Η Γαλλική θρησκεία στην Ελλάδα - Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

Η Γαλλική θρησκεία στην Ελλάδα

Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

          Πρόσφατα στη Γαλλία κυκλοφορήθηκε το βιβλίο του Jean – Francois Colosimo «Η γαλλική θρησκεία» (“ La religion francaise”, ed. cerf).  Σε αυτό ο συγγραφέας περιγράφει γλαφυρά τον απηνή διωγμό που υφίστανται οι χριστιανικές αξίες στη Γαλλία κατά τα 230 τελευταία χρόνια. Πρόκειται για τον πιο μακρόχρονο διωγμό κατά των χριστιανών στην ιστορία της ανθρωπότητας, μετά από αυτούς στην αρχαία Ρώμη.

Σκοπός των διωγμών είναι να επιβληθεί στους πολίτες η «Γαλλική θρησκεία», δια του «άθεου κράτους». Στα γαλλικά ονομάζεται «L’ Etat laique»,  που κατά τον ορισμό της Γαλλικής Ακαδημίας σημαίνει «Το κράτος ξένο προς κάθε ομολογία ή θρησκευτική διδασκαλία». Στην ουσία το ουδετερόθρησκο κράτος στη Γαλλία είναι ένα επιθετικά άθεο κράτος, που επεξέτεινε την ιδεολογία του σε όλους τους τομείς της πνευματικής και κοινωνικής ζωής και επέβαλε τον άθεο παιδικό σταθμό – από τριών ετών...-, την άθεη εκπαίδευση, τις άθεες τελετές, τους άθεους νόμους (σελ. 107 του βιβλίου).

Οι κατά του χριστιανισμού ενέργειες στη Γαλλία κρατάνε αιώνες. Αφετηρία τους η Γαλλική Επανάσταση. Τα όσα διέπραξαν οι Γάλλοι Επαναστάτες  κατά το τέλος του 18^ου αιώνα είχαν συνέχεια στη Ρωσία τον 20ό αιώνα. Και οι δύο επαναστάσεις είχαν έναν ίδιο σκοπό, να εξαφανίσουν τον χριστιανισμό από την ιστορία και να τον καταργήσουν ως θρησκευτικό και πνευματικό γεγονός.

Με την επιβολή της Γαλλικής Επαναστάσεως διαπράττεται η γενοκτονία στη συντηρητική  Βανδέα και ο ναός της Παναγίας των Παρισίων μετατρέπεται σε Ναό της Λογικής. Στον μεγαλοπρεπή Ναό της προστάτιδας των Παρισίων Αγίας Γενεβιέβης γκρεμίζονται οι σταυροί από την οροφή του, αφαιρούνται τα χριστιανικά αριστουργήματα από το εσωτερικό του και αυτός διαμορφώνεται σε Πάνθεον των προσωπικοτητων της Επανάστασης και γενικά της Γαλλίας. Το παλάτι των Παπών στην Αβινιόν γίνεται στρατώνας και φυλακές και οι περισσότεροι ναοί μετατρέπονται σε στρατώνες, μουσεία, θέατρα. Το Ευαγγέλιο αντικαθίσταται από το Επαναστατικό Μανιφέστο, όπου ο Μαρά είναι ο νέος Χριστός...

Ο Κολόζιμο απαριθμεί τους αντιχριστιανικούς Νόμους, οι οποίοι επιβλήθηκαν μετά το 1789. Στις 10 Αυγούστου 1792 απαγορεύθηκε οι πολίτες να φέρουν Σταυρό, στις 12 απαγορεύθηκαν οι θρησκευτικές λιτανείες, στις 17 διατάχθηκε να αφαιρεθούν όλα τα χριστιανικά σύμβολα από τα στρατιωτικά κτίρια. Στις 24 Οκτωβρίου 1793 αντικαταστάθηκε το χριστιανικό ημερολόγιο από το επαναστατικό. Άλλαξαν οι μήνες και οι ημέρες. Της Κυριακής άλλαξαν το όνομα  και έπαυσε να είναι ημέρα αργίας. Την ίδια χρονιά, 1793, καταργήθηκε με Νόμο ο Θεός (!!!) και αντικαταστάθηκε από το «Υπέρτατο Ον». Βλέποντας την κατάσταση αυτή ο Μισελέ είπε: «Τίποτε δεν είναι πιο απαίσιο για την Επανάσταση από το να αγνοεί ότι φέρει μέσα της μια θρησκεία».

