Ἀκατάβλητη ἡ ζωτικότης τῆς Ἐκκλησίας - π. Γρηγόριος Μουσουρούλης

Κυριακή τοῦ Θωμᾶ

Λόγος εἰς τόν Ἀπόστολον

Ἀκατάβλητη ἡ ζωτικότης τῆς Ἐκκλησίας

« Διά τῶν χειρῶν τῶν Ἀποστόλων ἐγίνετο σημεῖα καί τέρατα ἐν τῷ λαῷ πολλά» (Πράξ. ε ´12)

 Πανοσιολογιωτάτου Αρχιμανδρίτου Γρηγορίου Μουσουρούλη

Βρισκόμαστε, Θεοφιλέστατε, στίς πρῶτες ἡμέρες μετά τήν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου καί τήν Πεντηκοστή. Τό ΠανάγιοΠνεῦμα ἔχει μεταβάλει τίς καρδιές τῶν μαθητῶν τοῦ Χριστοῦ. Τούς ἔχει ὁπλίσει μέ θαυμαστές καί πρωτοφανεῖς δυνάμεις. Κηρύττουν, θαυματουργοῦν, ὁδηγοῦν ψυχές στόν Χριστό. Οἱ πιστοί συνάγονται «ὁμοθυμαδόν», μέ μιά καρδιά, ὅλοι μαζί στόν περίβολο τοῦ Ναοῦ τῶν Ἱεροσολύμων καί τή Στοά τοῦ Σολομῶντος.

Τό νέο πνεῦμα, τό ὁποῖο ἦλθε στόν κόσμο διά τῆς θυσίας καί τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου, δροσίζει ὁλοένα καί περισσότερες ψυχές καί ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἐξαπλώνεται καί κατακτᾶ τή γῆ. Τά «σημεῖα καί τέρατα», τά καταπληκτικά δηλαδή θαύματα πού πραγματοποιοῦνται μέ τά χέρια τῶν ἁγίων Ἀποστόλων συγκλονίζουν τίς ψυχές. Τά ἐμπόδια ὑπερνικῶνται καί ἡ Ἐκκλησία παρουσιάζει μιάν ἀκατάβλητη ζωτικότητα. Γι᾽αὐτήν τήν θαυμαστή καί ἀκατάβλητη ζωτικότητα τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ θά κάνουμε λόγο στή συνέχεια.

***

«Διά τῶν χειρῶν τῶν ἀποστόλων ἐγίνετο σημεῖα καί τέρατα ἐν τῷ λαῷ πολλά»

Τρία κυρίως εἶναι τά σημεῖα στά ὁποῖα γίνεται καταφανής ἡ ζωτικότητα τῆς ἀρχαίας Ἐκκλησίας.

Πρῶτο ζωτικό σημεῖο εἶναι ἡ δύναμη τοῦ κηρύγματος τῶν Ἀποστόλων καί τά ἀποτελέσματα τά ὁποῖα ἔφερε μεταξύ τοῦ λαοῦ. Ἐκεῖνοι πού ἀπευθύνονται στόν λαό εἶναι οἱ πρὠην ἀγράμματοι ἁλιεῖς τῆς Τιβεριάδος. Εἶναι ἐκεῖνοι τούς ὁποίους τό Πανάγιο Πνεῦμα, ὅταν ἐπεφοίτησε σ᾽αὐτούς τούς κατἐστησε πανσόφους. Ἀκόμη αὐτοί πού κηρύττουν εἶναι οἱ πρώην δειλοί. Οἰ ἄνθρωποι οἱ ὁποῖοι μόλις εἶδαν τούς στρατιῶτες καί τούς ἄλλους ἀπεσταλμένους τῶν Ἀρχιερέων τοῦ Ἰσραήλ νά συλλαμβάνουν τόν Ἰησοῦν, ἐγκατέλειψαν τόν Δάσκαλό τους καίδιασκορπίστηκαν ὁ καθένας στά ἴδια. Κηρύττουν ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι ἀκόμη καί μετά τήν Ἀνάσταση ἔμεναν κλεισμένοι στό ὑπερῶο «διά τόν φόβον τῶν Ἰουδαίων» καί οἱ ὁποῖοι μετά τήν Πεντηκοστή ὄχι μόνο ἀναδείχθηκαν γενναῖοι καί ἀτρόμητοι, ἀλλά δέχονταν μέ χαρά τό μαρτύριο. Αὐτοί λοιπόν τώρα γίνονται διαπρύσιοι κήρυκες οἱ ὁποῖοι προσκαλοῦν τά πλήθη τοῦ λαοῦ νά πιστεύσουν στόν Κύριο Ἰησοῦ.

