Ἐπίγειοι ἄγγελοι - π. Γρηγορίου Μουσουρούλη

Κυριακή Β΄Ματθαίου

Λόγος εἰς τό Εὐαγγέλιον

Πανοσιολογιωτάτου Αρχιμανδρίτου

Γρηγορίου Μουσουρούλη

Ἐπίγειοι ἄγγελοι

 «Δεῦτε ὀπίσω μου καί ποιήσω ὑμᾶς ἁλιεῖς ἀνθρώπων» (Ματθ. δ΄19)

          Τέσσαρες ψαράδες     ἑτοιμάζουν τά δίχτυα τους γιά νά τά ρίξουν τό βράδυ στά ἥσυχα νερά τῆς λίμνης τῆς Γαλιλαίας. Ὁ Ἀνδρέας μέ τόν ἀδελφό του Πέτρο καί ὁ Ἰάκωβος μέ τόν νεώτερο ἀδελφό του τόν Ἰωάννη. Ἐκείνη τήν ὥρα ὁδηγεῖ τά βήματά Του στήν ἀκρογιαλιά ὁ νεός Διδάσκαλος τοῦ Ἰσραήλ, ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός. Ἔρχεται κοντά τους καί τούς κάμνει ἐπίσημη πρόσκληση: ἐλᾶτε κοντά μου καί ἀργότερα θά σᾶς κάμω «ἁλιεῖς ἀνθρώπων».

          Οἱ τέσσαρες ψαράδες δέν ἐδίστασαν. Χωρίς ἀμφιταλαντεύσεις ἄφησαν ἀμέσως τά δίχτυα τους καί τόν ἀκολούθησαν. Ἔγιναν Μαθητές Του καί κατόπιν Ἀπόστολοί Του. Ἀποδείχτηκαν οἱ μεγάλοι ἁλιεῖς, πού ἅπλωσαν τά δίχτυα τους σ’ ὅλο τόν κόσμο καί ὁδήγησαν ἀναρίθμητες ψυχές στήν σωτηρία.

          Τό ἱρώτατο ἔργο τῆς ἁλιείας καί τῆς σωτηρίας τῶν ἀνθρώπων ὀφείλουμε κατ’ἐντολήν τοῦ Κυρίου νά τό ἀσκοῦμε ὅλοι οἱ πιστοί, κηρύττοντας ἀπό τή θέση του ὁ καθένας τόν Χριστό καί ὁδηγώντας μέσα στήν Ἁγία Του Ἐκκλησία τούς ἀδελφούς μας.

          Ἰδιαίτερα ὅμως καί μέ τρόπο ἐξαιρετικό τό ἔργο αὐτό ἔχει ἀνατεθεῖ, ὡς εἰς διαδόχους τῶν Ἀποστόλω, στούς ἀρχιερεῖς καί ἱερεῖς τῆς Ἐκκλησίας μας.

          Εἶναι λοιπόν ἐπίκαιρο νά δοῦμε σήμερα: Ποιό εἶναι τό μεγαλεῖο τῆς ἱερωσύνης καί τί συνεπάγεται αὐτό γιά μᾶς τούς πιστούς.

****

«Δεῦτε ὀπίσω μου καί ποιήσω ὑμᾶς ἁλιεῖς ἀνθρώπων»

