Ἡ θέα τοῦ ζῶντος Χριστοῦ - π. Γρηγόριος Μουσουρούλης

Κ´Κυριακή

Λόγος εἰς τόν Ἀπόστολον

Ἡ θέα τοῦ ζῶντος Χριστοῦ

« Εὐδόκησεν ὁ Θεός ὁ ἀφορίσας με ἐκ κοιλίας μητρός μου καί καλέσας διά τῆς χάριτος αὐτοῦ ἀποκαλύψαι τόν υἱόν αὐτοῦ ἐν ἐμοί» (Γαλ.α´15-16)

          Ἀπό τήν πρώτη στιγμή πού ἔρχεται ὁ ἄνθρωπος στόν κόσμο, ἔχει μέσα στήν ψυχή του τόν πόθο νά γνωρίσει τόν Θεό. Πῶς ὅμως μπορεῖ νά τόν γνωρίσει τόν Θεό; Ποῦ μπορεῖ νά τόν βρεῖ; Ἐρωτήματα μεγάλα, αἰώνια καί ἀγωνιώδη. Σ᾽ αὐτά λοιπόν τά ἐρωτήματα ἔρχεται νά ἀπαντήσει τό σημερινό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Βέβαια ἐδῶ ὁ Παῦλος ὁμιλεῖ μόνο γιά τόν ἑαυτό του, λέγοντας πώς ὁ Θεός, ὁ ὁποῖος τόν ἐδιάλεξε ἀπό τότε ἀκόμη, πού ἦταν στά σπλάγχνα τῆς μητέρας του, καί τόν ἐκάλεσε μέ τήν Χάρη του κοντά Του, εὐαρεστήθηκε νά τοῦ φανερώσει μέσα στά βάθη τῆς καρδιᾶς του τόν Υἱό Του, τόν Κύριό μας Ἰησοῦν Χριστόν.

          Στήν πραγματικότητα ὅμως αὐτό πού συνέβη στόν Ἀπόστολο, ἐφαρμόζεται στίς γενικές του γραμμές καί στόν κάθε πιστό σέ ὅλους τούς αἰῶνες καί ἑπομένως μποροῦμε μέ βάση τήν περιγραφή τοῦ θείου Ἀποστόλου νά δοῦμε καί ἐμεῖς:  Ποῦ καί πῶς ἀποκαλύπτεται ὁ Θεός στόν καθένα μας.

*****

«Εὐδόκησεν ὁ Θεός ὁ ἀφορίσας  με ἐκ κοιλίας μητρός μου καί καλέσας διά τῆς χάριτος αὐτοῦ ἀποκαλύψαι τόν υἱόν αὐτοῦ ἐν ἐμοί»

          Τήν ἀπάντηση στό ἐρώτημά μας: ποῦ γίνεται ἡ φανέρωση τοῦ Θεοῦ στόν καθένα μας, τήν παίρνουμε ἀπό τά λόγια τοῦ Ἀποστόλου: «Εὐδόκησεν ὁ Θεός... ἀποκαλύψαι τόν Υἱόν αὐτοῦ ἐν ἐμοί». Εὐαρεστήθηκεν ὁ Θεός νά μοῦ φανερώσει τόν Υἱό Του μέσα μου, στά βάθη τῆς καρδιᾶς μου. «Ἐν ἐμοί», δηλαδή μέσα στό βάθος τῆς ὑπάρξεώς μου.

          Αὐτό τό «ἐν ἐμοί» τοῦ Ἀποστόλου δηλώνει κάτι τό βαθύ καί συγκλονιστικό, ἀδελφοί μου. Μᾶς δίνει νά καταλάβουμε πώς μέ τά λόγια αὐτά δέν ἀναφέρεται μόνο στό  συγκλονιστικό γεγονός, πού τοῦ συνέβη στόν δρόμο τῆς Δαμασκοῦ. Τότε πού ὁ Κύριος τοῦ φανερώθηκε μέ ἐκπληκτική λαμπρότητα. Ἐδῶ ξεδιπλώνει τήν ψυχή του καί ὁμιλεῖ γιά τή διεργασία πού ἔγινε μέσα του μετά τό θαυμαστό ἐκεῖνο ὅραμα. Ἀποτέλεσμα τῆς  διεργασίας ἐκείνης ἦταν νά τοῦ φανερωθεῖ, ὁ Κύριος στήν καρδιά του μέ ἕνα μυστικότερο ἀλλ᾽ ἐξ ἴσου οὐσιαστικό τρόπο. Καί ὄχι μόνο νά τοῦ φανερωθεῖ, ἀλλά, ὅπως λέγει σέ ἄλλο σημεῖο τῆς πρός Γαλάτας ἐπιστολῆς, καί νά μένει, νά κατοικεῖ μέσα του. «Ζῇ ἐν ἐμοί Χριστός» (Γαλ. β´20)  μᾶς βεβαιώνει. Δέν ζῶ, πλέον ἐγώ ὁ παλαιός δηλαδή ἄνθρωπος, ὁ Σαούλ, ἀλλά ζεῖ μέσα μου ὁ Χριστός. Καί τή φυσική ζωή πού ζῶ μέσα στό σῶμα μου τώρα πού ἐπέστρεψα στόν Χριστό, τή ζῶ μέ τήν ἔμπνευση καί τήν κυριαρχία τῆς πίστεως στόν Υἱό τοῦ Θεοῦ.

