Τὸ γνήσιο καὶ ἀληθινὸ νόηµα τῆς ἀγάπης

 Ἡ σηµερινὴ  ἀποστολικὴ περικοπὴ  (Ρωµ. ε΄ 1-10)  µᾶς καθοδηγεῖ νὰ θυµηθοῦµε τὸ γνήσιο καὶ ἀληθινὸ νόηµα τῆς ἀγάπης. Τὴν οὐσιαστική της σηµασία. Ὁ ἀπόστολος Παῦλος τονίζει, ὅτι ὁ σταυρικὸς θάνατος τοῦ Χριστοῦ ὑπῆρξε ἡ µεγαλύτερη ἀπόδειξη τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ γιὰ µᾶς. 

Καὶ τοῦτο, γιατὶ στὸν θάνατο τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἀποκαλύπτεται ἡ πιὸ µεγάλη θυσία. «Οὕτω γὰρ ἠγάπησεν ὁ Θεὸς τὸν κόσµον, ὥστε τὸν Υἱὸν αὐτοῦ τὸν µονογενῆ ἔδωκεν» γράφει ὁ εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης (Ἰωάν. γ´ 16). 

Ὅταν ἀντικρίζουµε τὸν σταυρὸ τοῦ Γολγοθᾶ καὶ γνωρίζουµε ὅτι ὁ ἐσταυρωµένος Ἰησοῦς εἶναι ὁ µονογενὴς Υἱὸς καὶ Λόγος τοῦ Θεοῦ τότε µποροῦµε, ἔστω καὶ ἀµυδρά, νὰ νιώσουµε τὸ ἄπειρο «πλάτος καὶ µῆκος καὶ βάθος καὶ ὕψος» τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ (Ἐφεσ. γ´18).

Ὁ Κύριος µᾶς τὸ βεβαίωσε: «ἀγαπᾶτε τοὺς ἐχθροὺς ὑµῶν... καὶ ἔσεσθε υἱοὶ ὑψίστου» (Λουκ. στ´ 35). Διψᾶµε, ὅλοι οἱ ἄνθρωποι, γιὰ ἀγάπη. Γιὰ γνήσια ἀγάπη. Ποτὲ δὲν θὰ µπορέσουµε νὰ σβήσουµε τὴν δίψα µας αὐτὴ µὲ τὰ λασπόνερα τῆς ψεύτικης καὶ κίβδηλης ἀγάπης ποὺ βρίσκουµε εὔκολα στὰ ρεῖθρα τῆς σύγχρονης ζωῆς. 

Τὴν γνήσια ἀγάπη θὰ τὴν συναντήσουµε, θὰ τὴν σπουδάσουµε, θὰ τὴν ἀπολαύσουµε µόνο στὴν αἰώνια πηγή της, στὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Τὴν µοναδική, τὴν γνήσια ἀγάπη.