          Τό μεγαλεῖο τῆς ἱερωσύνης, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, τό προσδιορίζει ὁ ἴδιος ὁ Κύριός μας μέ τήν ὑπόσχεση, πού ἔδωσε στούς πρώτους Μαθητές Του, ὅτι θά τούς ἀναδείξει «ἁλιεῖς ἀνθρώπων». Πρόκειται πράγματι γιά κάτι τό συγκλονιστικό. Γιά ἱερή ἀποστολή.    Οἱ κληρικοί μας γίνονται πραγματικά ἁλιεῖς ἀνθρώπων μέ τό νά κηρύττουν τόν λόγο τοῦ Θεοῦ. Τό κήρυγμα τοῦ θείου λόγου, ὁ ὁποῖος ἔχει δύναμη ἀναγεννητική. Σάν ἄλλο δίκοπο μαχαίρι, ὅταν ἐξέρχεται ἀπό τίς πυρπολημένες «ἀπό ἀγάπην Θεοῦ» ἱερατικές καρδιές εἰσέρχεται στά βάθη τῆς ἀνθρώ­πινης ψυχῆς, τήν ἀναμοχλεύει, τήν φωτίζει. Οἱ ἱερεῖς μας μέ τό ὅπλο τοῦ κηρύγματος τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ  στηρίζουν τίς ψυχές, τίς νουθετοῦν, τίς καθοδη­γοῦν, ὥστε νά κερδίσουν τήν αἰώνια δόξα καί τή χαρά τῆς θείας Βασιλείας.

          Παράλληλα τό ἔργο αὐτό τῆς σωτηρίας τῶν ἀνθρώπων  τό ἀσκοῦν οἱ ἱερεῖς μας ὡς «οἰκονόμοι μυστηρίων Θεοῦ» ( Α΄Κορ.  δ΄1). Δηλαδή μέ τά θεῖα καί ἱερά Μυστήρια. Μέ τό Βάπτισμα, τό Χρῖσμα, τήν Ἐξομολόγηση, τό Εὐχέλαιο, τό μυστήριο τοῦ Γάμου, καί ἰδιαίτερα μέ τό Μυστήριο τῶν Μυστηρίων, τήν Θεία Εὐχαριστία. Μέ ὅλα αὐτά ὁδηγοῦν τούς πιστούς στόν Σωτήρα Χριστό, γιά νά ἑνωθοῦν  μαζί Του καί νά ἀναδειχθοῦν πρόσωπα αἰώνια, Χριστοφόροι καί θεοφόροι, μάρτυρες τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ, μάρτυρες τῆς μεταμορφωτικῆς καί ἀνακαινι­στικῆς Του δύναμης «ἅγιοι ἐν πάσῃ ἀναστροφῇ» τους ( Α΄Πέτρ. α΄15).

          Ἀντιλαμβανόμαστε πλέον ποιό εἶναι τό μεγαλεῖο τῆς ἱερωσύνης. Παίρνει τόν ἄνθρωπο ἀπό τό σκοτάδι τοῦ θανάτου καί τόν ὑψώνει στήν ἀσύλληπτη δόξα τῆς θείας υἱοθεσίας. Ἔχει τήν ἐξουσία ὁ ἱερεύς νά συγχωρεῖ ἁμαρτί­ες, ὡς συνέχεια τῆς ἐξουσίας πού ἔδωκεν ὁ Κύριος στούς Ἁγίους Ἀποστόλους. Στούς κληρικούς ἐμπιστεύτηκεν ὁ Κύριος τήν μεγάλη ἐξουσία νά ἀνακουφίζει ψυχές ἀπό τό βάρος τῆς ἐνοχῆς καί νά τίς συμφιλιώνει μέ τόν οὐράνιο Πατέρα. Ἐξουσία πού δέν ἔδωκεν οὔτε σέ ἀγγέλους οὔτε σέ ἀρχαγγέλους.

          «Τέχνη τεχνῶν καί ἐπιστήμη ἐπιστημῶν»τήν ἀποκαλεῖ τήν ἱερωσύνη ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος. Κουφαία τέχνη καί ἐπιστήμη, τῆς ὁποίας τό ἔργο εἶναι, ὅπως λέγει ὁ ἴδιος πατήρ, «νά δώσει φτερά στήν ψυχή, νά τήν ἁρπάξει ἀπό τόν σατανοκραοτύμενο κόσμο καί νά τήν δωρίσει στόν Θεό.