 Αὐτή τή ζωή ζητάει ὁ ἅγιος τοῦ Θεοῦ Ἀπόστολος καί ἀπό τούς πιστούς, ἀπό τά μέλη τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ. Καί τοῦτος ὁ πόθος, ἡ λαχτάρα καί ἡ ἅγια καί ἱερή ἀγωνία του φαίνεται ἀπό τό ὅτι,  ὅπως γράφει, προσεύχεται γι᾽ αὐτούς νά ἀξιωθοῦν νά  κατοικήσει ὁ Χριστός διά τῆς πίστεώς τους μέσα στίς καρδιές τους (Ἐφεσ. γ´17) .

          Μέ ὅλες αὐτές τίς τοποθετήσεις τοῦ μεγάλου Ἀποστόλου καταλαβαίνουμε σέ ποιό χῶρο ἀποκαλύπτεται ὁ Χριστός. Ὁ χῶρος λοιπόν στόν ὁποῖο ἀποκαλύπτεται ὁ Θεός εἶναι ὁ χῶρος τῆς καρδιᾶς μας. Ὁ Χριστός, ἀδελφοί μου, ἀποκαλύπτεται στήν καρδιά τοῦ κάθε ἀνθρώπου. Στήν καρδιά, πού εἶναι ἕνα ἀπέραντο σύμπαν μέσα μας, ἕνας κόσμος ὁλόκληρος, ἀχανής καί ἀνεξιχνίαστος. Τό σύμπαν τῆς καρδιᾶς μας εἶναι τόσο κοντά μας, ἀφοῦ κλείνεται στά περιορισμένα στήθη μας, ἀλλά καί τόσο ἄγνωστο καί ἀνεξιχνίαστο στούς περισσότερους ἀπό ἐμᾶς.

          Ὁ Θεός, νά τό ἐπαναλάβουμε, φανερώνεται στήν καρδιά τοῦ ἀνθρώπου, στό κέντρο τῶν αἰσθημάτων καί τῆς ἀγάπης μας.

          Τό ἐρώτημα τώρα εἶναι: πῶς φανερώνεται; Μέ ποιά διαδικασία γίνεται αὐτή ἡ ὑπέροχη ἀποκάλυψη.

*****

          Ὁ Ἀπόστολος μᾶς βεβαιώνει ὅτι ἡ φανέρωση τοῦ Χριστοῦ μέσα στήν καρδιά του ἦταν ἕνα δῶρο τοῦ Θεοῦ, ὁ Ὁποῖος ὄχι μόνο «εὐδόκησε», θέλησε δηλαδή μέσα στήν ἄπειρη φιλανθρωπία του νά τό κάνει, ἀλλά καί ξεχώρισε τόν Ἀπόστολο ἤδη «ἐκ κοιλίας μητρός» του, ἀπό τότε πού ὡς ἔμβρυο βρισκόταν στά σπλάγχνα τῆς μητέρας του καί τόν ἐκάλεσε διά τῆς Χάριτός Του, τότε πού τοῦ φανερώθηκε στό δρόμο πρός τήν Δαμασκό.

          Ὁ Θεός, μᾶς λέγει ὁ Ἀπόστολος στήν περίπτωσή του, εὐδόκησε, τόν ξεχώρισε καί τόν ἐκάλεσε.

Ἔχουμε λοιπόν μπροστά μας τρεῖς ἐνέργειες, μέ τίς ὁποῖες ἐκδηλώθηκε ἡ κίνηση τῆς θεϊκῆς ἀγάπης στή ζωή τοῦ μεγάλου Ἀποστόλου. Αὐτή τώρα ἡ θεϊκή κίνηση ἐπαναλαμβάνεται καί πραγματοποιεῖται στή ζωή τοῦ καθενός μας. Διότι καί γιά μᾶς «εὐδόκησε» ὁ Θεός, εὐαρεστήθηκε νά μᾶς ἀποκαλύψει τόν Υἱό Του. Καί ὄχι μόνο «εὐδόκησε», ἀλλά καί μᾶς ξεχώρισε, μᾶς ἐδιάλεξε «ἐκ κοιλίας μητρός» ἤ μᾶλλον ἀκόμη ἐνωρίτερα, πρίν κἄν ὑπάρξουμε, μᾶς ἐδιάλεξε «πρό καταβολῆς κόσμου» (Ἐφεσ. α´4), προτοῦ δημιουργηθεῖ ὁ κόσμος. Καί στήν συνέχεια μᾶς ἐκάλεσε μέ τή Χάρη του κοντά Του, στήν Ἁγία Ἐκκλησία Του.

