Σ’ ευχαριστώ, κορωνοϊέ!

Σ’ ευχαριστώ, κορωνοϊέ!

         

Μέσα στα φριχτά δεινά και στα μέτρα και στο θάνατο που απλόχερα σκορπίζεις, μέσα στο πένθος και τον πόνο, που καθημερινά μας γεμίζεις, ζω και μία ακτίδα ομορφιάς: Το σύνθημα «Μένουμε στο σπίτι» είναι τόσο ωραίο. Το προηγούμενο έλεγε: «Φεύγουμε από το σπίτι»! Στο ίδιο σπίτι μέναμε αλλά δε συναντιόμαστε. Πότε επιστρέφαμε από τις εργασίες και τις ψυχαγωγίες; Τώρα το σπίτι μου είναι γεμάτο. Τα παιδιά με τα γέλια και τις σκανταλιές τους, οι γονείς με τις φροντίδες τους, οι παππούδες με τις συμβουλές τους. Μια αγκαλιά αγάπης, ενότητας, συνεργασίας, αλληλοβοήθειας, προστασίας, ασφάλειας, αληθινής δύναμης… Ζω την ευτυχία της ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ, της Κατ’ Οίκον Εκκλησίας. Σ΄ ευχαριστώ!

         

Σ’ ευχαριστώ, κορωνοϊέ!

Μέσα στην παγκόσμια συμφορά ακόμη παραμένω υγιής. Αλλά τόσο πονεμένη, δέσμια, άχρηστη, ανήμπορη να συμπαρασταθώ στους αδελφούς μου. «Έχω θυμό..., πολύ θυμό…!». Δεν μπορώ να κρατήσω το χέρι του ετοιμοθάνατου, που φεύγει για τον ουρανό μαρτυρικά και μόνος.

Δεν μπορώ να παραβρεθώ στους πενθούντες, που πονούν μόνοι για τους αγαπημένους τους που κηδεύτηκαν μόνοι…

Δεν μπορώ να επισκεφθώ τους εμπερίστατους, που περιμένουν μόνοι την αγάπη και τα αγαθά, όσων τους νοιάζονται και τους αγαπούν…

Δεν μπορώ και πονώ, να ζήσω χωρίς τους ανοιχτούς ναούς και τη Χάρη της Θείας Λατρείας…

Όμως, βρήκα μια διέξοδο: Τη δύναμη της ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ, που όλα τα καλύπτει. Και μάλιστα έχω χρόνο για πολλή ΠΡΟΣΕΥΧΗ! Και κάτι ακόμη: Τώρα χρησιμοποιώ το τηλέφωνο μόνο γι αυτό το σκοπό: για να δίνω ελπίδα, παρηγοριά και αγάπη…! Σ’ ευχαριστώ.

         

Άθλιε Κορονοϊέ! Έκανες την αλαζονική σου παρέλαση κι άφησες θύματα πολλά. Καιρός να φεύγεις. Αλλά μη χαίρεσαι, τα σχέδια του Πανάγιου Θεού εξυπηρετείς: Έστειλες πολλούς αγίους στον ουρανό, και μας άφησες στη γη πιο προσεκτικούς, πιο σοφούς και πιο πιστούς. Σ’ ευχαριστώ, Κορωνοϊέ…!

         

Μια προσευχόμενη Μάνα