          Εἶναι τόσο τό μεγαλεῖο αὐτῆς τῆς ὑψηλῆς  ἀποστολῆς, ὥστε ὁ ἱερός Χρυσόστομος ἔκθαμβος νά ἀναφωνεῖ: «οὐράνιο εἶναι τό ἔργο τῆς ἱερωσύνης, ἀγγελικό, πού κάνει τούς ἱερεῖς νά εἶναι ἀνώτεροι κατά τό χάρισμά τους ἀπ’ ὅλους τούς ἄρχοντες τῆς γῆς. Νά εἶναι σέ τελευταία ἀνάλυση ἐπίγειοι ἄγγελοι.

****

          Αὐτή ἡ οὐράνια καί θεϊκή ἀποστολή δυστυχῶς στίς ἡμέρες μας ἀντιμετωπίζεται ἀκόμη καί μέ μῖσος καί περιφρόνηση ἀπό τούς ἀπίστους. Καραδοκοῦν οἱ ἄνθρωποι τοῦ σκότους, ὡς ἄλλοι βάτραχοι τῆς κολάσεως, νά πλήξουν μέ  τή γλώσσα καί τήν πέννα τους τήν θεία παρεμ­βολή τῶν κληρικῶν εὐκαίρως ἀκαίρως, ἐκμεταλλευ­όμενοι πραγματικά λάθη ἤ ἐπινοώντας ἄλλα γιά νά μειώσουν τήν ἐμπιστοσύνη τοῦ λαοῦ στόν ἱερό κλῆρο, γιατί ἀκριβῶς γνωρίζουν τήν καταλυτική παρεμβολή τῆς ἱερωσύνης στήν διάλυση τῶν ἔργων τοῦ διαβόλου καί τήν ἀναγέν­νηση τῶν ψυχῶν. Τό χειρότερο ὅμως εἶναι πώς καί πολλοί πιστοί, ἄνθρωποι κατά τά ἄλλα τῆς Ἐκκλησίας ἀδιαφο­ροῦν γιά τό μεγάλο μυστήριο, ἀδιαφοροῦν ἤ ἔχουν πολύ χαμηλή ἰδέα γιά τήν ἱερωσύνη. Τί τραγικό! Σπανίζουν πλέον οἱ νέοι, οἱ ὁποῖοι νά συναρπάζονται ἀπό τό μεγαλεῖο τῆς ἱερωσύνης. Οἱ περισσότεροι θαυμάζουν ὄχι τήν ἱερωσύνη, πού εἶναι οὐράνια «τέχνη τεχνῶν καί ἐπιστήμη ἐπιστημῶν», ἀλλά ἐπαγγέλματα καί ἐπιστῆμες αὐτοῦ ἐδῶ τοῦ κόσμου. Κάτι ἀκόμη πιό τραγικό. Ὑπάρχουν χριστιανοί γονεῖς, πού, ἄν ἀντιληφθοῦν κάποιο παιδί τους νά ποθεῖ τήν ἱερωσύνη, ἀγριεύουν, μελαγχο­λοῦν, θρηνοῦν καί ὀδύρονται, πέφτουν ἐπάνω του νά τοῦ ἀλλάξουν τά μυαλά. «Παπᾶς θά γίνεις;» τοῦ φωνάζουν. Ἀντί νά τό παρακινοῦν, ἀντί νά αἰσθάνονται πώς αὐτό εἶναι καύχημα καί τιμή τους καί δόξα τοῦ σπιτιοῦ τους, παραφέρονται. Καί ἔτσι ἀποδεικνύονται ἀξιοθρήνητοι ἄνθρωποι.