Οι διωγμοί κατά της χριστιανικής θρησκείας συνεχίστηκαν στη Γαλλία με διαλείμματα έως το 1880. Τότε, με τη χρησιμοποίηση της μεθόδου του σαλαμιού, το Γαλλικό κράτος πέτυχε να οδηγήσει στην ιδεολογική «ωρίμανση» τη Γαλλική κοινωνία, ώστε να δεχθεί το 1905 την κυριαρχία της αθεΐας. Συγκεκριμένα από τότε εντάθηκαν, με νομοθετήματα, οι αντιχριστιανικές ενέργειες και έτσι, από το 1905,  περιθωριοποιήθηκε  η Χριστιανική θρησκεία. Με τις ενέργειές του αυτές, όπως ο Κολόζιμο σημειώνει, «το Γαλλικό κράτος καταπόντισε την Εκκλησία, ώστε να φανεί φυσιολογικός ο πνιγμός της» (Σελίς 310 του βιβλίου).

Και εξηγεί ο γάλλος – ορθόδοξος χριστιανός στο θρήσκευμα – συγγραφέας ότι πάντα με νομοθετήματα: Το 1880 οι κληρικοί αποκλείστηκαν από τα ακαδημαϊκά συμβούλια, καταργήθηκε η ιδιωτική ανωτάτη εκπαίδευση και καταργήθηκαν επίσης οι στρατιωτικοί ιερείς. Το 1883 αποκλείστηκαν οι κληρικοί και οι μοναχοί ιατροί από την περίθαλψη ασθενών στα δημόσια νοσοκομεία και απαγορεύθηκε η παρουσία τιμητικών στρατιωτικών αγημάτων σε θρησκευτικές λιτανείες. Το 1884 καθιερώθηκε το διαζύγιο (Σημ. Ο ρωμαιοκαθολικισμός αρνείται το διαζύγιο) και απαγορεύθηκαν οι δημόσιες προσευχές και οι υπαίθριες θρησκευτικές τελετές. Το 1887 θεσπίσθηκε η άθεη τελετή στην κηδεία. Το 1889 οι ιερείς υποχρεώθηκαν να υπηρετούν ένα χρόνο στρατιωτική θητεία. Το 1900 καταργήθηκαν οι θρησκευτικές τελετές επί τη ενάρξει του σχολικού έτους και της δικαστικής περιόδου. Το 1901 δημεύθηκαν – κοινωνικοποιήθηκαν κατά την επίσημη κρατική ορολογία – τα έσοδα των χριστιανικών ιδρυμάτων. Το 1903 απαγορεύθηκε να υπηρετούν στα νοσοκομεία του Πολεμικού Ναυτικού μοναχές αδελφές νοσοκόμοι. Το 1904 ο νόμος της απαγόρευσης για τις  αδελφές μοναχές νοσοκόμες επεκτάθηκε σε όλο το στράτευμα Τον ίδιο χρόνο απαγορεύθηκε στους στρατιώτες να φέρουν επιστήθιο σταυρό. Το 1905 η υπηρεσία των κληρικών στο στράτευμα επιμηκύνθηκε στα δύο χρόνια..

Η συγκεκριμένη μέθοδος ιδεολογικής «ωρίμανσης»  από χρόνια χρησιμοποιείται στην Ελλάδα, με καθοδηγητές της τους λάτρεις της Γαλλικής θρησκείας. Οι περισσότεροι από αυτούς προσηλυτίσθηκαν σε αυτήν σπουδάζοντας στη Γαλλία και με τον φανατισμό των προσηλύτων ενεργούν έτσι ώστε  η Ορθόδοξη Εκκλησία  στην Ελλάδα να υποστεί ό,τι η Ρωμαιοκαθολική στη Γαλλία, δηλαδή να βυθιστεί στο περιθώριο.

Εκείνο που έχουν καταφέρει οι οπαδοί της Γαλλικής θρησκείας στη χώρα μας είναι η πολιτική εξουσία και η διανόηση να τους παίρνουν στα σοβαρά, να αποτελούν σήμερα το ιδεολογικό  κατεστημένο και να μιλούν από καθέδρας και δογματικά για θέματα που έχουν άμεση σχέση με τον ψυχισμό και την ιδιοπροσωπία των Ελλήνων. Η Γαλλική θρησκεία έχει οδηγήσει την πολιτική εξουσία και την κοινωνία της Γαλλίας σε τραγικά αδιέξοδα. Σε τέτοια αδιέξοδα επιδιώκουν να μας  οδηγήσουν οι Έλληνες λάτρεις της.

