κ.Χ. α/ Πώς «εδώ ενήργησε υπερορίως» το Πατριαρχείο, όταν το 1686 παραχώρησε το Κίεβο «τρόπω συγκαταβατικώ, οικονομικώς, επιτροπικώς τω Μοσχοβίας δια την κατέχουσαν τυραννίδα- Μέγας Πέτρος-έως ημέρας επισκέψεως θείας». Και, «Τό ἐξ ἀρχῆς ἀνυπόστατον οὐ βεβαιοῦται τῇ χρονίᾳ παραδρομῇ», κατά γενικόν ἀξίωμα τοῦ ρωμαϊκοῦ δικαίου, ἀναγνωριζόμενον καί ἀπό τούς ἱερούς κανόνας»; Επίσης. «Η Μητρόπολη Κιέβου όμως συνέχισε να βρίσκεται υπό τη δικαιοδοσία της Κωνσταντινούπολης μέχρι το 1686, κατόπιν πέρασε στη δικαιοδοσία της Μόσχας, αν και αυτό συνέβη χωρίς την ευλογία του Οικουμενικού Πατριάρχη», Κάλλιστος Γουέαρ. β/ Αν ο Πισιδίας-το Οικουμενικό Πατριαρχείο, το κατοχυρωμένο με δυο Κανόνες-των 2ης και 4ης Οικουμενικών Συνόδων- «καλλιεργεί τάσεις εθνοφυλετισμού παρά τη Σύνοδο του 1872, που φυσικά κινείται σε άλλο επίπεδο και πνεύμα, και δεν έχει σχέση με αυτά τα φαντασιοκοπήματα, το τι έκανε και κάνει το «έκγονο» αυτού Πατριαρχείο Μόσχας, πέρα από όσα έγραψε ο Καθηγητής Χ. Γιανναράς ότι καλλιεργεί, σε επικείμενη ανάρτηση θα δείτε, μάλιστα δια χειρός ακραιφνώς ρωσικής, και σε ανύποπτο χρόνο, πώς έγινε κυριολεκτικά σκόνη η αδίστακτα και ωμά εθνοφυλετική έκφραση και πορεία των πραγμάτων που πήγε να επιβάλει η Μόσχα-Τρίτη, σε αντίθεση από την ως τότε αντίστροφη βυζαντινή οικουμενική. γ/ Το πόσο αγαπάει το Οικουμενικό Πατριαρχείο και δεν εχθρεύεται τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο η γνωστή παρεούλα των «εχόντων ζήλον Θεού αλλ’ ου κατ’ επίγνωσιν», «και γαρ η λαλιά σας δήλους σας ποιεί» ! Και, «εάν ημείς σιωπήσωμεν και οι λίθοι κεκράξονται». δ/ Οι «άλλοι επίσκοποι», ποιοι είναι, η γνωστή «τετρακτύς», που μάλλον έγινε «τριακτύς»; Και αφού δεν έχουν ληφθεί αποφάσεις, γιατί προεξοφλείτε την απόρριψη; ε/ Το πιο σπουδαίο. Η Εκκλησία-Ορθοδοξία ζει διαχρονικά, άρα και νυν όλη γύρω από την Ευχαριστιακή Πράξη. Και, στο μέτρο που οι Συνοδικοί Κανόνες της εκφράζουν το καιρικό στοιχείο αυτής της ζωής, αυτό λαμβάνει υπόψη και ενεργεί. Γιατί, ας πούμε δεν κρατάτε καλόπιστα μια στάση αναμονής, αφοί μάλιστα ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος είναι στο Κανονικό Δίκαιο "πιο εγκρατής"; Στ. Τέλος, στον Άγιο Πισιδίας στέλνω ασπασμό αγάπης στο γλυκό χαμογελαστό νέο, τον ολόξανθο υπεύθυνο των «Κυκλαμίνων»-«Ζωή», δεκαετία του 50-και ασπασμό σεβασμού στο υψηλό λειτούργημα αυτού. «Και ιδού ζώμεν», ως έχει ελεήσει ο Θεός, Σεβασμιώτατε. Εύχεσθε και υπέρ ημών. Με «την αγάπην την πρώτην, ην ουκ αφήκα..,» Αθανάσιος Κοτταδάκης
ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις
Ανώνυμος30 Σεπτεμβρίου 2019 στις 11:12 π.μ.
Ειναι καλο το κειμενο του Σεβασμιωτατου, απο την δικη του πλευρα, και γραμμενο με υφος ηρεμο και αρκετα συναισθηματικο.
Αυτο που ειναι κοινο χαρακτηριστικο των αρθρων, που γραφουν οι υπερασπιστες του Αυτοκεφαλου ειναι η παντελης σιωπη για το θεμα της Αρχιερωσυνης των Σχισματικων.
Ουτε ο Αγιος Πισιδιας ουτε αλλος εχει εξηγησει με ποιον τροπο οι Σχισματικοι, οι Καθηρημενοι, οι Αυτοχειροτονητοι απεκτησαν Αρχιερωσυνη.
Το θεμα αυτο προβληματισε και τον Αγιο Ναυπακτου, ο οποιος συνεστησε στην Ιεραρχια της Εκκλησιας της Ελλαδος να ερωτηση το Πατριαρχειο με ποια διαδικασια αυτοι απεκτησαν Αρχιερωσυνη. Εγινε Αναχειροτονια ? Εγινε κατι αλλο ? Υπαρχουν επιστολες, εγγραφα, φωτογραφιες, βιντεο που να αποδεικνυουν κατι ?
Προς το παρον αυτο το θεμα καλυπτεται με πεπλο σιωπης.
ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις
Ανώνυμος30 Σεπτεμβρίου 2019 στις 11:44 π.μ.
Πολύ σωστό το σχόλιο του π. Κ.Χ.! Τώρα μόλις το πρόσεξα.