          Ἀδελφοί ἀγαπητοί, πού σᾶς ἐτίμησεν  ὁ Θεός μέ τό μεγάλο χάρισμα τοῦ νά εἶστε γονεῖς! Τίς ἱερατικές κλήσεις τίς δημιουργεῖ στά βάθη τῆς ψυχῆς τῶν νέων μας ὁ ἴδιος ὁ Θεός. Ποτέ λοιπόν μήν ἐμποδίσετε τό ἔργο τοῦ Θεοῦ στίς καρδιές τῶν παιδιῶν σας. Δέν ὑπάρχει, ἀγαπητοί μου, μεγαλύτερη τιμή γιά ἕνα γονέα ἀπό τό νά προσφέρει ἕνα παιδί του στήν ὑπηρεσία τοῦ Θεοῦ. Δέν ὑπάρχει μεγαλύτερη δόξα γιά ἕνα γονέα ἀπό τό νά τόν ἀξιώσει ὁ Ἅγιος Θεός νά ἰδεῖ ἕνα ἀπό τά παιδιά του νά στέκεται κληρικός ἄξιος μπροστά στό Ἅγιο Θυσιαστήριο. Νά στέκεται ἀνάμε­σα οὐρανοῦ καί γῆς. Καί ἀπό τό ἕνα μέρος νά ἀντιπρο­σωπεύει μπροστά στούς συνανθρώπους του τόν Θεόν καί ἀπό τό ἄλλο νά ἐκπροσωπεῖ μπροστά στόν Θεό τούς ἀνθρώπους. Νά διακονεῖ τά θεῖα πάνω στή γῆ καί νά ἀναφέρει στόν Θεόν τίς ὑποθέσεις τῶν ἀνθρώπων.

          Μή θορυβεῖσθε λοιπόν ὅταν διαπιστώνετε στήν ψυχή τοῦ παιδιοῦ σας τήν κλήση τῆς ἱερωσύνης.

          Δυστυχῶς ὅμως δέν εἶναι μόνο τό πρόβλημα ὅτι σπανίζουν οἱ νέοι πού θέλουν νά γίνουν κληρικοί. Πρόβλημα παρουσιάζεται καί μέ τίς συτζύγους τῶν ἱερέων, τίς συντρόφους στό μεγάλο τους ἔργο, τίς πρεσβυτέρες. Καί ἐκεῖ ἡ ἴδια ἀδιαφορία ἀπό μέρους τῶν νεανίδων νά γίνουν πρεσβυτέρες. Καί πλεῖστοι ὅσοι γονεῖς θεωροῦν ὑποτιμη­τικό νά δώσουν τήν κόρη τους σέ ὑποψήφιο ἱερέα. Δέν εἶναι δέ σπάνιες οἱ περιπτώσεις, πού ἐκινδύ­νευσε νά διαλυθεῖ ὁ γάμος, μόλις ὁ σύζυγος ἐξέφρασε τήν ἐπιθυμία νά γίνει ἱερεύς. Χωρίς νά τό καταλαβαίνουν μάχονται τό ἔργο τοῦ Θεοῦ.

****

«Δεῦτε ὀπίσω μου καί ποιήσω ὑμᾶς ἁλιεῖς ἀνθρώπων»

Ἀδελφοί, ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός συνιστοῦσε στούς πιστούς χριστιανούς νά τιμοῦν καί νά εὐλαβοῦνται τούς ἱερεῖς τους, καί τόσο νά τούς τιμοῦν, ὥστε, ἄν τύχει νά συναντήσουν στό δρόμο τους ἕνα ἱερέα καί ἕνα ἄγγελο, πρῶτα νά χαιρετήσουν τόν ἱερέα καί ἔπειτα τόν ἄγγελο, διότι τό χάρισμα τῆς ἱερωσύνης εἶναι ἀνώτερο ἀπό τό ἔργο τῶν ἀγγέλων.

          Νά τούς τιμοῦμε λοιπόν, νά τούς εὐλαβούμεθα τούς εὐσεβεῖς ἱερεῖς μας. Καί νά βαδίζουμε μαζί τους τόν δρόμο πρός τήν βασιλεία τοῦ Θεοῦ, ἡ εἴσοδός μας στήν ὁποία εἶναι καί ὁ τελικός σκοπός τῆς ἱερωσύνης!