Δέν πρέπει δέ νά μᾶς διαφεύγει ὅτι τά πλήθη αὐτά ἦταν ἀπό τούς ἀνθρώπους ἐκείνους οἱ ὁποῖοι πρίν ἀπό λίγες μέρες φώναζαν κάτω ἀπό τό Πραιτώριο τοῦ Πιλάτου ἐναντίον τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ τό «σταύρωσον αὐτόν». Καί ὅμως πολλοί ἀπ᾽αὐτούς ὅταν ἄκουσαν τό κήρυγμα τῶν Ἀποστόλων «κατανύσσονται τῇ καρδίᾳ» (Πράξ.β´37), συνέρχονται, μετανοοῦν καί ζητοῦν νά μάθουν τί πρέπει νά κάνουν γιά νά νά σωθοῦν. Καί ὅταν ἀκοῦνε ἀπό τό στόμα τοῦ Ἀποστόλου Πέτρου, ὅτι πρέπει νά μετανοήσουν, νά πιστεύσουν καί νά βαπτισθοῦν, ἡ δύναμη τοῦ κηρύγματος θριαμβεύει. Οἱ σταυρωτές τοῦ Χριστοῦ τόν ὁμολογοῦν Θεό τους. Οἱ ἄπιστοι πιστεύουν, οἱ ἁμαρτωλοί μετανοοῦν, οἱ ἀδιάφοροι συνέρχονται καί συντελεῖται πρός δόξαν Θεοῦ καί καύχημα τῆς Ἐκκλησίας ἐκεῖνο πού γράφει ὁ ἱερός Λουκᾶς στό βιβλίο τῶν Πράξεων ὅτι «μᾶλλον προσετίθεντο πιστεύοντες τῷ Κυρίῳ πλήθη ἀνδρῶν τε καί γυνακῶν.

*****

Τό δεύτερο σημεῖο στό ὁποῖο ἐκδηλωνόταν ἠ ζωτικότητα τῆς Ἐκκλησίας ἦταν τά θαύματα τά πολλά καί ἐκπλητικά τά ὁποῖα ἔκαμναν οἱ Ἀπόστολοι. Τό ἱερό κείμενο εἴπαμε, τά ὀνομάζει «σημεῖα καί τέρατα». Τά ὀνομάζει «σημεῖα» διότι φανέρωναν καί ἀποδείκνυαν, ὅτι πράγματι στούς Ἀποστόλους κατεσκήνωνεν ἡ Χάρι καί ἐπεσκίαζεν ἡ δύναμη τοῦ Ἀναστάντος Κυρίου, τήν ὁποία αὐτοί διαχειρίζονταν καί διά τῆς ὁποίας πραγματοποιοῦσαν τά θαύματα. Στά θαύματα τῶν ἁγίων Ἀποστόλων ἀποδίδει καί τόν χαρακτηρισμό «τέρατα». Τά χαρακτηρίζει δηλαδή γεγονότα ἐξαιρετικά, τά ὁποῖα προξενοῦσαν καταπληκτική ἐντύπωση στούς ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι τά ἔβλεπαν, ὥστε νά λένε: «εἴδομεν παράδοξα σήμερον» (Λουκ. Ε´26). Καί δέν ἦταν ἕνα καί δύο τά ἐκπλητικά ἐκεῖνα θαύματα, ἀλλά πλῆθος μεγάλο. Ἔφερναν λέγει τό ἱερό κείμενο τούς ἀρρώστους ἀπό τά σπίτια στίς πλατεῖες καί ἀπέθεταν ἐκεῖ τά κρεββάτια, ἔφερνα καί τούς «ὀχλουμένους ὑπό πνευμάτων ἀκαθάρτων». Ἔφερναν χωλούς, παραλύτους καί τυφλούς καί ἄλλους πού ἔπασχαν ἀπό ἀνίατες ἀσθένειες. Καί σημειώνει θεραπεύονταν «ἅπαντες». Μάλιστα ἦταν τόση ἡ θαυματουργική δύναμη μέ τήν ὁποία προίκισεν ὁ Θεός τούς Ἀποστόλους, ὥστε ἦταν ἀρκετό καί μόνο ἡ σκιά τοῦ Πέτρου νά πέσει ἐπάνω στόν ἄρρωστο καί αὐτός ἀμέσως γινόταν ὑγιής. Ἄπειρη εἶναι, ἀδελφοί, ἡ δύναμη καί ἡ συγκατάβαση τοῦ Ἁγίου Θεοῦ. Καί ἡ ἄνθρωποι βλέποντας τά τόσα θαύματα, ἀκούοντας τό κήρυγμα τῶν Ἀποστόλων, διαπιστώνοντας τή ριζική μεταβολή ἐκείνων πού προσήρχοντο στήν πίστη, ἐπίστευαν καί αὐτοί καί ἔτσι αὐξανόταν ὁ ἀριθμός τῶν πιστῶν. Καί ἔτσι δοξαζόταν τό ὄνομα τοῦ Θεοῦ ὁλοένα καί ἀπό περισσότερους ἀνθρώπους.Τό τρίτο σημεῖο πού καταδεικνύει τή ζωτικότητα, τόν δυναμισμό καί τή δραστηριότητα τῆς πρώτης Ἐκκλησίας εἶναι ἡ ὑπερνίκηση τῶν ἐμποδίων τά ὁποῖα παρουσιάζονταν. Τό κήρυγμα τῶν Ἀποστόλων γιά τόν Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν ἐνοχλοῦσε τούς ἄρχοντες τοῦ λαοῦ. Τότε ὁ ἀρχιερέας καί μαζί του κάποιοι τῆς μερίδας τῶν Σαδδουκαίων θέλησαν νά κλείσουν τό στόμα τῶν Ἀποστόλων. Καί διέταξαν νά τούς συλλάβουν καί νά τούς ρίξουν στή φυλακή. Πίστεψαν οἱ ἐχθροί τοῦ Χριστοῦ ὅτι ἔτσι δέν θά ἀκουόταν τό ὄνομα τοῦ Χριστοῦ. Πίστεψαν ὅτι οἱ Ἀπόστολοι καί ὁ λαός θά φοβηθοῦν καί ἔτσι θά πνιγόταν ἡ νέα θρησκεία ἀπό αὐτές τίς πρῶτες ἡμέρες τῆς ἐμφάνισής της. Ἡ προσπάθειά τους ὅμως ἀποδείχθηκε μάταιη, διότι ἄγγελος Κυρίου μέσα στή νύχτα ἄνοιξε τίς πύλες τῆς φυλακῆς, ἀπελευθέρωσε τούς φυλακισμένους Ἀποστόλους καί τούς μετέδωκε τή θεϊκή παραγγελία: «Πορευθέντες καί σταθέντες λαλεῖτε ἐν τῷ ἱερῷ τῷ λαῷ πάντα τά ρήματα τῆς ζωῆς ταύτης» Πηγαίνετε ἀμέσως καί χωρίς ἀναβολή νά κηρύξετε τίς ἀλήθειες τοῦ Εὐαγγελίου, διότι ὁ λαός ἔχει ἀνάγκη κηρύκων καί ὁδηγῶν πού θά τοῦ ὑποδείξουν τό δρόμο τόν σωστό, τήν αἰώνια ζωή. Πηγαίνετε χωρίς δισταγμούς, μέ παρρησία πολλή καί διδάσκετε τόν λαό δημόσια, ὅπου βρεθεῖτε, στό ναό, στίς πλατεῖες, παντοῦ. Μή φοβᾶσθε τά ἐμπόδια καί μήν ὑπολογίζετε τίς ἀντιδράσεις. Ὅλα αὐτά θά καταρρίπτονται σάν χάρτινοι πύργοι καί θά ἐκμηδενίζονται ἀπό τή δύναμη τοῦ Ἀναστάντος Κυρίου, τοῦ Ἀρχηγοῦ καί κεφαλῆς τῆς Ἐκκλησίας.