Μακάρι να είχαμε πολλούς τέτοιους ιερείς με τόσο ορθόδοξο πνεύμα!
ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις
Ανώνυμος30 Σεπτεμβρίου 2019 στις 11:45 π.μ.
Μπορεί το σχόλιο του π. Κ.Χ. να μην άρεσε στην γνωστή παρεούλα των φιλοφαναριωτών και των οικουμενιστών, αλλά αυτό μας είναι ασήμαντο.
ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις
Ανώνυμος30 Σεπτεμβρίου 2019 στις 11:47 π.μ.
"8.Ο έλεγχος δεν αποτελεί κριτήριο ασέβειας και αντιπάθειας προς τον Πατριάρχη...αντιθέτως...αποτελεί έναν υγιή μηχανισμό του σώματος της Εκκλησίας, που σε καιρούς πειρασμού, οξύνει τις συνειδήσεις για τη διασφάλιση του δόγματος και της εκκλησιολογίας της ορθοδόξου πίστεως."

Πολύ σωστό!
ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις
Νικόλαος Μεσσαλάς30 Σεπτεμβρίου 2019 στις 1:01 μ.μ.
Σεβαστέ μου π. Κ.Χ.,
Γιατί βλέπεις ὅλα τά "ἄτοπα" στό σεβαστό μας Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο, ἐνῶ ΔΕΝ ΛΕΣ ΤΙΠΟΤΑ γιά ὅσα παρά τούς Ἱερούς Κανόνες πράττει τό Πατριαρχεῖο Μόσχας;
Μέ ἀγάπη Χριστοῦ
π. Νικόλαος
ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις
Ανώνυμος30 Σεπτεμβρίου 2019 στις 3:01 μ.μ.
Πόσο πρόχειρη επιστολή...
ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις
Ανώνυμος30 Σεπτεμβρίου 2019 στις 5:01 μ.μ.
Ο π. Κ.Χ. αξίζει μόνο έπαινους για το ορθόδοξο πνεύμα του.
Πού κληρικοί τέτοιοι στις μέρες μας...
ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις
Ανώνυμος30 Σεπτεμβρίου 2019 στις 5:02 μ.μ.
"7.Σεβασμιώτατε..σίγουρα γνωρίζουν οι επίσκοποι...γνωρίζουν όμως κι άλλοι....οι επίσκοποι Εφ' όσον γνωρίζουν ας πράξουν ως 《επόμενοι τοις αγοις πατράσι 》,των κανόνων και της παράδοσης...ειδάλλως έχουμε φιλοπαππικού τύπου αντιλήψεις....γι'αυτό και δεν πρέπει να ομιλούν οι υπόλοιποι..... έτσι δεν ειναι;"

