Μονόδρομος η αντιμετώπισή του ιού Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

Μονόδρομος η αντιμετώπισή του ιού

Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλος

          Ενώπιον του ιού και προς αντιμετώπιση του δεν υπάρχει φιλελεύθερη και σοσιαλιστική αντιμετώπιση, δεξιά και αριστερή. Μονόδρομος είναι ο τρόπος αντιμετώπισης του παγκοσμίως και από αριστερές και από δεξιές κυβερνήσεις. Επώδυνος; Ναι, αλλά αναγκαίος κατά την επιστήμη και όπως αποδεικνύει η πράξη. Όπου τον σνόμπαραν υπάρχουν εκατόμβες νεκρών.

Ούτε στην επόμενη ημέρα θα υπάρξουν μαγικές λύσεις, με βάση κάποια ιδεολογία. Μπορεί να έχουν εμφανιστεί  στενά εθνικά συμφέροντα στενοκέφαλων ηγετών στην Ευρώπη, λ.χ. της κας Μέρκελ, αλλά πάλι είναι μονόδρομος ο τρόπος της εξόδου από την βαθιά παγκόσμια κρίση, που προκάλεσε  ο ιός. Αν δεν υπάρξει αλληλεγγύη μεταξύ των λαών και διάθεση γενναίων παροχών των ισχυρών κρατών προς τα ασθενέστερα η ανθρωπότητα θα δυσκολευθεί να αντιμετωπίσει το οικονομικό και κοινωνικό τσουνάμι που θα προκληθεί. 

  

          Το αμυντικό μέρος αντιμετώπισης του ιού – μένουμε σπίτι – είναι μεν δύσκολο και απαιτεί πειθαρχία, αλλά το επιθετικό μέρος, δηλαδή το να  εξουδετερωθεί, να ανακάμψει η οικονομία και να επανέλθουν οι πολίτες στους κανονικούς ρυθμούς της ζωής τους, είναι πιο δύσκολο. Οι Έλληνες, στη μεγάλη μας πλειονοψηφία, δείχνουμε πειθαρχία στο αμυντικό μέρος και όλοι περιμένουμε με εμπιστοσύνη αλλά και συνοχή καρδίας την έξοδο από την κρίση.

          Όπως στο αμυντικό κομμάτι της αντιμετώπισης του ιού, έτσι και στο επιθετικό κομμάτι η αριστερά τίποτε διαφορετικό δεν έχει να πει. Το μόνο που της έχει μείνει είναι ο λαϊκισμός, με ξανά ανεύθυνες υποσχέσεις. Γενικώς στις ημέρες μας  έχουν καταρρεύσει οι ιδεολογίες του μαρξισμού – λενινισμού, του ευρωκομουνισμού, του σταλινισμού, του καστρισμού, του μαοϊσμού, του νεομαρξισμού, του...., και πλέον η αριστερά αναζητεί ιδεολογική διέξοδο στους οικολόγους, που αντιμετωπίζουν τον άνθρωπο ως κοάλα, ζώο δηλαδή που πρέπει να επιβιώσει ως είδος... Καταφύγιο ιδεολογικό της αριστεράς είναι επίσης οι ηδονιστικές και μηδενιστικές θεωρίες, οι οποίες ισχυρίζονται ότι έχουν κέντρο τον άνθρωπο, αλλά στην ουσία τους έχουν ως ιδανικό την θεοποίηση της ηδονής υπό τις ποικίλες μορφές ικανοποίησης της σαρκικής πλευράς του ανθρώπου. Ηδονισμός είναι η απόλαυση με κάθε μέσο και τρόπο  της εξουσίας, του χρήματος, του φαγητού, και κάθε άλλη εκδήλωση που δεν γίνεται υπό το πρίσμα της συνέχειας του ανθρωπίνου γένους και της αιωνιότητας.   

Την ηδονιστική και μηδενιστική άποψη περί του ανθρώπου ασπάζονται και άνθρωποι με φιλελεύθερες απόψεις. Ούτε οι αριστεροί, ούτε οι «προοδευτικοί» του φιλελευθερισμού ασχολούνται με την ουσία της ύπαρξης του ανθρώπου,  με τον σκοπό της ζωής του, με το γιατί έρχεται στον κόσμο και με το πώς πρέπει να ζει, για να είναι πράγματι ευτυχισμένος. Όλοι τους δεν μπορούν να φτάσουν στην ύπαρξη, γιατί, όπως έγραψε ο ποιητής και στοχαστής Γιώργος Σαραντάρης, «θα έπρεπε πρώτα να είχαν απορρίψει τον ηδονισμό στη ζωή τους».

          Στην σημερινή πραγματικότητα βιώνουμε την επιχείρηση  αποδόμησης των παραδοσιακών ανθρώπινων αξιών και την προσπάθεια ο άνθρωπος της γνώσης να μετατραπεί σε άνθρωπο της πληροφορίας και της εντύπωσης. Ο περιορισμός στο σπίτι αυτόν τον καιρό μας επιτρέπει να πάρουμε μιαν ανάσα πνευματική. Είναι μια ευκαιρία για όλους μας, νέους και ηλικιωμένους, να κάνουμε περισσότερη παρέα με τους σοφούς  συγγραφείς του παρελθόντος, παρά με τους ασόφους παρουσιαστές της τηλεόρασης του παρόντος. Είναι μια ευκαιρία να οικοδομηθούμε πνευματικά και να αποκτήσουμε αντισώματα στην ψυχική αποδόμησή μας, που επιχειρείται εδώ και δεκαετίες, και όχι να χάνουμε τον μετρημένο χρόνο μας άσκοπα και να παρασυρόμαστε στο ρεύμα, του οποίου η ορμή και η κατεύθυνση δεν ορίζεται από εμάς. Να έχουμε πάντα υπόψη μας αυτό που είπε ο Γκάντι: «Δεν χρειάζεται να κάψεις τα βιβλία για να καταστρέψεις έναν πολιτισμό. Αρκεί να κάνεις τους ανθρώπους να μην τα διαβάζουν πια».-