*****

«Διά τῶν χειρῶν τῶν ἀποστόλων ἐγίνετο σημεῖα καί τέρατα ἐν τῷ λαῷ πολλά»

Αὐτή εἶναι, Θεοφιλέστατε, πατέρες καί ἀδελφοί, ἡ ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλά αὐτή εἶναι καί ἡ ἀποστολή της. Ὡσάν ποταμός πολύρρυτος πού ρέει ἀένναα μέσα στόν χρόνο ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ ποτίζει τίς ψυχές τῶν ἀνθρώπων μέ τά νάματα τῆς θείας διδασκαλίας καί τίς δροσίζει μέ τήν ἁγιαστική χάρη τοῦ Ἀναστάντος Ἀρχηγοῦ της. Πολλοί ἐπεχείρισαν νά ἀντιτάξουν τό ἀνάστημα καί τή δύναμή τους γιά νά παρεμποδίσουν τό κύλισμα τῶν ζωοπάροχων ναμάτων τοῦ θεϊκοῦ αὐτοῦ ποταμοῦ καί νά καταδικάσουν τήν ἀνθρωπότητα σέ ξηρασία πνευματική καί ἀσφυξία θανάτου.

Δυό χιλιάδες καί πλέον χρόνια διωγμῶν φρικτῶν καί ὅμως ἡ Ἐκκλησία θριαμβεύει. Ἀναπαύει καί νεκραασταίνει ζωές. Αὐτό εἶναι, ἀδελφοί μου, σημεῖο ὑπέρτατο. Σημεῖο πού πρέπει νά συγκλονίζει τίς ψυχές μας. Νά τίς γεμίζει μέ θάρρος καί νά κρατεῖ ἀναμμένο τό καντήλι τῆς ἐλπίδας μέσα μας κάθε φορά πού σκονταύτουμε στήν πνευματική μας ζωή, κάθε φορά πού τά νέφη τοῦ κακοῦ ζητοῦν νά μᾶς τρομοκρατήσουν. Ἔχουμε λιμάνι ἀχείμαστο.

Ἔχουμε πηγή ἀείρροο πού μέ τά ζωηφόρα νάμματά της μᾶς μεταγγίζει ζωή. Ἄγκυρα ἐλπίδας καί λιμάνι σωτηρίας μας στόν χειμαζόμενο κόσμο ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ. Ἡ ζωή καί ἡ ἱστορία της σημεῖο ὑπέρτατο στήν πορεία μας.

Καθεδρικός Ιερός Ναός Αγίου Ιωάννου, Αρχιεπισκοπής
26.04.2020