Ποιός Ορθόδοξος δεν συνυπογράφει το πιο πάνω του π. Κ.Χ. ;
Δεν νομίζω να υπάρχει κάποιος τέτοιος Ορθόδοξος.
ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις
Ανώνυμος30 Σεπτεμβρίου 2019 στις 5:45 μ.μ.

Απάντηση στον 30 Σεπτεμβρίου 2019 - 11:12 π.μ.

Η Σύνοδος ως Ανωτάτη Εξουσία είχε το δικαίωμα είτε σχισματικοί είτε καθηρημένοι είτε αυτοχειροτόνητοι ήταν οι Επίσκοποι, να τους αναγνωρίσει ή όχι. Ήταν στην κρίση της. Δεν υπάρχει στην ιστορία της Εκκλησίας ένας κανόνας πότε αναγνωρίζονται και πότε όχι, η Σύνοδος αποφασίζει κατά την κρίση της.
ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις
Ανώνυμος30 Σεπτεμβρίου 2019 στις 7:42 μ.μ.
Δεν γνωρίζω τις απόψεις του π. Νικόλαου Μεσσαλά. Θα περίμενα όμως να επαινέσαι τον π. Κ.Χ. για το ορθόδοξο σχόλιο του,30 Σεπτεμβρίου 2019 - 7:13 π.μ. , πιστό στο πνεύμα της Παράδοσης της Εκκλησίας.
ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις
Ανώνυμος30 Σεπτεμβρίου 2019 στις 9:33 μ.μ.
Περιάγουν όλα τα μέρη για την συλλογή υπογραφών. Θα πάρουν και αυτές την θέση που τους ανήκουν στην ανακύκλωση του δήμου Αθηναίων.
ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις
Ανώνυμος30 Σεπτεμβρίου 2019 στις 11:48 μ.μ.
Προς τον 30 Σεπτεμβρίου 5 - 45
Η Σύνοδος τούς ανεγνώρισε κατά την κρίση της, αλλά προηγουμένως μία άλλη Σύνοδος τούς καθήρεσε και τούς αφώρισε κατά την κρίση της.
Καί δεκατρείς άλλες Σύνοδοι ανεγνώρισαν τις Καθαιρέσεις και τους Αφορισμούς, πάλι κατά την κρίση τους. Επομένως κάτι δεν πάει καλά εδώ.
Κάποια Σύνοδος δεν έχει σωστή κρίση. Δεν μπορεί να παίρνουν αντικρουόμενες αποφάσεις και να είναι όλες σωστές.
Καί μάλλον η Σύνοδος που είναι μόνη της έχει τις λιγότερες πιθανότητες να έχη σωστή κρίση, εν σχέσει με τις Συνόδους που είναι όλες μαζί.
Καί κάτι ακόμη. Ο Επίσκοπος που καθαιρείται από μία Σύνοδο δεν έχει Αρχιερωσύνη. Αν μία άλλη Σύνοδος τον αναγνωρίση, τότε αυτός έχει ή δεν έχει Αρχιερωσύνη ? Για την μία Σύνοδο δεν έχει και για την άλλη έχει ?
Υπάρχει Αρχιερωσύνη a la carte ?
ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις

Προσθήκη σχολίου