          Ποτέ ὅμως ὁ Πάνσοφος Δημιουργός μας δέν ἀποκαλύπτει τόν Ἑαυτό Του στά πλάσματά του αὐθαίρετα. Ὁ Θεός θέλει νά τόν γνωρίσουμε. Δημιουργεῖ τίς κατάλληλες συνθῆκες, φέρνει τίς ἀνάλογες περιστάσεις, ὅμως τό ἄν θά γίνει ἡ γνωριμία, ἄν θά ἐπέλθει ἡ συμφιλίωση καί ἡ ἕνωσή μας μαζί Του ἐξαρτᾶται ἀπό τό βαθμό τῆς δικῆς μας ἀνταπόκρισης. Καί τό ἴδιο τό προαιώνιο σχέδιό Του γιά μᾶς τό ἔχει καταρτήσει μέ βάση τήν πρόγνωσή Του, γιά τό κατά πόσο θά πιστέψουμε σ᾽ αὐτό τό σχέδιο καί θά θελήσουμε ἐλεύθερα καί ἀβίαστα νά τοῦ προσφέρουμε τήν καρδιά μας.

          Ὁ Ἅγιος Θεός «πάντας ἀνθρώπους θέλει σωθῆναι»  (Α´Τιμ. β´4). Ἐπιθυμεῖ ὅλοι οἱ ἄνθρωποι νά σωθοῦν καί ὅλους νά μᾶς ἔχει αἰώνια κοντά Του. Ἐάν λοιπόν θελήσουμε κι ἐμεῖς νά ἀνταποκριθοῦμε σ᾽ αὐτή τήν ἄπειρη ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, τότε τό ἀσύλληπτα μεγάλο σχέδιό Του γιά μᾶς γίνεται πραγματοποιεῖται καί Ἐκεῖνος μᾶς ἀποκαλύπτει τόν Ἑαυτό Του καί μᾶς καθιστᾶ μετόχους τῆς δόξας καί τῆς μακαριότητάς Του.

          Ἐάν θελήσουμε. Διότι μπορεῖ καί νά ἀρνηθοῦμε, ὁπότε Ἐκεῖνος ὑποχωρεῖ, δέν μᾶς ἀναγκάζει. Ἀλλά βέβαια καί δέν ἀναγκάζεται. Ἐάν δηλαδή ἐμεῖς λέμε τάχα πώς πιστεύουμε, καί τήν ἴδια ὥρα κάνουμε συμβιβασμούς μέ τήν ἁμαρτία, Ἐκεῖνος ἀρνεῖται νά εἰσέλθει καί νά μείνει στήν καρδιά μας. Ἐάν λοιπόν δέν αἰσθανόμαστε τήν παρουσία Του μέσα μας, πρέπει νά ψάξουμε νά βροῦμε τί εἶναι αὐτό πού τόν ἐμποδίζει νά εἰσέλθει. Ἐάν κρατᾶμε κρατούμενα, ἐάν ἔχουμε ἁμαρτίες ἀνεξομολόγητες, ἐάν ἡ καρδιά μας εἶναι προσκολλημένη κάπου ἀλλοῦ, ἄς μή ξεγελᾶμε τόν ἑαυτό μας. Ὁ ἥλιος μπορεῖ κάποτε νά ἀνατείλει ἀπό τή δύση, ὁ Θεός ὅμως μέσα μας ἀποκλείεται νά φανερωθεῖ. Ὁ Θεός φανερώνεται στούς ταπεινούς ἀνθρώπους, σ᾽ ἐκείνους πού γνήσια καί εἰλικρινά τόν ἀναζητοῦν καί τοῦ προσφέρουν ὁλοκληρωτικά τήν καρδιά τους.

*****

«Εὐδόκησεν ὁ Θεός ὁ ἀφορίσας  με ἐκ κοιλίας μητρός μου καί καλέσας διά τῆς χάριτος αὐτοῦ ἀποκαλύψαι τόν υἱόν αὐτοῦ ἐν ἐμοί»

           Ἄς εὐχαριστοῦμε τόν Κύριο καί Θεό μας, ἀγαπητοί, ὁ ὁποῖος μέσα στήν ἄπειρη εὐδοκία Του μᾶς ἐξέλεξε  καί μᾶς ἐκάλεσε  νά γίνουμε παιδιά Του καί κληρονόμοι τῶν αἰωνίων Του ἀγαθῶν. Ἄς μένουμε λοιπόν πιστοί στήν κλήση μας ὡς Ὀρθοδόξων χριστιανῶν, μιά κλήση κατ᾽ ἐξοχήν προνομιούχα, προσπαθώντας νά συμμορφώνουμε κάθε φορά τή ζωή μας σέ ὅ,τι μᾶς ζητεῖ.  Ἄς ἀνταποκρινόμαστε ὁλόψυχα στήν μεγάλη ἀγάπη Του, γιά νά ἀποκαλύπτεται καί Ἐκεῖνος σ᾽ἐμᾶς καί ἔτσι νά ἑνωθοῦμε μαζί Του αἰώνια.

Ἀρχιμανδρίτης Γρηγόριος Μουσουρούλης