Σημειώνεται ότι τη Γαλλική θρησκεία ΟΥΔΕΝΑ άλλο Κράτος της Δύσης έχει αποδεχθεί, σύμφωνα με τα όσα τεκμηριωμένα γράφει ο Κολόζιμο. Το πρόβλημα πάντως στην Ελλάδα δεν είναι αυτοί που θέλουν να περιθωριοποιηθεί  η Ορθοδοξία και να προσηλυτιστούν οι Έλληνες στη γαλλική θρησκεία, για να «εκσυγχρονιστούν». Ούτε το πρόβλημα είμαστε οι Έλληνες. Παρά το ότι επί δεκαετίες βάλλεται η ιδιοπροσωπία μας, με τη  γλώσσα μας που πτωχαίνει, με την ιστορία μας που διαστρεβλώνεται, με τα θρησκευτικά που εξοβελίζονται, με την συστηματική μεθόδευση η εθνική μας συνείδηση να υποχωρεί ενώπιον του επελαύνοντος ωφελιμισμού και πρακτικού υλισμού, οι Έλληνες δείχνουμε εξαιρετικές αντοχές.

Το πρόβλημα είναι οι ταγοί της Εκκλησίας. Αποσβολωμένοι έμειναν όσοι προ ημερών στη Μονή Πεντέλης, άκουσαν τον Αρχιεπίσκοπο να λέγει ότι θεωρεί αναπόφευκτο τον χωρισμό της Εκκλησίας από το Κράτος! Πολλοί διερωτήθηκαν αν άκουσαν καλά. Ο Αρχιεπίσκοπος το είπε αυτό όταν κυβέρνηση δεν είναι ο ΣΥΡΙΖΑ και πρωθυπουργός ο Αλ. Τσίπρας, με τον οποίο διατηρεί άριστη σχέση, και όταν η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας δεν άλλαξε το Άρθρο 3 του Συντάγματος και δεν δέχθηκε το Κράτος να καταστεί «ουδετερόθρησκο».

Ο Αρχιεπίσκοπος έδειξε ότι αποδέχεται μοιρολατρικά αυτό που δεν είναι αποδεκτό από τη σημερινή κυβέρνηση και τη μεγάλη πλειονοψηφία του κλήρου και του λαού. Σήμερα η Εκκλησία ΟΦΕΙΛΕΙ καλόπιστα να βοηθήσει την Πολιτεία να λάβει τις σωστές αποφάσεις για την εθνική επιβίωση των Ελλήνων. Για να συμβεί όμως αυτό χρειάζεται εκ μέρους Της ζωντάνια, αγωνιστικότητα, σοβαρή και βάσιμη επιχειρηματολογία, θερμό ενδιαφέρον για το ποίμνιο. Είναι λυπηρό ότι η διοικούσα Εκκλησία βρίσκεται σε αδράνεια. Η μόνη ενεργός αντίδραση Της ήταν όταν ετέθη το θέμα των μισθών και των ασφαλιστικών και συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων των κληρικών Της...

Σημειώνεται ότι το 2018 ο Αρχιεπίσκοπος κ. Ιερώνυμος σε πανελλαδικής τηλεθέασης δηλώσεις του, παρουσία του πρώην πρωθυπουργού Αλ. Τσίπρα, δέχθηκε την αλλαγή του Άρθρου 3 του Συντάγματος, και τον χαρακτηρισμό του Ελληνικού κράτους ως «ουδετερόθρησκου». Πρόσφατα ο Αλ. Τσίπρας είπε σε συνέντευξή του ότι για τον χωρισμό Κράτους – Εκκλησίας είχε συμφωνήσει με τον Αρχιεπίσκοπο κ. Ιερώνυμο, στον οποίο απέδωσε τα εύσημα, αλλά οι σκληροπυρηνικοί της Ιεραρχίας αντέδρασαν και ο χωρισμός δεν προχώρησε. Πάντως όπως είπε ο Αλ. Τσίπρας,  εκείνος προσπάθησε...

 Ο Αρχιεπίσκοπος φαίνεται ότι εμμένει  στην τότε εκφρασθείσα πεποίθησή του, πως η συμφωνία του με τον Αλ. Τσίπρα ήταν επωφελής για την Εκκλησία. Φαίνεται επίσης ότι  τα όσα είπε στην Πεντέλη αποτελούν για αυτόν μια προσδοκία και όταν πραγματοποιηθεί ο χωρισμός Κράτους – Εκκλησίας θα δικαιωθεί... Παλαιότερα ο Αρχιεπίσκοπος ήταν κατά του χωρισμού. Μια φορά είχε πει να διεξαχθεί δημοψήφισμα και αν ο λαός το θέλει να γίνει. Μιαν άλλη φορά είχε πει  να επιστραφεί η εκκλησιαστική περιουσία και τότε συζητιέται...Μια εξήγηση για την αλλαγή του μπορεί να είναι η συναναστροφή του με τον Αλ. Τσίπρα....-